Maatschappelijke Verantwoording en Hergebruik... giechel-giechel.

Eerst weer eens gaan zitten voor iets leuks. Ja echt; ik heb iets heel leuks gedaan. Je zal zeggen jij doet altijd alleen maar leukigheid, nou een heel eind klopt dat wel, maar dit was echt iets nieuws, en dus... Luuster! Ik kreeg een meisje aan mijn beeldscherm die vroeg of ze in De Warme Stal kon stage lopen t.b.v. haar Maatschappelijke Stage op het voortgezet onderwijs. Even was ik stil. Stage? Bij mij?? 'Ja in uw winkeltje of zo...',  hielp ze me op weg. Ik nodigde haar uit voor een gesprekje face to face  - dat praat wat lekkerder. Met een groot glas sinas en een koekje kletsten we verder. Stage. In mijn winkeltje. Juist. Even voor alle duidelijkheid: Ik woon in een dorpje met nog geen 1700 inwoners, in een achterafstraatje en heb een klein snuffelwinkeltje van een aantal vierkante meters aan huis, waar zo heel - heel af en toe iemand komt aanbellen... Ik zag dus nog niet meteen hoe we dat zouden moeten invullen, zodanig dat ze er ook echt iets aan zou hebben wat praktijkervaring betreft. Want van zitten wachten op mensen die niet komen word je ook niet veel wijzer. Enneh.... moest je geen erkend leerbedrijf moet zijn voor zoiets, en .. nou ja,  we praatten gewoon even door over het hoe en wat.  Zij hielp mij aan het inzicht dat de stage bedoeld was om een klein beetje ervaring op te doen met mensen in de maatschappij, maar dan anders dan in je gewone doen. Misschien konden we ook wat creatiefs doen of zo... Ik knikte. Wilde haar natuurlijk helpen, alleen wist ik zo snel niet hoé. We spraken af dat ze eerst aan haar lerares ging vragen of dat leerbedrijf gedoe nodig was en als het o.k. was zou ze het laten weten. Het antwoord kwam als heel snel via Hyves; het was helemaal o.k.  Het maakte niet uit wat ze ging doen als ze maar een uurtje of tien met mij kon bezig zijn. Misschien (bloosje bloosje..) had ik nog wel andere karweitjes voor haar; ik beheer toch ook het verenigingsgebouw bij de kerk, en ze had gelezen dat ik ook nog wel es iets deed voor Dorcas of zo? Toen gebeurde het. Mijn brein schoot in de vijfde versnelling en de ideetjes dwarrelden opeens voor mijn ogen.  Want inderdaad; ik kon heel veel voor haar doen. Bij een tweede afspraak kwam het thema van haar stage in De Warme Stal, heel  schitterend en welluidend op tafel: Maatschappelijke Verantwoordelijkheid en Hergebruik  
Haha, ja hoor, we zagen het opeens allebei zitten!!

We maakten snel een afspraak voor het eerste karweitje: het klaarzetten van de vergaderzaal, met koffie en alles erop en er aan voor een vergadering. Al doende bespraken we wat er bij het beheren van zo'n verenigingsgebouwtje komt kijken.  't Was gezellig, en ze snapte het ook helemaal; je bent gastvrouw en maakt het zo comfortabel mogelijk voor de gebruikers. Drie kwartier stage. Het tweede klusje was: Mee naar de kleding inzameling van Dorcas.  Na zelf een afspraak te hebben gemaakt met de coördinator van de kledinginzameling, ging ze met mee. Op tijd opstaan in je vakantie... jaja... en een ochtendje kleding sorteren en vouwen in een nauwelijks verwamde ruimte van een landbouwloods.

 

Wat een ervaring. Koude handen, en verbaasd over de vele kleding die mensen weg doen, (oh... zo goed nog..) en ook over de vele vlekken die er toch vaak nog opzitten en die we gewoontegetrouw thuis nog proberen te verwijderen, was ze drie uurtjes verder. Bijna vier uren stage al. De derde klus: Mee naar een van mijn vaste bezoekadresjes; op ouderenbezoek. Leuk! Jong (14) en oud (86) bij elkaar aan tafel en oog en oor hebben voor elkaar. 'Wat wil je worden' en - andersom 'Wat heeft u al veel meegemaakt...!'  Weer een paar uren erbij. De laatste klus was wel de grappigste, vond ik zelf. Via Marktplaats had ik een leuke houten side-table gratis kunnen bemachtigen. Die zou zij gaan wit maken en daarna 'veilen'; de opbrengst zou naar een door haar zelf gekozen goed doel gaan.  Giechel-giechel ....  Op een middag kwam ze met haar kluskleding en heeft heel gezellig op de grond in de woonkamer op een tafelzeil zitten kwasten.

Limonade gedronken, koek gegeten, die altijd nieuwsgierige poes van ons af en toe vriendelijk maar beslist weggestuurd, nog een kopje zelfgemaakte champignonsoep van mijn eigen recept geproefd en lekker gekletst over wat je aan hergebruik etc. kan doen in een noodzakelijke bezuiningingperiode. Met een advertentie voor in de dorpssuper ging ze aan het eind van middag de deur uit. Uiteindelijk heeft de side table € 35,- opgebracht, voor de stichting Petra, een organisatie die hulp biedt aan mensen met psychiatrische problemen, haar zus loopt daar stage....  

Dus zeg nou zelf... was dat iets leuks, of niet! Als klap op de vuurpijl kreeg ik nog een doosje heerlijke 'Merci' voor de moeite; nou nou... smikkel smikkel... Uhm.. uiteindelijk weet ik dus al met al niet, wie er meer heeft genoten...  zij of ik....  giechel giechel..