Zoeken in deze blog

dinsdag, maart 19, 2013

UP-DEETJE ; -)

Even een up-deetje naar aanleiding van mijn januari krabbel...

Soms lukt het gewoon, wat je je had voorgenomen! En dat niet omdat je het zelf zo ontzettend ijverig doet, maar gewoon omdat 'het' meezit....

*De weegschaal is best vriendelijk tegen me als ik er op ga staan. Van 91,4 teruggezakt naar 86,2 Gewoon, geen dingen meer nemen waar suiker in zit... en toch was ik echt niet zo 'n enorme snoeper hoor, dus ik zou zeggen: laat staan die suiker/ suikegevulde producten;  je hebt 't eigenlijk helemaal niet nodig, en er is zoveel meer waarmee je je kunt 'troosten' dan met suiker...

*Mijn medicijnen; in de tijd dat het dus helemaal niet goed ging met me, slikte ik 250 mg per dag. Dat was echt hard nodig. Je hoort mij dus geen kwaad woord spreken over antidepressiva. Integendeel. Maar nadat de knop in mijn hoofd om was, zie het vorige epistel, besloot ik ook de overige 100 mg per dag af te gaan bouwen. Langzaam aan, zeiden ze bij de huisarts, (ja duh, dat snapte ik zelf ook wel) en ik zou het niet eens rigoreus hebben durven doen.. Zo over-enthosiast ben ik nou ook weer niet...Van elke dag een hele ( 100 mg Fluvoxaminemaleaat) ben ik eerst om de dag ene hele en een halve gaan doen. Natuurlijk had ik de bekende afkickverschijnselen.. Flitsende schokkende gewaarwordingen in je hoofd en in je ogen, onzekerheid, etc. Maar ik heb ze van harte welkom geheten, wetend dat ik aan een goed zaak werkte. Dat patroon heb ik na zo n twee weken gewijzigd in elke dag een halve, en zo langzaam aan minder... om de dag een halfje... etc. Tot ik eigenlijk niet meer wist wanneer ik die halve ook weer had genomen... je weet wel...
Inmiddels... slik ik nog 100 mg per week. Dat betekent dinsdags een half pilletje en vrijdags de andere helft. Ja, nog steeds de afkick geschiedenis, zo aan het eind van die vier dagen, dus helemaal klaar ben ik nog niet, maar vooruit met de geit, we zijn er bijna!

*Dan het boek: Inmiddels op de helft, ik zit over de vierduizend woorden... De eerste hoofdstukjes zijn inmiddels naar de redactie van de uitegevrij en ik kreeg ze terug met de zo broodnodige bemoedigende woorden dat het leuk werd en bovendien dat er op dit moment niets op aan te merken was. Kijk, dan is het nog maar maart en dan heb je best al wat zoden aan je dijkje gezet... Daar kan ik in dankbaarheid van genieten!

Net zo als van de lente die er nog niet is, maar er toch echt aan zit te komen!  Kijk maar!




Nou, lieve groetjes allemaal weer,

Heleen

Blogarchief