Afscheid nemen… is een beetje sterven.
Nee, niet schrikken, we zijn geen dierbare familieleden
verloren. Maar wel een lieve huisgenoot.
Onze poes Juultje; sinds vanmorgen bestaat ze alleen nog in onze herinnering. En hoe!
Afgelopen vrijdag bleek ze opeens heel lusteloos te zijn,
ze at en dronk niet meer, en had 's
avonds opeens hoge koorts; 41.3
Dan schrik je. En belt de dierenkliniek. En je mag gelijk komen. De eerste keer.
In de auto geeft ze gal over. Ze is te ziek om haar kopje op te tillen.
het lijkt op vergiftigingsverschijnselen, zegt de arts.
Wat!? Is er iemand in de buurt die…. daar wil je niet aan denken.
Maar het kan
ook dat ze iets verkeerds heeft gegeten, buiten.
Er wordt bloed geprikt. lever- nier functie blijken in
orde. Glucose ook.
OK. Fijn.
Ze geven haar een koorts- en ontstekingsremmend middel,
een middel tegen misselijkheid en 250 cc onderhuids infuus. Ze mag mee naar huis.
Thuis gaat ze gelijk wat drinken en ze eet ook van de
natte brokjes die er nog staan.
Dat ziet er goed uit. Jippie.
Ze komt de nacht goed door. De temperatuur is nu
eigenlijk iets te laag.
Je gaat op controle afspraak. Tweede keer. De arts is tevreden. Geeft
nog iets tegen de misselijkheid.
Juultje mag mee naar huis.
's Avonds is de temperatuur netjes 38. Dat is perfect voor
een kat.
Ze oogt fitter, steekt haar staartje parmantig omhoog als je tegen haar praat, en ligt weer gezellig te spinnen op je buik. Wat
is het een taai beestje.
Je hoopt dat ze het zo gehad heeft.
Je geeft zondags elk uur een paar theelepeltjes water. En
probeert of ze natte brokjes wil eten.
Maar ze is weer minder fit dan eerst.
Zondagavond is het weer 40. 8
Je belt weer. Mag weer komen. Derde keer.
Juultje wordt weer onderzocht. Ze geeft pijn aan in de
buikstreek.
Omdat ze niet eet, krijg je een blikje Powerfood mee naar
huis. Proberen maar..
Morgen verder onderzoeken. Nog verder bloedonderzoek,
röntgenfoto's, evt. echo..
"Sterkte hoor!"
Ze reageert snel op de medicijnen. Maar eten doet ze nauwelijks.
Maandagmorgen. Weer naar de dierenkliniek. Derde keer.
Het is nog even schrikken, vlak voor ik wil vertrekken. We
kunnen haar opeens nergens vinden.
Heeft ze zich verstopt?
Voelt ze dat het niet goed gaat? Dan trekken katten zich terug, om dood te gaan, zeggen
ze. Ze voelen het.. Op het kantoor vinden we haar, in een nauw hoekje op een plastic tas. Snel naar de kliniek.
Bloedonderzoek: het serum ziet wel wat te geel. De
waarden van de alvleesklier zitten tegen de bovengrens. Röntgenfoto's laten
niet veel schokkende dingen zien.
Echo van de buik geeft aan: vreemde structuren in het beeld en veel
wazigheid rond de lever.
Wat dat betekent kan alleen worden bekeken als ze open
gaat. Juultje kwijlt van de stress.Ze mag nu naar huis.Er gaat nog een pilletje mee tegen de koorts. Juultje mag
s avonds niet meer eten of drinken voor de ingreep. Maar ach. Dat doet ze toch
al niet meer. Ze is te ziek om in actie te komen. Ze ligt de hele nacht stilletjes op de bank
en verroert zich niet.
Je doet een berichtje naar je jongste dochter, die
Juultje ooit heeft gered in een donderbui, nadat haar moeder haar niet kwam
ophalen, zoals ze dat met de andere kittens wel had gedaan. En een naar de buurman die tijdens onze
vakanties zo lief en goed voor haar heeft gezorgd. Morgen kan het misschien
niet meer. Ze komen. Babbelen tegen
haar, ze zit stilletjes op schoot, ze bromt af en toe als ze wordt geaaid…
Dinsdagmorgen:
"Leeft ze nog?" vraag je aan je man, die eerst naar beneden gaat. "Ja
zeker", zegt hij. "Het is een taaie, hoor." Als je beneden komt, tilt ze haar kopje op,
kijkt je aan, gaat rechtop zitten en springt van de bank af. Loopt naar de
krabpaal ( heeft ze in dagen niet gebruikt) en gaat lekker fanatiek haar nagels
scherpen. Je bent verbaasd. Ziet dat er fitter uit? Ze loopt naar de
kattenbak en doet een plas. Gaat bij de achterdeur zitten. Ze wil -maar mag
niet- naar buiten. Dan zoekt ze weer de bak op en poept. Maar kotst ook wat
slijm. Acht uur vertrek je naar de kliniek.
Je mag mee naar achteren, samen met de assistente. Daar neem je
afscheid. Niet te lang, je wil het niet erger maken dan nodig is. je vleit je wang tegen haar kopje en geeft kusjes.. Dag lieve
Juulepuul. Je was voor ons de grappigste, liefste en gekste poes van de hele
wereld. En als het niet gaat lukken,
slaap dan maar zacht. Je hebt een leven als een prinsesje gehad, nietwaar?
Jij in tranen. Ja natuurlijk. "Logisch hoor" fluistert de assistente. Een hand op je schouder. Wat lief.
Jij in tranen. Ja natuurlijk. "Logisch hoor" fluistert de assistente. Een hand op je schouder. Wat lief.
