KLEUR!

Vroeger heb ik wel eens de overweldigende ervaring gehad van het genot van mooie kleurencombinaties.  Leverkleur, met bruin, mosterdgeel,  crème en jade groen. Of zacht mint met lever. Grijs met goud. De kleuren van een fazant.. maar ook de bruin/grijs tinten van een huismusje.. Wat zijn er veel mooie kleurencombinaties mogelijk. Ik heb doorgaans gekozen voor natuurkleuren in onderstaande combi, die je in mijn huis terug vindt. Rustig, bedaard en bezadigd. 

 Maar ach! Er is nog zoveel meer als je eenmaal over kleur gaat denken.. Uitgesproken kakelbonte kleuren, maar ook beschaafde en niet pijnlijk aan je ogen.. Kijk maar eens.
 

  Wat een kleuren zijn er in de wereld. Wat is de Schepper Groot, wijs en Creatief! Hij bezit alle volheid, ook als het gaat om schoonheid.  Wat zal het prachtig geweest zijn in het Paradijs, 

voordat de mensheid in de persoon van Adam en Eva eraan twijfelde of ze wel genoeg hadden aan de Schepper, aan wie ze waren en wat ze hadden ontvangen.  De zwartste dag in de mensengeschiedenis. Goddank heeft de Schepper het niet zo gelaten, maar zelf de Oplossing bewerkt, die ons weer in staat stelt om met Hem in het reine te komen. Maar daar gaat deze Blog niet over.  Het gaat vandaag even over mijn nieuwe ontdekking, waarvan ik me steeds meer bewust word dat hij als waardevol en troostrijk een plekje krijgt in mijn bestaan. Kleur.  De kleuren, met daarbij de mogelijkheid tot talloze kleurencombinaties  zijn ons na het verloren paradijs als een prachtig geschenk overgebleven en gelaten.  

Ik liep tot voor kort altijd nogal bewust aan kleur voorbij. Mijn kleding moest vooral stemmig zijn, in gedekte kleuren. Het voelde veilig. Om niet op te vallen of zo. Niet dat ik me er ongelukkig in voelde, nee, dat nou ook weer niet. Ik heb met veel genot lange zwarte robes gedragen. En leuke marine blauwe jurkjes. Eerlijk!  Maar ik wilde niet opvallen door mijn kleding. Het was misschien iets van jezelf verstoppen, zo iets. En dan nog iets;  In een dorp woon je in een kleine gemeenschap.  Een nog kleiner deel daarvan maakt mijn kerkelijke gemeenschap uit. Niet, dat ik tot een giga 'zware' gemeente behoor, dat valt echt wel mee. Maar in sommige opzichten verwachten mensen dat je je, om uiteenlopende redenen  zo- en zo gedraagt.  En daar zit de clou. Je past je aan aan de verwachtingen om niet de oorzaak van ergernis te zijn, zeg maar. Eén: Je wilt  mensen niet voor hun hoofd stoten in hun verwachtingen En twee: je bent ook bang om afgewezen te worden als je  niet voldoet,  Kort gezegd. Je staat toe te willen voldoen. Maar dat voldoen -daar ging het een paar blogs terug al over- ga ik schrappen uit mijn woordenboek. Een naar erfenisje dat ik zo zoetjesaan van me af wil schudden. Nee, ik ga er niet als een kermisklant bijlopen, maar omdat ik opeens echt geniet van kleur wordt mijn oog er automatisch heengetrokken.

 Ik geef nog even weer, hoe het doorgaans ging, als ik kleding koop. Als ik al een keer een 'echte' kleding zaak binnenloop, zoek ik als eerste de hoek met afgeprijsde artikelen op. Daar kijk ik in de rij met zwart, grijs, wit en donkerblauw en als ik daar iets kan vinden dat in mijn maat is, gaat het mee.    ik ga eerlijk bekennen dat ik alleen in de uitverkoop een zaak met nieuwe kleding binnenloop, het liefst in de vakantie. 

