Zoeken in deze blog

maandag, december 19, 2011

Met de Beste Wensen!

Zo aan het einde van het jaar wil ik toch even naar iedereen reageren. Ik wil jullie heel erg bedanken. Onder de Blogjes doe ik dat niet zo vaak en daarom nu even een speciaal Blogje aan jullie als lezers/ c.q. volgers.  Jullie hebben telkens weer de tijd genomen om mijn geleuter te lezen. En zélfs te reageren; altijd met respect en herkenning. Wat is dat eigenlijk ontzettend leuk! De meeste van jullie ken ik helemaal niet persoonlijk en toch... toch hebben we iets, samen.

Wat is er weer veel gebeurd dit jaar. Zo aan het einde van het jaar laat je de dingen nog es even de revue passeren en besef je hoe beperkt je ook bent in het onthouden van de dingen. De oudejaarsbijlagen van de kranten zijn hierbij een onontbeerlijk geheugensteuntje. Maar goed, dat zijn de dingen van het grote leven; we hebben ieder op onze beurt de dingen uit ons kleine leven beleefd. Als je je agenda er nog eens bij pakt, sta je er versteld van wat er allemaal door hoofd en handen is gegaan. Nog even en het is weer Kerst. Ook allemaal drukke dagen, waarvoor ieder op zijn eigen terrein ook nog veel te doen heeft.

En dan... ligt er een nieuw jaar voor ons. Weer een blanco blad, waarop wij nog niets kunnen zien staan. Da maakt we altijd wat bijzonder gestemd van binnen. Een onbekende toekomst. Voor jezelf, je gezin, de family, de gemeenschap waarin je leeft, je drop, stad, ons land, de wereld... We suizen door het heelal naar het einde aller tijden...  Als gelovige vrouw mag ik het misschien niet zeggen, maar soms word ik een beetje bang van zo'n wit vlak voor me. Ik weet dat ik, als ik aan mezelf word overgelaten, er opnieuw niks van terecht ga brengen. Nog erger dan een ezel dus, want die stoot zich in 't gemeen geen twee keer aan eenzelfde steen. En ik... ik loop honderden keren tegen dezelfde fout(en) op.

Al mijn goede voornemens ten spijt, is, ook aan het eind van dit jaar, weer veel dat ik anders had willen en/of moeten doen. Anderzijds is er ook heel veel waarvoor ik dankbaar mag zijn. Want ondanks al die fouten en gebreken was er zo ontzettend veel moois en goeds; in een verhouding die totaal niet in overeenstemming is met elkaar.... Amazing Grace! En zo hopen we rond de klok van twaalven tussen 31 december en 1 januari, het witte vlak te betreden..... Als dezelfde mensen, met dezelfde fouten en gebreken, maar... Goddank met dezelfde God Die ook in dat nieuwe jaar onze kleine leventjes in Zijn Hand heeft. Die altijd voorop gaat. En Die we dus slechts hebben te volgen.
Ik wens jullie allemaal veel heil en zegen, niet alleen voor de komende Kerstdagen, maar ook voor al die 365 blanco dagen van het nieuwe jaar!  Misschien mogen we elkaar hier weer ontmoeten, en mag ik jullie weer zo nu en dan iets vertellen over handige hobby klusjes of over dingen die van binnen of van buiten gebeuren. Ik zou dus zeggen: Beste allemaal.... A Dieu! Tot volgend jaar; tot BLOGS!

