Hoi. Leuk dat je mij hebt gevonden. Ik ben Heleen Buth-Villerius. (Uit)Delen. Inspireren. Dat is wat ik graag doe. Ik ben gestart rond creativiteit met restmaterialen en mijn snuffelwinkeltje. Toen ik op non actief kwam te staan begon ik te schrijven over de processen waar ik door ging. De mooie ontwikkelingen. Misschien heb je er wat aan. Ik denk het zomaar.
Zoeken in deze blog
maandag, december 19, 2011
Met de Beste Wensen!
zaterdag, december 03, 2011
Dromen zijn bedrog
dinsdag, oktober 25, 2011
Zo'n workshop is in De Warme Stal al es eerder geweest en ik laat jullie delen in de vreugde van het maken van een plantenbakje.
Voor het maken van een plantenbakje van fietsbanden heb je het volgende nodig:
Werkwijze:
Nu moet de bodem van de bak worden gemaakt. Dit doe je door onderop je net gemaakte rand een rond vlechtwerk te maken van reepjes binnenband. Leg eerst 2 reepjes als een kruis over elkaar op de onderkant. Zet deze 2 reepjes vast. Ga nu, naar de buitenkanten toe werkend, een vlechtwerkje maken. Elk reepje aan weerszijden goed met spelden of krammetjes vastzetten. Knip de reepjes netjes bij, zodat het uiteindelijk een gevlochten cirkel wordt. Als dit klaar is heeft je bak een bodem. Nu gaan we de opstaande rand aan de bovenkant versieren. De bak op de foto is versierd met driehoeken, zodat het idee van een zonnebloem is ontstaan. Heb je fantasie en andere ideeën dan kun je die natuurlijk ook uitproberen.
Als de bak af is leg je er een stevige, gave plastic zak in die je opvult met potgrond. (Dit om lekken bij het water geven te voorkomen, maar dat zal wel duidelijk zijn.) Plantje naar keuze erin, decoratiemateriaal, zoals mos e.d. toevoegen (zorg dat de plastic zak niet meer zichtbaar is) en klaar is kees!
(en omdat ik dit stukje nog in een documentje had staan en alleen de foto even opnieuw moest organiseren was dit Blogje in minder dan een kwartier klaar... Yep! Heb ik jullie daar zolang voor laten wachten.... foei mij! :o)
woensdag, oktober 12, 2011
fotowedstrijd
http://www.fotowedstrijd.nl/fotos/info/id/6103/
maandag, september 05, 2011
ANKER
Heftig beukend slaan de golven, 't water schuimt en bruist omhoog
Zwarte wolken pakken samen, dreigend, donker, voor het oog
Mannen denken aan hun vrouwen, bidden, bijtend op hun lip..
Ook de knecht, die 't anker losmaakt, heeft de opdracht goed gehoord.
Zoekend, speurt hij naar wat mis is, vindt de oorzaak van het kwaad,
Waar de knecht, vol vrees en beven, aarz'lend naast het anker staat
"Man, wat draal je!" roept de schipper; " 't Anker ligt nog binnen boord!!
Zoekt gij houvast, beste makker, handel dan volgens mijn woord!
Naar de plaats van veilig houvast, in de diepe ankergrond!!"
Niet óns woelen; niet óns voelen; niet óns zoeken naar wat kracht
donderdag, augustus 25, 2011
tasje d' r bij??
tot meterslange repen verknipt en ben er mee gaan breien. Je knipt plastic repen, door de schaar een beetje schuin in de bovenkant van zo'n zak te zetten. Je knipt dan spiraalsgewijze tot aan de bodem van de zak, windt de hele flats op een bol en gaat met lekker dikke naalden ( nr 6 of zo) breien.
Ik heb gewoon een flink aantal steken opgezet, en ben gaan breien zonder te weten wat het moest worden. Op een gegeven ogenblik zag ik dat ik twee kleuren blauw te pakken had, en toen ik mijn lapje een keer dubbelvouwde, dacht ik: heej, ik maak er een kindertasje van. Dus na een cm. of vijftien heb ik m'n breiwerk afgekant, heb het dubbel gevouwen en aan de zij- en onderkant dichtgenaaid, ook met plastic van dezelfde bol. Zo zie je de steken niet. |Toen moest ik gaan nadenken over de handvaten. ( Of ooet je zeggen: handvatten?) Ik heb van alles geprobeerd en ben uiteindelijk geslaagd door van een paar lange einden plastic een koord te draaien, zoals je ook koordjes voor die ouwerwetse babysokjes draait, en van die koorden ben ik gaan vlechten. Zo ontstond er een stevig geheel waavan ik twee handvatjes heb gemaakt, en die heb ik aan het tasje gezet. Als decoratie heb ik van een plastic tasje, een zgn. 'hemdje'ook weer repen geknipt, en daar een bloemetje van gehaakt en erop gezet, samen met een kwastje van losse reepjes plastic. Nou, al met al vind ik het er best schattig utizien. Geen idee of het ook gaat lubberen, maar vooruit, dan heeft die afvalzak toch nog een tweede leven gehad!
vrijdag, juli 15, 2011
kaasplankje en... sssssssst
Nodig: Houten plankje dat al jaren ongebruikt ergens rondslingert.. kwast..
geodkope latex of restje verf... potlood... stukje touw...
Zorg dat het plankje goed schoon is. Zet het aan de voor- en achterkant-om-en-om een paar keer in de latex. Trek een paar lijntjes met het potlood voor een 'plankjes' effect en schrijf met potlood je tekst erop. Ssssst, welkom, binnen.... ben bezig.... ben zo terug,
]I am in the garden, nou ja, wat je maar wil. Boor een gaatje aan de kop. Rijg er het stukje touw door. Klaar is je deurhanger.
donderdag, juli 14, 2011
Van de nood een deugd maken en dankbaar zijn
donderdag, juni 23, 2011
ik zie... ik zie......
maandag, juni 20, 2011
IK ZAL!!!!
