Zoeken in deze blog

donderdag, augustus 13, 2020

After vacation

In de moestuin gaat alles nu zijn gangetje. Dat klinkt misschien wat verveeld maar zo bedoel ik het niet. We oogsten telkens nieuwe dingen en sommige dingen weten niet van ophouden. We hadden heel wat bonen van het bedje dat we hadden gelegd. Zoveel dat we ervan moesten uitdelen. Ook leuk hoor, rondleuren met je bonen, haha. Ook de Snack tomaatjes en komkommertjes moesten we na het oogsten uitdelen. geen probleem; de kleindochters zijn er dol op.
 
 

Ook de snijbonen hebben goed gegeven. Niet te geloven dat van een zo'n boontje, er een hele nieuwe bos groeit met de nodige vruchten er aan. Snijbonen zijn  goed in te vriezen. dat heb ik dus ook gedaan. gewoon gesnipperd, rauw er in. Dat heb ik trouwens ook met de laatste dikke sperciebonen gedaan. Door de snijbonenmolen en rauw in de vriezer.


Bonen die geel werden heb ik aan de struiken laten zitten. Mij is verteld dat je die struiken te drogen kunt hangen en als de bonen knisperig zijn opgedroogd, bevatten ze nieuwe boontjes om op een ander jaar weer te leggen. We gaan het proberen! De postelein was heerlijk! Sommige mensen zeggen nog nooit postelein te hebben gegeten. Ik ben dan echt verbaasd!

En dan de kalebassen! Toen we op vakantie gingen waren de planten nog afzonderlijk te zien. Toen we terug kwamen was het een groot oerwoud van blad en stengels die zelfs door de aardappelen van de buurvrouw heen groeiden. 
Bij terugkomst van vakantie was er dus voldoende te doen.
 
Met de peultjes was het maar akelig gesteld, toen we thuiskwamen. Als de bossen op een eind lopen, komt er meeldauw in en is het geen gezicht meer. Die bossen heb ik dus verwijderd. Maar de peulen heb ik er natuurlijk afgehaald. De dunne peultjes hebben we gekookt en gegeten. De dikke  geel- grauwe exemplaren bleken prachtige erwten te bevatten. Ik heb die dus een voor een gepeld en we hadden zoveel erwtjes dat we er twee keer van hebben gegeten. Zo halen we alles er uit wat er in zit.

 
 Er zitten ook heel wat zakken courgette in de vriezer. En andijvie. Ik heb er trouwens twee kleine vriezertjes bijgekocht. Tweedehands natuurlijk. Ik liep tegen beiden bijna letterlijk aan.

 Het bed rode bieten  is al leeg geoogst. Die zitten allemaal in plakjes in de diepvries. Ik heb er opnieuw bietjes gezaaid. Hopelijk komen ze nog op. De spinazie hebben we zo van het land gegeten, de sla ook. Rucola sla was helemaal in het zaad geschoten. Die stond prachtig te bloeien, met kleine gele bloemetjes. Een gewone krop sla stond ook in het zaad. Een hele hoge toren was het geworden. Toen ik probeerde of die blaadjes nog eetbaar zijn, schrok ik van de vreeslijke bittere smaak. Nee dus! De eerste  Snij sla is niet opgekomen. De tomaat hing heel dominant over de bosuitjes heen, dat plekje had ik niet goed gekozen. Zo leer je ook daar weer van. Nog een dingetje: De kropsla staat in de buurt van een vlier. Daar vallen eerst de uitgebloeide bloemetjes, en nu de rijpe besjes middenin, wat zorgt voor lelijke plekken in de blad. Andere keer ergens anders zetten. 

Er zijn natuurlijk ook dingen die mislukken. De bloemkolen bijvoorbeeld. Dat werd geen succes. Ook de broccoli was geen knaller. maar ja, niet alles kan knallen.  We hebben ze toch maar meegenomen op vakantie, die kleine monstertjes, en zelfs daar kon ik nog een maaltje van maken.

