Zoeken in deze blog

maandag, december 19, 2011

Met de Beste Wensen!

Zo aan het einde van het jaar wil ik toch even naar iedereen reageren. Ik wil jullie heel erg bedanken. Onder de Blogjes doe ik dat niet zo vaak en daarom nu even een speciaal Blogje aan jullie als lezers/ c.q. volgers.  Jullie hebben telkens weer de tijd genomen om mijn geleuter te lezen. En zélfs te reageren; altijd met respect en herkenning. Wat is dat eigenlijk ontzettend leuk! De meeste van jullie ken ik helemaal niet persoonlijk en toch... toch hebben we iets, samen.

Wat is er weer veel gebeurd dit jaar. Zo aan het einde van het jaar laat je de dingen nog es even de revue passeren en besef je hoe beperkt je ook bent in het onthouden van de dingen. De oudejaarsbijlagen van de kranten zijn hierbij een onontbeerlijk geheugensteuntje. Maar goed, dat zijn de dingen van het grote leven; we hebben ieder op onze beurt de dingen uit ons kleine leven beleefd. Als je je agenda er nog eens bij pakt, sta je er versteld van wat er allemaal door hoofd en handen is gegaan. Nog even en het is weer Kerst. Ook allemaal drukke dagen, waarvoor ieder op zijn eigen terrein ook nog veel te doen heeft.

En dan... ligt er een nieuw jaar voor ons. Weer een blanco blad, waarop wij nog niets kunnen zien staan. Da maakt we altijd wat bijzonder gestemd van binnen. Een onbekende toekomst. Voor jezelf, je gezin, de family, de gemeenschap waarin je leeft, je drop, stad, ons land, de wereld... We suizen door het heelal naar het einde aller tijden...  Als gelovige vrouw mag ik het misschien niet zeggen, maar soms word ik een beetje bang van zo'n wit vlak voor me. Ik weet dat ik, als ik aan mezelf word overgelaten, er opnieuw niks van terecht ga brengen. Nog erger dan een ezel dus, want die stoot zich in 't gemeen geen twee keer aan eenzelfde steen. En ik... ik loop honderden keren tegen dezelfde fout(en) op.

Al mijn goede voornemens ten spijt, is, ook aan het eind van dit jaar, weer veel dat ik anders had willen en/of moeten doen. Anderzijds is er ook heel veel waarvoor ik dankbaar mag zijn. Want ondanks al die fouten en gebreken was er zo ontzettend veel moois en goeds; in een verhouding die totaal niet in overeenstemming is met elkaar.... Amazing Grace! En zo hopen we rond de klok van twaalven tussen 31 december en 1 januari, het witte vlak te betreden..... Als dezelfde mensen, met dezelfde fouten en gebreken, maar... Goddank met dezelfde God Die ook in dat nieuwe jaar onze kleine leventjes in Zijn Hand heeft. Die altijd voorop gaat. En Die we dus slechts hebben te volgen.
Ik wens jullie allemaal veel heil en zegen, niet alleen voor de komende Kerstdagen, maar ook voor al die 365 blanco dagen van het nieuwe jaar!  Misschien mogen we elkaar hier weer ontmoeten, en mag ik jullie weer zo nu en dan iets vertellen over handige hobby klusjes of over dingen die van binnen of van buiten gebeuren. Ik zou dus zeggen: Beste allemaal.... A Dieu! Tot volgend jaar; tot BLOGS!