Tussen talloze planeten, die Hij draagt door Zijne kracht,
Zweeft een bol, door God geschapen, die de naam van aarde draagt
Daar is het dat deze Schepper ons van Zijne trouw gewaagt
Op die bol is land en water, en dat land heeft God gebracht
Tot diverse continenten waarin blinkt Zijn scheppingskracht
In die continenten komen, landen voor, met eigen macht
Een van hen heet Nederland, waar Hij mij een plaats bedacht
In een nietige Provincie echt niet een met zoveel faam
In een klein en simpel dorpje daar heeft elke straat een naam
In een van de kleinste straten staat een woning klein maar fijn
En dat plekje op de aarde dat mag nu mijn woning zijn
In die woning zijn veel kamers, en op een ervan daar staat
Naast mijn bed een heel klein kastje en daar vind ik vroeg en laat
't Goddelijk Woord, door Hem gesproken, 't zelfde Woord waarmee Hij ooit
De planeten, continenten, landen, dorpen heeft gestrooid
Zalig zijn zij, die ze hoorden, wie ze mist heeft niet met al
In dat Boek vind ik twee woorden in dit eindeloos heelal
Zonder die kan ik niet leven: ' t is Gods eigen Woord: IK ZAL
21-06-2011 LBV
laarsjes
vrienden
Intussen hebben we wel drie fijne verkoopdagen gehad op fair, met Snuffelatelier De Warme Stal. En op die dagen hebben we fijn veel mooie leuke en lieve spulletjes verkocht. En er staan er nog meer op het programma. We hebben ook weer leuke inkopen gedaan en allerlei houten spul op de kop getikt (mijn jongste dochter en ik draaien de klinkers wel eens om en dan krijg je 'op de kip getokt...' ;-) dat wordt binnenkort allemaal wit gemaakt, zoals je tegenwoordig zoveel tegenkomt... het zal vast weer leuk worden! Op hoop van zegen!! (Voor iedereen!!!)
dinsdag, juni 07, 2011
Uitgewaaid
Het was misschien al een beetje duidelijk voor jullie, maar bij mij gaan dingen wel eens ( meestal dus) met VLAGEN. Soms heb ik een schildervlaag, dan een brei-of-haak vlaag, dan weer een klei vlaag, een schrijf vlaag, een klieder klodder maar raak met verf vlaag, een natuurlijke materialen zoeken en verwerken vlaag, een recycle vlaag, soms een niks bijzonders doen vlaag, (hoewel die laatste niet zo vaak voorkomt) maar vooruit; ik zal jullie opbiechten waar ik heb uitgehangen: We zijn op Urk geweest; Lekker Uitgewaaid!!
Daar geen vlagen. Nou ja, wel flinke windvlagen, maar dat is weer een ander verhaal, daar geef ik straks nog een samenvatting van. Op vakantie ben je even helemaal los van je vlagen ritme, dan ben je er uit; en hoe!! Waarom URK? Dat is snel verteld: Na het blauwtje dat we 2 jaar geleden liepen (toen we onwetend op Biddag op Urk aanlandden, en daar een uitgestorven dorp aantroffen) en helemaal na de documentaire "Tussen storm en stilte", over het Mannenkoor Hallelujah" en Urk, had ik mezelf (en dus automatisch mijn man) beloofd: URK, daar gaan we nog es echt aan proeven! Nou, dat is dus gebeurd! Het is een rijke, onvergetelijke vakantie geworden. Maar heel anders dan we ons hadden voorgesteld!
Je moet eigenlijk eerst weten dat ik op Hyves 2 mensen heb leren kennen waarmee ik met flinke regelmaat heen en weer schrijf over dingen die ons geloof in God aangaan. We 'verstaan' elkaar ontzettend goed en dan ontstaan er banden die heel veel waard zijn, ook al heb je elkaar dan nog nooit ontmoet, je bent toch hartsvrienden. En dan gebeuren er ook wel wonderlijke dingen, waarvan we vast geloven dat God ze zo heeft bestuurd.
We hadden met zowel onze vriend als onze vriendin afgesproken elkaar een keer 'live' te ontmoeten in onze vakantie. Met hem was de afspraak dat we elkaar woensdags zouden treffen en haar zouden we bellen, als we kwamen aanwippen. Wat gebeurt??
Op vrijdagavond lopen we na een lekker etentje ( nog ter gelegenheid van ons 32 jarig huwelijk) langs de haven, maken wat fotootjes en genieten van het idee: Hehe, dit wilden we dan al zo lang, en kijk ons nou, daar lopen we dan.... Zit er een man op een bankje, langs het water, tja, die zitten er zoveel op Urk. Ik kijk es wat aandachtiger, maar hij draait net zijn hoofd om als ik zijn kant op kijk. Ik zeg tegen m'n baasje: "Joh, dat lijkt hem wel." Je weet hoe dat gaat, je hebt elkaar alleen op een min of meer vage foto gezien, dat is toch altijd anders dan in het echt. "Ja hoor", gromt mijn baasje goedig. "Jij ziet opeens in elke Urker man degene die je zien wil". Ik trek een grimas. We lopen verder, we zijn een paar stappen van het bankje-met-man verwijderd, als de man plots omdraait, ons lachend aankijkt en met een blik van herkenning zijn vinger naar ons uitsteekt. "HA! Hij is het echt!" roep ik, en we schudden elkaar blij de hand en kunnen elkaar eindelijk eens echt in de ogen ( spiegel der ziel) kijken. Mooi, mooi! Hoe bestaat het! Hij had ons vanaf de overkant al lang zien aankomen. "Ik voelde dat jullie het waren", verklaart hij simpel. We zijn blij met elkaar, raken in gesprek, en opeens... je zal het geloven of niet, maar.... binnen vijf minuten is daar opeens ook ZIJ! Helemaal niet gecoordineerd, op het alleronverwachtse komt ze zomaar uit het niets opdagen. Volledig overrompeld door deze ontmoeting we sluiten we elkaar in de armen.. Ze was 'toevallig' naar een receptie geweest van een vriend, en had haar auto 'toevallig' geparkeerd vlak bij 'ons' bankje. Die ontmoeting was het begin van de mooiste vakantie van ons leven. Als ik dat allemaal in deze Blog moet schrijven, wordt hij veel te lang. Dus dat doe ik niet. Ik hoop dit stukje nog te vervolgen, wie het lezen wil die leze het en wie denkt dat ie er geen boodschap aan heeft, tja, die moet het dan maar overslaan. Maar dan mis je wel wat, ik waarschuw je vast.