De spitskooltjes bedachten opeens dat ze na de regen nog wel wat verder konden gaan groeien. Ze maakten een doorstart en barstten open van de weeromstuit. Ach ja, ook dat was nog goed te verwerken hoor. Die zit ook in de diepvries.
Verder blijkt de snijbiet een gewas dat maar blijft gaan. We hebben er al meerdere malen van geoogst en ze groeit nog weer door. Prachtig om te zien. De aardappelen zijn gerooid, we hadden toch mooie
 piepers; zonder kunstmest! 


Maar het seizoen is nog niet voorbij. Ik heb nieuwe andijvie gezet op het kale peulen bed.


Boerenkool op de plaats van de bloem- en spitskool. Spinazie en veldsla op het eerste andijviebed. Snij sla ergens anders en zo blijven we lekker bezig.

En op de vrijdagen, als mijn man niet meer hoeft te werken, proberen we dat vakantiegevoel telkens weer op te roepen. Bijvoorbeeld door te ontbijten aan de buitendijk. Of ergens te gaan wandelen.


Of een hapje te eten. Of weet ik veel. Als het maar een vrij gevoel geeft, is het goed. Intussen is het voor mijn man met deze hitte eigenlijk te dolletjes. een vloer uithakken zodat het water langs zijn lijf druipt. ik zeg: je begint te smelten! En zo besef ik weer hoe gezegend ik ben dat ik zomaar in een vrij koele kamer (24,5º C) een blogje kan typen. Toch?

Vakantie 2020

Zo dan! Wat hebben we het warm zeg. Maar toch tik ik even een blogje. Binnen zijn is even beter te doen dan buiten. Wat doe ik weinig met dit weer. En dat is voor mij een valkuiltje. Onderprikkeling ligt op de loer. En dat geeft een onrustig gevoel en daarop reageert mijn zenuwpijn niet goed. Dus bedenk ik van alles om min of meer bezig te blijven.

Als ik het goed heb begrepen zal de volgende haptotherapie sessie de laatste zijn. Ik ben er aan toe om te stoppen. In tegenstelling tot een paar maanden terug; toen gingen mijn ogen al prikken bij de gedachte aan afscheid nemen.

Over afscheid gesproken: onze dominee vertrekt naar Waarder. Dat zal na de negen jaar die hij bij ons diende, en na alles waarin hij ons pastoraal heeft bijgestaan, heel wat zijn. Wat neemt een domi dan veel kennis mee en dat moet je bij een nieuwe domi weer van voren af aan opbouwen. Het zal vast goed komen. Eben Haezer! Tot hiertoe heeft de Heere ons geholpen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


We zijn weer drie weken in Rhenen op vakantie geweest. Het was heerlijk om er weer te zijn. Het was gelukkig minder warm dan vorig jaar, zodat we lekker van alles konden doen zonder gehinderd te worden door hoge temperaturen.

Dit jaar plaats ik wat meer kijkplezier dan vorig jaar, toen heb ik bijna geen vakantie fotootjes laten zien, geloof ik. 




 



We bezochten Kasteel De Haar in Haarzuilens. Wat een rijkheid zeg! Ik heb mijn ogen uitgekeken.  En dan te bedenken dan men dit onderkomen alleen gebruikte in de maand September! We sloten af met een kop koffie in het restaurantje.
 
 
 
 
 
 




We slenterden wel bijna twee uren door De Ommuurde Tuin in Renkum. Wat vond ik het leuk om te zien dat deze oude moestuin weer leeft! Zeker nu ik zelf een moestuin heb. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

We liepen over het mooie Landgoed  Prattenburg, Veenendaal.

 Ergens bij Overberg zag ik dit bij de ingang van een wandelgebied. Ik moest er wel om lachen.
We maakten ook een lange😮 wandeling over het Leersumse Veld. Dat het zo lang werd kwam natuurlijk weer omdat we ergens een paaltje hadden gemist, haha. Wij weer hoor. Wat is het dan heerlijk als je weer in de auto kunt stappen.


Langs de Nederrijn blijft het mooi! Hier bij De Blaauwe Kaamer.
 

We plukten kersen met kleinkinderen in Boomgaard kerkewaert in Wadenooijen en sloten af met een terrasje.

We gingen ook met hen en hun mama naar het Ouwehands Dierenpark.Wat vonden we het een prachtig dierenpark! Met veel klim en klauter mogelijkheden voor de kinderen. Echt leuk! 
 