Je draagt Juultje over.
Kijkt nog een keer om. Ze kijkt je na, op een paars dekentje vanachter
de tralies.
"Sterkte he!"Je knikt . "Dankjewel. En
jullie succes.. "
Je gaat naar huis. Huilen. Verdriet nieuwe stijl.
Verdriet oude stijl was: Ontkennen wat je voelt.
Schaamte. Emoties tegenhouden. En wegstoppen, vooral niet delen maar opkroppen. Nieuwe stijl: Niet
tegenhouden. Laat maar komen. Voel intens wat je voelt. Tranen stromen. Zuchten
en blazen. En zo vloeit het door je heen en er weer uit. Thuis praat je even
over de procedure. Delen. Zo Belangrijk.
Halverwege de morgen word er gebeld. Ze zijn met haar
bezig; kijkoperatie. Zien een extreem grote galblaas, maar weten niet waardoor de vergroting komt.
Het lijkt erop dat de afvoergang naar de darm toe verstopt is. Ze willen die graag gaan open maken en
proberen die door te spoelen, vanuit de darm vandaan. Daarvoor moet een gaatje
gemaakt in de darm. Lukt deze ingreep, dan is er een kansje dat ze nog weer opknapt. Maar.. op de lever, die trouwens veel te bleek ziet, is ook een vreemd vlekje te zien,
wat niet goed oogt.
Je spreekt af: als het niet lukt met die galblaas, laten we haar niet meer wakker worden.
De arts gaat verder. Belt na een half uur weer. Ze
stoppen ermee. De gal is totaal zwart van binnen. Oorzaak onbekend. Er is
inmiddels ook gal in de buikholte gelekt. Juultje is te ziek om nog op te knappen.
Wilt u haar nog zien of ophalen? Gaat ze gecremeerd worden? Allerlei
vragen.
"Nee", je besluit dat de kliniek dat verder afhandelt. Niet
nog eens afscheid nemen; ze heeft er zelf niets meer aan. De rekening (..) zal
worden opgestuurd. Het mandje mag je een keer ophalen. "Maar dat hoeft
niet vandaag hoor." Ze zijn zo lief
in de dierenkliniek. Niet alleen voor de dieren maar ook voor de baasjes.
Thuis voelt het meteen leeg. Als je door het huis loopt loopt er geen kat voor je voeten. Als je een deur dicht doet hoef je niet te kijken of er een kop of staart tussen zit. Als je op de bank ligt, springt er geen
poes op je buik. Er wordt niet gekrabd aan de w.c. deur als je daar bent en ook niet aan de slaapkamerdeur. Je hoeft niet te zoeken van de zolder tot de kelder waar ze nu weer zit.. De voerbakjes staan in de afwasmachine. De kattenbak en andere spulletjes zijn voor de buurman.
Wat was ze leuk. En wat snapte ze veel.
"Kom, Naar beneden!" Juultje loopt op de overloop, richting de trap. Gaat op de bovenste tree staan en wacht tot je ernaast staat. En dan doen wie het eerst beneden is.
"Juultje eten? Ga maar naar de keuken." Yes! Ze springt overeind, scherpt haar nagels aan de krabpaal en trippelt voor je uit naar de etensbakjes.
"Wie komt daar?" Kopje gaat opeens alert omhoog, of draait om, oogjes in de richting van de deur.
"Poes!" "Vogeltjes?" Run naar de achterdeur en de wacht houden..
wat kan een poezenleven interessant zijn.
Wat was ze leuk. En wat snapte ze veel.
"Kom, Naar beneden!" Juultje loopt op de overloop, richting de trap. Gaat op de bovenste tree staan en wacht tot je ernaast staat. En dan doen wie het eerst beneden is.
"Juultje eten? Ga maar naar de keuken." Yes! Ze springt overeind, scherpt haar nagels aan de krabpaal en trippelt voor je uit naar de etensbakjes.
"Wie komt daar?" Kopje gaat opeens alert omhoog, of draait om, oogjes in de richting van de deur.
"Poes!" "Vogeltjes?" Run naar de achterdeur en de wacht houden..
wat kan een poezenleven interessant zijn.
Voor mezelf heb ik hieronder een hele reeks grappige, lieve, leuke, ondeugende, ontroerende foto's gezet. Gewoon, als mooie herinnering aan een onvergelijkbaar leuk beestje. 12 Jaar Juultje in beeld. Zoiets.
Mijn geboortegrond
Als kitten
Wat een heerlijk plekje
Zocht je mij?
Staartje omhoog = blij
In mandjes zitten. Kostelijk!
Ik poseer wel
Ik wil ook aandacht
Lekker! Bollen wol!
In de war? Ik weet van niks
Gelukkig! Een schaduwplekje
Waakpoes
Slijmjurk
Hee, vogeltjes!
Soezeldesoezel
FF geeuwen
Alles in orde? Dan kan ik ff een tukje doen
ahhhh lekker warm op mijn buikje
Wat zit er beter dan een kleurboek?
Mauw! Kooooouuud!
Een buitenkansje! Die la staat anders nooit open
Ook lekker warm..
Vooruit dan maar, voor deze keer
Ik zit gewoon een keer hier. Leuk toch?
BOOS na een ingreep. Zo kun je toch niks!
Achter het glas, dat wel
Op de overloop schijnt de zon...
Leuk spelletje!
Ik stuif weg!
En kijk waar jij blijft
Spelen op de trap, blijft favoriet!
Ben ik knap als ik slaap?
"Verlies is het risico van liefhebben"
Juultje is herinnering.
Voor mij geen huisdier meer. Het is goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten