Nog steeds op hoop van zegen

Daar is dan eindelijk het al zo lang uitgestelde blog. Waarom het zo lang heeft geduurd? Geen idee. Ik kon me er niet toe zetten om te gaan zitten. Misschien zegt dat op zich wel genoeg. Maar er is wel het een en ander te melden, dus daar gaan we.

Even kijken, de laatste blog was van… 16 juli? Sjonge, dat is wel erg lang geleden.

Ik begin maar met nog de leuke uitstapjes die we hebben gemaakt.

Eerst een enige B&B in Lekkerkerk, met een paar daagjes in de Krimpenerwaard, en later een wat langer uitstapje naar Zelhem, met, als onderbreking van de afstand, een Bed and Breakfast in Overasselt.

( Nooit van gehoord...)

De eerste was kei gezellig. B&B Onder de pannen in Lekkerkerk, waar ook een heerlijke relaxte theetuin bij is. Zo’n heel echte, onder aan een dijk, met oude bomen en zitjes, waar de kippen tussendoor lopen. Helemaal enig!

 

 Wij logeerden in de Vlinderkamer, 

waar we een heus bad voor onszelf hadden, én een terrasje waar de schaapjes uit de aangrenzende wei gezellig kwamen buurten. Teus is echt een heel bijzondere gastheer. 

We bezochten in die dagen niet alleen de Curiosa markt in Gouda, 

maar ook Oudewater en Schoonhoven

 -waar ik in mijn kinderjaren voor het laatste was geweest- en de laatste dag bezochten we Kinderdijk met de wereldberoemde molens, waarvan we al een voorproefje namen op een bankje aan de Lek, de avond ervoor. Sorry, vage foto, het is niet anders

  

Zo dat hadden we ook weer gezien. Het was loeiheet die dagen, op de laatste na, dus eigenlijk was het voor mijn pijn wat veel van het goede. Ik had wel even nodig om bij te komen Mijn oude tante van 98 zegt dan: “Pft, de mensen hebben allemaal prachtige huizen, met alle comfort, en dan gaan de ergens anders slapen, daar geven ze hun geld dan aan uit, om ook nog eens vermoeid terug te komen.” Tja, er zit wat in natuurlijk, als je het zo bekijkt.

De tweede B&B was in een loei oude boerderij in Overasselt, waar de mensen het geweldig in de vingers hebben om er iets speciaals van te maken. Mijn man had deze  bed and breakfast geboekt om de reis naar Zelhem wat te onderbreken. Wat een zorgzaamheid toch he. 

We bekeken daar in de buurt de Hatertse en Overasseltse Vennen, (wat een mooi wandelgebied!)  

 

 En bekeken het stadje Grave en na het avondeten liepen we ook nog even naar de ruïne van St. Walrick, waar de beroemde lapjesboom staat. Dat was wel een komisch gezicht. Ik zocht naar een stuk geschiedenis

  

 

Als dat nou eens kon helpen tegen de nog altijd aanwezige pijn, dacht ik glimlachend. Ik had voor de lol wel een lapje willen ophangen, maar had niets bij me. O wacht, er was iets uit de boom gevallen. Dat heb ik netjes teruggehangen en vastgeknoopt. Het heeft niet geholpen, hoor. Misschien moest het een nieuw lapje zijn, dat kan natuurlijk. Er hing van alles in. Tot een fopspeen toe. Wel bijzonder, zo’n soort bedevaarts-oordje in eigen land; ja, echt een plek vol geschiedenis.

De dag erna reden we door naar Zelhem, waar we in de Wolfertsvenen een voormalige jachtopzienerswoning hadden gehuurd. Een prachtige oud en authentiek pand met een aparte woon- en eetkamer, een flink stuk grond er om heen en maar liefs zes slaapplaatsen. We konden kiezen! ;)

 

We hebben er twee prachtige weken gehad. De foto's spreken voor zich.

We hebben zelfs een uitstapje over de Duitse grens gemaakt, naar een dierenpark in Anholt

heel ruim en natuurlijk allemaal. 

We zagen veel buien

maar er waren ook droge perioden, waarin we lekker de benen strekten. Bijvoorbeeld bij kasteel Hackfort. Daar maakten we ook een wandeling 's morgens in de mist. Heel bijzonder!

Op de markt in Doetinchem vonden we een super mooie 100% linnen stof om nieuwe gordijnen van te maken voor onze woonkamer. Die van Leen bakker uit de uitverkoop, die al 15 jaar hangen, mogen een andere bestemming krijgen. De vrolijke jongeman op de foto is Ivo Kuiper van de gelijknamige stoffenhandel. Ik had hem beloofd reclame te maken.

 En natuurlijk waren er leuke Kringloopwinkels zoals deze, voor de regenachtige dagen. Een prachtige streek toch, die Achterhoek. Met veel landgoederen, kastelen en een verrassend landschap. Echt weer een plek om nog eens terug te komen. Maar ja. Dat zeggen we zo vaak 😉

De uitvaart van The Queen hebben we daar ook gevolgd op de laptop. Wat een indrukwekkende gebeurtenis.

Nou. Dan nog even over het traject pijnbestrijding. Op de een of andere manier kwam ik op internet terecht bij het Instituut voor Neuropatische Pijn.

