Eigenlijk!

Eigenlijk! Wat een woord! Ik merkte vanmorgen bij het wakker worden dat de bekkenbodem ontspannen was. Ik had goed geslapen ( een geschenk!) en niet raar gedroomd ( gelukkig!) wat er bij elkaar voor zorgde dat ik kalm ontwaakte. Geen trillingen, geen onrust in mijn lijf en buik. Gewoon (jaja!) ontspannen. Dat kan dus ook. Dat is een moment wat ik koester, als het zich aandient.

Zolang ik het in mijn hoofd stil kan houden blijft de bekkenbodem ontspannen. Ik stel me soms voor dat ik verplicht bedrust moet houden en niets, maar dan ook helemaal niets hoef. 

Zodra ik dat niet meer kan volhouden en de realiteit van het leven zich aandient, dan springt de spanning 'aan.' Zoals: eigenlijk moet ik nu uit bed. Eigenlijk moet ik dit, eigenlijk moet ik dat. Was, boodschappen, de blaren achter aanvegen, een geleend boek terug brengen, nog iets anders bij iemand anders brengen, strijken, de wc poetsen, bedenken wat we vanavond zullen eten. Ik zou eigenlijk om vitamine C moeten. Ik moet eigenlijk nog een briefje maken met een overzichtje van wat ik aan pilletjes slik voor de neuroloog. Noem maar op.

  Nu is het absoluut een feit dat ik vergeleken met voorheen nu helemaal niet meer zoveel móet. Dat is een stuk vrijheid wat ik niet genoeg kan waarderen! Maar misschien is het voor mijn welbevinden wel nodig dat ik nog meer vrijheidsbesef ervaar. En dan echt ervaar. Kennelijk ben ik in de grond van de zaak zo'n vrijgevochten vogel, dat ik geen enkele klem of dwang of verplichting kan verdragen. Het gareel van de sleur van elke dag met zijn terugkerend ritme, kan me soms zo aangrijnzen. Toch moet ik me realiseren: er is nu eenmaal regelmaat nodig in het leven. Er is de tredmolen van dagelijkse gewoonten en tradities. Daar ontkomt een mens niet aan. 

Wat is dat toch met dat fenomeen EIGENLIJK! Eigenlijk is in feite alleen maar een constant uithollende factor, hoorde ik ooit een coach zeggen. En ik weet zeker dat hij daarmee iets raaks heeft gezegd. Ik snap dat nu zo goed. het ontbreekt je aan keuzebeslistheid en dat is in de grond van de zaak een vermoeiende zaak. 

 Dit bedenken en ervaren is dus echt weer iets op het hapto-logisch gebied. Luisteren naar wat je lichaam je vertelt. Het balans vinden tussen moeten en willen speelt me dus kennelijk parten.

Ik ging Googelen op het woordje 'eigenlijk' ik vind alleen een stukje uitleg. Eigenlijk is in feite een signaalwoord. Je hebt signaalwoorden bet betrekking tot diverse zaken. Tot tijd of tot plaats, ter opsomming, ter tegenstelling, ter voorbeeld, oorzaak en gevolg, doel-middel, reden, herhaling, conclusie. In dit rijtje van terreinen neemt het woord  'eigenlijk' op de gevonden website  de plaats van precisering in. Hm. Nee,  dat is nou net wat ik NIET bedoel. Ik bedoel het onrustige van eigenlijk iets anders doen dan je doet of ergens anders zijn dan waar je nu  bent. Een soort besluiteloosheid dus.

En dat -hoe raad je het- heeft weer alles te maken met het altijd zoeken naar balans van de hooggevoelige persoon.  

De tegenstelling tussen willen en moeten. Dat is dus weer stof tot nadenken, en zeker het aankaarten waard bij de neuroloog.  Misschien beaamt hij wel dat ik bij de haptotherapeut perfect op mijn plek ben.We gaan het horen :)