Werk, zolang het dag is...

En toen was het jaar bijna voorbij. Ik kan het bijna niet geloven. Een heel jaar! Waar we elkaar fris en fruitig (..) veel heil en zegen toewensten op 1 januari, en we tegen elkaar hebben gezegd: wat er gebeuren gaat weten we niet, God weet het... délen we nu in die wetenschap, tenminste op twee weken na. 

En wat is er veel gebeurd. Niet alleen in onze kleine leventjes, maar ook in de wereld. Mooie dingen maar ook angstaanjagende. Dingen waarvan je jezelf afvraagt; waar moet het heen? Weten we het? Of raken we in paniek? Alles wat zich voltrekt, is ons aangekondigd in dat Boek, dat door sommigen schouderophalend of cynisch 'een boek' wordt genoemd. We weten waar het heen gaat. God, de Schepper en onderhouder, werkt aan op het einde. Op een nieuwe schepping. Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Wie bij de Bijbel leeft, zal zich dat bewust zijn.  Dat bewustzijn kan dubbele gevoelens teweeg brengen. Zijn we klaar voor Het Einde? En het Nieuwe Begin? De grote ontmoeting met onze Schepper/ Rechter? Elk mens, of hij er aan wil of niet,  zal de rechter moeten passeren... Hebben we Zijn aangeboden verzoening leren aanvaarden? Zo niet, dan zijn we er niet best aan toe. Moeten we niet verbaasd zijn als Hij ons dan echt wegzendt. Zoveel kansen gehad om Zijn troostrijk Woord van verzoening aan te nemen. Bij Zijn wederkomst  moet het in orde zijn. Dan is je laatste kans voorbij. Aangrijpende gedachte. 

Het kan ook zijn, dat je je realiseert dat je alles, wat je nu lief hebt, niet meer zo van belang zal zijn als het nu kan zijn. Wat kun je zielsveel houden van je kinderen man, de schepping, alles wat God je heeft geschonken..  Liefde kan zelfs zo diep gaan dat het bijna pijn doet. Maar, het zal alles in een heel andere orde komen staan. Dat kan een verwarrende gedachte zijn. Een soort heimwee vooraf.  En ons temeer wijzen op wat echt belangrijk is en wat de Eeuwigheid kan verduren: je relatie met God. Ook in je eigen gezin of familie zullen er mensen zijn, van wie je zielsveel houdt, maar die weigeren met God verzoend te worden. Een fatale keuze. Ook met deze grote en onuitsprekelijke nood gevlucht naar Hem.  Dus; bij alles gevoelens die in ons hart kunnen opwellen:  't Hoofd omhoog, het hart naar boven. Nee, ik ben geen dominee. Maar het is toch niet erg als de gedachten over deze dingen ook eens zwart op wit komen te staan. Intussen werken we, zolang het dag is. Met alle ups en downs, Met alle gebreken aan onze kant. Maar ook, met alle genade en goedheid van God.  Die ons ook oproept een licht te zijn in deze donkere wereld. Een weergave van Zijn Licht. Tot aan het laatste moment.  

Ik deel tenslotte een prachtig lied, dat ik  onlangs tegenkwam. Het is in het Engels gezongen, ik heb geprobeerd er een Nederlandse vertaling van te maken. Maar de originele tekst blijft toch het sterkst! En natuurlijk moest ik bij dit lied denken aan de vuurtoren op Urk. ;)

 Ik geef het graag mee, aan het einde van dit jaar.  Met de wens, iedereen aan de andere kant van de jaarwisseling weer in goede welstand te mogen ontmoeten.  

Brightly beams our Father’s mercy,
From His lighthouse evermore,
But to us He gives the keeping
Of the lights along the shore.

Refrain:
Let the lower lights be burning!
Send a gleam across the wave!
Some poor fainting, struggling seaman
You may rescue, you may save.

Dark the night of sin has settled,
Loud the angry billows roar;
Eager eyes are watching, longing,
For the lights along the shore.

Refrain: 
Let the lower lights be burning!
Send a gleam across the wave!
Some poor fainting, struggling seaman
You may rescue, you may save.

Trim your feeble lamp, my brother;
Some poor sailor, tempest-tossed,
Trying now to make the harbor,
In the darkness may be lost.

Heerlijk licht van puur genade

Deelt Gods vuurbaak aan ons mee                                                                              

Maar aan ons gaf Hij als missie:

Wees Mijn baken aan de zee

Refrein: 

Laat uw kleine lamp toch branden

Voor wie worstelt met de dood

Wie een straal zendt langs de golven

Kan zo helpen in de nood

‘t Oog dat staart in zondeduister

Ziet de golf, op dood belust

Zoekt zo gretig naar ‘t gefluister

Van de lichten langs de kust

Laat uw kleine lamp toch branden

Voor wie worstelt met de dood

Zend die straal toch langs de golven

Wees een helper in de nood

Hef je kleine lamp mijn broeder

Wees een gids voor hen op zee

Wie zo noodt: hier is de haven

Leidt hen naar de veilge ree

Laat uw kleine lamp toch branden

Voor wie worstelt met de dood

Wie een straal zendt langs de golven

Is een helper in de nood