Schreef ik de vorige keer al iets over het zwerfafval in de bermen; ik heb mezelf officieel tot Bermjutter benoemd. Ik kan wel blijven mopperen in mezelf of de vrome wens uitspreken of het nog eens mocht gebeuren dat mensen hun eigen afval in een afvalbak deponeren, maar daarmee verdwijnt het zwerfvuil niet. Dus hakte ik de knoop door, slingerde een tas over mijn schouder en ging van start. En natuurlijk deel ik zoiets graag, dus schreef ik even een stukje op de buurt app Next Door:
'Wat
hebben we toch een mooi eiland. En wat zijn de polders mooi. Hoewel ik
oorspronkelijk niet van Tholen kom, ben ik echt TOOS. Trots Op Onze
Streek. Ik geniet er dagelijks van op mijn wandelingen. De rust, de
ruimte. Wat me opviel, is de hoeveelheid zwerfvuil, die ik dagelijks in de bermen tegenkom. Ik verbaasde me er echt over hóeveel
mensen onderweg 'verliezen'. Soms dumpt men gewoon de opbrengst van een
Schuur opruiming in een sloot. Dan sta ik echt paf. Mennn. De Vuilstort
is maar stukkie verder rijden.. Zwerfafval staat trouwens in de top
zoveel van ergernissen, las ik ergens. Ergens in de buurt bij 'te hard rijden in de
wijk' en 'geluidsoverlast'. Wel, ik merkte bij mezelf ook een zeker niveau
van ergernis. Maar mopperen helpt niet. Zeggen: ze moeten het zelf
meenemen helpt ook niet. En omdat ik TOOS ben, heb ik een keus gemaakt.
Ik ga bermjutten. Heb ik meteen dubbel genoegen van mijn wandelingen.
Maandag 29 april ben ik gestart. En raad eens.. na 3 wandelingen, goed
voor plm. 18 kilometer, heb ik de bermen van bijna 8 kilo rotzooi
bevrijd. Bij elk item dat in mijn tas verdween hoorde ik de natuur
bijna opgelucht zuchten. 
Nee, ik verbeeld me niet dat ik hiermee de natuur of de wereld kan
redden. Maar als we in het klein onze verantwoording niet nemen, hoe
moet dat dan in grote dingen? Ik ben TOOS. U/ jij ook?'
Grappig als je dan reacties krijgt. Bijval, mogelijke oorzaken die worden aangewezen, en verhalen van mensen die zich ook ergeren aan die smerigheid met voorbeelden.
Kijk, aan die ergenis kan ik dus iets doen en ik hoop dat er steeds meer mensen TOOS worden. Elk in zijn of haar eigen streek (Of straat. Dat begint ook met een S 😁) Niet alleen door te rapen, maar - een stapje eerder in het proces- door niet meer te dumpen maar een afvalbak op te zoeken. Misschien bij de gemeente een vragen om nog een paar blikvangers langs de fietspaden.. Gooi jij raak? Een leuk staaltje OMDENKEN.
Ik deel even een website waarop nog veel meer te lezen is over afval. Tja, ik heb er echt wat mee, zeg maar.. En ik ben niet alleen; er zijn wel mensen die Kunst maken met hun gevonden voorwerpen. Leuk vind ik dat! Zomaar voor de aardigheid.
Een ergernis waarmee ik nog geen resultaat heb bereikt, is het telefoonnummer in de buurt van Utrecht dat zeker al 20 keer heeft gebeld en dat van een autoschade herstelbedrijf blijkt te zijn. Wat moet ik met die lui? Dagelijks gaat de telefoon een paar keer over, zeg maar. Ik heb nog altijd niet opgenomen, maar erger me er aan dat ik van mijn bezigheden of van de bank) af moet en dan wéér zie dat ZIJ het weer zijn.
De volgende keer neem ik op en zeg ik dat ze er mee moeten stoppen. Punt uit.
Nog een ergernis, waar ik wel aan werk, maar helaas ook zonder resultaat, is ongewenste post. Ik heb van een zekere stichting, waaraan ik ooit uit betrokkenheid een tientje overmaakte, al 8 x de post teruggestuurd met de mededeling dat ik hun vervolgmail niet op prijs stel.
Elke keer die bedelbrieven! Als ik geld wil overmaken doe ik dat toch wel, en inmiddels is mijn bijdrage opgegaan aan mijn eigen ongewenste mail, vermoed ik. Er worden enveloppen van verschillende organisatie gebruikt, die allemaal hetzelfde adres hebben; Pastoor Rabouplein 5, 6564 BP Heilig Landstichting. Sorry, dat ik het in dit blog echt op scherp zet, maar mensen, IK WIL DIT NIET MEER! Ze vragen respect voor het leven, en dat is goed -en ook niet te vergelijken met iets anders- maar mijn wens om de post stop te zetten wordt dus niet gerespecteerd, laat staan gehonoreerd. Dat krijg ik niet klein. Je kan zeggen: gooi het dan bij het oud papier, maar het gaat me in dit geval niet om de knikkers maar om het spel. Hoeveel donatiegeld verdwijnt er op deze manier via de oud- papier doos ?? Dat bedoel ik. Ik heb dus al 8 enveloppen retour gedaan. Zelfs een keer gemaild, maar geen enkel respons. Dat irriteert mij nou echt mateloos. Jammer dat mensen hun eigen goede werk zo bezoedelen. En eigenlijk niet meer op mijn sympathie kunnen rekenen. En gelijk ook wat huiver aanwakkert om spontaan giften te geven. Ze bederven het zo ook voor andere goede doelen. Ik ga de link van deze blog nog ene keer mailen. Ik vrees dat het niets zal uithalen. Weet iemand nog andere wegen om dit soort knullig beleid aan te pakken? Wie het weet mag het zeggen.
Ik denk dat ik deze meneer Hugo ( ja, die wegliep uit een interview interwiew) ook maar eens ga bellen. Hoewel ik een hekel heb aan telefoneren .. Geef mij maar een lange berm om leeg te jutten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten