Zoeken in deze blog

woensdag, januari 16, 2013

Over beste wensen en goede voornemens


Januari 2013 alweer. En al over de helft ook. Allemaal nog de beste wensen. Mag eigenlijk niet meer he… Maar omdat ik elke dag iedereen het allerbeste wens, doe ik het toch.

Waar zijn we mee bezig, hier in De Warme Stal? Zoals gebruikelijk met veel, en ook nog eens alles door elkaar.  Pas was ik in een tussen-waken-en-slapen toestand en dacht ik: o ja, ik heb ook nog een Blog, en meteen schoot me een leuk klusje in gedachten, maar nu ik zit te typen ben ik het weer helemaal kwijt. Eigenlijk zou ik standaard een schrijfblokje bij me moeten hebben, er schiet mij zo vaak ‘iets’ te binnen, dat ik door de vele dingen en dingetjes die ik in een zekere of onzekere volgorde afwerk, weer kwijt ben. En het was echt leuk. Ja dat weet ik dan nog wel.

Nou ja misschien floept het opeens weer terug in de gewenste afdeling daar boven…

Met de feestdagen hebben we veel actieve dagen achter de rug, met van alles en nog wat. En dan denk je: zo meteen in het nieuwe jaar, kun je weer even orde op zaken stellen. Nou, vergeet het maar; elk kwartier is opgevuld. Dat ga ik niet allemaal hier opschrijven maar wel wil ik vertellen wat mijn goede voornemens waren voor dit jaar. En dan niet alleen goed voornemens, want daar hecht ik niet zoveel waarde aan, maar vaststaande besluiten.
 


1. (Niet lachen!) vijf kilo afvallen.

2.  Nieuw kinderboek afschrijven   

3. Antidepressiva afbouwen tot 0

 

Ik ben met alle drie de doelen voor de Jaarwisseling begonnen. En ik moet zeggen, ik ben niet moedeloos. Het afvallen lukt, al ga ik niet hard. Ik maak er geen obsessie van dat is niet nodig, maar anderhalve kilo is er af. Ik heb me voorgenomen suiker te vermijden en, heel simpel, tussen danken en bidden niets te versnaperen.   Je lichaam heeft veel minder nodig dan je vaak tot je neemt, en je weet het, je voelt je meteen prettiger met een minder vol lichaam. En heb je een keer een hongergevoel, dan zeg je; welkom honger gevoel, je bent het bewijs dat ik aan een goeie zaak bezig ben.  

De antidepressiva klus was eer een van geheel andere orde. Ik slik ze nu 16.5 jaar. 1996 was het jaar dat ik vreselijk onderuit ging. Vaak wordt er  gesproken van voor- en na iets. Zo gaat dat met erge dingen. Voor en na de oorlog, voor en na dat en dat sterfgeval, nou zo is het bij ons voor en na ’96. Niet dat ik een oorlog of ramp kleineer tot een kanjer van een burn-out waarbij je 3 maanden op bed ligt, maar het was heftig genoeg om in termen van voor- en- na te gaan denken.

Goed, tot zover het waarom van de antidepressiva. Nu het waarom van het stoppen:

Op Facebook las ik van iemand die wilde stoppen. Ze plaatste daarbij een link naar ‘Nederland antidepressiva-vrij.’ Ik heb het betreffende artikel gelezen, en herlezen, en kon opeens de behoefte aan het middel los zien van de afkickverschijnselen. Zeg ik het zo helder?  Na drie keer lezen was de knop om. Ik wilde door de zure appel heen bijten, om vrij te raken van mij veel te vertrouwde middel. Ik wil niet meer daarop steunen. Ik geloofde en geloof nog steeds dat ik het middel inmiddels kan missen. Met Gods hulp. Niet mijn antidepressivum, maar GOD is de grond waarop ik wil staan. Lees goed; ik zeg niet dat iedereen moet stoppen met zijn medicijnen, het is puur mijn eigen kwestie, waar ik mee in het reine moet komen. Ik vond een mooi lied op You tube, een lied waarmee ik nogal eens wakker word: hier de link  http://youtu.be/XneIY3536nI Ja-ja, langzaam afbouwen, dat weet ik…. en ik neem de verschijnselen op de koop toe. Ook daarvan zeg ik: welkom, je bewijst dat ik aan een goede zaak werk.  

Slikte ik ooit 250 mg, en de laatste jaren nog 100, nu neem ik nog 50 mg per 2 dagen. En ja af en toe ervaar  ik even een hapering, die voelt als een kleine kortsluiting in min kersenpit, bijna hoorbaar en bijna  zichtbaar, als een filmpje dat even ‘hapert’, maar verder ben ik blij en dankbaar dat het lukt. Sjonge, dat had ik echt nooit gedacht, dat ik zover nog eens zou komen.

Tenslotte; een nieuw kinderboek. Na ‘Jip’ hebben we inmiddels weer diverse dierenavonturen bij de hand gehad. Al met al komen we al een eind voor een nieuw kinderboekje. We hebben een dead-line afgesproken; mocht ik die niet halen dan is hetgeen man overboord, dan kan het met de volgende voorjaarsuitgaven 2014 mee. Maar weet je… dat ligt nog zover in het verschiet… Eerst 2013 maar eens zien. En inmiddels wel doorwerken aan alles wat goed en nuttig is.
 
Groetjes weer en ik hou jullie op de hoogte bij leven en welzijn.

Blogarchief