hokjes vakjes

hokjes vakjes

we delen iedereen in blokjes, plakjes, zo hoorde ik eens een liedje. Als dat zou betekenen dat er voor iedereen, afgaande op speciale gewoonten, gebruiken, kerkgenootschappen, of wat dan ook, een hokje is waar hij of zij in past... dan ziet het er voor mij niet best uit. Ik heb namelijk met heel veel dingen iets, terwijl ik niet echt dat speciale 'hok' thuis hoor. Ik WIL ook helemaal niet in een hokje of vakje zitten, laat staan daarin geplaatst worden!! Voorbeelden? Even denken.

Sloddervos of poetsdiva?

Ik ben graag bezig, dat mag duidelijk zijn uit voorgaande Blogjes. Ik ben graag lekker bezig met restmaterialen, schrijven, rommelen...O, denkt iemand uit de vorige generatie, die dit hoort, het is daar vast een bende. Het hok van de sloddervossen. Maar nee, toch niet. Als ik iets schoonmaak, doe ik dat goed en kun je het weer door een ringetje halen!! In welk vak hoor je dan? Dat van de poetsdiva 's? Ook niet. Beslist niet. Bij mij ziet het er zeer ordelijk uit. Het is in mijn huis gezellig en vol, maar gewoon, gemiddeld, normaal schoon genoeg om gezond te blijven en vuil genoeg om gelukkig te kunnen leven. . Geen sloddervos, geen poetsdiva. Geen van beide dus.

Huismus of koffieleut

Ik hou van mensen. Je zou dus kunnen denken dat ik elke morgen/middag bij iemand op de koffie ga. Eindeloos 'beppen' over jan en alleman... Het hok van de koffieleuters. Jammer. Het tegendeel is waar! Ik ga helemaal niet graag op koffie visite! Eigenlijk bijna nooit. Het hok huismussen dan? Dat ligt voor de hand, denk je dan al gauw. Maar nee, dat toch ook niet. Ik heb echt mijn bezigheden wel, waarbij mensen betrokken zijn. En als er iemand langskomt, al of niet in mijn winkeltje aan huis, kan hij spontaan een bak koffie of thee krijgen. En ik pak ook wel eens spontaan een bak koffie hier of daar... in welk hok hoor je dan! Soms denk ik: ik hoor met de ene helft in het ene hok, met de andere helft in het andere..

Lolbroek of treurneus

Ik ben lid van een redelijk behoudend kerkgenootschap. Daar ga ik serieus mee om. Het hok van de sombere gezichten, denkt men dan. Een leven van wetjes en regeltjes, zwarte kleding, weinig plezier en het hoofd naar beneden. Jammer... Alweer mis. In alles wat ik daarin doe en beleef, zit zoveel vreugde (en dan geen goedkope LOL, maar échte vreugde) dat ik me een ontzettend bevoorrecht mens voel. Ook al geen passend hok voor dus.

Conclusie: De hokjes en vakjes die we denken te moeten hanteren kloppen niet. Laten we de scheidingswanden eens weghalen, dan tuimelen we met ons allen in een heerlijke, ontzettend grote ruimte, waar iedereen met de ander in contact kan treden, ongeacht hoe of wat. Waarin ieder van de ander kan leren, waarin ieder de ander als mens respecteert. En ja, dat is dan wel het hok waarin ik me thuis voel. Een heel groot hok! Welkom in MIJN HOK! ;-)