Never give up

 Het jaar spoedt ten einde. En wat zal ik zeggen, in deze turbulente tijden. Een tweede lock-down is een feit. Niet dat ik daar persoonlijk veel van merk, maar mensen in mijn omgeving des te meer. Ik realiseer me dat veel winkels hun voorraden niet aan de man kunnen brengen. 

 

En dat moeders hun kroost weer hele dagen thuis hebben. 

 

 En dan alle andere dingen die daar zijn; wat een ontwrichting van de samenleving met zoveel maatregelen. Daarbij: de een roept dat het echt hoognodig móet, de ander roept dat het echt allemaal onzin is. Moet ik mijn mening klaar hebben?

Ik heb vroeger niet zo heel erg geleerd om er een eigen mening op na te houden. Dus dat is sowieso al een dingetje. Maar ik denk dat we niets moeten nalaten om het voor elkaar veilig te maken. Zo iets.  Het geeft in elk geval weer allemaal onrust en dat moet ik zien te handelen, mét al die velen met mij. U en jij.

Anderzijds merk ik gelukkig weer de mooie vindingrijkheid om me heen. Een kleinzoon bij mijn ene dochter zat vanmorgen al vroeg achter zijn schermpje om het huiswerk voor drie dagen in één dag te maken. Dan was hij verder lekker vrij. Kijk. Zo kun je het ook bekijken. De slimmerd. 

En bij mijn andere dochter blijkt dat de kinderen nog prima weten hoe het de vorige keer werkte, dus is het eigenlijk niet zo vreemd als we vreesden. Nog een +puntje: Alle schooltaken die normaal gesproken na het avondeten nog plachten te geschieden, kunnen nu overdag  en dat scheelt veel activiteit voor het slapen gaan.

Voor de kleindochter op het speciaal onderwijs is Goddank een regeling getroffen zodat ze door kan gaan. Wat een geschenk! Ook de zorgboerderij organiseert mogelijkheden voor dat meiske. Wat ben je dan dankbaar, als (groot) ouders. En zo worden veel sores toch weer goed gehandeld en opgelost. 

Weet je; Ik las pas een dingetje: Mijn leven was vol problemen. De meeste ervan hebben zich nooit voorgedaan.  Kijk. 

en dus: 

 

Wat maken we ons toch soms  vaak druk. En vaak lopen de dingen compleet verrassend anders. Dat wou ik gewoon even delen. En hoe kun je daarin dan zien hoe goed God weet wat je nodig hebt. Soms in van die heel kleine dingen. 

Dat wil niet zeggen dat dan alles gaat zoals je wenst, maar wat Hij stuurt, is altijd nuttig voor je. Ik zeg dit niet als een dooddoener. Het gaat dikwijls dwars door alle stormen van dit leven. Maar het is bedoeld om je te polijsten. Tot je glanst. En God Zijn beeld in jou kan spiegelen. Wat zul je zo mooi worden!

Mijn wenskaarten zijn gisteren en vandaag de deur uit gegaan. Zag ik anders best op tegen die hele soesa, dit jaar heb ik het met plezier gedaan. Zomaar een klein lichtpuntje voor iemand zijn. Hoe heerlijk.  

Iedereen mooie en zinvolle Kerstdagen toegewenst, in en ondanks alle beperktheid vanwege Covid-19.  En ook alle Goeds voor het jaar 2021. De rust van Zondag 10 van de Heidelberger Catechismus. 

Wees lief voor al wat leeft en geeft nooit op! 

 

 

 

Dit moet ik delen

 Soms zijn er dingen, waarvan je voelt: dit MOET ik delen. Vandaag zo'n ding. Of liever: DING. Ik vind het voor mezelf zo belangrijk. En ik denk dat ik er mensen mee kan dienen, vandaar mijn drang om er een blog aan te wijden.

