Een nieuwe fase.

Ja hoor, we zijn in een nieuw fase beland. Stilletjes denk ik; poeh, 't zou tijd worden. Maar zoals bij mij alle processen veel tijd vragen; ook dit. Kan niet anders hè.  Maar dan nu toch: ja! Nieuwe fase!

Na het tot stilstand komen en daarna het tot mezelf komen… ( vanaf oktober 2016, kun je nagaan wat een slak ik ben in dat soort dingen..)  zijn we begonnen aan de fase van het 'loslaten.'

Jaja..

Wie eindelijk bij zichzelf kan komen kan ook eindelijk bij zijn eigen emoties gaan komen. Enerzijds snap ik het niet van mezelf. Ik ben zo'n jankerd. En ja, dat heeft ook alles met HSP te maken.  Met het voelen op zich heb ik dus geen moeite. En dan toch nog moeten leren om bij je emoties te komen. Kennelijk heb  ik mezelf nooit tijd gegund om mijn emoties diep genoeg te voelen en te beleven. Snel snel, gauw weg stoppen wat je voelt… Je mocht eens van de kook raken …  Zo iets moet het gegaan zijn. Vooral  DOOR willen gaan en je niet laten 'hinderen' door emoties. In dienst staan van de ander. En dus niet van jezelf. Oei oei… Dan gaan al die emoties zich toch een uitweg banen of hechten ergens in je lijf. Bij mij is dat dus de bekkenbodem. Dat mag inmiddels duidelijk zijn. Zolang ik bij mezelf blijf (wat steeds beter lukt!) en van daaruit een beetje blijf keutelen, gaat het wel. Maar o wee, als ik ga zitten. Dan voelt het daar in die contreien alsof ik 24 uur aan een stuk op een touw heb zitten bungelen. Zoiets ja. Een echte marteling.

Om al die opgekropte dingen op te gaan vissen en los te gaan laten alvast een echte oefening:

De therapeut reikte me de 5 B's aan als de 5 Basis-Emoties. Er zijn natuurlijk nog een veelvoud van 5 aan afleidingen daarvan, maar onder deze 5 kun je doorgaans een van de emoties die je beleeft, scharen.    Het gaat om:  

 Blij,  
 Boos,
Bang,
Beschaamd,
Bedroefd.
Of in welke volgorde je ze dan ook wilt plaatsen.😏

 https://tallsay.com/page/4294979425/onze-5-basisemoties 

Als ik naga hoe deze 5 emoties hun plek kregen in mijn bestaan, kom ik tot de volgende conclusie:

😓Bedroefd…? Ah dat kon ik meésterlijk verstoppen. Gewoon. Achter een glimlach.😊

😡Boosheid?  Verdrong ik al snel door begrip (!) voor die ander.😘

😱Bang? Nee hoor. Gewoon doorlopen, zoals je je door een struik met spinnen heen duwt. 😉

😖Beschaamd.. ? Ach ja… zorgen dat je je nergens voor hoeft te schamen, toch?😄

😁Blijheid…?  Hm. Dat was toch wel de emotie die zich het meest baan brak. Meestal via mijn traanklieren. Waaaah! 😇

En nu schijnt het zo te zijn dat in je buik (minstens!) zoveel zenuwcellen zitten als in je hersenen en daarmee is je buik de bron van je gevoelens. We zeggen niet voor niets vlinders in je buik of een onderbuikgevoel..

OKEE. Nu mag ik gaan proberen om in mijn buik iets gewaar te gaan worden bij een van bovengenoemde emoties en die dan te schuiven onder een van de 5. Proberen het verkrampen van de bekkenbodem voor te zijn door allereerst in je buik dingen te voelen gebeuren.  Huiswerk dus.

Pffff. Lastig. Heel lastig. Heel, heel, heél erg lastig zelfs!

Weet je, mijn bekkenbodem en traanklieren staan veel scherper afgesteld dan mijn buikgevoel. 

Ik merk na 2 weken dat ik pret al een klein beetje ga voelen in mijn lijf. Soms in handen en voeten. Soms in mijn buik. Nog niet echt duidelijk bij dingen die in werkelijkheid gebeuren maar in mijn fantasie.

Bijvoorbeeld: als ik me voorstel dat ik bij mijn buurvrouw om de koffie ga, en hun prima, zeer waakse, heftig bulderende Cane Corso, waarvoor ik in werkelijkheid een stapje naar links doe, om niet al te veel te schrikken, MIJ snuffelend, kwispelend en vol vurige liefdes likken begroet. Kijk, zoiets. Haha. 

Of dat ik in gedachten in onze stille kerk zit en het orgel zachtjes speelt, en ik stil zit te genieten van een prachtig lied dat de snaren van mijn ziel doet trillen...

Of dat ik opeens na lange tijd iemand 'van vroeger' ontmoet aan wie ik me sterk verbonden voelde… de blijde verrassing van zoiets… 

Dat soort fijne dingen.

Dan gebeurt er iets in mijn buik. Het is er dus wel. 

Maar in de praktijk is het eh… nou ja, nog even oefenen zeg maar.  Wordt vervolgd. 💪