zaterdag, december 03, 2011

Dromen zijn bedrog




Dromen zijn bedrog

Ja,  dat weten we wel hè,  dat dromen bedrog zijn. Soms is dat jammer, je droomde net dat je aan iets lekkers ging beginnen, de overheerlijke geur drong nog maar nauwelijks je neusje binnen en... pats! De wekker! Soms ben je ook blij dat je met of zonder bonzend hart wakker werd na een nacht merrie/ c.q. nachthengst! Ha! Dromen, praat me er niet van! Wonderlijk ook dat sommige dromen in al dan niet gewijzigde vorm telkens terug komen. Soms denk ik dat dit iets te zeggen heeft. Maar ja, ik ben toch ook weer te nuchter om daar de een of andere consultancy voor te raadplegen die een tijdje met een ernstig gezicht je verhaal aan zit te horen en daarna een mooie uitleg bedenkt bij je dromen. Enerzijds een positieve en anderzijds toch ook een geheimzinnig schaduwkantje met tips en een uitnodiging voor nog een gesprek, omdat ze wil weten of het al beter gaat met je merrie. Maar goed. Dromen. Ow, waarom heb ik het trouwens over een zij? Het kan net zo goed een hij zijn. Of houden mannen zich niet bezig met dromen? Hah! Natuurlijk dromen ze, als ze jong zijn, over een groot lijf en spierballen en stoer zijn en meisjes kussen en ga zo maar door, maar daar heb ik het niet over. Ik bedoel Echt Nachtelijk Dromen. De Bijbel zegt dat dromen komt door vele bezigheden. Tja, de Bijbel heeft bij mij het hoogste Woord dus daar ga ik van uit. En als ik de afgelopen weken overzie -best 'n beetje druk/verward/chaotisch gehad- vandaar ook opnieuw jullie vraag naar nog weer es een stukje....  opnieuw sorry voor het lange wachten... dan herinner ik me inderdaad meer dromen dan... eh... de tijd daarvoor zal ik maar zeggen.  Maar... mijn nachtelijke dromen hebben duidelijk bepaalde thema's; bepaalde dingen komen steeds weer terug. Nee niet het overheerlijke gebak, dat, net voor ik mijn tanden er in zet, uiteengereten wordt door het irritante gepiep van een wekker, maar  het gaat dan over 'serieuze' dingen. Ik ga niet alles verklappen, maar een paar dingen mag wel even? Welaan. Ik droom met zekere regelmaat dat ik nog in actief ben als verpleegkundige in het ziekenhuis. Soms verbaast me dat en herinner ik me in alle klaarheid dat ik was afgekeurd. Hoe het dan kan, dat ik toch moet werken, snap ik niet, maar gewillig als ik ben om te doen wat mijn hand vindt,  bevind ik me opeens op een afdeling, ik weet alleen helemaal niet wanneer ik eigenlijk moet werken- hád ik al niet een paar dagen moeten werken dan? Ook stom dat ik dat niet weet-  gauw op zoek naar  een rooster... En dan is het allemaal zo heel anders dat je nergens wijs uit weet. En als je iemand wil bellen moet dat met een mobieltje waar allemaal nullen en drietjes en vijfjes opstaan maar de rest niet. Dat werkt dus ook al niet echt. En dan je uniform. Sjonge, da 's ook altijd zo'n drama. Omdat het al zo lang geleden is ( ja dat dan opeens weer wel...) héb ik geen uniform meer en in kan toch niet in m'n gewone klofje aankomen zetten. Ze zouden denken dat ik Ma Flodder was en me met een zwaai buiten de deur zetten. Dus: zoeken naar een linnenkamer of zo iets, voor een smetteloos wit pak. Eindelijk vind ik dan een ruimte waar ik kleding aantref, maar alles is te klein of van broderie.... wat een toestand.... En zo ben ik te laat op de afdeling... Kijk. Dan ben ik mijn wekker zo dankbaar dat ik hem wel zou kunnen zoenen. Of... die droom dat ik ergens ben geweest en mijn auto nergens terug kan vinden. Ook zo'n nare bezigheid. Handig als ik ben , besluit ik om, dan maar te  drukken op het knopje van m'n digitale sleutel. En ja hoor, dat werkt; ergens knippert de verlichting van een auto, maar als ik er bij aankom,  is het helemaal de mijne niet! Ook een wekkerkusmoment! Er zijn natuurlijk ook fijne dromen. Dat ik kan vliegen bijvoorbeeld. Gewoon opstijgen, door met je armen te fladderen en daar ga je... Heerlijk, ik heb al heel wat rondjes gedaan over dorpen en daken, door gebouwen en kerken op bruiloften en door showrooms... geweldig! Nog één droom wil ik je niet onthouden. Dat is een droom die w.s. nooit in vervulling zal gaan, die hoort noch bij de ene noch bij de andere rubriek maar moet worden ondergebracht bij de categorie van jongensdromen.... Mijn man en ik dromen wel eens van een camper. Je weet wel, lekker op stap en dan niet in een hotel tent of vakantiehuisje kruipen maar je huisje opwielen bij je te hebben. Ach ja, de meeste dromen zijn bedrog, of je nou in een ziekenhuismoet werken of je auto kwijt bent of je hebt gevlogen... en als ik dan gewoon naast m'n baasje wakker word rek ik me maar es lekker uit.. 
ach... een mens moet toch iets hebben om over te dromen!

dinsdag, oktober 25, 2011



Ik kreeg vandaag de vraag wanneer er weer es een Blogje kwam. Ik schrok min of meer wakker. Sorry hoor mensjes, wat is er vaak veel te doen en wat schiet er snel iets bij in. Wakkere wekker; hartelijk dank; hier heb ik wat; ik ben van middag voor een workshop/vrijgezellen avondje op zoek gegaan naar klusjes met oude fietsssssssbanden.
Zo'n workshop is in De Warme Stal al es eerder geweest en ik laat jullie delen in de vreugde van het maken van een plantenbakje.