Pas preekte bij ons een dominee over bidden. Dat we soms zo'n moeite kunnen hebben met bidden. En het daarom soms maar al te makkelijk laten versloffen. Of het laten bij het opzeggen van een paar regels, zonder de hartelijke verbondenheid met God te ervaren. Hij kwam als het ware naast je in de bank zitten, toen hij eerlijk zei: 'Ik vind het soms ook moeilijk.' Hoe heerlijk eerlijk.

Ter aanmoediging droeg hij vijf dingen aan die ons mogen aanmoedigen om het bidden niet op te geven. Ook niet als het moeilijk is. Ik geeft dat graag door. Omdat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. En we allemaal wel eens moeite ondervinden als we bidden. (ALS we al bidden..  ik besef, dat niet iedereen de rijkdom van een hartelijk gebed kent). 

Elk punt werd onderbouwd met vindplaatsen in de Bijbel, met daarbij Gods eigen toezeggingen, waardoor ik alleen maar instemmend kon knikken. En stil glimlachen vanwege de volheid en de rijkdom ervan.  Ik weet hier en nu even niet alle Bijbelteksten die hij aanhaalde, maar ik kan er toch wel wat opdiepen om aan te geven  wat hij bedoelde.

1. Bidden is een opdracht van God. O ja? Ja! 1. Roep Mij aan in de dag der benauwdheid en Ik zal u er uit helpen en Gij zult mij eren.  2. Bidt zonder ophouden. 3. Klopt, en u zal opengedaan worden. Komt tot mijl allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. 4. Laat al uw begeren in bidden en smeken, onder dankzegging, bekend worden bij God. 

2. Voor onze noden en behoeften staan er beloften in Gods Woord. Denk maar eens aan als die prachtige Bijbelteksten die beginnen met : Ik zal. (Van Spurgeon is er een dagboek, met voor elke dag een belofte. Hij ziet die beloften als Waardecheques die mogen worden ingewisseld bij God..(!) Het boekje draagt als titel: Het chequeboek van de bank des geloofs. Ik vind het heel waardevol. )

Zit je ermee dat je hart soms zo koud is als een steen? "Ik zal uw stenen hart wegnemen en u een vlezen hart geven.."  Is het je worsteling dat je zo gebrekkig oog hebt voor en zicht hebt op Jezus, de Middelaar tussen God en jou? "Ik zal u geven ogenzalf!" 

 Worstel je om de verdeeldheid binnen de kerken? "Ik zal maken dat ze zullen zijn één kudde, en één herder..' Brandt er de droevige strijd vanwege kinderen die zijn afgehaakt? "En al uw kinderen zullen van de Heere geleerd zijn.."  Zo staat de Bijbel vol met beloften, toepasbaar op de meest denkbare omstandigheden die je tot zaak van gebed zou kunnen maken. En die beloften mogen we God voorhouden. Want van die beloften kan Hij, met eerbied gesproken, nooit af! Wat een ontdekking! Luther wist dit ook. Van hem lazen we pas: "Ik gooi dagelijks een zak vol beloften uit voor zijn deur."Hoe kernachtig gezegd, hoe rijk uitgebeeld. Als God dan Zijn deur opendoet, ( o, het is menselijk uitgedrukt, ik weet het, zo was Luther... maar toch zo wondermooi!) Dan struikelt Hij bijna over Zijn eigen beloften. Hij kan er niet omheen. God herinneren aan Zijn eigen toezeggingen, daar houdt Hij van. Wat hebben we met Zijn eigen Woord veel in handen!

 

 

3. Voordat je gaat bidden, ga eens rustig zitten en breng je nu eens in alle kalmte te binnen Wat en Wie God voor je is en zijn wil. Hij, Die als eerste Zijn hand naar je uitstrekte, al in het uur van je doop, als je als baby'tje door je ouders ten doop bent gedragen. En zo niet, dan nog is Hij altijd en overal de Grote Eerste. 'Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad.' Echt, Hij is uit op ons behoud! En die goede gedachten over Hem, vuren ons aan om Hem vertrouwelijk te benaderen. 'Laat ons dan met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade, om barmhartigheid te verkrijgen en geholpen te worden, ter bekwamer tijd.' Om Jezus wil, hebben we een Goddelijk recht om tot Hem te komen.

