Even bijkomen.. en weer door

Wat kan er in een paar weken veel gebeuren..

Een sterfgeval, uitslagen van diepgaande en ingrijpende onderzoeken, nieuwe ziektes die zich aandienen binnen de naaste familie.  Niemand is zeker van zijn gezondheid; en al helemaal niet van zijn bestaan. Dat heeft alles de nodige impact op je. En op je welzijn. Want alles moet verwerkt worden en een plekje krijgen in je binnenste. En dan intussen bij jezelf blijven.. ga er maar aan staan.

De dag van de begrafenis zijn we, in samenspraak met broers/ zwagers en schoon/zussen, toch nog op (de al eerder geplande) vakantie gegaan, richting De Peel. Eigenlijk was deze week bedoeld als soort inhaalslag voornamelijk voor mijn man, na de toch wel spannende zomervakantie, die ternauwernood tot het einde kon worden volbracht, vanwege mijn gezondheid. Dubbel fijn dus, deze pauzeweek.

We hadden een huis gehuurd van Staasbosbeheer in Helenaveen, aan de Helenavaart, bij Buitenlevenvakanties.

https://www.buitenlevenvakanties.nl/?gclid=CjwKCAiA0IXQBRA2EiwAMODil6vezFr1MmxnMqV4WcgmIHza0WcHtysAs0ZE5yDzYBBGgJPoaGt0VhoCLBQQAvD_BwE

Het huis, een voormalige kaasboerderij, stond in het grensgebied tussen Brabant en Limburg. Het was modern en keurig ingericht, vol heerlijke, eerlijke materialen. Wat een prachtig stil plekje om, mét je rouw, tot rust te komen. Hoe goed was het, om stil te zijn. Maar ook te praten. Door ruige natuur te zwerven, een oude kerk en een museum te bezoeken… een hapje te eten, de houtkachel te stoken.. te lezen, op je gemakje wat te winkelen, kortom; tot rust te komen in zo'n gebied waar je de historie gewoon proeft en voelt!

Het huis.

                                                               

  Met schuurtje  

                                                             

Herfst 

Door afgevallen blad lopen  

Begrazing 

                                                                 

Hapje eten 

                                                                  

Designers Outlet, Roermond 

Natuurgebied De Grote Peel 

 

Zwerven in de omgeving

                                                  

Stilte... 

                                                                                                                              

Prachtige luchten

                                                            

Mooie kleuren

                                                              

Goede laarzen is geen overbodige luxe

                                                

                                                                   

Ook in het donker

                                                                 

In het Peelmuseum

                   

             Geiten in Mariapeel 

                                                              

  

 

 

Voor het gastenboek maakte ik een bijdrage in ABC vorm. 

Aankomstkriebels; Hoe zal het zijn?
Buitenleven-gevoel. Blote voeten in nat gras
Comfort
Donkere luchten (oktober)
Eten, binnenshuis of buiten de deur
Flesje wijn op tafel (hm, lekker!)
Gastenboek, altijd leuk! Geritsel boven het plafond; muizen?
Houtkachel stoken. Hoe Heerlijk
In bad. Ook al zo fijn
Jas aan/ of uit? T is zulk lekker weer
Koolmezen voor het raam. Kleurenpracht
Lieveheersbeestjes
Meeveren op de turfbodem
Natuurlijke materialen voor de inrichting
Ontspannen
Peelmuseum
Qr codes voor veel info
Reeën ( eh... sporen)
Stad bekijken
Toon Kortooms park
Uitstapjes
Vergezichten en Vogels
Wandelingen, bij licht en donker. Warme winteretalages
X xx voor ieder die volgt
Ysje kopen
Zaklantaarn. Zijn. Zucht... het is alweer voorbij


Zo konden we in alle rust weer opladen.. 