Voor het maken van een plantenbakje van fietsbanden heb je het volgende nodig:

2 strokransen afmeting plm. 25 cm, minimaal 3 binnenbanden van gelijke maat en dikte, binddraad, spelden en/of steekkrammen, schaar, plastic zak, potgrond, plantje, decoratiemateriaal naar wens

Werkwijze:
Leg de 2 strokransen op elkaar. Bevestig ze aan elkaar door de 2 kransen met binddraad te omwikkelen.  Begin en einde van het draad aan elkaar knopen.  De fietsband nemen, het stukje met  het ventiel verwijderen. Nu de band over de hele lengte doorknippen zodat 2 lange stroken ontstaan. Met deze stroken ga je de strokransen omwikkelen.  (Kijk even goed of je de binnen kant of de buitenkant van de band wilt gebruiken. Aan de binnenkant zit talkpoeder, dit geeft een mooi grijs effect. De buitenkant is donkerder. Let er op dat je steeds dezelfde kant neemt en ook dat je eenzelfde soort banden gebruikt. Binnenbanden kunnen qua uiterlijk  nog wel eens van elkaar verschillen.) Zet het begin van de strook even vast met een speld. Wikkel 1x om de krans heen, leg de tweede  slag net op de rand van de eerste; zo gebruik je de band zo effectief mogelijk.  Dit herhalen tot de kransen helemaal bedekt zijn.  Het uiteinde weer vastzetten met een speld of krammetje, liefs een beetje uit ’t zicht.   Werk netjes en gelijkmatig. Als de kransen helemaal bedekt zijn is de opstaande rand klaar.

Nu moet de bodem van de bak worden gemaakt. Dit doe je door onderop je net gemaakte rand een rond vlechtwerk te maken van reepjes binnenband. Leg eerst 2 reepjes als een kruis over elkaar op de onderkant. Zet deze 2 reepjes vast. Ga nu, naar de buitenkanten toe werkend, een vlechtwerkje maken.  Elk reepje aan weerszijden goed met spelden of krammetjes vastzetten. Knip de reepjes netjes bij, zodat het uiteindelijk een gevlochten cirkel wordt.  Als dit klaar is heeft je bak een bodem. Nu gaan we de opstaande rand aan de bovenkant versieren. De bak op de foto is versierd met driehoeken, zodat het idee van een zonnebloem is ontstaan. Heb je fantasie en andere ideeën dan kun je die natuurlijk ook uitproberen.

Als de bak af is leg je er een stevige, gave plastic zak in die je opvult met potgrond.  (Dit om lekken bij het water geven te voorkomen, maar dat zal wel duidelijk zijn.) Plantje naar keuze erin, decoratiemateriaal, zoals mos e.d.  toevoegen  (zorg dat de plastic zak niet meer zichtbaar is) en klaar is kees!

Veel genoegen!!

(en omdat ik dit stukje nog in een documentje had staan en alleen de foto even opnieuw moest organiseren was dit Blogje in minder dan een kwartier klaar... Yep! Heb ik jullie daar zolang voor laten wachten.... foei mij!  :o)

woensdag, oktober 12, 2011

fotowedstrijd

Ja hoor, ik ga even jullie hulp vragen. Het is niet echt belangrijk hoor, het is zomaar voor de aardigheid. Ik kwam op Hyves een fotowedstrijd tegen. Je kan je favoriete vakantieplekje per foto insturen. Nou, dat is voor mij sinds-nog-niet-zo-heel-erg-lang-en-nog-erg-vurig-brandende liefde- URK! Ik heb een foto ingestuurd van een oud schip in de oude Botterhaven. Een plekje waar het erg bedrijvig kan zijn, maar waar het op het moment van de klik zooooooooooo mooi stilletjes was.... ja, helemaal mijn vaantiegevoel plekje! Stemmen jullie even mee op de volgende link? Alvast heel erg bedankt! (Hoger dan de foto van de IJslandse gletsjer zal ik vast niet komen, maar dat geeft niet; ik wil gewoon mijn mooie foto met heel veel mensen delen!!!!! )

http://www.fotowedstrijd.nl/fotos/info/id/6103/

maandag, september 05, 2011

ANKER



Eenzaam, op het woeste water van de diepe levenszee
Zwalkt  een schip, als heel klein stipje, zwoegend op de golven mee
Heftig beukend slaan de golven, 't water schuimt en bruist omhoog
Zwarte wolken pakken samen, dreigend, donker, voor het oog


Stormwind giert er door de touwen, op en neer danst daar het schip
Mannen denken aan hun vrouwen, bidden, bijtend op hun lip..
"Naar het anker!" roept de schipper; mensen draven op zijn woord.
Ook de knecht, die 't anker losmaakt, heeft de opdracht  goed gehoord.


