Zoeken in deze blog

zaterdag, november 18, 2017

Wie schrijft, die blijft.




Wie schrijft, die blijft.

Ik weet niet, wie de uitdrukking heeft bedacht. Maar er zit wat in. Zoals in al die 'waarheden.'
Maar een of andere grapjas heeft er een kritische noot bij geplaatst; "Maar die wel hebben geschreven, zijn ook niet gebleven". En ja, dat is ook een waarheid als een koe. 

Toch is, wat je hebt opgeschreven, zwart op wit komen te staan en dus bestaat de kans dat het langer blijft rond-circuleren  dan alleen jouw leventje lang.

Afijn, we hebben als schrijfgroepje ons best weer gedaan de afgelopen week.  Het was niet meer zo eng-nieuw als de eerste keer en na afloop was ik gelukkig niet zo moe als na de startsessie.
Ditmaal ging het over opkijken. Twee popjes van Axenroos http://www.veldschool.be/Axenroos.htm stonden op tafel. ( Alle popjes uit de methode staan voor een bepaald gedrag) 



De uil, die de geheimpjes bewaart, en ook het wasbeertje, dat opziet tegen anderen.

We mochten deze morgen  opschrijven aan wie we eigenlijk wel een gouden plak zouden willen geven. Dat is natuurlijk moeilijk. De meeste zouden wel meer dan een persoon kunnen aanwijzen waartegen hij/ zij opkijkt. Nou vooruit, we mochten er acht noemen. 
  

Aan een van die personen mochten we een brief van 3 minuutjes schrijven. Hoppa, wat er dan ook in je opkwam. De woorden die daar uitsprongen, daar mocht je nog iets over schrijven. En dat weer delen.  Ook nu ga ik weer niet de hele ochtend uitpluizen- wie er nieuwsgierig naar is doet er wijs aan zelf zo'n cursus te volgen 😋- maar mijn brief was gericht aan (wijlen) majoor Bosshardt.  Dat is voor mij een voorbeeld van.. ja, van wat… Ik vond haar een prachtig mens, met een gouden hart, met haar heerlijke, ongekunstelde manier van bewogenheid met mensen, die door anderen over het hoofd worden gezien. Zonder bij-oogmerken .. Wham, recht voor je raap en vooral: zonder kapsones. Kostelijk!  


Leuke verrassing: In de psychologie schijnt het zo te zijn, dat dingen, die je bij een ander bewondert, in principe al bij jezelf aanwezig zijn, alleen verlang je er naar om er meer van de hebben. Oké dan. Even denken.... klopt dat? Hm. Tja. Mogelijk. Moeilijk hè om iets positiefs over jezelf te zeggen.


Aan het eind van de morgen gingen we allemaal met een medaille naar huis, met daarop een positieve eigenschap in onszelf. Wat was het weer een heerlijk ochtendje.   

's Middags kwam mijn vader van 87 nog even langs 

en we hebben samen gezellig anderhalf uur zitten beppen. Nou, dat was dus na de eerste  sessie wel anders; toen heb ik 's middags in mijn eentje een lange wandeling gemaakt om weer bij mezelf te komen en de spanning in de bekkenbodem te laten zakken…  Zo zie je; alles went. Als je maar geduldig bent. 


'Geduld en Volharding', las ik vanmiddag op een boerenspulletje waar we langs reden.



Mooi. 

En leerzaam.

😊

dinsdag, november 14, 2017

Helend schrijven

Nog voor de zomervakantie had ik me opgegeven voor een cursus helend schrijven. En dan in de zin van: helend voor jezelf. Ik had de thema's voor de diverse schrijfsessies doorgekregen van Geertje, de cursusleidster. Zij is ook de vrouw, die achter de helende verhalen zit, zie mijn link in het vorige blog.