Tja, nu heette dit stukje eigenlijk "Uitgewaaid", en nu wil iedereen natuurlijk weten waarom die titel... nou, dat heeft simpelweg te maken met... nee, niet met mijn vlagen, maar met de windvlagen van een dikke bries zoals ze dat op Urk noemen, windkracht 7, die we konden ervaren tijdens wandeling op een stormachtige avond op Urk, later die week.
Als je dan langs de dijk loopt en je de krachten van de elementen ervaart, hoe klein word je dan. Hier dus ter afsluiting van dit Blogje het gedicht dat, bij thuiskomst, uit mijn brein vol heimwee, opspoot:
donderdag, mei 05, 2011
opgeruimd staat...
(ik vraag 15 euro per uur, voor wie me wil inhuren!! hihi) En dan...! Wat doen we met de afdeling "weg"? Nee, niet zomaar naar de vuilstort, daar ben ik te recyclegestoord voor. Ik heb van een oude mevrouw ooit een door haar man gemaakt weefgetouw en een door haar man gemaakte kinderstoel gekregen. Geen toppers in schoonheid maar wel dingen met een duidelijk verhaal van 50 jaar.. Nadat ik een familielid had benaderd met de vraag of zij er nog belang bij had, (nee dus, anders had zijn het vóór mij wel meegnomen) staat het nu klaar voor de rommelmarkt/ verkoping van de kerk op D.V. 11 juni a.s. Niet alleen het weefgetouw, ook de kakstoel, een klein stofzuigertje, een buxus schaar, wat bloempotten en bakken, en nog wat klein spul staan nu klaar voor die gelegenheid. En de kast, tja, die moest maar naar stort. Tot... heej, we kunnen daar toch nog wel een paar boorden van maken, voor aan de wanden? Gewoon, de huidige kleinere ouwe boordjes weghalen en bredere van die kastwanden en boorden maken... Zo gezegd, zo gedaan... een paar nieuwe steunen moesten er wel komen, maar dat was geen punt. De lege gereedschapskoffers van elektrische apparaten, die ook klaar stonden voor de stort, hebben we weer netjes met het oorspronkelijke product gevuld... bergt wel zo netjes op... en de rest van wat naar de stortplaats moest, een kapotte plastic bak en wat kartonnen doosjes hebben we zo klein mogelijk gemaakt en gewoon in de container laten zakken.. Vandaag dus nog twee boorden vervangen en het hoopje rommelmarktspul wegbrengen en klaar is Kees. ( c.q. zijn Gert en Heleen). Het mooiste: Mens ik ben je oneindig dankbaar, je weet jet, zelf zie ik er iet doorheen. Ik bloos/ c.q. glunder hem liefdevol toe, maak een lekker pan nasi, bak er lekker twee eitjes bij, in mijn speciale 'hartjes 'koekenpannetje, ik denk: nou zal die wel lachen... maar hij heeft er niet eens erg in, zo blij is hij met zijn opgeruimde schuur... Wat een man he
vrijdag, april 15, 2011
Mooi lied

Wat kwam ik weer een mooi lied tegen, een dezer dagen. Een lied, dat me als kind al zo raakte dat ik ervan moest huilen. Ik zie me nog liggen op de vloerbedekking, mijn oor bij de luidsprekerdeksel van die ouwe platenspeler. En dan zette ik telkens de naald terug op de plaat bij dat aangrijpende couplet: Jaren reeds reeds staat Hij, en klopt aan uw harte. laat toch niet langer Hem staan; Weet, dat uw weigering de Heiland zal smarten... dan liepen de traantjes over mijn koontjes. Sjonge toen was ik al zo'n huilebalk... Voor degenen die het niet kennen, hier het lied
Zachtkens en teder roept Jezus de Zijnen,
Dringend weerklinkt Zijne stem:
"Zondaars, o komt toch, en wordt nu de Mijne".
Ga nu gelovig tot Hem!
Keert weer, keert weer, keert weer tot Hem!
Zondaars, keert weer tot uw Heer:
Zachtkens en teder roept Jezus de zijnen,
Zondaars, o hoort Hem, keert weer!
Jaren reeds staat Hij en klopt aan uw harte,
Laat toch niet langer Hem staan;
Weet, dat uw weig'ring den Heiland zal smarten!
Laat toch den Heer binnen gaan.
Snel vliegt de tijd, ook der zaligheid, henen,
Alles op aarde vergaat;
Blijf niet den satan uw oor langer lenen,
Straks is 't voor eeuwig te laat.
Keert weer, keert weer, keert weer tot Hem!
Zondaars, keert weer tot uw Heer:
Zachtkens en teder roept Jezus de zijnen,
Zondaars, o hoort Hem, keert weer!!
je kunt het ook vinden op You Tube... het lukt mij (!) niet om de code als link te plaatsen, maar als je deze code knipt en plakt in je adresbalk dan om je er ook!
http://youtu.be/OCuMvxa3kuo
donderdag, maart 17, 2011
deurhangers, wewgijzers, of hoe je ze ook wil noemen...
Na alle verhalen wordt het weer eens tijd voor een gezellig klusje met restmaterialen. Pas geklust, of een schutting gezet? Of een bouwtje ergens in de buurt? Ga effe op je tenen bij de bouwafvalcontainer staan, wellicht ligt er een restje hout in de container. Van je restje hout, een kwastje verf en een stukje touw + 2 krammetjes maak je je persoonlijke deurhanger. Ook leuk om cadeau te doen! Ik mag er voor iemand 30 maken, is dat niet even leuk??
