Komt een meisje in De Warme Stal......

Komt een meisje (met vriendinnetje) aan de voordeur... Of De Warme Stal open is.... Ik zeg: "Nee, maar als je graag even wil kijken, mag dat wel hoor, dan doe ik de deur open." Meisjes: "En mogen we dan ook iets KOPEN??" Ik: "Natuurlijk! Als je geld bij je hebt en je ziet iets leuks wat je wil hebben, dan kan je dat kopen." Meisjes kijken naar elkaar: "Joepie!!!!!" Ik maak de deur open, meisjes komen binnen, kijken verwachtingsvol om zich heen. Meisje 1 richt haar blik op mij: "Ik zoek iets voor mijn moeder. Ja, eigenlijk heb ik ruzie met mama, maar toch hou ik veel van haar. Dus ga ik iets voor haar kopen... " Ik: "Ruzie met je mama? Oooooh, dat is niet fijn!!!! Wat lief dat je iets gaat kopen. Kijk maar lekker rond, als je het hebt gevonden moet je maar even op het belletje drukken,dan kom ik kijken wat je hebt uitgezocht. Dan maken we er een mooi cadeautje van, goed?" Meisjes knikken blij, rennen het trapje op en neer, lopen ruim een kwartier te dubben en drukken dan op het belletje. "Hoe duur kost deze ketting?" Oeps, eigenlijk €6,95, en meisje heeft vijf euro bij zich. Ze mag hem voor die vijf euro hebben. "Hhhhhhhhhhhhhh? Ooooooh!!" Vier blije oogjes. Leuk he. Toch heeft ze boven ook nog iets gezien, wat haar moeder ook wel mooi zal vinden. Roets, weer vier voetjes over het trapje. "Waar was het ook weer?" "Hier, gewoon hier... kijk dan, dit bedoel je toch???" "O jaaah, zullen we die dan doen, dan kunnen we nog wat kopen!!" Ze komen terug met een pakketje waarin twee hippe zwart-witte Barok-motief dweilen en twee zwarte vaatdoekjes zitten. En dan heeft ze nog twee euro over.... "Eeeeeeh... ehm... wat kan ik daar nog voor kopen?" Samen speuren we de winkel rond. Niet alles is geschikt voor haar moeder, ze weet heel goed wat mama wel of niet mooi vindt. Bij het ene gaat het neusje voorzichtig omhoog, bij het ander schudt ze resoluut haar koppie. Dan laat ik een krijtbordje zien, een hartvormig houten lijstje met schoolbordje binnen in. Haar ogen lichten op. "Oh, ik weet ZEKER dat mama dat ook heel mooi vindt! En dan... eh.. heb je... eh... heeft u ook een krijtje?" "Ja zeker meid, ik heb ook een krijtje. Zullen we dat er gratis bijdoen? Dan heb je twee leuke dingetjes voor vijf euro; goed??" Dankbare bruine oogjes. "Ehhh.... mag ik er ook iets op schrijven?" "Ja tuurlijk, dat mag ook...." En spontaan krijt ze op het bordje "I LOVE JOE" "Leuk", zeg ik. "Als ze DAT niet mooi vindt..." "Dat betekent toch ik hou van je?" controleert ze nog voor alle zekerheid. Ik knik. Ik zeg niet, dat je dat niet zo schrift, me herinnerend dat ik mijn eerste woordjes Engels ook zo schreef. "Dat schrijf je anders", zegt haar vriendinnetje, dat al die tijd heen en weer heeft lopen zoeven en geen rust in haar gat heeft. "Oh, hoe dan?" aarzelt mijn klantje. " Weet ik niet, maar dit is fout", corrigeert de andere glashard. In de keuken haal ik een vochtig vaatdoekje. We vegen samen JOE uit. "Oh, droogt het nog wel op dan?" schrikt het meisje. Ja hoor, met een droog puntje drogen we het water weg en ze kan opnieuw gaan schrijven. You komt er nu te staan. "Zo is het goed", zegt het vriendinnetje, dat heen en weer blijft draaien in mijn winkeltje van bijna 15 vierkante meter. "Ben je al klaar? Dan gaan we", dringt ze aan. "Nee, joh, ze is toch nog aan het inpakken, even geduld", vermaant het meisje van de vijf euro. "Ze wil ook graag wat kopen, maar ze heeft geen geld en ze weet niet aan wie ze iets moet geven..." vertrouwt ze me toe en legt vijf euro op de toonbank. Het vriendinnetje doet een paar keer alsof ze het geld wil pakken, en besluit dan om aan haar vader geld te gaan vragen. Misschien komt ze dan zo nog wel even terug..... Ik knik. Het is goed, ik zal haar opwachten; wens de meiden veel plezier en ben benieuwd of meisje 2 nog terugkomt. En ja hoor, nog geen kwartier later is meisje 2 terug. MET geld. EN met een ander vriendinnetje. "Heej" , zeg ik. "Je hebt opeens een andere mevrouw bij je..." "Jaaah, dat andere meisje heeft me in de steek gelaten..." zucht ze. Ze heeft vijf euro bij haar vader losgepeuterd, en komt de ketting voor vijf euro halen. Voor haar moeder. Ook ruzie?? Nee, maar haar moeder moet vrijdag geopereerd worden. Oei, dat is niet zo fijn.... Nee, zeker niet. Aan haar Baarmoeder.... ze kijkt haar jongere vriendinnetje veelbetekenend aan. "Zo", zeg ik. "Dat is geen kleinigheid; dat is in je buik he....." Ze knikt alsof ze er alles van af weet. Ik laat de ketting in een mooi zakje glijden, plak er een kaartje van mijn winkeltje op en zwaai de dametjes uit. "Sterkte met je mams", zeg ik. "Ze zal best blij zijn met de ketting." Meisje 2 knikt vastbesloten. "Morgen geef ik hem aan haar, misschien mag ze hem wel om bij de operatie..." zegt ze hoopvol. Ik glimlach. De deur klapt dicht. Ja, zo gaat dat in De Warme Stal.....