Na de vakantie had ik een afspraakje met de bekkentherapeute. Ze was erg te spreken over de conditie van zowel mijn bekkenbodem, in en uitwendig, als mijn rugspieren. Zij kon geen triggerpoints meer ontdekken en in vergelijking met het eerste consult, leek er een andere vrouw op de behandeltafel te liggen. Dik tevreden dus, en daarmee is het dossier bij haar gesloten. Er gaat een berichtje naar de gynaecoloog, die me tenslotte had doorverwezen. Zij kan met niets meer leren. ik heb alle tools, beheers de technieken goed en heb nog een heel sterke bekkenbodem; veel vrouwen van mijn leeftijd zouden er jaloers op zijn, zei ze 😊 De spanning die er nu nog in zit, moet met de andere therapieën aangepakt worden.

De dag erna had ik een afspraak met de chiropractor. ook hij was tevreden, dat wil zeggen dat bij controle blijkt dat de linker hersenhelft beter gaat werken. Tussen alle dingen door had ik toch trouw geoefend 💪 Ik mocht drie weken wegblijven.

Inmiddels ben ik weer gaan schilderen, nu ben ik gestart met aquarelverf. ( Moederdagcadeau van oudste dochter)  Een heel andere techniek, je bent zodoende weer echt een beginneling… maar het is erg leuk!

Ik heb me ook aangemeld voor een cursus "Helend schrijven"bij Geertje van Rossum. Zij is deskundig op het gebied van zielenpijn. Kijk maar eens op haar site Helende verhalen. https://helendeverhalen.nl/   Prachtig, voor jong en oud. 

Verder merk ik, wanneer ik een paar mindere dagen heb (meestal heeft dat te maken met drukte en herrie, waardoor/na ik ook nog altijd gigantische angstdromen heb.... ) dat ik dan iets korter tijd nodig heb om weer te herstellen. Wat is dat toch, dat ik nog zo slecht tegen lawaai kan! Ik heb van mijn man een paar oordopjes gekregen die hij op de zaak heeft liggen. Altijd handig. In geval van nood.

En oefenen blijft nodig. In alle opzichten. Niet alleen de oefeningen van de therapeut, maar ook oefenen met 'leven'. Want als je achter de geraniums blijft zitten, kom je niet verder. maar alles zeer zorgvuldig gedoseerd. En goed bij mezelf blijvend. Het lukt niet elke dag, het valt niet altijd mee, soms ben je het spoor weer bijster. Zoals de dag dat 'ons' asielzoekers-gezin afscheid kwam nemen omdat ze verhuisden. En de dag dat de traumahelikopter vlak bij je huis landt en hulpverleners van brandweer, trauma en ambulancepersoneel in de weer zijn om bij een goede bekende hulp te verlenen, en je toch best ongerust bent, want -ach heden!- wat is er aan de hand!!!

 Toch  zijn er ook momenten waarop ik me sterker voel worden. Zoals vanmiddag. Omdat bij ons in de buurt wegwerkzaamheden zijn, is de straat op het einde afgesloten. Je moet dus elke keer je auto draaien om weer weg te kunnen. Rijd ik vanmiddag tijdens zo'n draai-manouvre tegen een lantaarnpaal aan. Oeps. De straat was smaller dan ik had ingeschat. Achterlicht kapot, bumper ontzet en daardoor ook het zijscherm aan de achterkant lichtjes scheef…

 Even dacht ik: watkrijgenwenou, toen ik de knal hoorde en voelde, maar ik schrok niet eens echt. Niet zo'n schrik die je helemaal van binnen voelt, je weet wel… Nee, ik heb de auto geparkeerd, ben uitgestapt, en heb toen in alle rust geconstateerd dat er schade was. heb een fotootje gemaakt, dat door-geappt aan mijn man, de scherven van de achterlampkap opgeraapt en ben naar huis gelopen. Heimelijk trots dat het nog maar de tweede keer was dat ik schade had gereden in 42 jaar tijd. Kon erger, toch? En ja, dan voel je je toch OK.