Neem een plankje/ stukje hout van 25 - 40 ( 50-60-70) cm. lang, al naar gelang de tekst die je er op wilt hebben. Een restje van een plank of een schuttingdeel is heel geschikt. Maak je plankje splintervrij en schuur het een beetje rond af aan de zijkanten. Bepaal even waar je letters moeten komen, zorg dat je letters allemaal gelijke grootte krijgen, teken ze desnoods even met potlood uit. Als ze naar je zin staan kun je met de verfkwast aan de slag. Witte verf is natuurlijk lekker fris, maar als je met kinderen werkt kan een kleurtje ook heel leuk zijn. Naar wens decoreren met een bloemtje....
Zie de foto voor inspiratie, maar leg je eigen fantasie niet aan banden.
Als de verf droog is, sla je twee krammetjes (op gelijke afstanden van de zijkant) aan de bovenkant van je bordje. Touwtje er aan knopen, en klaar is je (deur)hanger.
Ook leuk voor in de tuin, zaaibedden, borders, affijn, je ziet maar, enneh....
laat es wat zien als je iets hebt gemaakt.... Mailen kan altijd: de_warme_stal@yahoo.com
Ik Ben Benieuwd!
dinsdag, maart 15, 2011
Eigenwijsprijs 2011 ???
Ik hoor regelmatig dat ik Eigenwijs ben. Ik heb er zelfs een keer een prijs mee gewonnen. Sjonge! En nu hoorde ik vanmorgen van mijn tante van 86 dat ik weer ben genomineerd voor de EigenWijsPrijs. Hihi, lees maar:
Het stemmen voor de EigenWijsPrijs is weer van start gegaan.De EigenWijsPrijs is een publieksprijs die door kinderen wordt toegekend aan het beste christelijke kinderboek van 2011. In drie maanden tijd, van 1 februari tot en met 30 april, kunnen kinderen stemmen op hun favoriete christelijke kinderboeken.
Ze kunnen daarbij kiezen uit een groslijst van zeventien kinderboeken. Aan de EigenWijsPrijs werken vele christelijke boekhandels, basisscholen en bibliotheken mee.De stemformulieren zijn op te halen in de christelijke boekhandel.De kinderen kunnen ook stemmen op www.christelijkekinderboeken.nl
De EigenWijsPrijs wordt uitgereikt op de Lees & Luisterbeurs, die op 24 september in Ede gehouden zal worden. Kinderen die meedoen aan de EigenWijsPrijs kunnen zelf ook winnen: zij maken kans op een van de 20 boeken die worden verloot onder de stemmers. Het enthousiasme onder de kinderen is groot, en vorig jaar werd er zelfs vanuit China gestemd.
“Het leek me heel leuk. En toen heb ik de achterkant gelezen. Toen heb ik het genomen. Het is het allerleukste boek omdat het grappig is, romantisch en gewoon heel leuk.” en: “Ik moest erg lachen om dit boek.” of: “Ik heb dit boek gekozen, omdat ik van dolfijnen hou en ik vind het altijd heel erg spannend als je ’s avonds in bed gaat lezen en dan stop je met lezen en dan ga je slapen en de volgende dag weer verder leest en dan lig je in bed en dan bedenk je wat er zou gebeuren de volgende dag.”
De EigenWijsPrijs wordt dit jaar voor de 13e keer gehouden. Vorig jaar werd de prijs toegekend aan Bram Kasse (De rijkste opa van de wereld) en J.F. van der Poel (Dolfi en Wolfi en de leeuwenstam).De auteurs die de EigenWijsPrijs ontvangen weten zich bijzonder gewaardeerd door hun lezers.De EigenWijsPrijs is een initiatief van de Werkgroep Christelijke Kinderboeken, die een onderdeel is van BCB, Brancheorganisatie voor het Christelijke Boeken- en Muziekvak.
DUS...Nou ja, Ik hoor het t.z.t. wel..... Groetjes van mij!!
O ja, hier nog de Titellijst EigenWijsPrijs 2011
Leeftijdscategorie 4-8 jaar:
Op zoek naar Sam - Heleen Buth-Villerius
Tims papa is soldaat - Petra Messelink
Vlinder ontsnapt - Vrouwke Klapwijk
Spreekbeurt in het gips - Suzanne Knegt
Leeftijdscategorie 8-12:
Niels Netjes en Roos Raket -Jacobine Kunnen
Raadsels rond het kasteel -Judith van Helden
De ongelooflijke ontsnapping van tengere Tinus -Bert Wiersema
De dropbom - Corien Oranje
Funny op trektocht-Evelien van Dort
Dolfi, Wolfi en het zwarte water-J.F. van der Poel
Strijd - Hans Mijnders
Lifeliner 2 en de cocaïnebende - Adri Burghout
Overval in Oosterflank -Ben de Raaf
IJzersterk - Mieke van Wieringen
Leeftijdscategorie 10-14 jaar:
Brrrugklas! - Hans Mijnders
De bloedvlag - Henk Koesveld
Moeders liegen niet, of wel? -Sofie van Gelder
Bron: BCB Plein www.bcb-plein.nl
zaterdag, maart 05, 2011
gedicht voor iedereen

Soms zit je zo vol gedachten en gevoelens... en dan al worstelend en peinzend ontstaat er bij mij zo af en toe en gedicht. Ik wil het graag met jullie delen. Mocht je zeggen: ik geloof niet, lees het dan vooral, want we staan allemaal net zo na en hebben allemaal Gods vergeving nodig. Het ziet er op het eerste gezicht niet uit als geichtje; ik weet niet hoe ik de tekst in mooie blokjes onder elkaar moet krijgen, maar dat zal hopelijk niets afdoen aan de inhoud. Lieve knuffel van mij!!
Gods Spiegel.
O Heere, als ik in Uw spiegel kijk..
De Spiegel van Uw wonderschone wet..
Die Gij, zo onbegrijpelijk en rijk..
Ons tot een veilige omtuining hebt gezet..
Dan buig ik eindeloos beschaamd mijn hoofd...