9 november was de eerste bijeenkomst. Het vond alles plaats in een knus ingerichte ruimte, die voorheen vrolijk gestemd was en bestemd voor hulp aan kindjes met problemen, bij Bureau Jip, maar die er nu uitzag als een bruin café. Wat een sfeertje, helemaal om je op je gemak te voelen. Voor elke deelneemster was er een fleurige, gevulde Goodiebag. Wat een warm welkom!! Geertje verwende ons -in de haar zo eigen en sierlijke rust- met koffie en thee ("Warme of vrolijke thee?" 😉) en allerlei lekkere snoeperijtjes. Bij de tweede schenk ronde kwam er nog meer lekkers op tafel, verrukkelijke zoetigheidjes en hartigheidjes, van bakkerij Van Harberden uit Melissant. Mjammmm, wat hebben we genoten!


Inclusief Geertje waren we met acht vrouwen, die allemaal om hun eigen reden hebben gekozen voor deze cursus. We kennen elkaar niet, al komt deze of gene je mogelijk wat bekend voor. Waarom we hier allemaal zijn, hoeft niet op tafel te komen. Maar we zijn er. En dat is goed, en fijn, maar niet voor iedereen gemakkelijk. We maken wat kleine afspraken, over respect en grenzen en eigen regie of keuze, als het gaat over delen van persoonlijke dingen,


en dan gaan we van start. Met een mooi stukje koormuziek. Ja hoor, daar ga ik al. Waterlanders dringen zich naar buiten. Maar ik laat ze stilletjes gaan, terwijl ik de schoonheid van de muziek diep in me laat doordringen. Waarom dit stukje muziek? Geertje legt uit; het is een fragment uit een zangavond die werd gehouden ten behoeve van vervolgde christenen. Het is heel verdrietig dat christenen in zoveel delen van de wereld vervolgd en verdrukt worden vanwege hun christen zijn.


Zij hebben onze steun en gebed nodig. Wat een donkere wolken boven die levens. Het gouden randje aan deze donkere wolk is de steun die wij hen mogen geven en het gebed dat wij tot God mogen opzenden. De mooie zangavond die we mogen beleven en de prachtige opbrengst van een collecte voor dat doel. Zo heeft elke wolk een gouden randje.


En; Nota bene; Het gouden randje is er bij de gratie van die donkere wolk. Want zonder die donkere wolk ook geen gouden randje.Wat bijzonder eigenlijk. En; Hoe leerzaam! Zo heeft elke donkere kant in ons leven een zonzijde. En elke zonnige situatie een donkere keerzijde.

We werden deze morgen niet door Geertje aan ons lot overgelaten maar door de ochtend heen geloodst met  kleine schrijfopdrachtjes en die werden -als je dat wilde- met elkaar gedeeld. Zelf schreef ze ook mee.


Wat een heerlijke ochtend hebben we gehad. Met een lach en een ( bijna-)traan. Ik ga niet de hele morgen uitpluizen in deze blog. Maar alles had te maken met GOUD. Omdat het thema van deze morgen was: Gouden Momenten.

Toen ik 's middags aan mijn wandeling bezig was, kon ik de opdracht om eens 25 gouden momenten op te schrijven, al mijmerend aanvullen met vele, vele momenten die een gouden randje hebben. Het zijn niet altijd de grote dingen die voor goud zorgen in je leven. Het zijn juist vaak de heel kleine dingen. Als je ze maar ziet.

wil je eens kijken, of je er dingen in herkent?

