Nog meer Puzzelstukjes

Weer een paar puzzelstukjes op hun plek. Opeens gebeurt het. Naar aanleiding van wat-dan-ook piept er weer een deurtje open. En ik schrijf het graag weer even op. Om het nog eens samen te vatten, misschien kan ik er ook iemand anders mee helpen, maar ook: om het zwart op wit terug te kunnen lezen en het zo nog eens door mijn brein te laten gaan. En nog eens. En nog eens.   

Herhalen is de kracht van de boodschap. Want dat brein, dat speelt kennelijk /mogelijk  toch een grotere rol in het hele verhaal van de bekkenboden dan iemand kon vermoeden.

Eerst even donderdag. Ik was toen dus bij de haptotherapeut. Met appelflap en koffie, omdat ik jarig was. Hm, dat smaakte uitstekend. Daar hebben we  de situatie zoals die nu is, geëvalueerd. Je moet ook een keer de balans opmaken. Elk kroonjaar schijnt in de praktijk van het leven zo'n balansmoment te zijn. Je wordt verschillende malen in je leven volwassen. Er zijn al veel dingen gebeurd. Veel dingen verbeterd, dat wil zeggen: ik  ben niet alleen duizend procent kalmer, maar ook bewuster gaan leven. Bewuster van mezelf en wat er gebeurt en hoe ik me daarbij voel. Dat laatste mag nog beter. Bij elke nieuwe situatie en of bezigheid, even bewust een vertraging inbouwen voor dat bewustwordingsmoment. Dat is ook het grondbeginsel van de Haptologie. Bewustwording. 

Ik merk dat ik dat nog te weinig doe, en zoals hij het vertaalt: juist; dat mag nog meer…  Het brein moet zich bewust worden van dat het het OK is zoals het nu is. Als je maar telkens diezelfde boodschap naar je brein stuurt, gaat het zich op den duur gewennen aan de gedachte dat het OK is, dat het veilig is. En dan zal het sein dat naar de bekkenbodem gaat, uiteindelijk ook een positief sein worden. In de hoop dat Becky zich daardoor gaat ontspannen.

Dat is een.

Er is ook een afspraak gepland bij de bekkentherapeute; ik wil leren hoe je zelf ook massage kan toepassen op het pijnlijke gebied. Heb dat gelezen op de blog 'Mijn Keerpunt', en ben daar erg benieuwd naar. Ik had zelf al iets uitgeprobeerd; een massageapparaat in combinatie met infrarood, -dat mag ik op de spieren in schouders, rug en heupen toepassen- maar dit gaf zo'n heftige reactie bij de bekkenbodem dat ik bijna in paniek raakte van de pijn. Dus toch maar even om verantwoord en praktisch onderwijs vragen bij de bekkentherapeut. 

Dat is twee.

Toen vrijdag bij de chiropractor. Dat is drie. De correcties die hij in mechanisch opzicht  op het bekken kon uitoefenen zijn volbracht. Het verschil in beenlengte is nagenoeg opgeheven en de pijnlijke M(usculus)( = spier) Gluteus Maximus aanhechting (grote bilspier) is op dit moment uit de wereld. Wel zitten er op veel plekken nog triggerpoints ( pijnlijke verhardingen in de spieren doordat ze te lang onder spanning hebben gestaan onder invloed van stress. Zoals in de M. Piriformis, de spier die van je stuit naar je heup loopt. Maar de meeste zijn latent, dat wil zeggen dat ze a.h.w. sluimeren, en kunnen blijven wat ze zijn. Wat massage kan de schadelijke stoffen er nog uit drukken, warmte is ook fijn, mogelijk lossen ze daarmee weer op. 

