Wat kwam ervan terecht en hoe verder.

Soms lees je dingen, die je een tijdje bijblijven, waarvan je later denkt : hoe zou dat verder  gegaan zijn, of hoe zou het afgelopen zijn? Vooral als het gaat om dingen waar je hoge, of… juist geen verwachtingen had. Een van die dingen kunnen iemands goede voornemens zijn… de goede voornemens, gemaakt, zo  rond de jaarwisseling.

Ja ja, ook ik had -tegen mijn gewoonte in- een aantal goede voornemens, aan het begin van het jaar.

Nog even op een rijtje: 1. nieuw kinderboek schrijven, 2. minimaal 5 kilo afvallen… 3. antidepressiva afbouwen.

Nu is het bijna Oudejaarsdag en mag ik met dankbaarheid terugzien. Op vele terreinen, maar ook voor wat betreft de goede voornemens. Ze zijn alle drie volbracht. In plaats van 91.4 staat de weegschaal nu op 86.2 Het kinderboek komt het aanstaande voorjaar bij leven en welzijn uit, en van de antidepressiva ben ik inmiddels clean.  Voel ik me nu een held?

 

 

Nee, geen held, wel een strijder, haha. Want punt 2 en 3, dat zijn toch dingen waarin een mens zich moet blijven oefenen. Heb je teveel hooi op de vork, dan wil de steel toch zo af en toe weer wel eens kraken. En de weegschaal kan ook zomaar opeens weer een lelijk gezicht trekken.

 

 

Nog voornemens voor het nieuwe jaar? Jawel. Van een heel ander soort, maar toch… Het mag inmiddels duidelijk zijn dat ik een onweerstaanbare verzamel- bewaar- en hergebruik drang heb. Veel dingen vinden hun weg weer naar een nieuwe bestemming. Heerlijk! Maar het is nog steeds een volle boel in winkel en magazijn en dat zou ik dit jaar graag reduceren tot…. Uhmmm… tja… nee, tot nul is wel erg rigoureus, daarmee lever ik een deel van mijn identiteit in, vrees ik…. maar er gaat het komend jaar heel veel naar een ander plekje. Gewoon een nieuw baasje, een nieuwe creatieveling, een nieuwe verzamelaar, een nieuwe liefhebber….

 

 

Kijk, iedereen kan wat overkomen, dat mag duidelijk zijn. Maar als je aan de verkeerde kant van de vijftig raakt, moet je er toch over nadenken of je je nageslacht wel met jouw bewaar-en recycledrang mag opzadelen. En ik wil ook niet dat de voorspelling van mijn jongste zoons, die dreigen alles in een afvalcontainer te laten belanden, gaat uitkomen.

 

 

Dus. Vandaar. Ik ben eigenlijk al begonnen met ruimen, moet ik zeggen. Alle dozen (7!) met kerst/winter decoratie heb ik nagekeken, een paar dingen heb ik nog bewaard, maar de overige spullen zijn naar de Van Hart tot Hart groep op Facebook verhuisd. Een van de ‘depot’ houders heeft ze in één dag tijd (!) doorgegeven aan anderen. Geweldig, dat was mij nooit zo snel gelukt. Voor veel mensen een blijde dag. Vandaag heb ik weer zomaar een paar dingetjes aan iemand meegegeven. Weer een blij gezicht, Ach, we komen er wel.  Nee, ik ga niet alles weg geven, dat hoeft nou ook weer niet, maar gewoon, de gebruikelijke lage prijsjes van De Warme Stal.  

Eh…. Nog op zoek naar iets? Bel even voor een afspraakje. Samen komen er vast wel uit.

Ik wens iedereen heel goede, zinvolle en zegenrijke Kerstdagen, en een éven goed, zinvol en zegenrijk 2014!  

 

Geefmaand November week 4

Week 4 alweer, en daar mee de laatste week van de actiemaand. Ik wist dat de weken zomaar 'open-en-dicht' gaan, maar met het bijhouden van dit weekjournaal, in verband met November Geefmaand, valt het me des te meer op. gisterenmiddag ( of avond, weet ik niet meer)  ben ik officieel aangehaakt bij het officiële Weblog van Marije Braakman, en vooruit, ik zeg maar zo: beter laat dan nooit.

Vandaag hebben we 22 november en vanmorgen heb ik opnieuw besteed aan het belangeloos oppassen op kleinzoon Marcus. Vanmiddag heb ik de zaal bij het verenigingsgebouw weer crèche proef gemaakt. En op de hoek 'Hart tot hart Tholen' heb ik de twee gebreide colls te geef aangeboden. Ze zijn niet bijzonder of zo, maar wel lekker warm en functioneel voor iemand die zelf zoiets niet kan betalen. Om acht uur vanavond trek ik uit de vier geïnteresseerden twee namen, dan gaan de colls daar heen.

Verder ben ik bezig geweest met het kopiëren van documenten, ten bate van een 'nieuwe actie' van de activiteitencommissie in onze kerk, waarvan ik deel uitmaak. Ik kan alvast wel iets verklappen: we willen zien of het organiseren van een ontbijtmandjes actie haalbaar is in de gemeente. Altijd een handigheidje, dat dubbelzijdig kopiëren... Dit keer gingen er niet eens zo heel veel mislukkers in de oud papier doos, wat een bof. Eigenlijk weet ik al wat ik deze laatste week aan weggevertjes heb gepland, dus ik ga de planning maar even uitwerken:

 

Morgen is het zaterdag 23 november. We gaan dan naar de verjaardag van een van de kleinkinderen. Uiteraard hoort daar een cadeau bij. Ik heb in de Kringloopwinkel een prachtige, nog nieuwe graafmachine gekocht, voor in de zandbak, en een lief prentenboekje met schattige dierenplaatjes.

 

 

De rest wat hij 'aan waarde' tegoed heeft krijgt hij in de spaarpot. Ook een bezoekje aan een winterfair staat op het programma, en daarheen nemen we geheel belangeloos iemand mee. Die zit anders ook maar de hele dag in huis te koekeloeren. ;)

 

Zondag 24 november, Zit ik niet achter de computer, maar ben evenals de andere zondagen, bezig met uitrusten en het voeden van mijn geest onder de prediking in de kerk.

 

 

Heerlijk, ik kijk er altijd weer naar uit. En je weet het al, de gaven die geheel belangeloos in de collectezak gaan, tellen deze dag als weggevers.

 

Maandag 25 november, een heel ander weggevertje: deze maandag gaan drie rollen Sint Nicolaaspapier

 

de deur uit om cadeautjes in te pakken voor de weggeefgroep Hart tot Hart Tholen. Misschien vind ik ook nog wel een paar leuke kinderpresentjes in de loop van de dag, dan gaan die ook meteen maar mee. Hebben de kids uit de gezinnen die bv in de schuldsanering zitten of om andere redenen financieel aan de grond zitten, ook een aardigheidje. In de middag staat er een vergadering van de vrouwenvereniging gepland, waarop we het programma voor de Kerstviering, samen met de ouderen van de gemeente, gaan maken en afspraken die gemaakt moeten worden, doornemen  en taken verdelen. Een Kerstdeclamatorium heb ik trouwens al gekopieerd en gebundeld. En ja, een kleine stereo met boxjes die in de schuur op een transportje voor de rommelmarkt staat te wachten verdwijnt vandaag ook richting een gezinnetje dat op mijn FacebookWeggeefhoek0166 vroeg wie er nog iets had. Weer iemand blij. Ach, er gaan zoveel activiteitjes tussen neus en lippen door, daar ben ik na het bijhouden van dit journaal wel achter. 