Ik heb U van Uw hoge eer beroofd..
Dan ben ik schuldig; Gij geheel rechtvaardig..
Dan ben ik Heer' Uw gramschap dubbel waardig..
Dan leef ik Heer' niet naar Uw heilige eis..
Dan ben ik dwaas o God, maar U bent wijs..
Dan is bij mij de duisternis, maar Gij zijt licht..
Dan ben ik schuldig; U de Rechter in 't Gericht..
O Heere, als ik in Uw spiegel kijk..
En zie de vele zonden aan mijn kant..
Dat weet ik Heere, dat ik niet meer lijk..
Op 't wonderschone maaksel uit Uw hand..
Dan zie ik daar een schepsel gans verdord..
Zolang het niet in U gevonden wordt..
Daar bent U rein o God, en ik onrein..
Daar in Uw Licht kan ik alleen maar duister zijn..
Gij reikt Uw hand; ik sla hem wrevelig af..
Zo kies ik, voor het leven dood en graf..
U wilt mijn voeten sturen, maar helaas..
Gezien Uw wijsheid ben ik toch zo dwaas...
U bent vol liefde Heer', maar ik doe niet dan haten..
U wijst de weg, maar ik wil die verlaten..
U bent De Goedheid, maar mijn hart is boos..
U zoekt mij op, maar ik wil, goddeloos..
Mijn weg vervolgen tot de zwarte dood..
En wil niet horen van mijn grote nood..
O God, ik, die Uw liefde zo versmaad..
Ben schuldig waar Uw Boek hier opengaat..
Met koorden van het oordeel om de nek..
Verschijn ik hier in 't Rechterlijk vertrek..
Maar daar... in eindeloze Zorg..
Stelt u Mij Christus voor, als mijne Borg..
Daar mag mij onverwacht in 'd oren klinken..
IK wilde voor u in het oordeel zinken..
IK heb voor u Gods recht voldaan..
door MIJ mag u nu in de vrijheid gaan..
Door Mijn verdienste gaat u niet ten onder..
O God! Hier zink ik weg in 't eeuwig wonder!!!
LBV 05-03-2011
vrijdag, maart 04, 2011
Komt een meisje in De Warme Stal......
Komt een meisje (met vriendinnetje) aan de voordeur... Of De Warme Stal open is.... Ik zeg: "Nee, maar als je graag even wil kijken, mag dat wel hoor, dan doe ik de deur open." Meisjes: "En mogen we dan ook iets KOPEN??" Ik: "Natuurlijk! Als je geld bij je hebt en je ziet iets leuks wat je wil hebben, dan kan je dat kopen." Meisjes kijken naar elkaar: "Joepie!!!!!" Ik maak de deur open, meisjes komen binnen, kijken verwachtingsvol om zich heen. Meisje 1 richt haar blik op mij: "Ik zoek iets voor mijn moeder. Ja, eigenlijk heb ik ruzie met mama, maar toch hou ik veel van haar. Dus ga ik iets voor haar kopen... " Ik: "Ruzie met je mama? Oooooh, dat is niet fijn!!!! Wat lief dat je iets gaat kopen. Kijk maar lekker rond, als je het hebt gevonden moet je maar even op het belletje drukken,dan kom ik kijken wat je hebt uitgezocht. Dan maken we er een mooi cadeautje van, goed?" Meisjes knikken blij, rennen het trapje op en neer, lopen ruim een kwartier te dubben en drukken dan op het belletje. "Hoe duur kost deze ketting?" Oeps, eigenlijk €6,95, en meisje heeft vijf euro bij zich. Ze mag hem voor die vijf euro hebben. "Hhhhhhhhhhhhhh? Ooooooh!!" Vier blije oogjes. Leuk he. Toch heeft ze boven ook nog iets gezien, wat haar moeder ook wel mooi zal vinden. Roets, weer vier voetjes over het trapje. "Waar was het ook weer?" "Hier, gewoon hier... kijk dan, dit bedoel je toch???" "O jaaah, zullen we die dan doen, dan kunnen we nog wat kopen!!" Ze komen terug met een pakketje waarin twee hippe zwart-witte Barok-motief dweilen en twee zwarte vaatdoekjes zitten. En dan heeft ze nog twee euro over.... "Eeeeeeh... ehm... wat kan ik daar nog voor kopen?" Samen speuren we de winkel rond. Niet alles is geschikt voor haar moeder, ze weet heel goed wat mama wel of niet mooi vindt. Bij het ene gaat het neusje voorzichtig omhoog, bij het ander schudt ze resoluut haar koppie. Dan laat ik een krijtbordje zien, een hartvormig houten lijstje met schoolbordje binnen in. Haar ogen lichten op. "Oh, ik weet ZEKER dat mama dat ook heel mooi vindt! En dan... eh.. heb je... eh... heeft u ook een krijtje?" "Ja zeker meid, ik heb ook een krijtje. Zullen we dat er gratis bijdoen? Dan heb je twee leuke dingetjes voor vijf euro; goed??" Dankbare bruine oogjes. "Ehhh.... mag ik er ook iets op schrijven?" "Ja tuurlijk, dat mag ook...." En spontaan krijt ze op het bordje "I LOVE JOE" "Leuk", zeg ik. "Als ze DAT niet mooi vindt..." "Dat betekent toch ik hou van je?" controleert ze nog voor alle zekerheid. Ik knik. Ik zeg niet, dat je dat niet zo schrift, me herinnerend dat ik mijn eerste woordjes Engels ook zo schreef. "Dat schrijf je anders", zegt haar vriendinnetje, dat al die tijd heen en weer heeft lopen zoeven en geen rust in haar gat heeft. "Oh, hoe dan?" aarzelt mijn klantje. " Weet ik niet, maar dit is fout", corrigeert de andere glashard. In de keuken haal ik een vochtig vaatdoekje. We vegen samen JOE uit. "Oh, droogt het nog wel op dan?" schrikt het meisje. Ja hoor, met een droog puntje drogen we het water weg en ze kan opnieuw gaan schrijven. You komt er nu