 

 4. De Geest zucht in ons met onuitsprekelijke zuchtingen. Die Heilige geest mogen we te hulp roepen als onze woorden haperen of staken. We weten soms onze gevoelens en gedachten niet zo mooi te verwoorden als we zouden willen. Wat een troost, dat God al lang volmaakt op de hoogte is van wat zich in ons afspeelt. Soms kan één zucht meer zeggen dan een hele reeks van mooie woorden. Laten we beseffen dat de Geest gewillig is om ons gebed over te nemen en te dragen tot voor Gods troon. 

5. We hebben een grote Voorbidder, een Pleitbezorger in de hemel, Jezus Christus. Nooit kan God ons horen om wie wij zijn. Wij zijn weglopers. Om onze braafheid kan God ons niet verhoren. maar wel vanwege het volbrachte werk van Jezus, Gods Zoon. Hij pleit voor zondaren die het bij zichzelf niet meer kunnen vinden. Wat een rijke gedachte! Past het allemaal in jouw hart? Bij mij niet. Te groot en te veel aan rijkdom om te bevatten. 

Tenslotte nog dit. We besluiten ons gebed in de regel met de woorden 'Om Jezus wil. Alles wat we vragen kunnen we niet vragen op grond van eigen verdiensten maar alleen omdat Jezus genade heeft verworven. Daarnaast mogen we ook bidden 'in Jezus Naam.' Dat wil zeggen: In Naam van Jezus, Gods Zoon, Die door God de Vader altijd verhoord wordt. Als we bidden om wat God heeft beloofd dan mogen we bij voorbaat al verzekerd zijn van verhoring van ons gebed. Dat is bidden naar Gods wil, zoals Jezus dat deed. Ook hierin is Hij ons ten voorbeeld. 

Dit alles bij elkaar kan zomaar maken dat ons gebedsleven er anders komt uit te zien. Bidden is naderen en spreken tot God. De heilige. Maar ook de Barmhartige. Die Zichzelf heeft gegeven om ons voor Zich terug te kopen uit de klauwen van de Satan. Wat heeft Hij er voor over gehad! Zichzelf!

       

 Daarin is de God van de Bijbel zo geheel uniek en onderscheiden van alle goden die worden aangebeden. Hij vraagt niets meer van ons. Hij wil alleen genade schenken. Hij is namelijk volkomen tevreden met het offer van Zijn Zoon. De hitte van Zijn gramschap is geblust. (Psalm 85)

 Nou, dat wilde ik graag delen. Op de vroege maandagmorgen. Terwijl het buiten net een beetje licht begint te worden. Ik hoop dat het ook een beetje licht werpt in je binnenste! 

LIEFS! Heleen.

Heb je een probleem?

Pas zag ik een mooi dingetje. Het kwam van de beweging 'omdenken.' 

Of ik het een beweging mag noemen, weet ik eigenlijk niet. Misschien is Organisatie een beter woord. Maar het zét wel iets in beweging bij me. Omdenken is vaak echt verrassend. 

Omdenken is een manier van denken en doen, waarbij je kijkt naar de werkelijkheid zoals die is en onderzoekt wat je daarmee zou kunnen. Omdenken benadert een probleem als ruwe energie; frustratie die zijn vorm nog niet gevonden heeft. Je gebruikt de energie van het probleem voor iets nieuws. 

En reken maar, dat Berthold Gunster daarmee iets in beweging kan zetten! 

          Het dingetje dat ik zag,was dit.

 

Kijk. Dat zet toch iets in beweging, of niet dan? Misschien lees je het met een glimlach, maar reken maar dat deze  manier van kijken naar dingen waar je een probleem mee hebt, die dingen in een heel ander daglicht kan stellen. 