Toch, hoe vreemd, het schip blijft dansen, waggelend als een dronken man
En de schipper, hij moet weten, vraagt zich af hoe dit toch kan.
Zoekend, speurt hij naar wat mis is, vindt de oorzaak van het kwaad,
Waar de knecht, vol vrees en beven, aarz'lend naast het anker staat


"Man, wat draal je!" roept de schipper; " 't Anker ligt nog binnen boord!!
Zoekt gij houvast, beste makker, handel dan volgens mijn woord!
Werp het anker van vertrouwen naar 't bevel van mijne mond
Naar de plaats van veilig houvast, in de diepe ankergrond!!"

Niet óns woelen; niet óns voelen; niet óns zoeken naar wat kracht
binnen 't scheepje van ons leven heeft ooit iemand rust gebracht...
Rust is daar, waar ik, uit genade, ' t anker kwijt raak; overboord
In de vaste ankergronden van het eeuwig Goddelijk Woord!



                                                                     03-09-2011
L.B.-V.

donderdag, augustus 25, 2011

tasje d' r bij??

O wat een leuk recycle klusje heb ik weer onder handen gehad. Ja; ik weet het; ik heb wekenlang niets van me laten horen. Neem het me maar niet kwalijk, maar als ik wat minder positef gestemd ben ( lees: een beetje down ben) dan heb ik ook de juiste toon niet om iets gezelligs te schrijven. Vreemd, je weet de oorzaak van een dip niet altijd te achterhalen, opeens is het er gewoon, en je moeje er maar weer uit worstelen... maar we zijn ( hopelijk) weer door het dieptepunt heen en er komt weer gevoel van binnen, en we hopen het kopje weer boven water te houden. Nu dan m'n laatste klusje: Een tasje van afvalzakken. Ja echt, ik heb eigenlijk he-le-maal NIETS met PLASTIC, maar toch ben ik ermee bezig geweest, en het resultaat is ronduit leuk, al zeg ik het zelf. Ik had ooit eerder iets gehaakt van plastic tasjes, maar dat lubberde in het gebruik heel erg uit. Kwam misschien ook wel doordat ik gehaakt had in plaats van te breien, en ja je moet er natuurlijk geen zware boodschappen in stoppen ....:-(  Ditmaal heb ik een aantal stevige blauwe afvalzakken (je weet wel, waar in de verzorgingshuizen de was in gaat...)



  tot meterslange repen verknipt en ben er mee gaan breien. Je knipt plastic repen, door de schaar een beetje schuin in de bovenkant van zo'n zak te zetten. Je knipt dan spiraalsgewijze tot aan de bodem van de zak, windt de hele flats op een bol en gaat met lekker dikke naalden ( nr 6 of zo) breien.


Ik heb gewoon een flink aantal steken opgezet, en ben gaan breien zonder te weten wat het moest worden. Op een gegeven ogenblik zag ik dat ik twee kleuren blauw te pakken had, en toen ik mijn lapje een keer dubbelvouwde, dacht ik: heej, ik maak er een kindertasje van. Dus na een cm. of vijftien heb ik m'n breiwerk afgekant, heb het dubbel gevouwen en aan de zij- en onderkant dichtgenaaid, ook met plastic van dezelfde bol. Zo zie je de steken niet. |Toen moest ik gaan nadenken over de handvaten. ( Of ooet je zeggen: handvatten?) Ik heb van alles geprobeerd en ben uiteindelijk geslaagd door van een paar lange einden plastic een koord te draaien, zoals je ook koordjes voor die ouwerwetse babysokjes draait, en van die koorden ben ik gaan vlechten. Zo ontstond er een stevig geheel waavan ik twee handvatjes heb gemaakt, en die heb ik aan het tasje gezet. Als decoratie heb ik van een plastic tasje, een zgn. 'hemdje'ook weer repen geknipt, en daar een bloemetje van gehaakt en erop gezet, samen met een kwastje van losse reepjes plastic. Nou, al met al vind ik het er best schattig utizien. Geen idee of het ook gaat lubberen, maar vooruit, dan heeft die afvalzak toch nog een tweede leven gehad!

