Zoeken in deze blog

donderdag, mei 05, 2011

opgeruimd staat...

Gistermiddag heb ik samen met 'mijn baasje' de schuur weer es opgeruimd. Zo van tijd tot tijd moet dat gebeuren, dat gaat al 31, wat zeg ik, bijna 32 jaar zo bij ons. Hij ziet daar zelf geen gat in. Da 's duidelijk ook één van de, vaak onderbelichte, lastige dingen van (zijn) Fibromyalgie; moeite met je concentreren in een chaotische omgeving. Maakt niet uit, toen ik nog niet wist dat hij Fibro heeft leidde dat wel eens tot onbegrip, nu weten we hoe het zit. En tadaaaaaa; wat de een tekort komt, heeft de ander in overvloed; wat een geschenk!! Gert heeft graag wat 'ruimte' om zich heen in de schuur. Tja, als je een vrouw hebt getrouwd, die overal nog wat in ziet, en overal wat van maakt, dan kom je daar wel eens mee klem te zitten. Tenminste, als je niet telkens een grotere schuur wil bouwen.. Maar feitelijk was het grootste 'obstakel' in de schuur een kast, die nog uit onze vorige schuur aan de Halsjuk was meegekomen, en die eigenlijk niet efficiënt was volgeladen. Zonde van de ruimte die zo'n ding in beslag neemt. Toch? Een paar dekens kunnen ook ergens in een hoekje wel een plekje vinden, een paar laarzen passen nog wel op een plank, etc. .. We hebben die kast dus gedemonteerd en naar buiten gedaan, daarna eerst alles wat de verder loopruimte blokkeerde buiten gezet, daarna gekeken wat er 'weg' kan en vervolgens de zaagtafel, houtdraaibank en alle andere grote en kleine al-dan-niet-machinale werktuigen een behoorlijk plekje gegeven. Ja, ik weet het, ik bewaar 'alles'. Dat lijkt misschien een handicap maar dat is het niet hoor. Als je alles maar ordelijk neerzet en bewaart EN ER OOK ECHT IETS MEE GAAN DOEN! Zo kregen we pas een klampje hout van Marielle, daar zag Gert zo snel geen brood in, maar ik weet al exact wat het moet worden... snappie? Het tijdstip waarop het gaat gebeuren heb je alleen niet zo in de hand.. Maar goed, nu staat alles weer netjes op z'n plek, soort bij soort, ding bij ding, niet overal een bus verf en een stuk schuurpapier, en niet overal tubes kit in soorten en her en der door de hele schuur verspreid hamers, schroevendraaiers, boortollen, accu's, doeken, potloden, gebruiksaanwijzingen en onderdelen, maar gewoon netjes, soort bij soort, ding bij ding. O, wat kan ik daar van genieten, van dat sorteren.
(ik vraag 15 euro per uur, voor wie me wil inhuren!! hihi) En dan...! Wat doen we met de afdeling "weg"? Nee, niet zomaar naar de vuilstort, daar ben ik te recyclegestoord voor. Ik heb van een oude mevrouw ooit een door haar man gemaakt weefgetouw en een door haar man gemaakte kinderstoel gekregen. Geen toppers in schoonheid maar wel dingen met een duidelijk verhaal van 50 jaar.. Nadat ik een familielid had benaderd met de vraag of zij er nog belang bij had, (nee dus, anders had zijn het vóór mij wel meegnomen) staat het nu klaar voor de rommelmarkt/ verkoping van de kerk op D.V. 11 juni a.s. Niet alleen het weefgetouw, ook de kakstoel, een klein stofzuigertje, een buxus schaar, wat bloempotten en bakken, en nog wat klein spul staan nu klaar voor die gelegenheid. En de kast, tja, die moest maar naar stort. Tot... heej, we kunnen daar toch nog wel een paar boorden van maken, voor aan de wanden? Gewoon, de huidige kleinere ouwe boordjes weghalen en bredere van die kastwanden en boorden maken... Zo gezegd, zo gedaan... een paar nieuwe steunen moesten er wel komen, maar dat was geen punt. De lege gereedschapskoffers van elektrische apparaten, die ook klaar stonden voor de stort, hebben we weer netjes met het oorspronkelijke product gevuld... bergt wel zo netjes op... en de rest van wat naar de stortplaats moest, een kapotte plastic bak en wat kartonnen doosjes hebben we zo klein mogelijk gemaakt en gewoon in de container laten zakken.. Vandaag dus nog twee boorden vervangen en het hoopje rommelmarktspul wegbrengen en klaar is Kees. ( c.q. zijn Gert en Heleen). Het mooiste: Mens ik ben je oneindig dankbaar, je weet jet, zelf zie ik er iet doorheen. Ik bloos/ c.q. glunder hem liefdevol toe, maak een lekker pan nasi, bak er lekker twee eitjes bij, in mijn speciale 'hartjes 'koekenpannetje, ik denk: nou zal die wel lachen... maar hij heeft er niet eens erg in, zo blij is hij met zijn opgeruimde schuur... Wat een man he

Blogarchief