Nog sterker geldt deze manier van denken voor mij als ik besef dat ik alles bij God mag brengen. Daarmee zijn niet meteen alle problemen de wereld uit, o nee! Maar weten dat er een God is, Die alles in handen heeft, en alles volvoert naar de raad van Zijn wil, (zondag 10 Heidelbergse Catechismus); niet nerveus wordt van alle dingen die op deze planeet afspelen... Ahhhh..  dat kan zoveel rust geven. In alle roerigheid van deze tijd wens ik iedereen die wetenschap en dat vertrouwen toe! 

 

Daarmee blijven we ten volle verantwoordelijk voor wat we doen en laten, absoluut.  Psalm 37 spreekt daar duidelijk over.  Wat staat de Bijbel toch vol wijze raad, ook voor het dagelijkse leven.

Mijn dagelijkse leven verloopt op dit moment vrij rustig en speelt zich het grootste deel van de dag binnenshuis af. De moestuin vraagt nu echt heel weinig tijd en om in balans te blijven moet je 'in beweging' blijven. 😉

 

Mijn tafel staat nu vol met knutselmateriaal, dat ik gebruik bij de Round Robin boekjes. ja, boekjesssss, want naast de Thoolse groep, heb ik mijn dochters en schoondochters warm kunnen krijgen om met elkaar voor elkaar te knutselen. En dus draai ik in 2 groepen mee. Hoe heerlijk vind ik dit! Ik heb al gezegd: Ik wou dat ik dit als mijn werk had! Heerlijk combineren van thema's en kleuren; ik kan er geen genoeg van krijgen. 

Ik ga niet zeggen dat ik er iets heel kunstgzinnigs van maak, zoals veel andere ervaren Round Robina's, maar toch kijk ik wel met plezier naar mijn resultaten. Een soort van moodboards in het klein. 

Over delen, en ontvangen, over zorgen en tijd voor jezelf nemen, Over de natuur en geloven, over kleding en opvoeden, over relaties en vrijwilligerswerk, over bewegen en hobby's, over vroeger en over nu, over muziek, kunst en levenswijsheiden. Je kunt het zo breed niet bedenken, of er is wel een paginaatje mee te vullen met knipsels en plaksels. Toen we op vakantie waren in Putten, heb ik zelfs het gastenboekje op die manier gevuld, waarvoor ik spontaan een bedankje kreeg van de verhuurder. Ach, hoe leuk is zoiets, toch? 

 

 

Zoek je dus iets fijns om te doen, in deze donkere maanden, waarin we veel beperkingen hebben, wat onze sociale contacten betreft, denk er dan eens over om zelf een groepje te starten. Ook een manier van sociaal bezig zijn met elkaar. Is dat nou ook een beetje omdenken? 😋

Ik geef je een link waarmee je -mocht je meer willen weten- kunt snuffelen in  het hoe en wat van zo'n Round Robin project. Ik bedoel niet speciaal reclame te maken, maar je kan By Kris ook de sterke blanco Moleskine boekjes bestellen. 

Nou. Zonder dank en graag gedaan.😄

 

even bijpraten

Augustus de laatste blog... 👀 Het lijkt er bijna op dat ik van de aardbodem verdwenen ben. Maar nee hoor, ik ben er helemaal, gelukkig. 

Ik ga eerst 'opbiechten' dat ik, behalve in juli en september,  ook in de herfstvakantie in oktober ben weggeweest. Op vakantie. Ik schuif de 'schuld' daarvan op mijn man, die dat allemaal zo uitkient, om werk en vakantie dusdanig te verdelen dat hij het kan volhouden, die laatste paar arbeidzame jaren, met zijn beperkte gezondheid, in dat zware werk. Dus. En ik lift mee op wat hij daarin regelt. Nou ja, als het dan toch zo gaat; heb ik er veel geen moeite mee hoor. 😁

We waren in Putten, opnieuw in een fijn natuurhuisje Wat een geweldig plekje was dit nou weer! 