te staan. "Zo is het goed", zegt het vriendinnetje, dat heen en weer blijft draaien in mijn winkeltje van bijna 15 vierkante meter. "Ben je al klaar? Dan gaan we", dringt ze aan. "Nee, joh, ze is toch nog aan het inpakken, even geduld", vermaant het meisje van de vijf euro. "Ze wil ook graag wat kopen, maar ze heeft geen geld en ze weet niet aan wie ze iets moet geven..." vertrouwt ze me toe en legt vijf euro op de toonbank. Het vriendinnetje doet een paar keer alsof ze het geld wil pakken, en besluit dan om aan haar vader geld te gaan vragen. Misschien komt ze dan zo nog wel even terug..... Ik knik. Het is goed, ik zal haar opwachten; wens de meiden veel plezier en ben benieuwd of meisje 2 nog terugkomt. En ja hoor, nog geen kwartier later is meisje 2 terug. MET geld. EN met een ander vriendinnetje. "Heej" , zeg ik. "Je hebt opeens een andere mevrouw bij je..." "Jaaah, dat andere meisje heeft me in de steek gelaten..." zucht ze. Ze heeft vijf euro bij haar vader losgepeuterd, en komt de ketting voor vijf euro halen. Voor haar moeder. Ook ruzie?? Nee, maar haar moeder moet vrijdag geopereerd worden. Oei, dat is niet zo fijn.... Nee, zeker niet. Aan haar Baarmoeder.... ze kijkt haar jongere vriendinnetje veelbetekenend aan. "Zo", zeg ik. "Dat is geen kleinigheid; dat is in je buik he....." Ze knikt alsof ze er alles van af weet. Ik laat de ketting in een mooi zakje glijden, plak er een kaartje van mijn winkeltje op en zwaai de dametjes uit. "Sterkte met je mams", zeg ik. "Ze zal best blij zijn met de ketting." Meisje 2 knikt vastbesloten. "Morgen geef ik hem aan haar, misschien mag ze hem wel om bij de operatie..." zegt ze hoopvol. Ik glimlach. De deur klapt dicht. Ja, zo gaat dat in De Warme Stal.....
dinsdag, februari 15, 2011
Villerius

Vorige maand hebben we een familie reunie gehad. Dat is niks bijzonders zul je zeggen, maar deze reunie had wel een bijzondere oorsprong. Toen ons dappere nichtje Willemijn overleden was, zeiden we als nichten en neven/ ooms en tantes tegen elkaar: Stom dat je elkaar alleen met dit soort gelegenheden ziet. Laten we iets organiseren. Toen augustus daarna ook mijn moeder overleed, zeiden we hetzelfde tegen elkaar. En dan moet je ook de daad bij het woord voegen. Zodoende was de reunie met meer dan 100 Villeriussen en aanverwanten een mooie middag/ avond. Uiteraard waren het alleen de kinderen van mijn grootvader en -moeder met een deel van hun nazaten, maar we zagen en spraken mensen die we al in jaaaaaaaaaren niet meer hadden gezien en gesproken. Dat doet je toch goed. Nu is mijn eigen achternaam "Villerius" een naam, die niet zo heel druk voorkomt. Het rare is ook dat er een prachtige stamboom is, die loopt tot ergens halverwege de vijftiende eeuw, maar ergens is een groot gat. Dat is het 'gat' van het gezin van mijn vaders vader, mijn opa Villerius. Door omstandigheden zijn de kinderen destijds ondergebracht in pleeggezinnen en de kinderen zijn elkaar uit het oog verloren. Ik bedenk dat ik het nooit vreemd heb gevonden dat mijn vader geen ooms of tantes heeft van zijn vaders kant, ook geen neefs of nichten. Maar die moeten er wel degelijk zijn/ geweest. En ook zij hebben kinderen en kleinkinderen gekregen. Waar zijn die allemaal heen gestoven? En wie zijn het? Is bijvoobeeld die Zonnewerings-Villerius ook familie van mij? En... nou ja, noem maar op. Wat doen ze allemaal voor de kost, wat zijn hun hobby's zijn er duidelijke familietrekken terug te vinden, hebben we dezelfde interesses, namen, kortom: Nieuwsgierig Aagje wordt wakker. Het nieuwsgierig Aagje dat ooit voor een krant freelance artikelen publiceerde over mensen en hun hobby's.... Wat denk je dus dat ik nu aan het doen ben? Alle Villeriussen die ik kan vinden aanschrijven en kijken in welke tak van onze boom ze zitten, en dan kijken of we de stamboonm compleet kunnen krijgen. Niet officieel als genealoog, daarvoor moet je echt letters hebben gegeten -en ik eet wel chocoladeletters, en soms wat kinderboeken letters of dicht - of Blog letters, maar daar blijft het dan ook bij-. Ik heb inmiddels via Hyves en Facebook al heel wat mensen gevonden, 2x een Villerius Hyves opgezet en nu maar zien welke info er loskomt. Er schijnt zelfs een stamboom digitaal beschikbaar te zijn, iemand wist me tenminste exact te vertellen wie mijn grootvader was. Als hij nu ook de rest nog weet.....Leuk!!
dinsdag, februari 08, 2011
Zou God mij vergeten?
Wanneer ik, Heere, even achterom kijk,
de weg zie waarlangs U mij hebt geleid..
dan blijf ik vol verwondering hier stilstaan,
en blik terug tot in de eeuwigheid.
Wanneer ik, Heere, rustig om mij heen kijk,
mijn blik laat gaan, langs alles wat ik zie,
dan blijf ik vol verwondering hier stilstaan ,
wat is het leven met U vol en rijk .
