dingen komen en gaan

Dingen komen en gaan. Raar is dat, bedacht ik zonet. Opeens lijkt het net of iets, dat eerst best belangrijk was, alleen nog maar achter een deurtje mag staan. Neem nou de kinderboekjes die ik heb geschreven. In totaal tien. Je bent er uren, dagen, maanden, jaren aan bezig; als ze pas zijn uitgekomen staan ze in de catalogi en op posters en worden ze uitgedeeld op scholen en zondagsscholen met Kerst, dan is het telkens weer een klein feestje, maar dan op den duur raken ze uitverkocht en worden ze niet meer herdrukt en dan verdwijnen ze naar de achtergrond; ja zijn ze ook nergens meer terug te vinden, dan alleen achter kastdeurtjes, of in een doos met : "Kinderboeken zondagsschool." Niet, dat dit nou zo erg is, maar het verbaasde me zomaar, dat van de tien boekjes die ik tussen 1985 en 2010 heb geschreven, er nog vier terug zijn te vinden op Google. En de rest... Ha! Alsof ze nooit hebben bestaan. Maar voor mij zijn ze nog best min of meer springlevend! Mijn eersteling, Sandra ontdekt een geheim, zie je nog wel op de boekenkraam van een tweedehands boeken handelaar. Zo ook De verdwenen brieven van Anneke Kok, Een kado voor Woeste Wout, Rik en de rammeldoos, Koen waar zit je, Jeroen en de lege spaarpot... Daarna kwam mijn eerste -en waarschijnlijk ook laatste- roman Ik laat u niet los en een jubileumboek van de oranje Nassauschool in Nieuwe-Tonge. Verder een aantal verhalen in de verzamelbundel "Nog even lezen" en een verhalen bundel met verhalen voor 'grote mensen' in het Flakeese dialect,( 't Is waer gebeurd..) en ja, dan eindelijk de vier laatste, Witte Beer, Piep, Jip en Op zoek naar Sam, die nog herkenbaar zijn terug te vinden, en ook nog verkrijgbaar in de boekhandel of bij de uitgeverij. Tja, daar heb je dan zoveel uren in gestoken... Maar leuk, ze zijn niet echt vergeten. Vorige maand kocht ik via Marktplaats een aantal CD 's bij een voor mij onbekende man, en wat schrijft hij: U heeft zo'n bekende naam... u bent toch niet de schrijfster van Een kado voor Woeste Wout? JA dat was ik dus wel. Het boek bleek een van zijn 'toppers' te zijn geweest, toen hij een kleine jongen was. Al is het merendeel van de markt verdwenen, kennelijk is mijn geploeter met woorden niet helemaal vergeefs geweest. Of er nog weer een nieuw boek komt, vragen mensen vaak. Of: ben je nog aan het schrijven? Ja, momenteel wel, dit stukje. Ook lekker en leuk. Maar een nieuw boekje, hm, momenteel niet nee. Ik ben uit de kleine kinderen, dus ja.. maar wacht, ik heb wel kleinkinderen... en om me heen spelen heel vaak kinderen.. Ach, opeens heb je weer wat, en dat inspireert je dan weer onstuitbaar tot een nieuw verhaal. Ik kan nog niets beloven, we wachten maar samen af...