                                        

Echt in het buitengebied van Putten, aan een zandweg, midden in het bos. Zo heerlijk en zo stil!  Helemaal achterin de tuin was een kijkhut ingegraven, daar is het 's zomers echt leuk toeven. 

We wandelden en dwaalden langs en door bos en hei. En  zagen heel veel moois.                                 

   

 Ik  heb ook nog nooit van mijn leven ZOVEEL vliegenzwammen gezien als deze twee weken. Schitterend! 

We maakten een praatje met de schaapherderin, die een eindje verderop met de Sallandse kudde liep

                                       

En we bezochten de schaapskooi in Ermelo, waar we net getuige waren van de terugkeer van de kudde daar, van de hei.

Het regende een beetje. We gebruikten in het bezoekerscentrum eerst een bak warme chocomel met appeltaart (en slagroom! 😋) en hadden daarna alle ruimte en stilte om van de terugkeer van de schapen te genieten, want we waren de enige bezoekers.                    

Ik kocht er een mondkapje, gemaakt door vrijwilligster Anneke, die onze bestelling bracht. Een heel leuk mondkapje, gemaakt van een stofje, bedrukt met schaapjes. 

Het is een fijn modelletje, dat goed afsluit. (Ik heb het modelletje thuis gebruikt om er nog meer te maken.) 

                                           
                                                    

We aten bijna alle dagen lekker thuis, behalve op mijn verjaardag de 5e oktober, toen hebben we gegeten in de De Boerenschuur  in Vierhouten. Het leukste restaurant, in mijn beleving! 

   

We omzeilden de regenbuien om te wandelen, wat aardig lukte. En anders doken we een Kringloopwinkel in. Ook leuk! En nodig ook, want we moesten iets vervangen dat was gesneuveld 😦🙈. We bezochten de Zandsculpturen in Garderen, 

We reden en liepen door nationaal park De Hooge Veluwe, en zagen en hoorden daar de edelherten burrelen. Prachtig, wat een cadeau

                                       

Verder zagen we een ree op ons eigen terrein. En elke avond was  het bij ons 'wilde zwijnen feest', net voor ons terras. Die konden we voeren met etensresten uit een restaurant in de buurt.         

                                        

 

En we stookten de Bullerjan. 

Hout genoeg, buiten in het houthok.

Wat een avontuur! Een heerlijke houtkachel!   

En dan nog...  is er zoveel overgebleven dat we nog zouden willen zien daar, dat we voor het komende jaar Deo Volente al gereserveerd hebben. Echt heel vervelend hoor 😂

Mijn man moest in zijn functie van ouderling nog even heen en weer van Putten naar Poortvliet voor de afscheidsdienst van onze dominee, die na negen jaar toch nog moest verkassen naar een andere gemeente. Als God je roept, al is het maar voor twee-en-een-half jaar, wie zal dan weigeren? Ik zag die rit niet zitten, en bleef in het huisje; online meeluisterend. En zelfs op afstand voelde je hoe moeilijk het was voor allemaal. Als persoonlijk afscheidscadeau schilderde ik voor hem de kansel met daarop Psalm 72: 11. 

                                        

Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen! Want al zijn wij vanuit onszelf totaal niet aangelegd op Gods eer, toch dient daar alles om te draaien. We zijn nu dus herderloos. Maar gelukkig niet Herderloos.

In de moestuin is het nu stukken rustiger. De Zomeroogst is er helemaal af, en zit in de vriezers. Dat wil niet zeggen dat de grond er nu kaal en leeg bijstaat. De 9 andijvieplanten die in had gepoot zijn allemaal uitgegroeid tot schitterende kroppen. Van 1 zo'n krop kunnen we samen wel twee keer eten. Ik weet niet hoe lang ze het volhoudt zonder in het zaad te schieten. Anders wordt ook dat uitdelen. 

                                        

De Snijbiet blijft maar blad geven. De rode bieten staan er nog en een rij preien. Veldsla, Snijsla, Lollo Rosso en Rucola geven ook nog wat verschillende kleuren in de tuin. Van de week heb ik de laatste wortels geoogst. De kalebassen hebben ook goed gegeven, ik heb er hier en daar uitgedeeld en de rest ligt in en rond het huis. 

