Oefening baart kunst....

He hè, ik ben er. Ja echt, ik moest gewoon even zoeken hoe het ook alweer ging, een nieuw bericht schrijven. Wel tien keer geprobeerd, zoeken en zoeken naar mijn eigen Blog.... wat denk je: ik had gewoon met een verkeerd mailadres ingelogd..... Sjonge jonge, oefening baart kunst, zeggen ze wel eens... Des te meer een bewijs dat ik hier veel te weinig kom. Foei.

Na de 'haakperikelen' ( die overigens nog niet helemaal achter de rug zijn, ik maak momenteel nog wat onbenullige restjes op van Dorcas ... 

en haak ze op tot lieve babydekentjes.... 

  

... is hier weer van alles gepasseerd...

*De vakantie ligt achter ons, we hebben weer bijzonder genoten op Urk, en in de (wijde!)  omtrek daarvan. De prachtige luchten boven het IJsselmeer, Urk met zijn verleden en heden, de onstuimige maar openhartige bevolking, het ter kerk gaan, het zingen,  de uitnodiging 'Kom mar lekker om un bekkien oor' , de rust in 'de polder' (ja, nog rustiger dan de Zeeuwse polders)  de heerlijke uitvalsbasis naar zoveel andere plekjes in het Noorden van het land .. het was weer heerlijk! 

 Schitterende zonsondergangen, elke dag anders,

De altijd wisselende luchten,  het heerlijke uitzicht vanuit de woonkamer van ons vakantieverblijf, 

 

De pittoreske Historische Botterhaven

 

De krijsende meeuwen op het dak

en de verse visjes, die, gebakken en wel, aan de voordeur hangen als je thuiskomt,

En altijd wat te zien langs het water...

 

 

(trouwens; ook bij de mensen op dit onderste plaotjen zijn we uitgenodigd voor 'un bekkien' als we op een ander jaar weer op Urk hopen te zijn..)

* In de vakantie werden we bovendien verblijd door de geboorte van ons zevende kleinkind, een jongetje met de prachtige naam Ezra.

 

Natuurlijk reden we snel even op en neer van Urk en weer terug om dit nieuwe wondertje in de armen te sluiten. 15 Augustus keerden we dankbaar en uitgerust weer heelhuids huiswaarts. De taken roepen weer, het kan tenslotte niet altijd vakantie zijn. Al denk je wel eens; dat zo'n heerlijke vakantie best langer zou mogen duren....  

 Inmiddels is Ezra ook gedoopt, waarbij ik als blijde en trotse oma de dopeling de kerk mocht binnen dragen. Een mooi en kostbaar moment.

***

Na augustus kwam september, de maand waarin mijn nieuwste boekje zou gaan verschijnen.  Als auteur weet je dat al langer, je draagt het als een leuk geheimpje met je mee. En als je redacteur het je dan op de presentatiemiddag in handen geeft, dan kijk je er naar, en bent eigenlijk verbaasd dat dit (voor een klein  deel) jouw werk is.

Om het boekje wat meer bekendheid te geven moet je af en toe wat op de tam tam slaan. Dus in de regionale pers komt nu af en toe een berichtje voorbij, en; op initiatief van, en in samenwerking met een oud-dorpsgenoot uit onze eerste woonplaats, Erica, die een heel gezellige winkel/ theeschenkerij heeft met de toepasselijke naam De Snoeperij, zal op D.V. 1 oktober een heuse presentatie aan het Flakkeese publiek plaatsvinden, waarbij alle kindjes worden uitgenodigd een handtekening in hun nieuwe boekje te komen halen.

 Al met al, weer redenen te over om me te realiseren welk een gezegend mens ik eigenlijk ben.

Al weer bezig aan een volgend boekje? vragen mensen ( waaronder natuurlijk de uitgever) nu ook meteen .... 

Eh... ideetjes heb ik al weer, ik doe mijn best!

Graag tot een volgende keer.