Zoeken in deze blog

donderdag, oktober 05, 2017

Ben je nou zestig!





 

En dan opeens ben je zestig. Ja echt. Gisteren heb ik heel bewust de laatste dag 'met een vijfje ervoor' beleefd. Ik hoorde eertijds mensen zeggen dat het heel beladen aanvoelt, als je zestig wordt. Dus ik was me al aan het voorbereiden op een gewichtige dag met nare bijgevoelens. Maar ik was vannacht om drie uur even wakker, en realiseerde me dat het 5 oktober was… en dat ik dus 60 ben. Ik heb in stilte gedankt voor dit kroonjaar en ben weer in slaap gevallen. En bij het opstaan.. prima! Het voelt goed om 60 te zijn. 

Ik heb eerst  plaatsgenomen achter her orgel en heb heerlijk Psalm 34 en Psalm 65 gespeeld en gezongen. Ik prijs de Heere, mijn God. Mijn zang klimt op naar 't hemelhof. En: De Lofzang klimt uit Zions zalen, tot U. Met stil ontzag. 
 

Een mooi begin van de dag zo. 

Vervolgens stond een afspraak met Marc, de haptotherapeut, op de planning.

http://www.fysioactive.nu/praktijkinformatie/ons-team/

Ik wilde graag iets lekkers meenemen, voor bij de koffie daar, en koos voor een heerlijke vers gebakken, warme appelflap. Dat was een gezellige en smakelijke start van het gesprek.  


Het was een 'diep- nadenken' sessie op hoog niveau, ditmaal. Poeh. Het moet allemaal nog wat bezinken hoor. Ik neem er de tijd voor.


Maar we zijn tevreden, ook met de aanvulling en de werkwijze van de Chiropractie. Mocht er behoefte zijn aan contact en overleg dan staan ze daar beiden voor open.

Ik ga maandag ook even langs bekkentherapeute Sarien, voor wat praktische dingen. Je leest wel eens dingen op internet, die echt puur en alleen aan een bekkentherapeute zijn voorbehouden. Dus roep ik ook even weer haar visie en hulp in. Dat is nou wat je noemt een Multidisciplinaire aanpak.

Ik heb ook nog een natuurlijk middel in de strijd gegooid: het middel Ashwagandha. 


Dit zou een cortisol killer zijn, hopelijk zal de spierspanning onder invloed van dit middel gaan afnemen. De persoon die het me aanraadde merkte na een halve weer al verschil; ik nog niet. 😒Maar we weten het: iets wat al zo lang speelt, is niet met een vingerknip op te lossen.
Geduld dus, en vertrouwen. 

Zaterdag hopen we met de kinderen -en mijn vader, als hij dat ziet zitten- aandacht te besteden aan mijn 60e verjaardag. Ik zag er, gezien de omstandigheden, aanvankelijk geen gat in, om het te vieren.
Maar dat vonden de kinderen toch niet zo leuk. "Mogen we dan helemaal niet zien, als je 60 wordt?" vroeg er een op de app. Toen ben ik gaan nadenken over een mogelijk alternatief en heb iets gevonden.

 
Ik heb iets geregeld, bij SPIJS, het restaurant van Woonboulevard Poortvliet. Dan komt ieder aan zijn trekken, de kindjes kunnen lekker spelen en je hebt geen soesa thuis. Mooi opgelost, vind ik zelf. 


Maar eerst vanavond nog een lekkere kersenflap, samen met mijn man. Je wordt tenslotte maar een keer zestig!

 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Blogarchief