 

Dinsdag 26 november 'Op de rol' staat nog een activiteit van de dienstenveiling van afgelopen april, die we in de kerk hielden,  het pimpen van een kastje. Ik bood de dienst aan, een ander kocht de dienst, de opbrengst is bestemd voor de kerk. Heel leuk, zo'n dienstenveiling, ik had de actie zelf geïntroduceerd in de commissie en het is (gelukkig) tot twee maal toe een succes geweest. Deze dinsdag is niet mijn Dorcas dinsdag, dus kan ik hopelijk tijd vrijmaken om deze belofte in te lossen.

 

 

 

Woensdag 27 november In de vriezer zit nog een kilootje tongetjes. Aangeschaft ook, via de eerder genoemde dienstenveiling. (Er staan trouwens nog meer activiteiten op de rol hoor, er komen bijvoorbeeld maar liefst zeventien mensen bij me eten, ik bied de maaltijd aan en de opbrengst is voor de kerk, ik ga nog twee dagen op een hondje passen, we organiseren nog een zanguurtje en ik mag zelf nog een appeltaart door iemand laten bakken. Wat een dolle actie toch die Dienstenveiling) Maar goed, die vis dus; samen eten we die niet op, in een keer, ik ga daarvan delen, ik weet ook al aan wie; het oude dametje dat ik (vanuit de vrijwillige thuishulp groep van de kerk) 1 x per maand bezoek gaat hiervan mee genieten. Ik spreek woensdagmiddag met haar af, weggeefdaad 1: uurtje tijd en aandacht en neem dan meteen de visjes mee, weggeveefdaad twee..  

 

 

Donderdag 28 november De laatste middag van de keuzecursus op school is aan de beurt. Nee, ik heb geen kinderen meer op school, het is gewoon voor de aardigheid dat ik met die lessen mee doe. En , ik mag altijd een rekeningetje indienen bij de directeur, om de gemaakte onkosten te declareren. Meestal zo'n 25 a 30 euro, afhankelijk van de grootte van de stenen en hoeveel schuurpapier en steen wax die er is verbruikt. In het kader van de weggeefmaand denk ik dat ik dat bonnetje dit jaar maar eens laat zitten. Ik zal hem vertellen over de actiemaand, misschien is zo'n weggeefmaand ook wel een leuk idee voor de leerkrachten, om uit te werken in de klas. Ik denk dat het eigenlijk best mooi zou passen binnen de kaders van het Jena Plan onderwijs.

 

 

 

 Vrijdag 29 november Vandaag gaat er een super-de-super leuke kaart (heb ik afgelopen zomer al voor haar gekocht, haha) op de post naar een vriendin, die ik niet vaak zie, maar waarmee ik toch een goede band heb. Dat kan gewoon. We waren op drie verschillende locaties ook nog eens elkaars collega's , hoe kan het zo gaan. Op de een of andere manier zijn we voor elkaar voorbestemd. En met deze weg gever sluit ik meteen de Geefmaand November af. Het was grappig om mee te doen, al heb ik me niet uit de naad moeten piekeren over weggeefdingen. De actie leverde voor mij niet echt nieuwe situaties op. Al nadenkend vraag ik me af, wat was mijn drijfveer om mee te doen? Punt 1, Het leek me gewoon leuk om in actie te komen. Punt twee, ik hoop dat ik mensen die wat nalezen  heb kunnen stimuleren, prikkelen, opfrissen, of nieuwe ideetjes aan de hand heb kunnen doen. Hoe dan ook, Marije bedankt voor de mogelijkheid van meedoen aan Geefmaand November, het was leuk!  En ik zal de andere verslagen ook nog eens nalezen, wie weet word ik zelf ook weer op ideetjes gebracht!

Geefmaand November week 3

Twee weken zijn er al om, van de actie  Geefmaand November http://geefmaand.blogspot.nl/
We zijn dus beland in week drie. Vandaag was ik weer oppas oma bij Marcus van negen tot twaalf. We hebben er weer van genoten samen.  En behalve oma, was ook Marcus actief in de actie weggeefmaand. We waren bij de eenden geweest met brood, dat was zijn weggeefdaad nummer 1.

 

Toen we wegliepen, lag er op het pad een prachtige droge eenden veer, glinsterend groen in het najaarszonnetje. Toen ik hem opraapte en hem aan Marcus aanbood, kroop hij griezelend weg. Eerst dacht ik dat hij er een spelletje van maakte, maar het bleek dat hij echt niks van die veer moest hebben. Zelfs toen ik hem naast zijn linkerbeentje in de buggy stak, trok hij dat been op om toch maar niet in contact te komen met die enge veer. Op weg naar huis hebben we de veer dus weggegeven aan een oude mevrouw met een druppel aan haar neus en watjes in haar oren, die heel blij was met de veer en het praatje in de zon. Nou, geweldig toch, haha. Wat een leuke weggever.

 

Vanavond blijk ik opeens nog een vergadering van de activiteitencommissie te hebben, dus als we weer terug zijn uit het verpleeghuis, waar mijn schoonmoeder woont, en waarvoor we dus weer twee maal een half uur gaan karren, mag ik om half negen alsnog aantreden voor de activiteitencommissie. Ik had eigenlijk een keus willen maken van alleen naar schoonmoeder te gaan, maar omdat er een ontbijt actie op de agenda staat -mijn eigen nieuw idee dus- ben ik min of meer verplicht om er bij te zijn, e dus gaat ook de rest van de avond daarheen. En van een tot drie heb ik bovendien zitten werken aan een concept draaiboek voor die actie, dus allé! Die mag er ook nog bij vandaag. Voor de vergadering van de jeugdclub en de activiteitencommissie ren ik nu dus snel weer naar de vergaderzaal om op twee locaties de accommodatie in orde te brengen voor die bijeenkomsten. (Ik had gedacht na de verkoping van 2 november weer een rustiger tijd te hebben maar dat was deze week beslist nog niet het geval.)

Morgen  16 november staat een bezoekje aan onze kleinzoon gepland, die arme kerel heeft de afgelopen week zijn keelamandelen achtergelaten bij de KNO arts. En daar hoort natuurlijk een kadootje bij.

Zondag 17 november zijn de collectezakken in de kerk weer aan bod, er is ook een extra, Najaars zendingscollete. Daar gaat altijd iets extra's in. Niet rammelend, maar ritselend dus. ;) En zeker weten dat er ook nog iets naar de noodhulp op de Filipijnen gaat. weet alleen nog niet hoe ik dat ga doen.

Ik houd het hierbij voor de ze week, tot maandag!

18 november

 

Maandag. En , niet te geloven, er staat niets in  de agenda. Wat is dat lang geleden zeg! Ik heb mezelf toegestaan om tot kwart voor negen op bed te blijven. Ik mag vandaag gewoon iets leuks voor mezelf gaan bedenken. Ik denk zomaar dat het een opruimklusje wordt. Heb al een bikini ( jaja..) en een stapeltje badlakens apart gelegd, die gaan naar Dorcas. Dat is de 'weg gever' voor vandaag. En verder zie ik wel. Lekker!

