Eigenlijk! Wat
een woord! Ik merkte vanmorgen bij het wakker worden dat de bekkenbodem
ontspannen was. Ik had goed geslapen ( een geschenk!) en niet raar gedroomd (
gelukkig!) wat er bij elkaar voor zorgde dat ik kalm ontwaakte. Geen
trillingen, geen onrust in mijn lijf en buik. Gewoon (jaja!) ontspannen. Dat
kan dus ook. Dat is een moment wat ik koester, als het zich aandient.
Zolang ik
het in mijn hoofd stil kan houden blijft de bekkenbodem ontspannen. Ik stel me
soms voor dat ik verplicht bedrust moet houden en niets, maar dan ook helemaal
niets hoef.
Zodra ik dat niet meer kan volhouden en de realiteit van het leven
zich aandient, dan springt de spanning 'aan.' Zoals: eigenlijk moet ik nu uit
bed. Eigenlijk moet ik dit, eigenlijk moet ik dat. Was, boodschappen, de blaren
achter aanvegen, een geleend boek terug brengen, nog iets anders bij iemand
anders brengen, strijken, de wc poetsen, bedenken wat we vanavond zullen eten.
Ik zou eigenlijk om vitamine C moeten. Ik moet eigenlijk nog een briefje maken
met een overzichtje van wat ik aan pilletjes slik voor de neuroloog. Noem maar
op.

Nu is het
absoluut een feit dat ik vergeleken met voorheen nu helemaal niet meer zoveel
móet. Dat is een stuk vrijheid wat ik niet genoeg kan waarderen! Maar misschien
is het voor mijn welbevinden wel nodig dat ik nog meer vrijheidsbesef ervaar.
En dan echt ervaar. Kennelijk ben ik in de grond van de zaak zo'n vrijgevochten
vogel, dat ik geen enkele klem of dwang of verplichting kan verdragen. Het
gareel van de sleur van elke dag met zijn terugkerend ritme, kan me soms zo
aangrijnzen. Toch moet ik me realiseren: er is nu eenmaal regelmaat nodig in
het leven. Er is de tredmolen van dagelijkse gewoonten en tradities. Daar
ontkomt een mens niet aan. 
Wat is dat
toch met dat fenomeen EIGENLIJK! Eigenlijk is in feite alleen maar een constant
uithollende factor, hoorde ik ooit een coach zeggen. En ik weet zeker dat hij
daarmee iets raaks heeft gezegd. Ik snap dat nu zo goed. het ontbreekt je aan
keuzebeslistheid en dat is in de grond van de zaak een vermoeiende zaak.
Dit bedenken
en ervaren is dus echt weer iets op het hapto-logisch gebied. Luisteren naar
wat je lichaam je vertelt. Het balans vinden tussen moeten en willen speelt me
dus kennelijk parten.
Ik ging
Googelen op het woordje 'eigenlijk' ik vind alleen een stukje uitleg. Eigenlijk
is in feite een signaalwoord. Je hebt signaalwoorden bet betrekking tot diverse
zaken. Tot tijd of tot plaats, ter opsomming, ter tegenstelling, ter voorbeeld,
oorzaak en gevolg, doel-middel, reden, herhaling, conclusie. In dit rijtje van
terreinen neemt het woord 'eigenlijk' op
de gevonden website de plaats van
precisering in. Hm. Nee, dat is nou net
wat ik NIET bedoel. Ik bedoel het onrustige van eigenlijk iets anders doen dan
je doet of ergens anders zijn dan waar je nu
bent. Een soort besluiteloosheid dus.
En dat -hoe raad je het- heeft
weer alles te maken met het altijd zoeken naar balans van de hooggevoelige
persoon.
De
tegenstelling tussen willen en moeten. Dat is dus weer stof tot nadenken, en
zeker het aankaarten waard bij de neuroloog.
Misschien beaamt hij wel dat ik bij de haptotherapeut perfect op mijn
plek ben.We gaan het horen :)

Geen opmerkingen:
Een reactie posten