Wanneer ik, Heere, eventjes vooruit kijk,
dan weet ik niet wat ligt in het verschiet..
maar ik zal aan Uw hand gelovig voortgaan',
in dit vertrouwen: God vergeet mij niet.
vrijdag, februari 04, 2011
handmadeshop

Ik kreeg het verzoek van de site Handmadeshop om hun link op de stie te plaatsen. http://www.handmadeshop.nl Omdat het een site is waar ook jullie terecht kunnen om je zelfgemaakte spulletjes te verkopen, wil ik de link graag aan jullie doorgeven. Samen ben je sterker! Groetjes, van mij!!
donderdag, februari 03, 2011
HSP High Sensitive Person
Onderstaande vragenlijst wordt veel gebruikt om na te gaan of een volwassen iemand hooggevoelig is. Indien je 14 of meer vragen met ja beantwoordt, ben je zeer waarschijnlijk hooggevoelig. Nu heb ik de tijd van testjes in damesblaadjes invullen, om te ontdekken wie je eigenlijk bent, al lang achter me gelaten, maar er zijn toch dingen waarmee je je afvraagt.... hoe komt dit of dat toch??
Ik deed de test en ja hoor, meer dan 14 keer moet ik naar eer en geweten ja zeggen. Zit ik toch in een vakje. ( zie BLog HOkjes/vakjse..) Nee hoor, ik ben blij dat ik een 'verklaring' heb gevonden voor mijn vrij heftige emotionele leven. Het zgn. Von Himmelhoch jauchend naar zum Todebetrübt... Ik probeer mijn hooggevoeligheid positief te waarderen, er van te genieten en nuttig te gebruiken. Top!
*1 Ik ben me bewust van subtiele signalen in mijn omgeving:ja!
*2 Ik wordt beïnvloed door stemmingen van anderen:ja!
*3 Ik ben nogal gevoelig voor pijn: neu!
*4 Tijdens drukke dagen merk ik dat ik behoefte heb om me
terug te trekken op een plek waar ik ongestoord alleen kan zijn:ja..
*5 Ik ben gevoelig voor de effecten van cafeïne: ja.
*6 Ik raak gemakkelijk overvoerd door dingen als fel licht,
sterke geuren, grove weefsels of harde sirenes: ja.
*7 Ik heb een rijke complexe innerlijk belevingswereld: ja,joepie ..
*8 Ik voel mij niet op mijn gemak bij harde geluiden: ja..
*9 Ik kan diep ontroerd raken door kunst of muziek: ja,joepie ..
*10 Ik ben consciëntieus (wil dingen volgens mijn geweten doen):ja!
*11 Ik schrik gemakkelijk: nee hoor..
*12 Ik voel me opgejaagd als ik veel moet doen in korte tijd: ja,handig.
*13 Ik raak geïrriteerd als mensen proberen me te veel dingen tegelijk
te laten doen. ja zeg ..
*14 Ik doe mijn best te voorkomen dat ik fouten maak of dingen vergeet:ja, tuurlijk.
*15 Ik kijk uit principe niet naar gewelddadige films of tv-shows:ja!
*16 Ik voel me ongemakkelijk als er om mij heen veel gebeurt:nee hoor..
*17 Veranderingen in mijn leven brengen mij van mijn stuk:nee hoor..
*18 Ik heb een neus voor delicate geuren smaken geluiden en geniet daarvan yeah!hm!
*19 Het vermijden van situaties die me van streek maken heeft bij mij hoge prioriteit: ja, soms.
*20 Als kind werd ik door ouders of leraren gevoelig/verlegen gevonden:ja.
*21 Als mensen zich in een fysieke omgeving niet prettig voelen,weet ik meestal wat er moet gebeuren om dat te veranderen: yep !
*22 Als ik erge honger heb, heeft dat sterke invloed op mijn concentratie of op mijn humeur: nee hoor ..
*23 Als ik met iemand moet wedijveren of op mijn vingers word gekeken,
word ik zo nerveus dat mijn prestaties veel minder zijn dan anders: nee hoor..
Mijn HSP maakt mij dus geen zenuwpil of zo, ik beleef dingen alleen nogal intensief. Is het misschien daarom dat ik regelmatig droom dat ik kan vliegen?! Mooi hoor!
maandag, januari 24, 2011
Ha! Protest!!


Ha! Protest! JA hoor, daar kwam hij dan toch nog, de beschikking na mijn zogenaamde verkeersovertreding: de parkeerboete. ( ik had al een hoopje dat hij stilzwijgend verscheurd zou zijn..) Geen zestig, maar zesenzestig EURO astublieft voor een domme vergissing!! Ik heb gewoon de tekst uit het betreffende blog over de parkeerboete gekopieerd en ( enigszins gefatsoeneerd) met een kopie van de beschiking in een envelop gestopt: Aan CVOM etc, Utrecht. JA heus, ik heb bezwaar aangetekend!!
Ben benieuwd of ze het pikken!!