19 november

Vanmorgen is het Dorcas ochtend. Dat betekent dat ik weer tijd beschikbaar stel om kleding te sorteren. Ik heb bovendien drie tassen vol spullen om mee te nemen, allemaal weggeefspul. Daarbij wil ik even een paar kleinigheden onder de aandacht brengen. Voor mijn verjaardag kreeg ik van iemand een brei ring. Daarop ben ik met gekregen wol- aan de slag gegaan en deze leuke mutsjes kwamen er uit tevoorschijn. !   

 

 

Verder kwamen er nog vijf mutsen van 'resten' wol klaar. De kleine paarse zijn poppenmutsjes, de andere kindermutsen.

 

 

Kleinzoon Marcus weet het al helemaal; als oma komt oppassen komen altijd de breinaalden tevoorschijn. Hij controleert de pasvorm ;)

 

 

 

 

Vorig jaar had ik voor mezelf nog een col gebreid van dezelfde paarse wol, ik dacht: lekker warm, en staat leuk mijn mij grijze jas, maar ik geef die nu ook maar mee op transport. Hier in huis zijn genoegandere sjaals, voor als het koud wordt. Dan staat er nog een doos klaar; voor de hulp groep van Hart tot Hart, die ondersteuning biedt aan gezinnen die in zwaar weer zitten. De beheerders willen een soort van  'kerst'pakketjes samen stellen zodat de mensen ook een extraatje hebben. Voor dat doel heb ik een verhuisdoos vol leuke dingetjes uit mijn winkeltje geplukt, ze in folie ingepakt, frustsel strik erom, en klaar is kees. Ziet er best lief uit.  

 

 

 

en die kunnen er dus bij in de kerstdozen. Staat meteen een beetje feestelijk. Dat was het voor vandaag. Doei!

20 november

 

Vandaag is onze jaarlijkse Dankdag, zoals men vroeger zo mooi zei: Voor Gewas en Arbeid. Hoewel we allemaal hard werken voor de kost, en er in vele opzichten zorgen en noden zijn, valt er toch altijd te danken. We mogen die dank vertalen in een gave ten bate van de voorgang van alles wat plaatsvindt binnen de kerk. Daarom ging er vandaag een extra grote duit ;) in de collectezakken. En: ik ben er uit; het geld dat de kransen maak avond opbracht, heb ik naar Woord en Daad overgemaakt naar de noodhulp aan de Filippijnen na tyfoon Hayan.

Bij Woord en Daad http://www.woordendaad.nl/http://www.woordendaad.nl/ komt van elke euro gegarandeerd 93 cent naar de plaats van bestemming. Dat vind ik best hoog, dus heb ik het via die stichting gedaan.

21 november

Wat gaan we vandaag weggeven? Weer een aantal uren tijd. De tweede schoolmiddag/ keuzecursus werken met speksteen is aan de beurt. Daar ben ik weer een middagje mee zoet. Het zijn leuke kids, ik heb er zin in.

22 november

 

 

 

 

 

Geefmaand November week 2

8 november

 

Er is al een week voorbij, van de actie  Geefmaand November  http://geefmaand.blogspot.nl/, naar een idee van De Verdubbeldame. http://verdubbeldame.blogspot.nl/

Dat betekent dat we in week 2 zijn aangeland. Ik moet zeggen, dat het weggeven helemaal niet veel extra moeite kost. Zo was vandaag, vrijdag, de dag dat ik oppaste op een van de kleinkinderen. Eigenlijk vaste prik en niet eens meer bijzonder als weggeefdaad, die uurtjes oppassen. Ook het schoonmaken van de toiletten  en het dweilen van de vergaderruimte bij de kerk, http://www.hhgpoortvliet.nl/ zodat de kindjes zondagmorgen tijdens de crèche met een gerust hartje over een schone vloer kunnen kruipen, zijn vaste prik vóór het weekend.

Daarom bepaal ik in democratisch overleg met mezelf dat mijn weggeefdaad voor vandaag de maaltijd is, die ik t.b.v. de Dienstenveiling van de kerk, die ik ga verzorgen voor een paar personen.  De Dienstenveiling was in april, (deelnemers bieden dan diensten aan, die door anderen weer 'gekocht' worden. De opbrengst is bestemd voor onze kerk.) In totaal hebben 17 personen mijn maaltijd dienst gekocht, na vanavond zijn er drie geweest, dus voorlopig ben ik nog niet klaar met mijn restaurantje. :D

We gaan lekker gourmetten. Alles staat inmiddels klaar, de gasten kunnen zo aanschuiven. Omdat ik vorige maand een dergelijke actie heb georganiseerd voor mijn 3 broers met hun vrouwen, zet ik er even een fotootje bij van dié keer. Het aantal was toen 2x zoveel als nu, ( wie goed kijkt zal ontdekken dat ik alleen voor de gasten had gedekt en onze eigen borden was vergeten, haha... ) maar het zal ongetwijfeld weer heerlijk smaken!

 

9 november

 

Zaterdag. Voor het eerst sinds weken niets in de agenda. Dat voelt dus heel bijzonder na zoveel ( 8) dik bezette zaterdagen. Zeker voor mij man. Hij was een beetje 'pissig' omdat er zoveel van onze vrije zaterdagen weggingen aan al die dingen waar ik me 'zonodig voor in wil zetten.'  Nou, vandaag dus voor onszelf. Ook wel lekker, lekker uitgeslapen tot kwart voor tien, op ons gemakje ontbeten, krantje er bij, de laatste rommeltjes van het etentje van gister weggeruimd, en dan ligt de dag voor je om iets gezelligs te gaan doen. Dat hopen we ook zeker te doen. Genieten van de herfstige natuur, in de buurt of iets verder weg, we zien wel. Maar toch wel een weggeefdaad vandaag. We gaan op ziekenbezoek bij iemand die een aantal weken geleden aan de rug is geopereerd

 

 

en nu een flink aantal maanden moet revalideren. In het begin bestaat dat revalideren voornamelijk uit bedrust. Weet je HOE ONTZETTEND VRESELIJK SAAI je leven dan is... ( denk ik) Dat is een zaak die een mens niet gemakkelijk valt en we gaan proberen daar wat vrolijkheid te brengen. ;)

 

10 november

 

Dat is morgen, dus lekker weer Zondag. Wat heerlijk, die zondag, door God aan ons gegeven als rustdag.  We genieten daar enorm van, gaan met dankbaarheid en vreugde twee keer naar de kerkdiensten, en doen daar letterlijk onze 'duit' in het zakje ;)  

 

 

 

Er wordt in elke dienst drie maal rondgegaan met de collectezak, drie verschillende doelen waaraan we mogen geven. Na de morgendienst komen er doorgaans kinderen op de koffie, dat is ook altijd gezellig. De zondagmiddag genieten we van een dutje op de bank of in de stoel, en de poes weet dat als geen ander, ze zit al bijna bij de ban te wachten tot ik me neervlij. Prompt springt ze erbij en strekt zich bovenop mijn buik heerlijk uit, om mee te doen met ons zondagmddagdutjesritueel. Onverdeelde aandacht dus voor mevrouw Juultje. Tot maandag!!

 

 

11 november

 

Vanavond gaat hier iets gezelligs gebeuren. Een aantal dames komt een krans maken van herbruikbare materialen. Daar kan ik geen weggeefactie van maken, want ze betalen een kleine vergoeding. Maar als de avond achter de rug is, ga ik een van de dames vragen of ze voor de Facebook groep Hart tot Hart Tholen( https://www.facebook.com/groups/184109981770494/?fref=ts )waar ze medebeheerster van is, nog spulletjes kan gebruiken om de donkere dagen wat gezelliger te maken voor mensen die financieel zelf niet in staat zijn om daar iets voor aan te schaffen. Zeker weten dat het opruimt in mijn winkeltje De Warme Stal ( http://dewarmestal.marktplaza.nl/ ).

