Een kat in een vreemd pakhuis

 Nou, lezers, 

Nu ik na heel lang deze blog weer open klik, voel ik me een beetje als een kat in een vreemd pakhuis. Hier staat heel veel uit mijn leven. Dus een beetje vreemd is dat gevoel wel, lijkt me. Er was een tijd, dat is ontzettend veel behoefte had om van me af te schrijven. Dat was ook helemaal oké. Maar sinds ik weet dat er geen mogelijkheden meer in het vooruitzicht zijn, ben  ik stilgevallen. 

Ik heb ook al vaak gedacht: voor wie, behalve mijzelf, houd ik eigenlijk deze blog nog in de lucht? Ik ben niet zo'n type van statistieken bijhouden of zo, dus ik weet het gewoon niet. Ook niet ongeveer.

Aan de pijn is alles gedaan wat mogelijk was, tot in Amsterdam toe, en niets heeft mogen baten. Ik moet er mee verder. Ja, dat is een hard gelag. Harder dan dat er woorden zijn voor moeilijke dingen. Als ik probeer vooruit te kijken, zie ik niet veel verder dan het moment van nu. Misschien is dat ook maar goed.  

Hoe rustiger mijn brein, hoe milder ook de pijn, al is die er altijd. Daarbij heb ik het geluk dat ik niet meer hoef. Ik mag. Een ontspannende gedachte, moet ik zeggen. 

Ik ben drie dagdelen bij de Kringloop, wat ik nog altijd zie als een geschenk uit de Hemel. En ik mankeer nog niets aan mijn handen en voeten, en dan ben je al een eind. Ik ben veel creatief bezig en lig daarnaast veel op de bank. Met de Reformatorische Omroep aan op mijn telefoon. Ja, ik blink uit in schermtijd, op die manier.  Ik ben ontzettend zoet met kleur- en zoekplaatjes, hersengymnastiek _ je moet wat, als je ligt- en ja, ook breien en haken lukt tegenwoordig liggend. 

Zelfs het typen van de verhaaltjes voor de Leeshoek van christelijk kinderblad  BimBam, waar ik al ruim een jaar bijdragen voor mag aanleveren, gaat me liggend goed af.

 

Ik probeer ook wat nuttige kost te lezen, al moet ik me daar echt toe zetten. Ik ben nooit een gretige lezer geweest. Een boek moet me echt meteen pakken, anders .. pffff

Pas ben ik gestart in het boek De Keuze van Edith Eva Eger. Die moedige vrouw die na het concentratiekamp niet bij de pakken ging zitten. Alleen dat feit inspireert al, toch? En alleen al als eerbetoon aan deze vrouw wil ik haar boek lezen. 

Pas gelezen heb ik ook; Kameraad Zhang. Een indrukwekkend boek over de vreselijke Christenvervolging in Noord-Korea. 

 

Goed dat je er bent, van Sarina Brons- v.d. Wekken was ook een fijn boek om te lezen. Waar Theologie en Psychologie elkaar raken, wat betreft je zelfbeeld, dat had ik nog nooit zo begrepen. Nuttig boek.

 

Voor de Kringloop heb ik  vijf tassen genaaid van spijkerbroeken, daar zijn er nu vier van verkocht. 

 

En als decoratie heb ik van een ingeleverde massa materiaal een wandkleed geknoopt, dat nu aan de wand in de trapopgang hangt. Het verbeeldt onze kringloop met alle vrijwilligers, in lief en leed. 

Een vrij werk, en een kleurrijk geheel, moet ik zeggen. 23.160 knopen, zo'n honderd uurtjes werk.

Het was heel fijn om zo bezig te zijn. Er hangt inmiddels een gedichtje bij in de vorm van een elfje

KIJK

ONZE KRINGLOOP

DIT ZIJN WIJ

VEELKLEURIG, VERSCHILLEND, NAAST ELKAAR

SAMEN

En nee, het is niet te koop;)

We gaan af en toe even weg, en genieten dan echt van mooie dingen en natuurlijk poseren we met een blije lach. 

We bekijken dan hier en daar iets moois

En zien ook overal zomaar leuke dingen. Echtpaar slak op een maisblad. 

een kleintje glibbert voor hen uit.

 

Doen es lekker gek

 

Het oude Spiegel-harmonium van mijn grootouders zaliger kreeg een plekje in mijn huis

en ik frutsel wat af. Hier paddenstoelen uit een kapotte Bristol tas.

Een krans voor op tafel van allerlei restantjes en geoogste mini appeltjes

 

 

 

 

 in de Kringloop Klossen wol gekregen waar de mot aan heeft gevreten. Ik heb er nog wat liefs van gemaakt. En ik heb nog een vuilniszak vol van die klossen.

 

peultjes, die te dik zijn geworden, hoef je niet op de composthoop te gooien;  ze bevatten nog lekkere erwten. Goed te eten.

Zelf jam gemaakt van geplukte bramen. Zo'n beetje mag nog wel, toch?

 

En een ijsjesslinger geknutseld voor in het verzorgingshuis.

 

 

                                          Een helmpje. Dat hoort bij mijn nieuwe scooter!!

 

                                              

 

Een blauw druifje in november

                                  Textielmuseum Tilburg                                                                                                                                                       Een olifant in de wolken

 

 

                   

 

Wel ja, nog maar een kleed. Nu in camouflagekleuren

             Genieten in de natuur

Landschappen

  

Een  vlinder op m'n jurk

zonnegenot

Een reminiscerings koffer voor het verzorgingshuis. 

Mijn jongste dochter werkt daar op Kleinschalig wonen

Chocomel met slagroom

Een libelle op een wasknijper. lucky shot. 

 

Wat ik maar zeggen wil, bezig blijven is zo belangrijk! Ook, of misschien wel ZEKER als je pijn hebt. Zoek afleiding!

Je bent niet de enige, de wereld draait niet plotseling om jou, als je verder moet met chronische pijn.

En nee, je geniet niet meer zo blij als vroeger. En je kunt dingen niet meer, die je vroeger wel kon. 

Je wereldje wordt beperkter, maar lééft! 

Toe, je LEEFT! 

En echt, je moet er zelf ( ja, ZELF!) het beste van zien te maken! 

Ook als je tankje maar half leeg is, of op reserve staat.

Misschien is dit nu mijn missie met dit blog. Elkaar bemoedigen. 

Vooruit. Ik heb de weg weer gevonden in mijn pakhuis. 

Tot de volgende!

 

.