1 Beseffen dat je in vrede wakker wordt
2 Een lege dag kunnen invullen naar wens
3 Rustig ontbijten en stille tijd nemen met God; overgave aan Hem
4 Iets creëren
5 Muziek horen en zien uitvoeren
6 Herfstzon op grijze luchten en gouden bomen
7 Een blij hondje
8 Een kringloopvondst
9 Opruimen, sorteren, recyclen/ hergebruik
10 Woordspelingen
11 Elkaar ( ook als man en vrouw) begrijpen; ook in het geloof
12 Een onverwachte ontmoeten met een oude bekende
13 De stilte van een oude kerk
14 Mijn humeurige buurman een groet ontlokken
15 Iets doen voor een goed doel
16 Op vakantie gaan met mijn man
17 Zingen met en voorlezen voor Kleinkinderen
18 Lekker eten
19 Een glaasje wijn
20 Je geslaagd voelen
21 Iets nieuws ontwikkelen en uitvoeren
22 Nee zeggen zonder schaamte
23 Naar de kapper gaan
24 Kleuren combineren
25 "Zijn"
26 Nieuwe mensen ontmoeten
27 Een leuk vooruitzicht koesteren
28 Antiek en curiosa zien
29 Denken: "Het hoeft niet perse "
30 Geuren; allerlei brood, gebak, het braden van vlees, bloemen. Een nieuw zeepje
31 Iets 'klaar' hebben of voor mekaar krijgen
32 Een spontane omhelzing van een kleinkind
33 Diepe buikademhaling
34 Winterluchten
35 Mooie lichtval
36 Kopjes van de poes
37 Blij zijn dat je een bed hebt
38 Het juiste woord op de juiste plaats mogen spreken.
39 Woorden maken van je gevoel
40 Zonsondergang
41 In the flow zijn.
42 Iets weer los kunnen laten
43 Iemand positieve aandacht geven
44 Ook een keer voor jezelf te kiezen
45 Natuurlijke materialen
46. Beseffen dat een pijnstiller werkt
47 Iets terugvinden wat je al even kwijt was
48 Vertrouwen hebben
49 Stilte na veel drukte
50 Mooi boek
51 Portret schilderen
52 Voelen dat het goed komt
53 Frisse lucht insnuiven
54 Een troep kwetterende mussen in een heg
55 Hotelkamer veiling winnen voor een prikje
56 Lucky shot met fotograferen
57 Piet de post die midden in de polder stopt en zegt: ik heb uw pakje onder het afdak gezet 
58 Rijp op mistige bomen
59 Structuren
60 Een nestje puppies of kittens
61 De geur van aarde
62 Vee in de wei
63 Een puber die spontaan hoi zegt
64 Een viooltje zomaar tussen de tegels
65 Het geluid van ganzen in de mist
66 Gods fluisterende stem in je hart
67 Voelen dat je leéft!
68 Meeuwen achter de ploeg
69 Mooie wolken
70 Nieuw lentegroen
71 Oogst
72 grijs met paars en groen
73 s morgens vroeg de deur open doen en de frisse lucht ruiken
74 iets moois oprapen
75 even helemaal leeg zijn
76 keihard niezen
77 geur van koeien paarden en  wasco
78 Het kwartje dat valt
79 Tegen de storm optornen
80 Saamhorigheid met allen die je lief zijn
81 My cozy home
82 6 Kokmeeuwen en 1 kraai op een rij
83 Zwaluwen
84 Kuikentjes
85 Voor het eerst kippenvel na een hete zomer
86 Feedback geven en horen dat je precies verwoordde wat men bedoelde
87 Oog in oog staan met....
88 Ervaring dat je op het juiste moment op de juiste plaats bent
89 Atmosfeer vlak voor een onweersbui
90 De zingende merel na de bui
91 Thuiskomen en zien dat er NIEMAND heeft gebeld
92 Een eerste sneeuwklokje
93 Een jong koolmeesje in de vensterbank
94 Een verzoek aan een instantie, dat wordt gehonoreerd
95 Een cadeaubon vinden die nog geldig blijkt te zijn
96 Zien dat iemand na jaaren weer naar de kerk komt
97 Mijn eerste Avondmaal ( oh die had eigenlijk heeeelemaal bovenaan moeten staan...)
98 .......
99 .......
100 Eindelijk! Een w.c!!