 

12 november 

Ik klik graag. Elke dag. Niet over wat anderen verkeerd doen, zoals je vroeger wel eens deed, maar een 'gratis doneren' klik. Sommige stichtingen hebben daar op hun website een speciale button voor. Zo klik ik dagelijks op de button op de site van Woord en Daad, http://www.woordendaad.nl/woord-en-daad , die de donaties momenteel bestemt voor onderwijs in Colombia, én ik klik dagelijks op de button bij de site van het LCJ, http://www.lcj.nl/actie/geven/gratis-doneren . Het geld, dat daar door deze gratis klik actie binnen komt, wordt gesponsord door bedrijven, en komt terecht bij acties voor hulp aan vervolgde Christenen in allerlei landen. Klik gerust mee. ;)    

 

13 november

Vanmorgen ga ik weer een aantal uren tijd weggeven aan mijn jongste dochter. Ik ga op haar zoontje, mijn jongste kleinzoon passen. Zo kan zij weer een ochtendje werken. En omdat ze, vóór ze gaat werken, nog even ergens langs moet, ben ik er zelfs een kwartier eerder vandaag. Oeh, het was wel erg lekker in mijn warme bedje daarnet. Maar niet gezeurd, dat hoort er allemaal bij :p

 

14 november

Vandaag staat er iets bijzonders op het programma. Ik ben weer uitgenodigd om mee te draaien in de cyclus van 3 middagen keuzecursus op de Jenaplan Basisschool in Poortvliet. Eindelijk komt het speksteen weer eens aan bod. Aan een groepje kids ga ik proberen duidelijk te maken hoe leuk speksteen te bewerken is. En ze mogen ook zelf aan de slag. Het is altijd een hele stofbende, best intensief ook -niet in het minst bij het opruimen- maar altijd heel veel voldoening gevend. Dus.

 

 

 

 

 

 

 

 

GEEFMAAND November LOGBOEK week 1

Tja, er zit nu niets anders op dan een logboek bij te houden. En omdat de komende dagen heel vol en druk zullen zijn, schrijf ik dit eerste Blog dus al vandaag. dinsdag, 29 oktober. Regeren is tenslotte vooruitzien.

 

vrijdag 1 november.

Wat ik vandaag voornamelijk zal weggeven is tijd en aandacht. Vandaag staat -na het oppassen op mijn jongste kleinzoon van 9 tot 12- de dag in het teken van de voorbereidingen voor de verkoopdag van de vrouwenvereniging van onze kerkelijke gemeente. Van alle leden wordt gevraagd een steentje bij te dragen aan het geheel. Als mede-bestuurslid heb ik al aardig wat werkjes achter de rug voor deze dag. Maar deze dag ga ik voornamelijk tijd investeren. Dat gaat gebeuren met het maken van slaatjes, het transporteren van koeling en vriezer en de  dozen vol voorraad van de opslagruimte naar de verkoopruimte. Daar gaan we tafels en kramen inrichten voor de volgende dag;

 

zaterdag 2 november.

 

Ook die dag zal ik voornamelijk TIJD en AANDACHT weggeven aan het goede verloop van de dag, het ontvangen van kopers en onderhouden van gesprekjes. Misschien komen er nog wel meer taken op mijn pad; ik zal ze zo goed ik kan uitvoeren, hopend op een mooi verkoopresultaat.

 

3 november

is zondag. Dat is de dag waarop ik de computer graag uitlaat, omdat de zondag onze rustdag is. Maar geven doen we dan wel hoor; in de kerk gaan dan onze gaven in de collectezakken die voorbij komen. Maar ook een van onze schoonzoons is dan jarig. Hij heeft zijn verjaardag gepland op zaterdag 2 november, dus als ik na het avondeten eigenlijk uitgeteld ben en dus heerlijk op de bank wil gaan hangen stap ik toch in de auto om 50 minuten verderop zijn feestdag mee te vieren. (En dat kost wel wat moed, dat weet ik van vorig jaar, toen de verkoopdag en zij verjaardag ook gelijk vielen) En een verjaardag.... daar horen bij ons ook cadeaus bij. Die mag ik misschien ook wel melden. Onze schoonzoon heeft sinds een jaar een volkstuin en van ons krijgt hij een dubbel cadeau omdat we er vorig jaar niet aan toe zijn gekomen om aan zijn wens te voldoen; hij krijgt een paar fruitboompjes en bessenstruiken voor zijn verjaardag. (Eigenlijk heeft hij die vorige week al gekregen, maar omdat het voor zijn verjaardag is, tel ik het toch maar mee, hihi..)  

 

Nou ik hoop jullie maandag 4 november weer te ontmoeten hier.

Doei!

 

4 november

 

OK, daar is het dan 4 november. En ook deze dag bestond het weggeven weer uit 'tijd besteden aan....' Na de verkoping van afgelopen zaterdag was er nog veel te regelen. Bovendien stond in de agenda gepland: een aantal nieuwe muziekmappen voor de nieuwe leden voor ons koor aanmaken, en omdat ik me had aangemeld als hulpje bij de muziek commissie, was ik vanmiddag de sigaar . Het was een kwestie van een paar uren, overigens een welkome afleiding tussen het gepuzzel met geld als penningmeesteresse van de vereniging waarvoor we zaterdag hebben verkocht. Kortom: tijd was wat ik vandaag heb weggegeven. Heel veel tijd. En energie, haha! Eigenlijk HEB ik niks met geld. Maar ja. Iemand moet het doen. Vandaag is er nog iemand jarig die ik nog wilde bellen, maar dat is er bij ingeschoten dus dat doe ik morgen maar. Heb ik meteen een gift voor morgen ;)

 

6 november

 

Ik pak even de agenda erbij. Wat hebben we gisteren (5) ook weer gedaan aan weggeverij. O ja, da' s waar ook. Na opstaan en een ontbijtje was er weer werk aan de winkel, van 9 uur tot half twaalf ben ik bezig geweest voor Dorcas. Een collega vrijwilliger heb ik een lift gegeven, dat is vaste prik. Kleding sorteren was eigenlijk de gift voor vandaag. Maar omdat ik daar toch heen ging, heb ik uit mijn kledingkast meteen een stapeltje kleding meegenomen en stilzwijgend op de stapel 'dameskleding zomer' en 'dameskleding winter' gelegd. Ook de fournituren die 'tussen de bedrijven door/ tijdens de oppasuurtjes' zijn losgetornd tot herbruikbare dingen, gingen mee. 's Middags nog even voor een goed doel 'geregeld' dat ze de koffie na de geplande zangavond in onze kerk gratis krijgen i.p.v. het te moeten betalen  Dat was ook weer mooi meegenomen. Daarna moest ik in de zaal bij de kerk nog het een en ander klaarzetten voor een kerkenraadsvergadering, dus; boodschapjes gehaald, (toch meteen maar een kaart gepost voor de jarige  met een heus handgeschreven verhaaltje erop, lekker ouderwets) en de boel in orde gemaakt voor de vergadering, zodat ze nergens zelf voor overeind hoeven en ontspannen kunnen vergaderen. Bij een adresje nog wat handel afgeleverd, dat weer wordt verkocht t/b/v/ onze kerk, en daar een lelijke misstap gemaakt, daarbij een bilspier verrekt. Tsjonge jonge... nou ja, ook voor het goede doel zullen we maar denken ;) toch maar naar de zang gegaan, al ging dat niet echt helemaal van harte.