woensdag, januari 19, 2011
dingen komen en gaan




Dingen komen en gaan. Raar is dat, bedacht ik zonet. Opeens lijkt het net of iets, dat eerst best belangrijk was, alleen nog maar achter een deurtje mag staan. Neem nou de kinderboekjes die ik heb geschreven. In totaal tien. Je bent er uren, dagen, maanden, jaren aan bezig; als ze pas zijn uitgekomen staan ze in de catalogi en op posters en worden ze uitgedeeld op scholen en zondagsscholen met Kerst, dan is het telkens weer een klein feestje, maar dan op den duur raken ze uitverkocht en worden ze niet meer herdrukt en dan verdwijnen ze naar de achtergrond; ja zijn ze ook nergens meer terug te vinden, dan alleen achter kastdeurtjes, of in een doos met : "Kinderboeken zondagsschool." Niet, dat dit nou zo erg is, maar het verbaasde me zomaar, dat van de tien boekjes die ik tussen 1985 en 2010 heb geschreven, er nog vier terug zijn te vinden op Google. En de rest... Ha! Alsof ze nooit hebben bestaan. Maar voor mij zijn ze nog best min of meer springlevend! Mijn eersteling, Sandra ontdekt een geheim, zie je nog wel op de boekenkraam van een tweedehands boeken handelaar. Zo ook De verdwenen brieven van Anneke Kok, Een kado voor Woeste Wout, Rik en de rammeldoos, Koen waar zit je, Jeroen en de lege spaarpot... Daarna kwam mijn eerste -en waarschijnlijk ook laatste- roman Ik laat u niet los en een jubileumboek van de oranje Nassauschool in Nieuwe-Tonge. Verder een aantal verhalen in de verzamelbundel "Nog even lezen" en een verhalen bundel met verhalen voor 'grote mensen' in het Flakeese dialect,( 't Is waer gebeurd..) en ja, dan eindelijk de vier laatste, Witte Beer, Piep, Jip en Op zoek naar Sam, die nog herkenbaar zijn terug te vinden, en ook nog verkrijgbaar in de boekhandel of bij de uitgeverij. Tja, daar heb je dan zoveel uren in gestoken... Maar leuk, ze zijn niet echt vergeten. Vorige maand kocht ik via Marktplaats een aantal CD 's bij een voor mij onbekende man, en wat schrijft hij: U heeft zo'n bekende naam... u bent toch niet de schrijfster van Een kado voor Woeste Wout? JA dat was ik dus wel. Het boek bleek een van zijn 'toppers' te zijn geweest, toen hij een kleine jongen was. Al is het merendeel van de markt verdwenen, kennelijk is mijn geploeter met woorden niet helemaal vergeefs geweest. Of er nog weer een nieuw boek komt, vragen mensen vaak. Of: ben je nog aan het schrijven? Ja, momenteel wel, dit stukje. Ook lekker en leuk. Maar een nieuw boekje, hm, momenteel niet nee. Ik ben uit de kleine kinderen, dus ja.. maar wacht, ik heb wel kleinkinderen... en om me heen spelen heel vaak kinderen.. Ach, opeens heb je weer wat, en dat inspireert je dan weer onstuitbaar tot een nieuw verhaal. Ik kan nog niets beloven, we wachten maar samen af...

dinsdag, januari 18, 2011
Over smaak valt niet te twisten
Welja, weer maar eens een Blogje met een spreekwoord als startschot. Smaak. Een bijzonder ding is dat toch. En ze zeggen dat er niet over valt te twisten, maar in de praktijk gebeurt dat maar al te vaak, dus over smaak valt wel degelijk te twisten. Kijk, dat jongens niet voor een Barbiekamer vallen en het gemiddelde meisje niet voor een ridder- of ruimtekamer, dat kan ik wel een plekje geven. Hoewel, mijn ene broer(tje) heeft als peuter een heuse 'roze' periode gekend. Alles was "Hoze". En ik zelf zou vroeger eerder voor een boshutkamer hebben gekozen dan voor een prinsessenkamer, tot groot verdriet van mijn moeder-zij had maar één dochter en dat was er een van het soort doe maar gewoon dan doe je gek genoeg, niks geen kantjes, ruches of frutseltjes, allemaal lastig-
Weet je wat ik me pas afvroeg? Hoe zou het toch komen dat de ene mens helemaal vol overgave valt voor brocante,

nostalgie en een gezellige landelijke, wat mij betreft Laura Ashley stijl, zich daar ook heeeeeelemaal gelukkig in voelt- (een kennis van me zegt niet: 'als een vis in het water', maar: 'als een varken in de stront')- een ander daarentegen zou er niet aan moeten DENKEN daarin te moeten leven, maar gaat volledig voor

Mi-ni-ma-lis-tisch, leeg, kaal, strak, en is daar zielsgelukkig mee. Ik weet niet wat ik er mee zou moeten als ik het antwoord zou hebben, daar gaat het me ook niet echt om. Gewoon, het verschijnsel op zich fascineert me.
En kun je elkaar ook nog beïnvloeden tijdens een relatie, dat vroeg ik me ook af. Niet dat ik dat zou willen, maar gebeurt dat, is de vraag. Steek je elkaar aan met je smaak of wordt het verschil steeds groter... zoals sommige stellen tot hun schrik ontdekken dat hun smaak mijlenver uit elkaar ligt.. dat is toch wel lastig, lijkt me. Nou zijn er mannen die er niet om geven hoe het huis wordt ingericht, maar als je vrouw alleen maar van roze roosjes en wit kant houdt,

kan ik me voorstellen dat je je daar als man niet zo echt lekker bij voelt. Toch? Tja, smaak. Mijn man en ik hebben gelukkig wel dezelfde smaak, al geloof ik vast, dat, wanneer hij bijvoorbeeld met een van mijn schoonzussen zou zijn getrouwd, het er in zijn huis allemaal veel netter en duurder zou hebben uitgezien, in elk geval niet vol mooie spullen van de rommelmarkt of de kringloop. Daarom ook die vraag zou je elkaar ook nog beïnvloeden in je relatie?
Wat eten betreft lopen onze smaken... eh... bijzonder ver uit elkaar. Houd ik wel van pastagerechten, rijstgerechten of weet ik veel wat er allemaal te koken is; voor mijn man het liefst Hollandse kost.

Niks mis mee hoor, maar soms wordt het wel es een beetje saai,zal ik maar zeggen. We hebben ( toen ik nog medestanders had in de kinderen, die ook graag es wat anders aten dan aarpels groente en vlees) wel eens een tijd gehad dat ik probeerde hem 'mijn' dingen te laten eten, maar als je dan een oorwurm gezicht tegenover je aan tafel ziet, is de smaak er ook al een beetje af. Dus pas ik mijn menu 's maar aan, aan de smaak van de heer des huizes. Omdat hij in de supermarkt waar hij werkt zelf de boodschappen meebrengt naar huis ( ja, ja, da's heeeeeeel makkelijk) is hij er zeker van dat hij geen enge dingen op zijn bord krijgt. Dat houdt wel in dat mijn smaak zelden aan de beurt komt. En als ik het echt niet meer kan uithouden van verlangen naar een lekker bord pasta,

nou, dan kook ik gewoon twee gerechten. Eentje voor manlief en eentje voor mij. Dan hoeven wij over die smaak tenminste niet meer te twisten. :-)