Je herkent ze vast wel! Misschien de een meer dan de ander, maar dat geeft helemaal niets. 
 En ik was me opeens zo ontzettend bewust dat we dikwijls meer bezet zijn door zorgen, pijn, verdriet, angsten, dan dat we die vele, vele gouden momentjes vasthouden als geschenken van God. En ik nam me voor, tegenover mezelf en God; Ik wil graag meer zien op die vele gouden momenten, dan me laten bedreigen door negatieve dingen.


Op naar de volgende sessie. En: aanbevolen! 





dinsdag, november 07, 2017

Even bijkomen.. en weer door

Wat kan er in een paar weken veel gebeuren..
Een sterfgeval, uitslagen van diepgaande en ingrijpende onderzoeken, nieuwe ziektes die zich aandienen binnen de naaste familie.  Niemand is zeker van zijn gezondheid; en al helemaal niet van zijn bestaan. Dat heeft alles de nodige impact op je. En op je welzijn. Want alles moet verwerkt worden en een plekje krijgen in je binnenste. En dan intussen bij jezelf blijven.. ga er maar aan staan.

De dag van de begrafenis zijn we, in samenspraak met broers/ zwagers en schoon/zussen, toch nog op (de al eerder geplande) vakantie gegaan, richting De Peel. Eigenlijk was deze week bedoeld als soort inhaalslag voornamelijk voor mijn man, na de toch wel spannende zomervakantie, die ternauwernood tot het einde kon worden volbracht, vanwege mijn gezondheid. Dubbel fijn dus, deze pauzeweek.
We hadden een huis gehuurd van Staasbosbeheer in Helenaveen, aan de Helenavaart, bij Buitenlevenvakanties.
Het huis, een voormalige kaasboerderij, stond in het grensgebied tussen Brabant en Limburg. Het was modern en keurig ingericht, vol heerlijke, eerlijke materialen. Wat een prachtig stil plekje om, mét je rouw, tot rust te komen. Hoe goed was het, om stil te zijn. Maar ook te praten. Door ruige natuur te zwerven, een oude kerk en een museum te bezoeken… een hapje te eten, de houtkachel te stoken.. te lezen, op je gemakje wat te winkelen, kortom; tot rust te komen in zo'n gebied waar je de historie gewoon proeft en voelt!

Het huis.
                                                               
  Met schuurtje  
                                                             
Herfst 

Door afgevallen blad lopen  

Begrazing 
                                                                 
Hapje eten 
                                                                  
Designers Outlet, Roermond 

Natuurgebied De Grote Peel 
 

Zwerven in de omgeving
                                                  
Stilte... 
                                                                                                                              

Prachtige luchten
                                                            

Mooie kleuren
                                                              
Goede laarzen is geen overbodige luxe
                                                

                                                                   

Ook in het donker
                                                                 

In het Peelmuseum
                   
             Geiten in Mariapeel 
                                                              

  



 








 









Voor het gastenboek maakte ik een bijdrage in ABC vorm. 

Aankomstkriebels; Hoe zal het zijn?
Buitenleven-gevoel. Blote voeten in nat gras
Comfort
Donkere luchten (oktober)
Eten, binnenshuis of buiten de deur
Flesje wijn op tafel (hm, lekker!)
Gastenboek, altijd leuk! Geritsel boven het plafond; muizen?
Houtkachel stoken. Hoe Heerlijk
In bad. Ook al zo fijn
Jas aan/ of uit? T is zulk lekker weer
Koolmezen voor het raam. Kleurenpracht
Lieveheersbeestjes
Meeveren op de turfbodem
Natuurlijke materialen voor de inrichting
Ontspannen
Peelmuseum
Qr codes voor veel info
Reeën ( eh... sporen)
Stad bekijken
Toon Kortooms park
Uitstapjes
Vergezichten en Vogels
Wandelingen, bij licht en donker. Warme winteretalages
X xx voor ieder die volgt
Ysje kopen
Zaklantaarn. Zijn. Zucht... het is alweer voorbij



Zo konden we in alle rust weer opladen.. 




