Wie schrijft, die blijft.

Wie schrijft, die blijft.

Ik weet niet, wie de uitdrukking heeft bedacht. Maar er zit wat in. Zoals in al die 'waarheden.'

Maar een of andere grapjas heeft er een kritische noot bij geplaatst; "Maar die wel hebben geschreven, zijn ook niet gebleven". En ja, dat is ook een waarheid als een koe. 

Toch is, wat je hebt opgeschreven, zwart op wit komen te staan en dus bestaat de kans dat het langer blijft rond-circuleren  dan alleen jouw leventje lang.

Afijn, we hebben als schrijfgroepje ons best weer gedaan de afgelopen week.  Het was niet meer zo eng-nieuw als de eerste keer en na afloop was ik gelukkig niet zo moe als na de startsessie.

Ditmaal ging het over opkijken. Twee popjes van Axenroos http://www.veldschool.be/Axenroos.htm stonden op tafel. ( Alle popjes uit de methode staan voor een bepaald gedrag) 

De uil, die de geheimpjes bewaart, en ook het wasbeertje, dat opziet tegen anderen.

We mochten deze morgen  opschrijven aan wie we eigenlijk wel een gouden plak zouden willen geven. Dat is natuurlijk moeilijk. De meeste zouden wel meer dan een persoon kunnen aanwijzen waartegen hij/ zij opkijkt. Nou vooruit, we mochten er acht noemen. 

  

Aan een van die personen mochten we een brief van 3 minuutjes schrijven. Hoppa, wat er dan ook in je opkwam. De woorden die daar uitsprongen, daar mocht je nog iets over schrijven. En dat weer delen.  Ook nu ga ik weer niet de hele ochtend uitpluizen- wie er nieuwsgierig naar is doet er wijs aan zelf zo'n cursus te volgen 😋- maar mijn brief was gericht aan (wijlen) majoor Bosshardt.  Dat is voor mij een voorbeeld van.. ja, van wat… Ik vond haar een prachtig mens, met een gouden hart, met haar heerlijke, ongekunstelde manier van bewogenheid met mensen, die door anderen over het hoofd worden gezien. Zonder bij-oogmerken .. Wham, recht voor je raap en vooral: zonder kapsones. Kostelijk!  

Leuke verrassing: In de psychologie schijnt het zo te zijn, dat dingen, die je bij een ander bewondert, in principe al bij jezelf aanwezig zijn, alleen verlang je er naar om er meer van de hebben. Oké dan. Even denken.... klopt dat? Hm. Tja. Mogelijk. Moeilijk hè om iets positiefs over jezelf te zeggen.

Aan het eind van de morgen gingen we allemaal met een medaille naar huis, met daarop een positieve eigenschap in onszelf. Wat was het weer een heerlijk ochtendje.   

's Middags kwam mijn vader van 87 nog even langs 

en we hebben samen gezellig anderhalf uur zitten beppen. Nou, dat was dus na de eerste  sessie wel anders; toen heb ik 's middags in mijn eentje een lange wandeling gemaakt om weer bij mezelf te komen en de spanning in de bekkenbodem te laten zakken…  Zo zie je; alles went. Als je maar geduldig bent. 

'Geduld en Volharding', las ik vanmiddag op een boerenspulletje waar we langs reden.

Mooi. 

En leerzaam.

😊