zaterdag, december 03, 2011

Dromen zijn bedrog




Dromen zijn bedrog

Ja,  dat weten we wel hè,  dat dromen bedrog zijn. Soms is dat jammer, je droomde net dat je aan iets lekkers ging beginnen, de overheerlijke geur drong nog maar nauwelijks je neusje binnen en... pats! De wekker! Soms ben je ook blij dat je met of zonder bonzend hart wakker werd na een nacht merrie/ c.q. nachthengst! Ha! Dromen, praat me er niet van! Wonderlijk ook dat sommige dromen in al dan niet gewijzigde vorm telkens terug komen. Soms denk ik dat dit iets te zeggen heeft. Maar ja, ik ben toch ook weer te nuchter om daar de een of andere consultancy voor te raadplegen die een tijdje met een ernstig gezicht je verhaal aan zit te horen en daarna een mooie uitleg bedenkt bij je dromen. Enerzijds een positieve en anderzijds toch ook een geheimzinnig schaduwkantje met tips en een uitnodiging voor nog een gesprek, omdat ze wil weten of het al beter gaat met je merrie. Maar goed. Dromen. Ow, waarom heb ik het trouwens over een zij? Het kan net zo goed een hij zijn. Of houden mannen zich niet bezig met dromen? Hah! Natuurlijk dromen ze, als ze jong zijn, over een groot lijf en spierballen en stoer zijn en meisjes kussen en ga zo maar door, maar daar heb ik het niet over. Ik bedoel Echt Nachtelijk Dromen. De Bijbel zegt dat dromen komt door vele bezigheden. Tja, de Bijbel heeft bij mij het hoogste Woord dus daar ga ik van uit. En als ik de afgelopen weken overzie -best 'n beetje druk/verward/chaotisch gehad- vandaar ook opnieuw jullie vraag naar nog weer es een stukje....  opnieuw sorry voor het lange wachten... dan herinner ik me inderdaad meer dromen dan... eh... de tijd daarvoor zal ik maar zeggen.  Maar... mijn nachtelijke dromen hebben duidelijk bepaalde thema's; bepaalde dingen komen steeds weer terug. Nee niet het overheerlijke gebak, dat, net voor ik mijn tanden er in zet, uiteengereten wordt door het irritante gepiep van een wekker, maar  het gaat dan over 'serieuze' dingen. Ik ga niet alles verklappen, maar een paar dingen mag wel even? Welaan. Ik droom met zekere regelmaat dat ik nog in actief ben als verpleegkundige in het ziekenhuis. Soms verbaast me dat en herinner ik me in alle klaarheid dat ik was afgekeurd. Hoe het dan kan, dat ik toch moet werken, snap ik niet, maar gewillig als ik ben om te doen wat mijn hand vindt,  bevind ik me opeens op een afdeling, ik weet alleen helemaal niet wanneer ik eigenlijk moet werken- hád ik al niet een paar dagen moeten werken dan? Ook stom dat ik dat niet weet-  gauw op zoek naar  een rooster... En dan is het allemaal zo heel anders dat je nergens wijs uit weet. En als je iemand wil bellen moet dat met een mobieltje waar allemaal nullen en drietjes en vijfjes opstaan maar de rest niet. Dat werkt dus ook al niet echt. En dan je uniform. Sjonge, da 's ook altijd zo'n drama. Omdat het al zo lang geleden is ( ja dat dan opeens weer wel...) héb ik geen uniform meer en in kan toch niet in m'n gewone klofje aankomen zetten. Ze zouden denken dat ik Ma Flodder was en me met een zwaai buiten de deur zetten. Dus: zoeken naar een linnenkamer of zo iets, voor een smetteloos wit pak. Eindelijk vind ik dan een ruimte waar ik kleding aantref, maar alles is te klein of van broderie.... wat een toestand.... En zo ben ik te laat op de afdeling... Kijk. Dan ben ik mijn wekker zo dankbaar dat ik hem wel zou kunnen zoenen. Of... die droom dat ik ergens ben geweest en mijn auto nergens terug kan vinden. Ook zo'n nare bezigheid. Handig als ik ben , besluit ik om, dan maar te  drukken op het knopje van m'n digitale sleutel. En ja hoor, dat werkt; ergens knippert de verlichting van een auto, maar als ik er bij aankom,  is het helemaal de mijne niet! Ook een wekkerkusmoment! Er zijn natuurlijk ook fijne dromen. Dat ik kan vliegen bijvoorbeeld. Gewoon opstijgen, door met je armen te fladderen en daar ga je... Heerlijk, ik heb al heel wat rondjes gedaan over dorpen en daken, door gebouwen en kerken op bruiloften en door showrooms... geweldig! Nog één droom wil ik je niet onthouden. Dat is een droom die w.s. nooit in vervulling zal gaan, die hoort noch bij de ene noch bij de andere rubriek maar moet worden ondergebracht bij de categorie van jongensdromen.... Mijn man en ik dromen wel eens van een camper. Je weet wel, lekker op stap en dan niet in een hotel tent of vakantiehuisje kruipen maar je huisje opwielen bij je te hebben. Ach ja, de meeste dromen zijn bedrog, of je nou in een ziekenhuismoet werken of je auto kwijt bent of je hebt gevlogen... en als ik dan gewoon naast m'n baasje wakker word rek ik me maar es lekker uit.. 
ach... een mens moet toch iets hebben om over te dromen!

Blogarchief