Na de vakantie had ik een afspraakje met de bekkentherapeute. Ze was erg te spreken over de conditie van zowel mijn bekkenbodem, in en uitwendig, als mijn rugspieren. Zij kon geen triggerpoints meer ontdekken en in vergelijking met het eerste consult, leek er een andere vrouw op de behandeltafel te liggen. Dik tevreden dus, en daarmee is het dossier bij haar gesloten. Er gaat een berichtje naar de gynaecoloog, die me tenslotte had doorverwezen. Zij kan met niets meer leren. ik heb alle tools, beheers de technieken goed en heb nog een heel sterke bekkenbodem; veel vrouwen van mijn leeftijd zouden er jaloers op zijn, zei ze 😊 De spanning die er nu nog in zit, moet met de andere therapieën aangepakt worden.

De dag erna had ik een afspraak met de chiropractor. ook hij was tevreden, dat wil zeggen dat bij controle blijkt dat de linker hersenhelft beter gaat werken. Tussen alle dingen door had ik toch trouw geoefend 💪 Ik mocht drie weken wegblijven.

Inmiddels ben ik weer gaan schilderen, nu ben ik gestart met aquarelverf. ( Moederdagcadeau van oudste dochter)  Een heel andere techniek, je bent zodoende weer echt een beginneling… maar het is erg leuk!



Ik heb me ook aangemeld voor een cursus "Helend schrijven"bij Geertje van Rossum. Zij is deskundig op het gebied van zielenpijn. Kijk maar eens op haar site Helende verhalen. https://helendeverhalen.nl/   Prachtig, voor jong en oud. 




Verder merk ik, wanneer ik een paar mindere dagen heb (meestal heeft dat te maken met drukte en herrie, waardoor/na ik ook nog altijd gigantische angstdromen heb.... ) dat ik dan iets korter tijd nodig heb om weer te herstellen. Wat is dat toch, dat ik nog zo slecht tegen lawaai kan! Ik heb van mijn man een paar oordopjes gekregen die hij op de zaak heeft liggen. Altijd handig. In geval van nood.



En oefenen blijft nodig. In alle opzichten. Niet alleen de oefeningen van de therapeut, maar ook oefenen met 'leven'. Want als je achter de geraniums blijft zitten, kom je niet verder. maar alles zeer zorgvuldig gedoseerd. En goed bij mezelf blijvend. Het lukt niet elke dag, het valt niet altijd mee, soms ben je het spoor weer bijster. Zoals de dag dat 'ons' asielzoekers-gezin afscheid kwam nemen omdat ze verhuisden. En de dag dat de traumahelikopter vlak bij je huis landt en hulpverleners van brandweer, trauma en ambulancepersoneel in de weer zijn om bij een goede bekende hulp te verlenen, en je toch best ongerust bent, want -ach heden!- wat is er aan de hand!!!






 Toch  zijn er ook momenten waarop ik me sterker voel worden. Zoals vanmiddag. Omdat bij ons in de buurt wegwerkzaamheden zijn, is de straat op het einde afgesloten. Je moet dus elke keer je auto draaien om weer weg te kunnen. Rijd ik vanmiddag tijdens zo'n draai-manouvre tegen een lantaarnpaal aan. Oeps. De straat was smaller dan ik had ingeschat. Achterlicht kapot, bumper ontzet en daardoor ook het zijscherm aan de achterkant lichtjes scheef…


 Even dacht ik: watkrijgenwenou, toen ik de knal hoorde en voelde, maar ik schrok niet eens echt. Niet zo'n schrik die je helemaal van binnen voelt, je weet wel… Nee, ik heb de auto geparkeerd, ben uitgestapt, en heb toen in alle rust geconstateerd dat er schade was. heb een fotootje gemaakt, dat door-geappt aan mijn man, de scherven van de achterlampkap opgeraapt en ben naar huis gelopen. Heimelijk trots dat het nog maar de tweede keer was dat ik schade had gereden in 42 jaar tijd. Kon erger, toch? En ja, dan voel je je toch OK.

Blogarchief