Zoeken in deze blog

donderdag, juni 23, 2011

ik zie... ik zie......


Nou ja, een stel overhemden... wat is dat nou zeg! Daar zie ik niks in, zul je denken...

Toch wel! Weet je, als je eigenlijk geen geld wilt of kunt besteden aan je naaihobby, dan vandaag een tip voor je. Kijk eens goed naar de mouwen en de ruggen van je (afgedankte) overhemden. Heb je gezien hoeveel stof daarin zit? Met een beetje geduld en fantasie kun je van al deze stukken echt ware kunstwerkjes maken.  

                                                Lappenkussens / lappendekens


memoboards


speldenkssens


pannenlappen


vlaggetjes...


Kortom: nu zie je wat ik zag...
nooit meer in de zak van MAX dus, die overhemden!! En bewaar de knoopjes ook maar... komt later ; bij leven en welzijn!

maandag, juni 20, 2011

IK ZAL!!!!

Soms, bij het wakker worden, kun je van die bijzondere gedachten hebben. Dan ben je je bewust van dingen die je in de vaart van de dag zo weer kwijt bent. Vanmorgen bij het wakker worden was het er weer. Ik ben letterlijk uit bed gespurt, om eerst dit gedicht zwart op wit te krijgen.   Voordat het in de drukte zover weg zou zinken, dat ik het niet meer zou kunnen vinden....

In het machtig Universum, dat Gods macht heeft voortgebracht
Tussen talloze planeten, die Hij draagt door Zijne kracht,
Zweeft een bol, door God geschapen, die de naam van aarde draagt
Daar is het dat deze Schepper ons van Zijne trouw gewaagt

Op die bol is land en water, en dat land heeft God gebracht
Tot diverse continenten waarin blinkt Zijn scheppingskracht 
In die continenten komen, landen voor, met eigen macht
Een van hen heet Nederland, waar Hij mij een plaats bedacht

In een nietige Provincie echt niet een met zoveel faam
In een klein en simpel dorpje daar heeft elke straat een naam
In een van de kleinste straten staat een woning klein maar fijn
En dat plekje op de aarde dat mag nu mijn woning zijn

In  die woning zijn veel kamers, en  op een ervan daar staat
Naast mijn bed een heel klein kastje en daar vind ik vroeg en laat
't  Goddelijk Woord, door Hem gesproken, 't zelfde Woord waarmee Hij ooit
De planeten, continenten, landen, dorpen heeft gestrooid


't Is een Boek, vol wijze woorden, 't staat op recht en waarheid pal
Zalig zijn zij, die ze hoorden, wie ze mist heeft niet met al
In dat Boek vind ik twee woorden in dit eindeloos heelal
Zonder die kan ik niet leven: ' t is Gods eigen Woord: IK ZAL

21-06-2011 LBV

laarsjes

Weten we nog van de papier-maché laarsjes, die ik aan het maken was? Jaaaaaaa, ze zijn natuurlijk al lang af en hebben ook een nieuwe eigenaar gevonden. Ze hebben niet zo  heel veel opgebracht, maar goed, 't was leuk om te doen en het geld ( 4,95) is naar het goede doel gegaan. Hier nog even het beloofde fotootje (voor ieder die al maanden niet kan slapen van nieuwsgierigheid: ( ;-) 



       

