Vallen en opstaan

Het proces van terug-knokken is in volle gang. Dat is op zich niet zichtbaar, het speelt zich diep van binnen af. We hebben gelukkig de stijgende lijn te pakken. Maar hij loopt niet vloeiend. Ik bedoel: het is een kartel lijntje. Met 'ops-en-neers'. Oftewel ups and downs. En het proces voltrekt zich langzaam maar zeker, dus is ook niet meetbaar per week. Ik ben dagelijks bezig met het toepassen van de leerpunten uit de sessies met de Haptotherapeut. 

Een paar Leerpunten?  

*Wees niet hard, maar aardig voor (het kind in) jezelf. Je hoeft niet flink te zijn.

*Zorg goed voor jezelf.

*Voel je lijf. Leer je bewust worden van wat daar gebeurt.

* Ga op zoek naar je oorspronkelijke 'blauwdruk'. Wie ben je eigenlijk. Wat je doet, past dat daar ook

echt bij?  

*Onverwerkt verdriet, onrecht, frustratie, pijn, boosheid die zich hebben vastgezet in de  

bekkenbodem uitpakken en herkaderen. Dat zal de pijn en spanning helen.

*Loslaten. Huilen blazen, zuchten, schreeuwen, geeuwen etc. Gooien (bv met een bal)

*Ademhaling en ontspannen.

*Uit je hoofd > In je lijf komen.

*Lichaamsbeweging in de buitenlucht. 
*Probeer, als je veel pijn bij het zitten ervaart, meer spieren in te schakelen door bv op een balanskussen of op een skippy bal te zitten. 

*Stop met het domweg 'opvolgen' van commando's, van buiten of van binnenuit.

*Blijf bij jezelf, ook in je lichaamshouding.  

*'Gun' ieder 'zijn eigen sores'.  

*Kies voor jezelf. Wees niet ambivalent.  

*Kies nog meer voor je eigen belangen.

*Stop met een waardeoordeel te plakken op dingen in en buiten jezelf. Je denk zo snel. Doe het

rustig aan Ook in je hoofd.

*Ga dingen doen die jij fijn vindt. Creatief, muzikaal, of wat dan ook.

* Voel je kwaliteiten. Laat ze tot je doordringen. Geniet ervan.

*Gun jezelf de tijd om dingen te voelen. Ga ze niet meteen analyseren en benoemen. Daarmee  

belemmer je de natuurlijke doorstroming van de emoties.

*Probeer niet zoveel te 'doen' maar ga eens meer mediteren. Dat deed Jezus Christus ook.

 Dus… de stilte opzoeken. (Wandelen in mijn uppie is heel fijn…)   

Best een hele rij dingen om 'anders' te doen dan ik gewend was. Het is dan ook niet raar, dat het soms niet allemaal tegelijk lukt. Anders leren leven is een hele klus.

 

Het heeft wel mooie consequenties. Dingen waar ik lange tijd niet of onvoldoende was toegekomen, kan ik nu weer in alle rust en op mijn gemak doen en dat voelt wel als "Ha Fijn!"

Het manuscript voor een nieuw kinderboekje, dat voor de crash de eerste tien hoofdstukken had gekregen, is wonder-boven-wonder klaar. Het is inmiddels ook al gelezen door de redacteur en ik kreeg een heel super fijne en warme reactie, met als samenvatting: Het wordt uitgegeven. Hoeveel energie het heeft gekost, zal geen kindje weten, maar het is werkelijk geboren in de diepte. En dus extra reden tot dankbaarheid.

https://www.hertog.nl/Zoeken.aspx?searchword=Buth&task=search&option=com_search&Itemid=27

Ook borrelen er af en toe gedichten naar boven. Die ik dan weer op de Christelijke Gedichtensite plaats. https://www.gedichtensite.nl

Ik heb heel wat kleine restjes wol en katoen opgehaakt voor Dorcas. Dat is dan eigenlijk niet iets leuks doen voor mezelf, maar ach, iets leuks doen voor een ander blijft toch leuk voor jezelf. En Juultje vond het ook leuk ;)  

Ik heb 2 weken terug een paar knopen definitief door gehakt. 2 Secretariaten heb ik van 'tijdelijk stilleggen' naar 'definitief stoppen' omgezet. Het deed veel pijn. Want oh, wat deed ik de dingen met plezier. Ook al kostten ze de laatste tijd veel energie. Achteraf verklaarbaar. Maar ik merkte dat het motortje teveel stationair bleef draaien bij de gedachte dat mensen 'zitten te wachten' tot je weer terug komt om je taken terug te nemen. Daarom bleef er van binnen een stuk onrust. En dan moet je wel eens een pijnlijke keuze maken. Het rare is ook nog eens, dat ik de rust van het beëindigen van die 2 dingen  nog helemaal niet ervaar… Je weet wel, zo'n soort  vakantiegevoel, zeg maar. Maar goed; ik weet, dat mijn gevoel altijd mijlen ver achteraan komt…

 

Ik ben ook wat aan het opruimen geweest. En dan bedoel ik niet: spullen weer netjes zetten, dat zit altijd wel snor hier. Maar meer in de zin van ont-spullen. Een flinke hoeveelheid lappen uit mijn rommelkamer met lappendozen kreeg een eindelijk een plekje: de grote lappen gingen naar Dorcas voor op transport. Dan kunnen ze er daar kleding van naaien. Een 2 -tal heel grote zakken verdwenen naar dames die tasjes, knikkerzakken, etuis en dat soort dingen naaien voor Actie Schoenendoos. Een Big Shopper vol ging naar iemand die naait t.b.v. KIKA. en nog een paar tasjes ging naar mensen die ze op school of voor de club gebruiken. Dat ruimde mooi op.