Omdat de chiropractor werkt van uit het FN ( functionele neurologie) gedachtegoed gaat hij nu de lichamelijke/mechanische kant op onderhoudsdosis zetten en vanaf nu voornamelijk aansturen op neurologisch gebied. Aan de hand van neurologische graadmeters heeft hij gezien dat mijn rechter hersenhelft heel dominant is. Tja, dat verbaast niemand, toch? De meeste HSP' ers hebben dat. Ook dat nog. Daar in die rechterhersenhelft zetelt zoveel wat te maken heeft met je sterk ontwikkelde gevoel voor schoonheid, kunst, muziek, creativiteit, emoties..  http://www.brainquest.nl/functies-van-linker-en-rechter-hersenhelft/

Maar de gevolgen daarvan zijn, dat de linkerhersenhelft lui is  geworden. Want ach ja, als je toch bijna niet mag meedoen, waarom zou je daar dan nog moeite voor doen, logisch toch..  Die is gewoon zwaar gefrustreerd. (Ik zei toch al meer dan eens dat die hersenhelft de kleinste is en ook nog krimpt?)

Onder invloed van  stress, de afgelopen jaren, waardoor ik ook na de vele gedane arbeid geen  YES gevoel meer kon opbrengen, is de hersenschors, de cortex, ook nog eens negatief beïnvloed.

(Aha! Daarom zei de hapto dat ik dingen moest gaan doen waar ik blij van kan worden!) Ik las dat die cortex onder invloed van stress wel tot 9 % kan krimpen.  En dus ook minder nut doet in je bestaan. Pffff. Depressie en Burnout liggen dan voor de hand. https://nl.wikipedia.org/wiki/Prefrontale_cortex

Wat gaan we dus nu doen? Die luie stukken grijze massa links stimuleren. En werken aan stimulatie van de Frontale cortex, dus de hersenschors aan de voorkant.

Het stimuleren van deze hersengebieden gaat door middel van eenvoudige oefeningen. Van de oefeningen die ik eerder kreeg mag ik er een paar achterwege laten. De nieuwe zijn eigenlijk even simpel, maar je voelt in je hoofd dat het moeite kost. met je ogen een abrupt rukje naar links maken, daar komt het op neer.  Dat kan op verschillende manieren, en die oefeningen gaan we dus nu doen. Vijf tot tien maar per dag. 

 

Dit verhaal op me zelf toepassend, op dingen uit verleden en heden, verklaart weer veel, op allerlei gebied. Het is zo'n waterdichte verklaring dat ik blij ben dat dit deurtje is open gepiept. 

Hopelijk hebben we dan hiermee echt de 'code' gevonden voor  een juist evenwicht en gaat dit zijn vruchten afwerpen. De chiropractor moet dit trouwens een interessant geval vinden, vermoed ik zo. En hij hoopt zeker, met het inslaan van deze weg, ook impact te kunnen uitoefenen op de bekkenbodem.  

Het is voor mij nog steeds wat raar, na jaren van verwaarlozen en ontkennen, nu zoveel aandacht te besteden aan MIJZELF. Poeh... Maar als ik nog even mee wil, doe ik er wijs aan om netjes te doen wat goed is.

Ik concludeer hiermee ook -en dat geef ik graag door aan anderen-: dat het niet wijs is om signalen die je lichaam uitzendt, te negeren. Hoe klein ook, behandel ze met respect en zorg. Ze willen je er op attenderen dat er iets moet veranderen. Doe je net als ik, wil je altijd maar flink zijn; en overal overheen walsen, dat betaal je achteraf de tol.

I speak from experiance! /Ondervinding is de beste leermeester!

Druk je werk hebben, veel bezig zijn, zolang het binnen de grenzen van je mogelijkheden gebeurt, overkom je daar niets van. Zolang je maar regelmatig dat "YES!" gevoel hebt, en voldaan bent, en dan weer kan relaxen, is er niks aan de hand. Maar vergeet dit niet: zorg voor jezelf. En voor je lijf. Dat is niet slecht, of zwak. Luister ernaar. Niet om kinderachtig te doen, en over ieder dingetje in paniek te raken; zo bedoel ik het niet. Maar leef bewust. En wees je bewust  van je lijf. Het is de enige plek....waarin je moet en mag leven

Op hoop van Zegen!