vrienden

Eerst een belofte inlossen. Ik had beloofd om een vervolg op onze ontmoetingen te beschrijven. Alleen... ik moet jullie teleurstellen. Zelf ben ik ook teleurgesteld. Ik had niet kunnen denken dat dit het vervolg zou zijn.. Wat is er gebeurd? Het duiveltje dat jaloezie heet, speelt onze driehoek- hyves- vriendschap parten. De partner van een van contacten is jaloers en heeft de wederhelft zo klem gezet zodat we geen contact meer kunnen krijgen op Hyves. Ik probeer het zo te formuleren dat niemand er uit kan concluderen om wie het gaat, en ik geloof dat dit zo ook wel lukt... maar goed, wat is dit jammer. Wat zo mooi was, dreigt zomaar dood te bloeien. We proberen het besluit om het contact -om de lieve huisvrede wil- te bevriezen, te respecteren. Maar ja, een driehoek waarvan 1 pootje weg is, ligt op z'n kont. Jammer he. Je snapt niet wat er in iemand leeft als je je wederhelft een waardevolle vriendschap ontneemt. Echte liefde is uit op het welzijn van de ander, is mijn stelregel. Maar goed, juist daarom proberen wij het elkaar niet moeilijker te maken dan nodig is voor ons eigen plezier, want als we beweren dat we de stelregel hanteren dat echte liefde uit is op het welzijn van de ander, moeten wij ons voor het welzijn van die derde gewoon koest houden en hopen op beter tijden. Maar ja, de glans van de fijne ontmoetingen is een beetje gedoofd, na dit gebeuren. Geen vervolg dus op Urk. Hoewel hechte vriendschap ook vindingrijk maakt.... Weet je nog hoe je vroeger, als je verliefd, was, alles in het werk stelde om met elkaar in contact te komen, maar natuurlijk wel zo, dat niemand het merkte? Kijk, dat gebeurt ook in de grote mensen wereld. Meer verklappen we niet. Haha!

Intussen hebben we wel drie fijne verkoopdagen gehad op fair, met Snuffelatelier De Warme Stal. En op die dagen hebben we fijn veel mooie leuke en lieve spulletjes verkocht. En er staan er nog meer op het programma. We hebben ook weer leuke inkopen gedaan en allerlei houten spul op de kop getikt (mijn jongste dochter en ik draaien de klinkers wel eens om en dan krijg je 'op de kip getokt...' ;-)  dat wordt binnenkort allemaal wit gemaakt, zoals je tegenwoordig zoveel tegenkomt... het zal vast weer leuk worden! Op hoop van zegen!! (Voor iedereen!!!)

dinsdag, juni 07, 2011

Uitgewaaid

Nou nou, jullie missen mijn verhaaltjes! Ik ga ervan blozen! Tja, we zijn er even uit geweest. Maar goed, hier ben ik weer:

Het was misschien al een beetje duidelijk voor jullie, maar bij mij gaan dingen wel eens ( meestal dus) met VLAGEN. Soms heb ik een schildervlaag, dan een brei-of-haak vlaag, dan weer een klei vlaag, een schrijf vlaag, een klieder klodder maar raak met verf vlaag, een natuurlijke materialen zoeken en verwerken vlaag, een recycle vlaag, soms een niks bijzonders doen vlaag, (hoewel die laatste niet zo vaak voorkomt) maar vooruit; ik zal jullie opbiechten waar ik heb uitgehangen: We zijn op Urk geweest; Lekker Uitgewaaid!!


Daar geen vlagen. Nou ja, wel flinke windvlagen, maar dat is weer een ander verhaal, daar geef ik straks nog een samenvatting van. Op vakantie ben je even helemaal los van je vlagen ritme, dan ben je er uit; en hoe!! Waarom URK? Dat is snel verteld: Na het blauwtje dat we 2 jaar geleden liepen (toen we onwetend op Biddag op Urk aanlandden, en daar een uitgestorven dorp aantroffen) en helemaal na de documentaire "Tussen storm en stilte", over het Mannenkoor Hallelujah" en Urk, had ik mezelf (en dus automatisch mijn man) beloofd: URK, daar gaan we nog es echt aan proeven! Nou, dat is dus gebeurd! Het is een rijke, onvergetelijke vakantie geworden. Maar heel anders dan we ons hadden voorgesteld! 

Je moet eigenlijk eerst weten dat ik op Hyves 2 mensen heb leren kennen waarmee ik met flinke regelmaat heen en weer schrijf over dingen die ons geloof in God aangaan. We 'verstaan' elkaar ontzettend goed en dan ontstaan er banden die heel veel waard zijn, ook al heb je elkaar dan nog nooit ontmoet, je bent toch hartsvrienden. En dan gebeuren er ook wel wonderlijke dingen, waarvan we vast geloven dat God ze zo heeft bestuurd.
We hadden met zowel onze vriend als onze vriendin afgesproken elkaar een keer 'live' te ontmoeten in onze vakantie. Met hem was de afspraak dat we elkaar woensdags zouden treffen en haar zouden we bellen, als we kwamen aanwippen. Wat gebeurt??

Op vrijdagavond lopen we na een lekker etentje ( nog ter gelegenheid van ons 32 jarig huwelijk) langs de haven, maken wat fotootjes en genieten van het idee: Hehe, dit wilden we dan al zo lang, en kijk ons nou, daar lopen we dan.... Zit er een man op een bankje, langs het water, tja, die zitten er zoveel op Urk. Ik kijk es wat aandachtiger, maar hij draait net zijn hoofd om als ik zijn kant op kijk. Ik zeg tegen m'n baasje: "Joh, dat lijkt hem wel." Je weet hoe dat gaat, je hebt elkaar alleen op een min of meer vage foto gezien, dat is toch altijd anders dan in het echt. "Ja hoor", gromt mijn baasje goedig. "Jij ziet opeens in elke Urker man degene die je zien wil". Ik trek een grimas. We lopen verder, we zijn een paar stappen van het bankje-met-man verwijderd, als de man plots omdraait,  ons lachend aankijkt en met een blik van herkenning zijn vinger naar ons uitsteekt. "HA! Hij is het echt!" roep ik, en we schudden elkaar blij de hand en kunnen elkaar eindelijk eens echt in de ogen ( spiegel der ziel) kijken. Mooi, mooi! Hoe bestaat het! Hij had ons vanaf de overkant al lang zien aankomen. "Ik voelde dat jullie het waren", verklaart hij simpel. We zijn blij met elkaar, raken in gesprek, en opeens...  je zal het geloven of niet, maar.... binnen vijf minuten is daar opeens ook ZIJ! Helemaal niet gecoordineerd, op het alleronverwachtse komt ze zomaar uit het niets opdagen.  Volledig overrompeld door deze ontmoeting we sluiten we elkaar in de armen..  Ze was 'toevallig' naar een receptie geweest van een vriend, en had haar auto 'toevallig' geparkeerd vlak bij 'ons' bankje. Die ontmoeting was het begin van de mooiste vakantie van ons leven.  Als ik dat allemaal in deze Blog moet schrijven, wordt hij veel te lang. Dus dat doe ik niet. Ik hoop dit stukje nog te vervolgen, wie het lezen wil die leze het en wie denkt dat ie er geen boodschap aan heeft, tja, die moet het dan maar overslaan. Maar dan mis je wel wat, ik waarschuw je vast.

Tja, nu heette dit stukje eigenlijk "Uitgewaaid", en nu wil iedereen natuurlijk weten waarom die titel... nou, dat heeft simpelweg te maken met... nee, niet met mijn vlagen, maar met de windvlagen van een dikke bries zoals ze dat op Urk noemen, windkracht 7, die we konden ervaren tijdens wandeling op een stormachtige avond op Urk, later die week.



Als je dan langs de dijk loopt en je de krachten van de elementen ervaart, hoe klein word je dan.  Hier dus ter afsluiting van dit Blogje het gedicht dat, bij thuiskomst, uit mijn brein vol heimwee, opspoot:


De wind giert over 't eiland, alles kreunt

De bomen krommen, het gebinte steunt

De wind beukt op de huizen, klappert, wuift;

Het water schuimt, over zijn vlak; het zand verstuift

En ik, ik zwoeg; een schip gelijk,

-Mijn jas als bolle zeilen- langs de hoge dijk

Heer! Onze Heer! Grootmachtig Opperwezen,

Zo welt een melodie op in mijn hoofd en hart

Ik neurie in de wind, maar onvolprezen

Verwaait mijn lied; ik  glimlach, om die flard

O, heerlijk Urker land, met je onstuimig ongerief!

Ik heb u lief!

Lieve groetjes van mij!

Blogarchief