Het is mooi om 'het
nieuwe' toe te laten in je leven. Een nieuwe kijk te ontvangen en te
ontwikkelen op verdrietige dingen uit het verleden. Een verzachtende blik, die
je in staat stelt anderen te 'ontschuldigen' zonder te ontkennen dat de dingen zijn ( gegaan) zoals ze zijn (gegaan).
Dat is zo'n heerlijke
vaardigheid. Maar soms ben je zomaar opeens weer de draad kwijt en kun je geen
grip krijgen op je nieuwe inzichten en alle rustige gevoelens waarmee dat
gepaard ging. je zoekt naar aanknoping met het nieuwe maar kan het niet vinden.
Het is als een losgeschoten elastiek,
je weet wel, vroeger had je elastiek in de taille van je onderbroekje, als dat knapte zat het begin helemaal ver weg in het omgezoomde bovenkantje.
Zoiets. En zie het dan maar weer eens te pakken te krijgen en aan elkaar te knopen. De oude denk- en voel wijze steekt weer de kop op en lijkt wel over je te triomferen. Je bent de controle kwijt, en dat is een akelige ervaring. Elke keer opnieuw. De kunst is nu om niet hopeloos te gaan proberen de controle te hervinden maar te laten zijn wat is. En toe te laten dat je in de war bent, pijn voelt en bang bent. En je opnieuw boos voelt en verdrietig en verraden en in de steek gelaten. En dan mag je beseffen: Dit is tijdelijk. Echt, vertrouw erop dat het weer terug komt. Het nieuwe. En laat je gedachten gerust wat ronddolen over de vlakte van je bestaan en je zult zien: opeens kom je dat uiteinde tegen. Mag je het met vreugde begroeten en weer omarmen. Misschien is het juist wel nodig om het af en toe kwijt te zijn. Om het steeds opnieuw te hervinden en te herkennen als het nieuwe 'jij'
je weet wel, vroeger had je elastiek in de taille van je onderbroekje, als dat knapte zat het begin helemaal ver weg in het omgezoomde bovenkantje.
Zoiets. En zie het dan maar weer eens te pakken te krijgen en aan elkaar te knopen. De oude denk- en voel wijze steekt weer de kop op en lijkt wel over je te triomferen. Je bent de controle kwijt, en dat is een akelige ervaring. Elke keer opnieuw. De kunst is nu om niet hopeloos te gaan proberen de controle te hervinden maar te laten zijn wat is. En toe te laten dat je in de war bent, pijn voelt en bang bent. En je opnieuw boos voelt en verdrietig en verraden en in de steek gelaten. En dan mag je beseffen: Dit is tijdelijk. Echt, vertrouw erop dat het weer terug komt. Het nieuwe. En laat je gedachten gerust wat ronddolen over de vlakte van je bestaan en je zult zien: opeens kom je dat uiteinde tegen. Mag je het met vreugde begroeten en weer omarmen. Misschien is het juist wel nodig om het af en toe kwijt te zijn. Om het steeds opnieuw te hervinden en te herkennen als het nieuwe 'jij'
Mijn uitnodiging om een berichtje te sturen als mensen belangstelling hebben in
mijn helend verhaal (over het feit dat
Anders niet perse Minder hoeft te zijn) leverde een paar reacties op, dat vond
ik echt leuk. De verhalen zijn inmiddels naar de betreffende dames verzonden. Bedankt, ladies! En veel
leesgenoegen.
Verder ga ik hier nog even reclame maken voor de hobby van
mijn jongste dochter. Dat is het tweede mooie. Ik ga er geen zielig verhaal van maken, want
dat zou ze niet willen. Maar vanwege haar belemmeringen door CVS, Chronisch
Vermoeidheids Syndroom, is ze niet to veel extraatjes in staat. Komt daarbij
dat ze sinds een paar maanden getroffen is door een ernstige huidaandoening in
haar gezicht. Tel op: ze komt de deur niet meer uit. Heel erg akelig, en dat is
heel zacht uitgedrukt. Na enkele malen de voorschriften en middelen van
natuurgeneeskundigen te hebben geprobeerd, waarmee ze weliswaar een stukje
moeheid heeft mogen inleveren ( Praise The Lord!) maar waarmee de explosies in
de huid alleen maar zijn toegenomen, is ze nu bij een dermatoloog geweest voor
die huidaandoening. We hopen en bidden om een oplossing. En dat ze vrede zal
vinden en houden in de weg die ze moet gaan. En dat ze mentaal zo sterk zal
worden dat ze zich weer aan de buitenwereld durft te vertonen. Inmiddels heeft
ze een heel fijne hobby gevonden die haar veel voldoening geeft: Slingers
maken. Slingers hebben op zich al iets feestelijks in zich, dat geeft al +++
stofjes. En omdat ze er zo veel enthousiaste, dankbare en mooie reacties op
krijgt, geeft ook dat weer heel veel ++++ stofjes, die je echt wel kunt
gebruiken als je zo in de put zit.
Omdat ik haar moed bewonder en ik haar ook nog steeds mooi vind ( echte schoonheid blijft tenslotte van binnenuit komen!) laart ik graag even zien wat ze zoal maakt. Er is van alles bij haar te bestellen op slingergebied. MuurSlingers, gewoon voor permanent, of VerjaardagsSlingers, RaamSlingers, TaartSlingers… Naam slingers, ThemaSlingers, Hoera, opa 65 jaar, noem
maar op. Ik laat even een paar
voorbeelden zien, om een indruk te krijgen. Helemaal blij en trendy, toch!?
En hier een heel blij fotootje op 'Insta' afkomstig van een gelukkige moeder:
Je kunt, als je ook zo'n heerlijke slinger wil bestellen, contact opnemen met deze creatieve dame via
Instagram: @slingers_en_meer én via Facebook: Slingers en meer. Ik hoop op een
paar leuke bestellingen en dus mooie tijdsbesteding voor deze moedige dame. Wat zou het leuk zijn als
ze er een heus bedrijfje van kon maken! Go, go, go!
Alsneerste: kun je mij het verhaañ ook nog sturen? Vergwtwn te vragen....
BeantwoordenVerwijderenWow dat is heftig voor dochter. Mooie hobby heeft ze daar. Ziet er schitterend uit!
Groet vanuit een herfstig land!!
Wilma
Mail even naar heleenb7@gmail.com
BeantwoordenVerwijderendan stuur ik het je toe
Dank je wel voor je mooie verhaal! Het was zeker de moeite waard! En wat een leuke wigwam vlaggetjes!
BeantwoordenVerwijderen