Ook ben ik zelf weer eens achter het naaimachine gekropen. Uit de lappendozen ben ik eindelijk gestart met het weg-naaien van restanten. Er ontstonden 2 tasjes , waarvan er één bestemd was voor een kleindochter, ik maakte er een breitas van inclusief handwerk spullen. Kan ze leren breien en haken.

  

De andere gaat w.s. op transport met Dorcas.

Daarna  was De Warme Stal aan de beurt. Alle spullen van de laatste verkoping, van 1 oktober jl. stonden nog in kratten in het atelier. Stukje bij beetje kregen ze weer hun plekje op de planken.

 

 Tja, die Warme Stal. In feite had ik de afgelopen jaren onvoldoende tijd om dat echt te doen zoals ik wilde. Jawel, er verdwenen regelmatig dingen naar een nieuw baasje, maar eigenlijk… Je merkt soms dat je wel van alles wil, maar er niet aan toe komt. Mijn snuffelatelier was er een van.  En ik besef:  Het is tijd om duidelijke keuzes te maken. En geen dingen te willen die ik toch niet waar kan maken...

Inmiddels heb ik mijn button van de website "Kunstroute Tholen" laten verwijderen.  De vlag, het aanbelbordje en de folders worden een dezer dagen opgehaald. Daarna rees de vraag of het zinvol is om nog door te gaan met mijn snuffelatelier. Diverse opties... Zal ik er een webwinkeltje van maken… Of in in de toekomst afgeslankte vorm doorgaan zoals het ging? Ik weet het nog niet. Maar ik heb wel een flink aantal dozen volgepakt met de 'betere rommelmarktspullen', die krijgen een andere bestemming. 

Zo wordt het in het atelier wat opgeruimder en overzichtelijker. Eens kijken of dat werkt. Een aantal meubeltjes dat ik voor de RestyleProject had opgeslagen in de garage, gaan naar een stel dat nog gaat beginnen. Laten zij het maar lekker gaan verven. Zij blij, ik blij. Ook weer uit mijn hoofd.

Oh ja... ik heb me ook weer aangemeld voor schilderles bij Atelier 28 in Tholen. Dat was 8 jaar geleden....! Het viel nog niet mee om dit waar te maken... De eerste keer was ik zo gespannen dat het me tranen met tuiten kostte voor ik op pad kon. Maar goed, ook die hobbel is genomen. Ik ben bezig aan een doek met een hert.  Het resultaat na 3 lessen:

Ook ben ik inmiddels weer een keer naar de kerk geweest. Dat was ook heel spannend, al die mensen om je heen, het geluid van het orgelspel en de samenzang, de concentratie op de preek.... het ging beslist nog niet vanzelf. Afgelopen zondag lukte het weer niet, en zo blijft het aftasten en zoeken naar evenwicht. 

Ik probeer elke dag te wandelen. 

En het is altijd goed om voldoende te drinken. (Kruidenthee van Annie 's heilzame kruiden, www.anniesheilzamekruiden.nl ) Een mengsel van Brandnetel, Duizendblad Varkensgras en Heermoes. De eerste drie zijn bloedzuiverend en de laatste is goed voor de gemoedstoestand. De combi kreeg ik doorgestuurd van een Dorcas collega, ze had het uit het boek De Apotheek van God van kruidendeskundige Maria Treben. En; helpt het niet, dan verkwikt het toch. (Met soms wat salie erbij en af en toe licht gezoet met honing)  …

Verder ben ik weer begonnen met Magnesium en Kalk. Ik gebruik Aloe Vera gelly en bijenpollenpillen. En natuurlijk neem ik trouw mijn antidepressiva in en nog een klein beetje oxazepam. De pijn in de bekkenbodemspieren is beheersbaar maar nog steeds opdringerig aanwezig. Ik las gisteren iets over medicinale cannabis olie.... Ik heb er wat over gelezen en het lijkt me toch een mooi product. En tenslotte ook een medicijn dat in de natuur groeit.  We zullen zien.

Ik merk trouwens dat de pijn en spanning in de bekkenbodemspieren duidelijk gerelateerd zijn aan stress, en dan niet alleen uit de omgeving maar zelfs stress vanuit mijn eigen gedachten. Dus ook daar is het nodige te doen. 

Nou dat waren zomaar wat dingen.  Mensen vragen weleens of ik mijn dagen kan doorkomen. Ja hoor. Zoals u ziet.