Tegen het einde van een jaar ben je geneigd om even terug te kijken. Een blik over je schouder te werpen. Opmerken, wat er is gepasseerd. We hadden opnieuw een bewogen jaar. Elk jaar, bij de jaarwisseling, zeggen we tegen elkaar: wat zal het nieuwe jaar ons weer brengen. ook januari van dit jaar. En nu. Nu weten we het. Op een dag na.
Het was een jaar van afwisseling, met pijn en moeite maar ook met vreugde en dankbaarheid. Een jaar vol pijn. Een jaar van Covid. Een jaar van veel moeten regelen. Maar ook een jaar van uitkomsten, tegen alle verwachtingen in. En ja, dan zijn er bij ons beide dingen, die sterk voor verbetering vatbaar zijn (in onze ogen). Dingen die ons bezwaren. Die ons drukken. Maar juist dan. Juist als de stormen razen, worden we opgeroepen om onze zegeningen te tellen, zoals dat mooie lied zegt.
Als op ’s levens zee de stormwind om u loeit,
Als ge tevergeefs uw arme hart vermoeit,
Tel uw zegeningen, tel ze één voor één,
En ge zegt verwonderd: Hij liet nooit alleen.
refrein:
Tel uw zegeningen, tel ze één voor één,
Tel ze, tel ze alle, en vergeet er geen.
Tel ze, tel ze alle, noem ze één voor één,
En ge ziet Gods liefde dan door alles heen.
2 Drukken ’s levens zorgen u soms zwaar ter neer.
Schijnt het kruis te zwaar u, zeg het aan de Heer,
Tel uw zegeningen, wil op Jezus zien,
Dan zal 't harte zingen en de zorgen vliên
refrein
3 Als ge ziet op and’ren met veel geld en goed,
Weet, uw Hemelvader geeft u overvloed.
Tel uw zegeningen, voor geen geld te koop,
Schatten in den Hemel zijn uw blijde hoop.
refrein
4 Zo, in alle moeiten, zorgen zonder tal,
Wees toch nooit ontmoedigd, God is overal.
Tel uw zegeningen, Eng’len luist’ren toe,
Troost en hulp schenkt Hij u, volg dan blij te moe.
refrein
*******************
Dus gaan we tellen. En we zetten tegenover elkaar wat we ontvingen ten opzichte van de velen op deze wereld die niet hebben wat wij wel kregen. Het zou immers zoveel erger kunnen, allemaal.
De zegen van vrede tegenover oorlog.
De zegen van Gods Woorden te mogen hebben en in alle vrijheid elke zondag onder de verkondiging van dat Woord te mogen zitten. Tegenover hen, die nog niet met Hem bekend zijn.
Ik kan natuurlijk hier niet alles noemen. Het zou een eindeloos lange blog worden. Ik hoor net Mevrouw Riekske van den Berg, weduwe van Ds. Van den Berg -die het laatst in Ouddorp stond- op de Reformatorische Omroep zeggen: Ik kom vingers te kort om mijn zegeningen te tellen. Haar leven gehoord hebbend zeg ik: Wondermooi. Zijn al die zegeningen verdiend? te danken aan onszelf, omdat wij het zo voor mekaar hebben? Nee. Dat God mij in gunst aanziet is alleen omwille van Zijn Zoon, Die onverdiend aan het kruis droeg wat wij wel hebben verdiend. En ons van daaruit doet delen in al die weldaden en zegeningen. Wat een ruil!
Ik sluit af met dit mooie lied
Kijken wij naar U omhoog,
Biddend om een nieuwe morgen,
Om een toekomst vol van hoop.
Al begrijpen wij U niet,
U blijft ons met liefde dragen,
U die alles overziet.
Dat heeft U aan ons beloofd.
Niemand anders, U alleen,
Leidt ons door dit leven heen.
Jezus heeft het ons gebracht.
Mens, als wij, voor ons gebroken
In de allerzwartste nacht.
Dat heeft U aan ons beloofd.
Niemand anders, U alleen,
Leidt ons door dit leven heen.
God van onbegrensde macht.
Wij geloven en wij hopen
Op het einde van de nacht.
Dat heeft U aan ons beloofd.
Niemand anders, U alleen,
Leidt ons door dit leven heen.
He hallo.
BeantwoordenVerwijderenHet is hier zo drug geweest en ik denk: de warmer stall!!
Geniet van je schrijven.
Wat een wereld waar we in leven..
Maar idd we mogen nog steeds opgaan naar de kerk.
Soms zijn er die Dagenham dat het steeds zingy in je hoofd, en dan weer niet. Maar Dan zie ik de Rocky Mountains en Dan kan het psalm 121 zijn.
Lieve groet,
Wilma