Zorg voor jezelf.

Voor sommige mensen is  zorgen voor jezelf niet meer dan logisch.  Ze hoeven er niet over  na te denken.  Zorgen voor jezelf gaat  toch automatisch?  Heerlijk als je het zo beleeft.   

Er is ook een groep mensen op deze aardbol die moeite heeft met 'zorgen voor jezelf'.  Dat  kan zijn oorzaak vinden in allerlei dingen. Misschien voel je je gewoon niet zo vreselijk de moeite waard om goed voor te zorgen.  Of heb je vroeger de boodschap meegekregen dat je eerst aan een ander moet denken en pas als laatste aan jezelf.   Al dan niet letterlijk uitgesproken.  Of..  

Toch kun je op een goede ( of kwade) dag aan de weet komen dat het nalaten van zorgen voor jezelf zijn sporen gaat trekken in je leven.  Draaglast en draagkracht ,  geven en ontvangen, raakt uit balans. En hoppa, daar ga je.  Bij de een gaat het een beetje kraken, de ander gaat  helemaal onderuit.  

Wel.

In het kader van (leren) zorgen voor mezelf , ben ik al een poos bezig met van alles en nog wat.

Daarover heb ik voorgaande Blogs uitvoerig geschreven.  

Als of het nog niet genoeg is,  heb ik  ook de stoute schoenen aangetrokken, en ben naar de audicien gestapt.  Ben van der Heiden in Tholen  Ik had ooit al eens een gehoortest gedaan, ergens op een beurs, en die gaf aan dat mijn gehoorleeftijd 71 was. En dat is nota bene al een jaar of vijf geleden!  dus, ik stel de vraag:  Dat missen van hoge tonen,  het niet meer kunnen volgen wat iemand in gezelschap aan je wil vertellen en en die constantie hinderlijke Piiiiiieeeeeeeep in mijn beide oren, is dat nou echt een gehoorbeschadiging?  Kan dat gemeten worden, en stap twee, zo ja, kan daar iets aan gedaan worden?

Een gehoortest wees uit dat mijn linker oor een beschadiging van 35% heeft voor hoge geluiden en mijn rechter 28%.  Kijk. Dan weet je wat.  De spraaktest ging daarentegen wonderlijk goed.

Mijn brein ging razendsnel draaien.  En ik concludeerde het volgende: Als High Sensitive Person ben je heel alert op je omgeving en wat daarin gebeurt. Hoor je sommige dingen niet goed meer, dan kost dat extra (in-)spanning.  Als je daar wat aan doet, kan de moeheid en de spanning in mijn lijf/ geest misschien ook weer wat afnemen.   Een logische gedachtegang, vond de audicien.  En dus: Ik ben begonnen met gehoorondersteuning.  Speciaal op mijn situatie toegesneden. Met als mogelijk prettig  gevolg, dat er minder (in)spanning komt kijken voor het horen, en doordat de hoge tonen weer hoorbaar worden gemaakt, misschien ook die Tinnitus piep zal afnemen of zelfs verdwijnen.  Dat zou Mooi zijn.  Ja echt.  Mooi, met een grote M.   En ja… het kost wat,  (daar schrik je echt van…)  maar dan heb je ook wat. 

Ik ben bezig met het uitproberen op welke stand het voor mij het prettigst is. Eerst aan de linkerkant. Fijn! Gewoon meer verbinding met de buitenwereld.  Meer open.  En de piep lijkt wat minder schel te worden. Jippie!  Echt positief!  Na een week heb ik aan de bel getrokken of ik de controleafspraak kon vervroegen  en ook met het tweede apparaatje mocht starten. Dat was geen probleem.  Nu heb ik ook zo'n 'oorbel' aan de rechterkant.  En ik ben erachter dat stand 2 daar aan die rechterkant echt te hard is voor mij, dus ik heb weer een vervroegde afspraak gemaakt ( ik blijf hier niet drie weken mee lopen!) om terug te gaan naar stap 1 met die rechter.  Vroeger zou ik hebben doorgelopen- gemodderd volgens het plan wat een ander had uitgestippeld,  nu neem ik zelf de regie; goed he!

Verder heb ik na zes jaar mijn ogen laten opmeten;  er was wel wat bij te sturen aan de sterkte,  en heb ik bovendien een ander montuur uitgezocht.  Iets pittiger, maar niet te hard. En iets kleiner dan mijn oude exemplaar.  en hij kijkt heel prettig. Jippie. Ja, ook in de zon met je ogen dicht😉

En o, ik had opeens een vervelende verdikking aan een van mijn tenen, sjonge, dat deed pijn als ik liep. Soms werd ik er ook 's nachts wakker van. Ik naar de pedicure. Een likdoorn. Die teen is na een deskundige behandeling door Pedicure Martine nu aan het herstellen. Ik kan mijn gewone schoeisel weer aan. Alweer Jippie. 

En dan.. had ik al iets verteld over mijn levensverhaal? Nou, het is klaar. Alles, wat ik me herinner vanaf mijn allereerste kinderjaren tot de dag van heden, heb ik aan het papier ( lees: scherm) toevertrouwd. Het is een document van rond de 350 pagina's geworden, vol fotootjes. 

Nu het voltooid  is, voel ik, dat het veel energie van me heeft genomen, om alles op te takelen uit het archief van mijn herinneringen. Man, wat ben ik moe, deze week. Maar dat niet alleen; sommige dingen kwamen pijnlijk hard binnen. Andere dingen waren toch positiever dan ik dacht.  Het was heel goed om te doen. Ik kan het iedereen, die op de een of andere manier vastloopt, aanbevelen. Gewoon om alles eens van je af te schrijven en…  ik  deed ook wel verrassende ontdekkingen.  Nu hopen dat ik de boel kan herkaderen naar de situatie van hier en nu.  Daarover ga ik met de haptotherapeut brainstormen; hij heeft het ook helemaal gelezen en weet nu nog beter hoe we het beste verder kunnen en wat de zwakker plekken, oude pijn en valkuilen zijn. 

Tja, ook dat is zorgen voor jezelf. Nooit gedacht dat ik nog eens zoveel aandacht aan mezelf zou besteden.  

En: het voelt prima!