Maar het blijft een feit dat ik het liefst tweedehands kleding koop, in de Kringloop, bijvoorbeeld in de Leger des Heils winkel bij mij in de buurt. Of bij Kringloop Overthollig, die, zoals ik zie, ook al een website hebben. 

Maar nu. Einde tijdperk. In mijn transformatieproces is nu plaats voor kleur.  Ik ben overstag gegaan. Vrij bescheiden. Voor heel zachtgroen. En lichtblauw. En cognackleur. Vanwege mijn teint zijn koele kleuren het mooiste. Ik vond op de vrijmarkt een fleurige sjaal. Donker turkoois  en donkerrood zit er in.  En wat doet het mijn ogen en mijn geest goed om kleur te zien.

De therapeut had het pas over 'lustvol' durven leven. Dat is een term uit de psychologie en wil zeggen: dingen ervaren waar je van binnen blij en gelukkig van wordt.  

Om weer wat serotonine en dopamine aan te maken. Het geluksgevoel hormoon, dat je zo ontzettend mist na een Burnout. Of  Bore- out,  wie zal het zeggen. En die geluksmomenten zijn er heel veel. Ik schreef er al over in een voorgaand blog, toen het ging over Gouden Momenten.  Alleen moet je ze wel opzoeken en bewust beleven/ er de tijd voor nemen.  Het hoeven geen grote dingen te zijn. Iets heel kleins kan je al het gevoel van geluk bezorgen.

Wat kun je onverwacht genieten van de zon die door je raam schijnt. Een mooie lichtval. De buurkat die denkt dat hij ongezien brokjes kan komen jatten. Een stilleven fotograferen van je oude vaders schoenen op de mat- hij kwam zomaar aanwippen-  of van een lievigheidje op de schoorsteenmantel. Een vlieg die zich laaft aan een waterdruppel op je keukenraam. Een prachtige zonsondergang. Nieuwe katjes aan de bomen. Knoppen die uitkomen. De regenboog.. een dreigende bui... De geur van een nieuw boek...  mooie muziek goed nieuws, iets fijns doen voor een ander, een dikke hommel die vredig zoemend langs je geurige violen zweeft. Een kleinkind dat geniet omdat het bij je is.  Een mens, dat zich begrepen voelt door jou.  Een mooi gerecht klaarmaken. Een helend verhaal schrijven, inclusief liedje en melodietje. En dat weer delen met een bekende. Een knikker krijgen van een meisje op straat. Maar ook daar schreef ik al eerder over, bij het zijn de kleine dingen..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Teveel om op te noemen. En daar komt nu ook kleur en zwier bij.   Ik moest vanmorgen weer bij de audicien zijn voor een uiteindelijke keuze, welk hoorapparaat ik ga kiezen en ik ben, bij het horen van de (toch wel tegenvallende) levensduur van die dingen, toch voor de eenvoudigste versie gegaan. "Wat ziet u er fleurig uit, vandaag", complimenteerde de hoorspecialist me bij het handen schudden.

Ik dankte haar voor het compliment, vertelde kort iets over mijn proces en verklapte waar mijn 'fleurige dingen' vandaan kwamen. Dikwijls zeggen mensen, als je vertelt dat je iets in de Kringloop hebt gevonden: 'Joh, dat geeft toch niet, dat moet je er niet bijzeggen!'  Maar, ik zeg het wel! Bewust en opzettelijk. Want ik wil graag uitdragen hoe prima je je kunt kleden met iets dat een ander ooit heeft gedragen, voor smakken minder geld. 'Ik snap niet dat we nog geen miljonair zijn', zegt mijn man wel eens. Tja, dat snap ik dan ook weer niet.  Maar het hoeft ook niet. Na de audicien heb mezelf getrakteerd op een paar kleine fleurigheidjes,  bij het Kruidvat.  Kost bijna geen drol,  maar o, wat is het leuk.   Ik ben de koning te rijk. Vanaf nu ook met KLEUR!