 

 

Ik vroeg me af of ik niet lelijk in mijn bezigheden zou worden gestoord door de pijnlijke spier, maar gelukkig, na wat aangename maatregelen valt de pijn mee. En dus stapte ik om tien over half negen alweer in de auto, op weg naar de kleinzoon, om op te passen. Nog wat rommel van de verkoping meegenomen en een enveloppe met geld, die nog moest worden afgeleverd, én met de opdracht nog een bloemetje te kopen voor een 40 jarig bruidspaar. Ook de tas met 'verse' ritsen, knopen en klittenband om uit te tornen ging mee, samen met kleinzoon hebben we daar een aardige duw aan kunnen geven. Ik haal ze uit de stof, hij gooit de restjes in de prullenbak. Wat een samenwerking he. Direct na aankomst, om kwart over twaalf, in het eigen dorp, naar de vergaderzaal gegaan, daar snel de afwasmachine leeggehaald en alle klaargezet voor de ouderencontactmiddag van de gemeente. Ik was precies kwart over een thuis, heb daar snel een appeltje, beker karnemelk en een plak koek op als lunch. Kwart voor twee had ik afgesproken met de gastspreker van vandaag. Tien over half ging de telefoon nog, gelukkig was het iets leuks; een compliment over de kwaliteit van de erwtensoep die ik voor de verkoping had gekookt.

 

 

Ik heb een compliment gegeven voor het overbrengen van het compliment, (haha) en was net op tijd om de deur te openen voor onze gast. Samen de laptop en beamer etc. aangesloten, en daarna kon de middag aanvangen. Ik stapte half zes in huis, maar dan had ik ook alvast alles al klaar gezet in de zaal voor de activiteit van morgenavond: Bijbelstudie kring. Dat was mooi meegenomen, scheelt morgen weer wat werk.. Thuis stond mijn warme maaltijd al kook-klaar gereed, dus kon het vuur eronder. Nadat manlief had gedoucht, konden we half zeven aan tafel, en... heb ik mezelf getrakteerd op een wit wijntje bij de worteltjes met aardappelen en vissticks.

 

 Nu ga ik nog aan de slag op de computer, er zijn nog 296 adressen in te voeren in een lezersbestand van een hulpverleningsinstantie, de HCR www.stichtinghcr.org . Dat taakje heb ik ooit op me genomen, de meeste mutaties gaan tussen neus en lippen door, maar zo'n aantal nieuwe lezers, daar moet je even voor gaan zitten  En dat ga ik dus NU doen. Voor straks welterusten :) en graag tot morgen.

 

 

7 november

 

Vandaag houd ik het kort. Vanmorgen ruim ik tijd in om een kennisje te ontvangen met een paar heerlijke kopjes Senseo, waar ze altijd zo ontzettend van kan genieten. Vanmiddag sta ik van half twee tot half vijf in de buurtsuper om deel te nemen aan de Dorcas Voedselactie. Meer lezen kan op http://www.dorcas.nl/help-mee/voedselactie/ Ik zal daar zelf ook aan schenken. ( Doet u/ doe jij ook mee? t is een kleine moeite, een pakje kaakjes kost iets van 30 cent of zo. Een zak macaroni nog geen euro. Een blikje tomatenpuree een habbekrats... ;)   Tot zover de weggevertjes van vandaag.

 

 

 

 

 

 

GEEFMAAND NOVEMBER

Al eens van de Verdubbeldame gehoord? Nee? Het is zo leuk. Misschien kan ik haar het beste zelf aan het woord laten....http://verdubbeldame.blogspot.nl/

 

Bijgelezen?? Oke dan. Dan nu haar nieuwste 'grootschalige' actie: GEEFMAAND NOVEMBER   

Hoewel ik op zich best vrijgevig ben (hihi…) vond ik verdubbeldaad (92) GEEFMAAND NOVEMBER http://geefmaand.blogspot.nl/ van “De Verdubbeldame” zo leuk dat ik, zonder na te denken, toehapte.  Er bleken wel een paar spelregeltjes bij te horen. Geen probleem, zo ’n actie is leuk, geven is leuk, en schrijven vind ik ook leuk. Dus…

 

Toen ging ik denken. Als ik wil meedoen, moet ik dat ook consequent doen. Elke dag dus.

Ja ja..

Eigenlijk heb ik het best druk op mijn manier. Ik ben toch al zo ’n ongestructureerd wezen…. Nee, ik heb geen kinderen meer thuis, en nee, ik heb geen betaalde baan. Maar ja….

Pas sprak ik iemand van mijn leeftijd, en we spraken samen over onze bezigheden en realiseerden ons dat we soms te weinig tijd vinden om elkaar te spreken. Tot wederzijds jammer vinden. En we kwamen samen tot de conclusie dat onze oma’s het in hun periode van oma zijn heel wat gemakkelijker hadden.  Waarom ik dit aanhaal? Nou, ik vroeg me dus meteen af, wat ik me weer op mijn hals had gehaald in mijn ongeneeslijk enthousiasme voor nieuwe uitdagingen.

Dus: Zou het veel extra energie tijd of geld kosten? Eh… Geen idee. Wie weet, doe ik eigenlijk automatisch al dagelijks zo’n daad, zonder het te beseffen. Waarom doe ik dan mee? Uhm... gewoon. Leuk. Toch ook een stukje bewustwording, misschien ook bij de lezers van mijn blog. Nog een paar dagen dan gaan we van start.  Spannend hoor!

tweede leven

Nee, ik niet hoor, ik zou wel negen levens kunnen gebruiken, zeg ik wel eens.
Maar ditmaal kregen twee lampen en een stoelhoes een tweede leven.

De lampen hebben jarenlang samen dienst gedaan in mijn woonkamer. Met z'n tweeën bemanden ze mijn dressoir, ze gaven samen een prachtige hoeveelheid weldadig licht. De ene voet, afkomstig van Ikea, had ik op een rommelmarkt gevonden, de andere (identieke) kwam ik - niet te geloven- een paar jaar later tegen. Met twee kappen, ook van de kringloop vormden ze een deftig stel. Maar we verhuisden, en het dressoir kwam op onze slaapkamer terecht waar het net onder de schuinte van een dak paste. Maar; geen plek meer voor het lampenechtpaar.

   

Dus verhuisden ze naar mijn winkeltje. En daar staan ze nu al een paar jaar te wachten op een nieuwe baas. Zonde eigenlijk, ze zijn best mooi. Op een dag ontdekte ik een wazige vlek op een van de kappen. Nu zou ik er vast geen nieuw baasje meer voor vinden, dacht ik beteuterd.
Dus , geïnspireerd door enkele malen een voorbeeldje te hebben gezien, toog ik aan de slag met een restje van een oud, net-van-wit-af dun stofje, en de naaimachine. Een lange reep, die de kap van boven tot onder bedekt, kreeg een 'tunnel' opgestikt. De korte kanten werden aan elkaar genaaid, er kwamen zoompjes aan, en een reep kantachtige stof werd door de tunnel geregen. Toen was het kwestie van netjes draperen en kijk eens.... Nu staan ze te koop voor 15 euro per stuk.

 

 

 

Dan de stoelhoes.

 

Hij stond op de nominatie bij Dorcas om in de lorrenmand te verdwijnen. Hoh ho.... nee nee.... Meegenomen naar huis, heeft hij ene tijdje in de wachtruimte gebivakkeerd. Tot voor de lampenklus de naaimachine op de tafel stond, en hij er aan moest geloven.

 

De vuile plekken omzeilend, kwamen er 5 slabben, 4 grote en 4 kleine washandjes tevoorschijn.

 

Heerlijk toch!

 

 

 

 

 

Lieve groetjes en veel recycle inspiratie toegewenst!

Gewoon een stukje bezinning...

Beste mensen er moet me iets van het hart. Voor niemand speciaal bedoeld, ik zou niet weten voor wie, haha, je hoeft je dus ook niet te komen verdedigen ;) Het is mijn persoonlijke verhaal... zie het gewoon als een stukje bezinning.

Tegenwoordig zie je op internet tal van Weggeefhoeken, Van Hart Tot Hart, Alles is gratis, of  hoe je ze ook wil noemen, als paddenstoelen de grond uit schieten. Heerlijk! Ik ben er enthousiast over. Heb er zelf ook een opgericht voor deze regio. Ik geloof zeker dat iedereen die iets gratis krijgt in de zogenaamde weggeef hoeken blij en dankbaar is. Het is ook goed dat ze er zijn, al is het alleen maar omdat zo dingen, die nog goed zijn in de herkansing kunnen en een tweede bestemming krijgen. In plaats van de Kliko dus. Fantastisch. Ik geloof ook van harte dat er mensen zijn die aan de grond zitten, dat kan gewoon in ons land helaas. De voedselbanken getuigen er van. Maar. Ja, ik heb een maar. En dat is wel persoonlijk. Maar tegen niemand persoonlijk bedoeld. Ik voel me er soms best een beetje lullig/ schuldig over, maar ja... ik noem het maar mijn eigen dubbele ‘dubbeltjeopznkant’ gevoel.  Je weet wel, dat TV programma dat ik wel eens zag, 'Een dubbeltje op z’n kant...'  

Er zijn, denk ik, twee kwesties die me dat gevoel bezorgen. Hoe zal ik ze benoemen. Daar is de vraag en daar is de verbazing. Voorbeeld: Een weggeefhoek voor mensen die het financieel heel krap hebben. Soms is er iemand die iets moois wil afstaan. Aan iemand die het echt heel erg hard nodig heeft, wel te verstaan. Dat vind ik een mooi gebaar. Ik zou het zelf ook wel willen. Aan iemand die echt aan de grond zit dus. Maar als ik dan zie hoéveel mensen willen mee willen loten op iets dat gratis wordt aangeboden... bekruipt me toch een raar gevoel. Zo van: hoe zit hier het nou eigenlijk. Zijn dit nou werkelijk echt allemaal mensen die aan de grond zitten? Weten we wel wat het is, om aan de grónd te zitten? Of weten we gewoon niet goed met geld om te gaan? Geven we het aan de niet noodzakelijke  dingen uit, en komen de noodzakelijke dingen daardoor in het gedrang? Of zijn we gewoon zo hebberig? Nogmaals: gewoon als een stukje bezinning...

 

 Hoe kan het dat we willen mee loten voor een kom maar halen actie, terwijl er, ik noem maar wat,   ( een paar) grote honden rondlopen (en ik heb niks op honden tegen hoor, integendeel, maar wat kosten ze veel..) we misschien wel (meerdere) dure telefoonabonnementen hebt, we roken en drinken dat het een lieve lust is, we om de zoveel weken de haren in een andere kleur laten verven, stijf staan van de make-up, in ‘t weekend gaat stappen en het liefst toch een mooie vakantie willen hebben…. Eh… ik heb er verder niets mee te maken, en  ‘t is allemaal ieders eigen keus/ verantwoording, maar.. dan tóch als aasgieren aanvallen op iets dat gratis wordt aangeboden. Omdat we aan de grond zitten? Tja. Dán krijg ik dus dat ‘dubbeltjeopznkant’ gevoel.

 

Misschien moet je eerst zelf een magere periode doorgemaakt hebben om dit gevoel te krijgen, dat zou kunnen. Maar ik heb het. En misschien anderen met mij. Als ik zie door welk een diep dal wij zijn gegaan, zon twintig jaar gelden, daar word je niet vrolijk van. Het is geen klaagverhaal, want klagen zit niet in m’n aard, goddank. Maar toch wil ik het even kwijt. Gewoon als een stukje bezinning.

Eerst raakte mijn man ziek. Pijn, vermoeidheid, stijfheid, darmproblemen, concentratieverlies, stemmingswisselingen… burn-out, depressie… Hij zat in de bouw, dus.. dan val je terug op 70 % van je kale CAO loon. Ook het lekkere ‘overwerk’ waarvan je als gezin een extraatje doet, mis je dus sowieso. In feite een achteruitgang van beduidend meer dan 70 %. Na een paar jaar raakte hij ook nog eens arbeidsongeschikt, dus zakten we terug naar 70% van wat we nog over hadden. En geloof me; 70% van 70 % is niet zoveel meer hoor. Net in de tijd dat je kinderen gaan studeren….. Toen we bij de diaconie aanklopten stuurden die ons eerst naar de Gemeente. Maar omdat we een koopwoning hadden wisten we, dat we niet voor bijstand in aanmerking kwamen. Dat was een vernederende gang, want je hebt toch nog wel een restje eergevoel  over, zeker als man en vader.  
 

 

Gelukkig is alles op z'n pootjes terecht gekomen, en nee, ik ga niet pochen over hoe goed we het hebben gedaan hoor, daar gaat het niet over. Maar ik merk dat veel mensen die het tegenwoordig ‘krap’ hebben toch alles willen hebben en willen doen wat anderen hebben en doen.  Mensen klagen vaak dat ze het zwaar hebben en elk dubbeltje moeten omdraaien, maar wat betekent dat nou eigenlijk? Ik spreek niet bitter, wel verbaasd. Hoe kan het toch dat er toch veel meer in huis is dan wij ons destijds konden permitteren? Behalve de honden, de gekleurde kapsels, make-ups en wat dies meer zij… Op tafel een etagère met allerhande snoep, sigaretten, mobieltjes en lap-tops bevinden zich binnen handbereik, verse bloemen, en qua kleding lopen we in de nieuwste mode trends, en er staan elke keer andere dingen in huis, uiteraard ook volgens de trends, wel via MP, maar goed, we moeten het dan toch maar weer aanschaffen. En ik GUN dat iedereen, begrijp me niet verkeerd, maar ik bedoel maar te zeggen: Dat geld WAS er dus bij ons gewoon echt niet. We hebben zelfs geen foto’s uit die tijd; een fotorolletje kopen en ontwikkelen kon je gewoon niet betalen. Om toch rond te komen met je weekgeld, moest ik soms stunten met het weekgeld, soms was een lege fles inleveren net de oplossing om het plaatje rond te krijgen…  De luxe ging er af. En je moest werkelijk écht gaan puzzelen.  