                                 

Als er ergens een stukje grond vrijkomt, haal ik de schoffel en de drietand erdoor en hark ik het netjes glad zodat het er schoon en onkruidvrij bijligt. Bloemenvakken hadden zichzelf uitgezaaid. Ik vraag in zo'n geval aan tuin-buurvrouw Fanny - een geboren tuinierster- hoe ik daarmee omga. 

En zo schuifelen en rommelen we deze corona tijd door. Met alle toename van de cijfers en de aanscherping van de beperkende maatregelen. Een tijd, waarin de een dit roept en de ander dat. Welke beweringen met verve worden verdedigd. Terwijl een paar dagen later het tegendeel wordt beweerd; ook weer met verve verdedigd. Dat brengt mij soms best in verwarring. Je weet zo niet wat je moet, om het goed te doen. En dat is, zo ontdekten we samen, oude pijn, die ik moet verwerken en overschrijven. Ik ben mijn man dan zo dankbaar dat hij met me meedenkt en mee-analyseert. Hoe moeilijk het ook kan zijn, we hebben er allemaal mee te dealen. In het groot en in het klein. Je bedrijf zal daar dicht moeten. Dat is groot. Of je zal een geliefde moeten missen door Covid 19. Dat noem ik nog groter. Mijn vader hoopt 90 te worden. Dat kunnen we nu dus niet met elkaar vieren maar in afgemeten bezoekjes van een paar mensen tegelijk. Nou ja. Dat noem ik klein. Want zoiets is niet onoverkomelijk.

De meeste dingen kunnen gelukkig toch doorgaan, zoals de presentatie van mijn nieuwste boekje bij uitgeverij Den Hertog in Houten.  Het gaat over de tweeling Jef en Jette, die met hun oma mee gaan om zwerfvuil te rapen. Op een dag vinden ze iets bijzonders... Is het een schat? Mijn ervaringen met 'berm- jutten' kwamen goed van pas bij het schrijven van dit boekje. Het was, met inachtneming van de voorzorgsmaatregelen, een goede ontmoeting met de mensen van de uitgeverij en met de andere auteurs die weer iets nieuws hadden geschreven. 

                                  

Wandelen is er de laatste tijd een beetje bij ingeschoten, doordat ik vond dat ik in de moestuin voldoende beweging kreeg. Nu dat minder is, moet ik het wandelen weer oppakken. Vanwege het covid 19 virus heb ik het jutten ook tijdelijk gestaakt. Zo brengt elke tijd zijn eigen dingen mee. 

Deze periode is ook een uitermate geschikte om iets leuks op touw te zetten, heb ik gemerkt. Zo ben ik met dochters en schoondochters een Round Robin project  gestart. 

Ik draai ook mee in een Thoolse Round Robin groep. Heerlijk om te doen! Verder staat er in de berging een oud poppenhuis dat wacht op een metamorfose. 

                                          

Ik kan mondkapjes gaan maken. Aan een deken verder haken met restjes katoen. Ik ben ook bezig aan een klei sculptuur voor mijn oudste dochter. En dat allemaal met lekker veel lichten aan in huis, om deze donkere maanden goed door te komen. Zonder verlichting zou mijn huis echt te donker zijn om niet depri te worden. Zo fijn bezig blijven is heel belangrijk voor mij, niet alleen voor de bekkenbodem, maar ook om positiviteit te ervaren.  

Ik las vanmorgen op Pinterest iets over Hygge (‘húú-guh’). Hygge komt uit Denemarken en betekent het creëren van comfort, warmte en saamhorigheid. Je kunt het een beetje vergelijken met ons woord ‘gezelligheid’. Maaike Kruijsen, HSP coach, deelde het als een handige tip. Wil je het ook lezen, kijk dan een bij Hygge en HSP

Dat dus. Hygge. We houwen hem er in. 👧