 

We aten na afloop een heerlijke  pannenkoek  bij Pannenkoekenhuis Sturms.  Daar zijn de pannenkoeken heel groot hoor, ze passen net in je buikje.


Met een dinerbon, ooit gekregen van de kinderen voor een gedane klus, gingen we heerlijk samen dineren bij Restaurant Magnolia in Rhenen.

Eigenlijk was de bon verlopen maar na een mailtje met  Gift for you kon hij verlengd worden. Wat een feest! We hebben een mailtje terug gedaan met een prachtige collage van onze gerechten als bedankje. Dat werd ook weer gewaardeerd.

We keken bij het Gelders Smalspoor museum maar dat was alleen op zaterdag open. En dat houden we dus nog op de lijst staan. Voor een ander jaar, bij gezondheid.

We liepen wandelroute De Amerongse Bovenpolder

 We bezochten Dorpsakker De Parel in Amerongen en lieten ons informeren over het ontstaan en het reilen en zeilen daarvan.
 
 
 
 
 
 

Barneveld's centrum was leuk om even te winkelen, de dorpskerk was open en we hadden een mooi gesprekje met een van de gastheren terwijl het orgel werd bespeeld en een dame liederen zong.

We 'deden' een paar kringloopwinkels. In Rhenen zitten er een paar, en ook in Veenendaal. De Dorcas winkel in Scherpenzeel zijn we niet meer aan toegekomen.

We winkelden in Rhenen en deden daar een bakje met iets lekkers er bij.

We liepen 2 x in het immer mooie Recreatiegebied Kwintelooijen.

 
We lunchten een keer bij 'Moeke' in Rhenen.

 Met een van onze zoons bekeken we Pluimveemuseum in Barneveld.  en de Israeltuin in  Zwartbroek.


 Ook keken we gedrieën in de Hortus in Nijmegen. Dat was al fotograferend, een genot.
 
 
 

 We aten 's avonds een hapje bij proeflokaal Bregje in Veenendaal.

 We moesten op een maandagmorgen naar de tandtechnicus in De Klomp omdat mijn prothese opeens weer een scheurtje vertoonde. dat was de tweede keer al. Plus dat er al twee maal een tand was uitgeschoten. Hij wees feilloos de oorzaak van dit alles aan; mijn beet is te krachtig omdat mijn ondertanden nog gewoon van mezelf zijn en ik daar best een aantal kiezen mis. Dat gaan we dus maar eens bespreken met mijn eigen tandarts. Op dezelfde morgen ging ik achter medicijnen aan; ik bleek niet goed geteld te hebben toen ik de medicijnen inpakte en moest dus naar de apotheek om bij te halen. Dat ging dank zij het LPD goed. Mooi om te ervaren hoe mensen in den vreemde gewoon voor je in de weer gaan. En dat dit soort dingetjes gewoon oplosbaar zijn :)

We liepen een keer overdag over Plantage Willem 3
en tegen het schemeren in de avond gingen we nog een paar keer daarheen. Dan komt er een roedel herten tevoorschijn die je van dichtbij kunt bewonderen, zomaar in de vrije natuur.
 
Ach! We hadden nog meer op ons lijstje staan, maar de tijd was op! Je kunt maar een ding tegelijk en een vakantielijstje is gelukkig geen verplichte to-do lijst, je hebt tenslotte vakantie.
 Nou ja, een keer heeft mijn man het gras gemaaid met de motormaaier. Dat wou hij natuurlijk een keer gedaan hebben 😉
 
Wat is blijven liggen blijft staan ( hoe zeg ik dat? 😂) tot een ander jaar. Want ja, we hebben alweer gereserveerd voor de volgende zomer bij leven en welzijn.

We sloten traditiegetrouw af met een ijsje

En toen was de dag van vertrekken alweer aangebroken. Ik snapte werkelijk niet dat die drie weken al voorbij waren. Het leek maar een zucht. Terugschakelen in de naar huis- modus kostte me wel een uurtje.
 
 
Maar toen we bij Heerewaarden nog even een eindje hadden gewandeld, en wat bramen geplukt, was het voor mekaar. Stel je voor!

 ``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````


Blogarchief