 

We hadden in die tijd als lekkernijen alleen limonade iroop en dropjes in huis en als koekje een simpel Maria biscuitje. Zondags een glas prik en een plakje koek bij de koffie. Gebeurde dat in Nederland anno 1990? Ja dus. De inmiddels volwassen kinderen, die nu zelf gezinnen hebben, zeggen nu: hoe hebben jullie dat gedaan? We hadden nooit iets nieuws, maar we zijn ook nooit iets tekort gekomen, en wat waren we dankbaar als we iets kregen. Als we thuis kwamen stond er soms iets bij de deur van een onbekende gever. Dat was altijd feest! Het ontvangen verschaft dus veel vreugde, dat herken ik, maar … en misschien draait het me daar een beetje om, wat me steekt: waar is tegenwoordig de vindingrijkheid en de tevredenheid met wat je wel hebt en nog kan doen!

 

Kijk, ik heb het geluk gehad om 'bovengemiddeld vindingrijk 'te worden, haha... maar wat een zegen zou het zijn als in tijden van crisis iedereen die vindingrijkheid zouden kennen. Dat zou een enorm winstpunt zijn. En weet je... Vindingrijkheid vergoedt ook zo ontzettend veel negatief gevoel over je niet rooskleurige omstandigheden. Je leert back-to-basic te gaan. Voorbeeldjes? We kregen met Kerst van de baas van m’n man een pakketje, daar zat dan ook een kerstkrans in, je weet wel met van die gekonfijte vruchtjes er op. Nou, we waren met ons zevenen, daar kun je eerste kerstdag heerlijk van smullen. Maar dan de tweede feestdag was de koek op. Wat deed ik dan? Om het toch een beetje feestelijk te maken had ik de versierinkjes er afgehaald, en op tweede kerstdag sneed ik een plakje ontbijtkoek, deed daar een beetje halvarine op, strooide er als ‘sneeuw’ een beetje basterdsuiker op en legde de versierseltjes van de krans op.

Nog een voorbeeldje.. we gingen in de oogsttijd steevast aardappelen en poters lezen.

 

Winterpeen… en bewaaruien enz. Dat was een stukje voorraad in de schuur. We troffen zelfs een keer een perceel van zilveruitjes. Behalve dat we vaak kleding kregen, naaide ik wel kleertjes uit andere kleding. Rokjes van spijkerbroeken, jasjes uit grotere jassen, maakte kniekousjes van maillots, knipte van panty's het kapotte been af zodat ik soms twee pantybroekje over elkaar heen droeg, niemand die het zag.. snap je. Ik kocht op de kledingbeurs voor 75 gulden alle kleding voor een hele winter voor alle vijf de kinderen, en dan nog schrok ik van het eindbedrag haha…

 

Onze kids konden niet op een sportclub op paardrij- schaak- of muziekles, gelukkig kwamen we wel voor alle potjes voor schoolreizen etc. in aanmerking. We hadden geen huisdieren. Rookten niet, dronken niet, ik knipte de haren van alle luitjes zelf. En onder de douche: met een stuk simpele zeep kun je ook schoon worden.. Aan de hand van folders stelde ik een week menu samen en haalde de benodigde boodschappen in de winkel waar het in de reclame was. Evt. extra voorraad kon de vriezer in. Heerlijk als mensen met een tuintje af en toe wat groente aanreikten. Restjes van eten werden opgewarmd of verwerkt in een volgend gerecht. Sjonge, nu, na zoveel jaar, als je erop terugkijkt, ben je alleen maar verwonderd en dankbaar dat je erdoor bent gekomen, maar je moet het me niet kwalijk nemen als ik bij het aasgieren gedrag op de gratis afhalen advertenties regelmatig mijn vraagtekens heb en ik weer dat dubbeltje op z’n kant gevoel krijg Want hoe slecht heb je het nou eigenlijk als er toch van alles in huis is wat er bij ons gewoon niet was, gewoon  omdat het niet ging? Wow. Dat waren even wat gedachten spinsels. Ik weet niet voor wie het nuttig is, maar het was in elk geval goed voor mezelf om het eens te uiten. Misschien vind iemand het kortzichtig. Dat kan. Mag best. Misschien herkent iemand zich ergens in. Prima. Misschien heb ik tips aangedragen. Fantastisch! Misschien was het, na al die jaren, toch een stukje van de-frustraties- van-toen tot uiting brengen...  Hoe dan ook... Ik hoop niet dat ik iemand pijn heb gedaan, dat was in elk geval niet de bedoeling. Het was gewoon een stukje bezinning. ;) Lieve groetjes,

 

P.s. nu snap je ook meteen waarom we zo 'bewaarachtig' zijn hier in De Warme Stal. Je kan er altijd nog iets mee doen, of iemand blij mee maken... ;) En ja, inderdaad, dat lukt regelmatig! Heerlijk he!

Plaatjes kijken.

 

Als kind vond je het vast al leuk, plaatjes kijken. Prentenboeken zonder (al te veel) tekst, waarbij je je eigen invulling kon geven aan wat je zag. Ik doe het nog graag.

Ik heb Pinterest op internet ontdekt.  Heerlijk, al die prachtige afbeeldingen. Niet alles is mijn smaakje, maar toch kon ik het niet laten om een aantal inspiratie borden of, als je het modern wil zeggen: 'moodboards' te maken. Mooi warm bruin, stralend oranje, fel rood, koel blauw, zonnig geel, rustgevend groen, prikkelend paars, lieve pasteltinten, een prachtige naturel/basic, een leuke rose ( pink.. ;) ), een met 'Amazing' dingen, een degelijke sepia, een met fotootjes van ons eiland Tholen.  Verder een met lieve plaatjes, oftewel Lovely pics. Een met mooie stille plekjes, die ik 'Silence' heb genoemd, en een paar met schattige (cute) dingen, receptjes, goede ideetjes en recyclen. Dan heb ik ze wel,  geloof ik...

Wat is het nut ervan? Eigenlijk niets. En dat is toch ook het nuttige ervan, dat het gewoon alleen mar dient om van te genieten. Gewoon helemaal voor mezelf, om tot rust te komen, af te koelen, warm te worden, de dingen weer zonnig in te zien, kortom gewoon pure oogstrelingen. Het heeft ook iets van ordenen. En dat geeft rust in je hoofd. Heb ik daar behoefte aan? Ja een beetje wel. Zou dat met het minderen van de medicijnen te maken hebben? Kan zijn, hoewel het op zich heel goed gaat. Maar mijn mood is soms toch wat eh... wat zal ik zeggen.. Heeft soms wat inspiratie nodig. Gestructureerde inspiratie. En dat komt binnen, via het lekker op je gemakje maken van zo'n moodboard. Niets moet, alles mag. Gewoon voor jezelf. Best lekker . En best belangrijk. Af en toe.

Vandaag maakte ik er nog eentje bij; Landelijk.
Wat een heerlijk gedoe, dat Pinterest.  Zomaar puur genieten van alle moois dat er te zien is.
En ik weet het weer helemaal zeker: ik pas het beste midden in het Platteland. The country, wel te verstaan. Heerlijk.

En het leuke is; Als ik de computer verlaat en mijn huis doorloop, via de kamer en de keuken naar mijn kleine achter buiten, dan kijk om me heen, en besef: er is een heftige klik tussen mijn landelijke moodboard en mijn werkelijkheid. Hm, zo gek is het toch niet hier..

Klik ook eens op een van m'n borden, en geniet mee. Veel inspiratie toegewenst!

