Weer een nieuw Jaar!

Ja, weer een nieuw jaar. 2017 dit maal. Iedereen Gods nabijheid, en alle goeds voor 2017!!  Voor ons ligt de toekomst nog in nevels gehuld. Voor God ligt ze open en Hij weet al op de seconde af wat er zal gebeuren in het leven van ieder mens op aarde. Wat een gedachte. Wil ik weten wat we gaan meemaken in 2017? Nee. Ik zou me misschien maar zorgen maken of zorgeloos worden. Zo gaat dat bij ons mensen.In elk geval, bij mij. Laat ik het zo zeggen. Bij de dag, bij het moment van nú leven is voor ons voldoende. 

Na mijn vorige Blogje ben ik best redelijk uit de kreukels aan het komen. Bij mezelf blijven is daarbij echt een key-code! Ik krijg dagelijks mogelijkheden te over om daarbij te oefenen.
Zo was mijn man met Kerst en de jaarwisseling ziek. Heel akelig voor hem. Vroeger liet ik me echt helemaal meesleuren in zo'n proces. Nu heb ik echt wel voor hem gezorgd, maar ben mentaal 'bij mezelf ' gebleven. Me niet laten bestempelen als degene die de volledige verantwoordelijkheid droeg voor zijn welbevinden. Het heeft ook te maken met een stuk zelfresepect.

 De huisarts zei bij de laatste controle heel plastisch: Gun een ander ook zijn eigen sores. Dat was voor mij ook een eyeopener. Ik maakte me alle ellende van anderen veel te veel eigen. Terwijl ik daar niemand daadwerkelijk mee help. Dus: Bij mezelf gebleven en warempel, dat werkt. Je bent dan veel minder snel uit het lood door de omstandigheden van buitenaf. Ik merk ook hoe mensen erop zijn gaan rekenen dat je alle plooien voor hem gladstrijkt. Fout! Ieder is zelf verantwoordelijk voor het ver/wegwerken van zijn eigen narigheid. Als ik het zo neertyp, vind ik het erg zelfgericht klinken. Maar wie zo is doorgevloeid als ik, moet gewoon even behoorlijk terugvloeien om het evenwicht te vinden. Het proces tot inwendig herstel verloopt langzaam maar zeker. Overigens had mijn man een heuse nachtmerrie toen hij ziek was, ik deed heel raar in zijn droom, liep zelfs bij hem weg. Dus kennelijk is het duidelijk dat er iets verandert, ook voor hem. 😉

 

 Een heel praktisch tipje van de Haptotherapeut is: let op je lichaamshouding. Weet je hoe jij naar mij zit te luisteren? Zo. ( zie bovenste dame). Heel je wezen is naar buiten gericht, Naar mij. Kom op, blijf bij jezelf. Romp gestrekt, hoofd recht boven je romp. Probeer maar eens. Nou, ik kan jullie verzekeren, zo helpt je lichaam je al om bij jezelf te blijven. Was even wennen, maar echt, het werkt!

 

En zo oefenen we elke dag. Op vele terreinen. Het lopen gaat weer beter, nu de anti-depressiva hun plekje gevonden hebben in mijn lijf. De Oxazepam is bijna afgebouwd, ik mocht in het begin 3x 50 mg, ( wat veel te veel was hoor, heb ik niet gedaan, dan was ik helemaal een zombie geworden.....)  
Nu slik ik nog 2 x 5 mg. En dat gaan we nog verder afbouwen tot 0,0.

De gesprekken en oefeningen bij de therapeut zullen nog wel even hun vervolg krijgen, omdat er aan het fundament van het leven nog wel wat werkzaamheden uitgevoerd moeten worden.  Uitpakken en her-kaderen is een hele klus. Maar we geven niet op. Er valt nog zoveel te leren en te ontdekken.

 

Tja. Ik ben me er eentje....