Zoeken in deze blog

vrijdag, december 31, 2021

Terug/vooruit kijken en af/op- tellen

 

Tegen het einde van een jaar ben je geneigd om even terug te kijken. Een blik over je schouder te werpen. Opmerken, wat er is gepasseerd. We hadden opnieuw een bewogen jaar. Elk jaar, bij de jaarwisseling, zeggen we tegen elkaar: wat zal het nieuwe jaar ons weer brengen. ook januari van dit jaar. En nu. Nu weten we het. Op een dag na.


Het was een jaar van afwisseling, met pijn en moeite maar ook met vreugde en dankbaarheid.  Een jaar vol pijn. Een jaar van Covid. Een jaar van veel moeten regelen. Maar ook een jaar van uitkomsten, tegen alle verwachtingen in. En ja, dan zijn er bij ons beide dingen, die sterk voor verbetering vatbaar zijn (in onze ogen). Dingen die ons bezwaren. Die ons drukken. Maar juist dan. Juist als de stormen razen, worden we opgeroepen om onze zegeningen te tellen, zoals dat mooie lied zegt. 

 Als op ’s levens zee de stormwind om u loeit,
Als ge tevergeefs uw arme hart vermoeit,
Tel uw zegeningen, tel ze één voor één,
En ge zegt verwonderd: Hij liet nooit alleen.

refrein:
Tel uw zegeningen, tel ze één voor één,
Tel ze, tel ze alle, en vergeet er geen.
Tel ze, tel ze alle, noem ze één voor één,
En ge ziet Gods liefde dan door alles heen.

2 Drukken ’s levens zorgen u soms zwaar ter neer.
Schijnt het kruis te zwaar u, zeg het aan de Heer,
Tel uw zegeningen, wil op Jezus zien,
Dan zal 't harte zingen en de zorgen vliên

refrein

3 Als ge ziet op and’ren met veel geld en goed,
Weet, uw Hemelvader geeft u overvloed.
Tel uw zegeningen, voor geen geld te koop,
Schatten in den Hemel zijn uw blijde hoop.

refrein

4 Zo, in alle moeiten, zorgen zonder tal,
Wees toch nooit ontmoedigd, God is overal.
Tel uw zegeningen, Eng’len luist’ren toe,
Troost en hulp schenkt Hij u, volg dan blij te moe.

refrein 

*******************

Dus gaan we tellen. En we zetten tegenover elkaar wat we ontvingen ten opzichte van de velen op deze wereld die niet hebben wat wij wel kregen. Het zou immers zoveel erger kunnen, allemaal.

De zegen van vrede tegenover oorlog.

 

De zegen van huisvesting tegenover vluchteling of dakloos zijn. Huisvesting bijna midden in de natuur. Tegenover het moeten wonen tussen het beton en het aanhoudende geraas van verkeer. 
 
De zegen van drinken en voedsel hebben tegenover het missen van de meest basale levensbehoeften. Soms zelfs een tekort aan schoon drinkwater.
 
De zegen van het hebben en kunnen ontmoeten van familie tegenover hen die zonder bloedverwanten zijn achtergebleven of familie nooit kunnen of mogen ontmoeten, om welke reden dan ook. Nog even en we hebben dertien kleinkinderen! Wat een zegen! Die lieve kleine jongens en meisjes, die graag zomaar even komen aanwaaien. om een praatje, een boek, iets lekkers..  De zegen van mensen om je heen, het deel uitmaken van een leefgemeenschap. Tegenover de vele eenzaamheid, wereldwijd. Hoeveel mensen hebben géén nageslacht en hoe eenzaam kun je dan worden, bij het klimmen van de jaren. Zo, dat er misschien maar een paar mensen bij je uitvaart aanwezig zijn, zoals we pas beleefden. 
 
De zegen van medische zorg en beschikbare medicatie. Hoeveel zijn er niet die, ook als ze worden getroffen door 'het' virus, verstoken zijn van alle zorg.
 
De zegen van God, Die is en Die was en Die komen zal. God, waarvan je mag geloven en vast vertrouwen dat Hij je leven leidt van de wieg tot het graf. Die je met Vaderlijke zorg omringt. Ook al zijn er dingen, die je niet begrijpt, dan toch mogen vertrouwen dat Hij het goed zal maken met je. En dat tegenover zovelen die Hem niet (willen) kennen en  over de wereld gaan, menend zelf alles te moeten oplossen, die vele problemen die menselijke krachten uiteindelijk toch te boven gaan.   

De zegen van Gods Woorden te mogen hebben en in alle vrijheid elke zondag onder de verkondiging van dat Woord te mogen zitten. Tegenover hen, die nog niet met Hem bekend zijn. 

En hen, die Hem als hun Verlosser leerden kennen, maar in het geheim moeten samen komen, of in erbarmelijke omstandigheden in strafkampen en gevangenissen zitten en slecht behandeld en gemarteld worden omdat ze Zijn Naam belijden. 
Maak maar eens een dankpuntendoosje. Zoals ik dat ooit, samen met een gebedspunten doosje maakte. ik zal ze er eens bij pakken. Tellen hoeveel gebeden de Heere ervan heeft verhoord. Ik denk dat ik steeds stiller zal worden. 

Ik kan natuurlijk hier niet alles noemen. Het zou een eindeloos lange blog worden. Ik hoor net Mevrouw Riekske van den Berg, weduwe van Ds. Van den Berg -die het laatst in Ouddorp stond- op de Reformatorische Omroep zeggen: Ik kom vingers te kort om mijn zegeningen te tellen. Haar leven gehoord hebbend zeg ik: Wondermooi. Zijn al die zegeningen verdiend? te danken aan onszelf, omdat wij het zo voor mekaar hebben? Nee. Dat God mij in gunst aanziet is alleen omwille van Zijn Zoon, Die onverdiend aan het kruis droeg wat wij wel hebben verdiend. En ons van daaruit doet delen in al die weldaden en zegeningen. Wat een ruil!

We blikken ook even vooruit. Dat is eigenlijk onmogelijk. Want wie weet, wat er op dat -nu nog- blanco blad staat? Wij niet. God weet het. Er kunnen zich nog veel ernstiger dingen aandienen. Moeten wij het weten? Nee. Hij weet het, en dat is goed.

Ik sluit af met dit mooie lied



In de nacht van strijd en zorgen
Kijken wij naar U omhoog,
Biddend om een nieuwe morgen,
Om een toekomst vol van hoop.
 
Ook al zijn er duizend vragen,
Al begrijpen wij U niet,
U blijft ons met liefde dragen,
U die alles overziet.
 
U geeft een toekomst vol van hoop;
Dat heeft U aan ons beloofd.
Niemand anders, U alleen,
Leidt ons door dit leven heen.
 
U heeft ons geluk voor ogen.
Jezus heeft het ons gebracht.
Mens, als wij, voor ons gebroken
In de allerzwartste nacht.
 
U geeft een toekomst vol van hoop;
Dat heeft U aan ons beloofd.
Niemand anders, U alleen,
Leidt ons door dit leven heen.
 
U bent God, de Allerhoogste,
God van onbegrensde macht.
Wij geloven en wij hopen
Op het einde van de nacht.
 
U geeft een toekomst vol van hoop;
Dat heeft U aan ons beloofd.
Niemand anders, U alleen,
Leidt ons door dit leven heen.
 

 
 
 
 
 

 

 




 

 

Blogarchief