Fair siezoen

 

 zonnige kraam Urk

 

Ja, schattig he! Vind ik ook. We hebben dit seizoen op drie Fairs gestaan met onze handel en het zag er zo mooi en lief uit alemaal, dat ik blij was in de kraam te mogen zijn. Ik had een zorgvuldige selectie gemaakt uit onze 'winkelvoorraad' en gekozen voor lieve lentekleurtjes, omdat de eerste Fair die we gingen doen, de Lentefair 'Effen Guzen' op Urk was.

 

De lokatie is schitterend, URK, op camping in het Urkerbos. http://www.urkerbos.nl . Het weer was prachtig, dat zie je wel op de foto. Na twee uur en een kwartier rijden waren op de plaats van bestemming. Vol goeie zin richtten we onze kraam in. Organisatie en kraamhouders waren enthousiaast en blij. Maar hoe gaat dat; op zo n mooie dag is er vaak van alles te doen en dat merkten we op de fair ook; de mensen bleven hangen op de rommelmarkt in het dorp en we konden in twee volle dagen tijd niet meer dan 2500 bezoekers langs zien komen. En dan ook letterlijk langs zien komen, midden tussen de kramen over het gras, velen met de blik op oneindig. Dan denk je; hallo mensen, we staan hier, aan de zijkant, en we hebben mooie spulletjes! Kijk gerust IN de kraam. Voor de organisatie, die heel klein is begonnen, was de fair op zich een succes, het zag er prachtig uit en alle ingredienten voor twee geslaagde dagen waren rimschoots aanwezig! Speelgelegenheid voor de kids, vervoer van en naar de parkeerplaats, catering, noem maar op! Maar voor de standhouders was het minder succesvol, sommige verkochten zomaar nauwelijks iets en daar doe je allemaal niet voor. Een enkel tientje was onze winst. En dan horen we bij de gelukkigen. Bovendien rekenen we maar niet de vrije dagen die mijn man en dus ook ons personeel moest nemen, want dan was het een treurige zaak van dik verlies geweest. Gelukkig dat we bij een lieve vriendin in Emmeloord mochten slapen; kosten voor overnachting waren er dus niet ( nou ja, een mooi schilderij hebben we haar wel kado gedaan, maar dat was eigen werk...)

 

 

 

Nou vooruit, we hebben schitterend weer gehad, de kraamhuur was niet overdreven hoog er was goed onderling contact, we waren weer eens op ons geliefde Urk, en... we hebben elkaar maar getroost met elkaars aanwezigheid. Ach, het was leuk geprobeerd, met hoge verwachtingen van huis gegaan; maar die komen nu eenmaal niet altijd uit...  

 

 

 'ou je keursen bie mekaore Meliskerke

 

De tweede fair was in Meliskerke, op het terrein van IJs- zorg- en kampeer boerderij De Koehoorn, bij Kees en Klazien Wisse. http://www.dekoehoorn.nl/index.php/zorgboerderij Werkelijk zeer geslaagde fairs hebben we daar in de afgelopen jaren gehad. Veel publiek, met hele gezinnen komen ze daar naar de fair! 3000 op 1 dag is gewoon leuk en gezellig. En de Zeeuwen blijven ook bij je kraam staan, maken een praatje... vragen waar je vandaan komt enzo.. dat voelt goed en gewaardeerd/ resepctvol. Maar o,o,o.... de wind speelde ons parten en we moetsten heel veel werk verzetten om de boel bij elkaar te houden..... en dan is het koud, want de Fair viel precies is de IJSheiligen. Wel toepasselijk op een ijsboerderij, maar voor standhouders en bezoekers een koude bedoening!! Ondanks dat, hebben we wel wat mensen met een leuke aankoop uitgezwaaid, dat was wel fijn. Maar je merkt toch dat de mensen zuinig zijn op hun centjes en we waren blij dat we 's avonds konden gaan inpakken, niemand keek er vreemd van op dat de meeste standhouders tijdig vertrokken.

 leeg op de Hogeweg.

 

 

Want.... de volgende dag hadden we weer een Fair, in Poortvliet, aan de Hogeweg, georganiseerd door De Zeeuwse Tuinkamers http://www.dezeeuwsetuinkamers.nl/ . Jaaarenlang stralend mooi weer gehad, heerlijke dagen beleefd, maar o,o.... Rregen en wind stonden op het programma. En dan hoop je, tegen beter weten in, nog op een meevaller, en daar leek het bij het opstaan ook op, maar nee hoor, bij de windkracht 6 a 7 die er nog steeds stond, ging het ook al snel regenen. Eerst een flinke drie kwartier druk om je kraam stormvast te verankeren, ik kan je verzekeren dat dat niet meevalt met boos klapperende en uit je handen wegwaaiende zeilen... Een beetje stressbestendigheid bij beide makkers is dan wel aan te bevelen.. Gelukkig hadden we dikke spanbanden meegnomen en stond er een boom achter der kraam...

En dan... de boel nog veilig uitstallen.. Eerlijk gezegd hebben we op Meliskerke en in Poortvliet niet eens alles neer gezet, en opgehangen vanweg wegwaaigevaar.... Nou, de dapperste dodo 's kwamen, gewapend met parapluies, dan rond tien uur toch even in de kraam, en bleven even schuilen, om daarna snel naar de warme kachel te gaan ( en dan is het MEI he...)

 

We gaan geen zielig verhaal ophangen, maar we waren tot in ons beenmerg verkleumd, na twee zulke dagen stilstaan-in-je-kraam-in-de-kou. En dan te bedenken dat ik vier lagen met lange mouwen aanhad, en dan nog eens mijn winterjas en pet op en een omslagdoek om!!

Mijn gedachten zijn uitgegaan naar de vele, vele ontheemden in de wereld, die zonder de wetenschap van een warm huis, dat wacht, rondzwerven op deze aarde. Toen aan het begin van de middag de bewolking brak en de lieve zon af en toe tevoorschijn kwam, vluchtten we graag naar de berm aan de overkant om even wat zonnewartme op te vangen... op onze blauwe kin en handen..

Even na half vier werd het gevaarlijk, er woei een kraam omver, en ergens anders kreeg iemand een balk van een kraamdakje op het hoofd, die moest naar de aanwezige EHBO. Toen hebben we besloten te gaan inpakken, en maar toegegeven: de wind had het gewonnen! Wat altijd de 'beste' fair voor ons was.. nou ja je begript het wel... ( n.b. er kwam rond vier uur trouwens nog iemand op de fiets langs, die vroeg; ik dacht dat het tot vijf uur was!? Die had vast de hele dag verveeld binnen gezeten.. We hebben maar niet veel teruggezegd.. weet je, soms is dat gewoon heel beleefd.)

Zo. Dat was dan ons Fair seizoen.  Ik ben nog een paar dagen huiverig geweest, en kon maar slecht weeer 'normaal' op tempreatuur raken, zeg maar...
En dan vraag je je af: Wat is wijsheid... Doen je dit op een ander jaar nog een? Of ....

Nou ja... we hebben in elk geval een jaar om daar over na te denken. Gelukkig is het maar hobby, dat scheelt.

O ja, 25 mei is er een rommelmarkt in Tholen, aan de Schelderijnweg no 14, de kramen worden daar verhuurd voor het goede doel, .. ooeps, daar heb ik me toch weer aangemeld, met wat rommeldozen.  En o ja, 22 juni is er een Crea Fair op Natuurcamping Kruytenburg in Poortvliet. Niet te geloven, daar heb ik me toch ook voor aangemeld. Onverbeterlijk! Haha!

Doei!