En ja schrijf dat woordje Pijn gerust met een hoofdletter. Pf… echt levensontwrichtend. Maar er gloorde hoop. Want daar werken prof Keppel Hesselink en Drs. Kopsky samen, met een door hen uitgedachte lijn met crèmes tegen zenuwpijn. De recensies van patiënten die ermee geholpen waren, zagen er veelbelovend uit. Dus heb ik eerst via de huisarts geprobeerd om een geschikte zalf van hen te bemachtigen. Dat is gelukt; mij werd de Baclofen crème geadviseerd.

Toch moest ik na een week of wat erkennen dat het voor mij niets deed. Dan is de teleurstelling groot. Mijn man opperde het idee om eens langs te gaan in die kliniek, want deze mannen kunnen zich per definitie niet vinden in de gedachte dat mensen maar met hun pijn moeten leren leven. Dus maakt ik een afspraak en ik kon er snel tussen op de locatie in Soest. 

Hoop, hoop, hoop. Ik vertelde in het eerste gesprek dat de Baclofen crème voor mij niets had gedaan. Er kwamen heel wat vragen op tafel, om een duidelijk beeld te vormen. Bijvoorbeeld of er dingen zijn die helpen voor de pijn. Ik wist het meteen. Bewegen, afleiding en koelen. Een pijnlijke vraag die al na vijf minuten ter sprake kwam, was die naar Seksueel misbruik in het verleden. Toen ik die vraag bevestigend moest beantwoorden, kreeg ik het dringende advies om allereerst te gaan werken aan het verwerken daarvan. Heel veel vrouwen met pijn under-there zijn misbruik slachtoffer, vertelde Drs. Kopsky. Dat je het maar weet.

Verder waren nog andere crèmes, waarvan ik er 1 daar ter plekke mocht uittesten, en drie samples kreeg ik mee naar huis. Van de crème die mij verlichting zou bieden, kon ik dan bij de Ad Hoc Bereider en apotheek Tiofarma in Oud Beijerland een volle tube bestellen. Geen vergoeding bij ons basispakketje ziektekostenverzekering, maar allé, je hebt er wat voor over. We hadden nu al zoveel geld uitgegeven aan pieten en peuten dat dit er nog wel bij kon. 

 Maar...

Die avond ben ik heel boos en verdrietig geweest. Ben je slachtoffer van seksueel misbruik en geweld; kun je het op 65-jarige leeftijd ook nog eens zelf oplossen. Het voelde zo vreselijk ON eerlijk! Het was goed om die boosheid goed te voelen en te uiten. Dat luchtte op.

Ik hakte daarna de knoop meeteen door en maakte een afspraak bij Praktijk Engedi, gewoon aan de rand van ons eigen dorp. Intensief, maar ook mooi.

Helaas voor mij. De crème die ik op onderbuikgevoel bestelde, deed net zo goed niéts. Misschien voor mensen met pijnlijke tenen i.c.m. diabetes, of bij aangezichtspijn, maar niet bij die zware pijn onder de gordel, door Drs. Kopsky met een mooi woord aangeduid als Vulvodynie.  

Bij het volgende bezoek nam ik een TENS apparaat mee naar huis. 3 x daags een half uurtje aan de stroomstootjes, om de pijnsignalen Vice versa het brein te onderbreken en de natuurlijke pijnstillende stofjes die je lichaam kent, te stimuleren. Helaas. Na 4 weken ben ik gestopt. Het irriteerde me meer en wekte meer prikkels op de de vulva dan ik kon hebben. Ik had echt even een dipje. Ook dit had dus niet het gewenste resultaat. :(

Je kunt je allerlei vragen stellen als zulke tegenslagen je overkomen. Is dit Gods bedoeling? Wil Hij mij hier iets mee leren? Zo ja, wat dan? En moet ik dan wel aan p[pijnbestrijding blijven werken? En zo niet, waarom helpt er niets? Moet Zijn genade mij dan genoeg zijn, zoals bij Paulus, zodat in mijn zwakheid Zijn kracht wordt volbracht?? Je worstelt wat af om daar je weg in te vinden. Je gelooft stellig in Zijn Vaderlijke goedheid, en wijze opvoedkunde, maar je kan nergens je vinger achter krijgen. Heer, ik wil Uw liefde loven, al begrijpt mijn ziel U niet. Echt niet.

Wat ons nu rest is wachten tot april, dan komt er een bekwame Anesthesioloog in de praktijk werken, die dan een blokkade kan gaan aanbrengen in de Pudendus zenuw, de schaamzenuw, die het hele gebied tussen schaambeen en staartbeen bedient.

De pijnstiller Gabapentine, die ik had opgevoerd tot 2400 mg, ben ik aan het afbouwen. Ik heb er geen baat meer bij. Soms denk ik: Zal ik gewoon overal mee stoppen en hopen en wachten op een Godswonder? Gewoon in geloofsvertrouwen leven? Maar ach, in de tijd dat de Heere Jezus op aarde was, kwamen ook alle mensen naar Hem toen, en; Hij genas ze allen. Dus mogen we gebruik maken van de kundigheid van mensen.  

En zo leven we naar april toe. Opnieuw Op hoop van zegen.