vrijdag, juli 15, 2011

kaasplankje en... sssssssst

Van een simpel houten kaasplankje heb ik vandaag een deurhanger gemaakt.
Nodig: Houten plankje dat al jaren ongebruikt ergens rondslingert.. kwast..
geodkope latex of restje verf... potlood... stukje touw...
Zorg dat het plankje goed schoon is. Zet het aan de voor- en achterkant-om-en-om een paar keer in de latex. Trek een paar lijntjes met het potlood voor een 'plankjes' effect en schrijf met potlood je tekst erop. Ssssst, welkom, binnen.... ben bezig.... ben zo terug,
]I am in the garden, nou ja, wat je maar wil. Boor een gaatje aan de kop. Rijg er het stukje touw door. Klaar is je deurhanger.

donderdag, juli 14, 2011

Van de nood een deugd maken en dankbaar zijn

Er zijn periodes in je leven dat je denkt: Hoe moet het nu verder? Je man en zoon ( en dochter) staan na bedrijfsovername en reorganisatie alle drie op straat. Wij zien dan even niet hoe het moet, maar... God heeft Zijn plan al lang klaar...  De vele sollicitaties die je als 54 jarige met een beperking dus voor plm. 25 uur wegdoet lopen allemaal op nee uit. In de tijd dat ze thuis lopen, wordt dochter gebeld door de thuiszorg, waar ze ooit contact mee had opgenomen, of ze nog interesse heeft, dus dat is er een die weer onder de pannen is. Dan neemt de beroepen predikant het beroep naar Poortvliet aan en breekt er een tijd van renovatie van de pastorie aan. Veel mensen werken overdag, maar man en zoon hebben alle tijd dus de gaan vrijwillig klussen. Zes weken lang samen bezig met alle voorkomende werkzaamheden, pa heeft ervaring genoeg, opgedaan vanaf zijn 16e  in de bouw... en zoon z'n handen staan ook heel goed aan z'n lijf...  Samen hebben ze er plezier in en langzaam groeit en rijpt het idee... Eigenlijk kunnen we alles: schilderwerk, metselwerk, tegelzetten ( pa heeft nota bene jarenlang als tegelzetter voor Keukencentrum Tieleman gewerkt!!) c.v. werk en elektriciteit... Zou het mogelijk zijn om een klusbedrijf te starten? Kun je je eigen gat krabben en geen baas die in je nek staat te hijgen... Er wordt gewikt en gewogen, gebeden en gehandeld, en ja hoor, van de nood is een deugd gemaakt en..... nu zijn ze -pa voor het eerst en zoon opnieuw- ondernemer... En ik ben ondernemersvrouw geworden. Eh.. ondernemersvrouw zijn, moet je daar nog iets speciaals voor doen? ;-)

Ja, misschien kan ik wel iets doen: Reclame maken. Op mijn blog bijvoorbeeld. Een fotootje maken van de belettering van de werkbus... en het websiteadres vermelden: www.bbbouw.com En verder misschien wat extra geduld hebben met die twee eh..... rakkers... Haha, wat een stel! Niet te geloven!!!!!

Maar om even op de titel van dit stukje terug te komen: We hebben niet alleen van de nood een deugd gemaakt, maar we zijn ook  dankbaar. Nooit dankbaar genoeg overigens, dat wordt op ons akkertje niet gevonden. Want zeg nou zelf, was het geen ongelooflijk wijze leiding van God, dat Hij het allemaal zo bestuurde? We hadden het zelf nooit zo kunnen uitdenken. Dwars door alle zonden en zorgen van ons leven heen, leidt Hij hen en ons hierheen. Hoe het verder zal gaan? Of het zal lukken? Weten we niet. Hoeven we nu ook niet te weten. In Zijn handen zijn we veilig! Hij vergist Zich niet.

donderdag, juni 23, 2011

ik zie... ik zie......


Nou ja, een stel overhemden... wat is dat nou zeg! Daar zie ik niks in, zul je denken...

Toch wel! Weet je, als je eigenlijk geen geld wilt of kunt besteden aan je naaihobby, dan vandaag een tip voor je. Kijk eens goed naar de mouwen en de ruggen van je (afgedankte) overhemden. Heb je gezien hoeveel stof daarin zit? Met een beetje geduld en fantasie kun je van al deze stukken echt ware kunstwerkjes maken.  

                                                Lappenkussens / lappendekens


memoboards


speldenkssens


pannenlappen


vlaggetjes...


Kortom: nu zie je wat ik zag...
nooit meer in de zak van MAX dus, die overhemden!! En bewaar de knoopjes ook maar... komt later ; bij leven en welzijn!

maandag, juni 20, 2011

IK ZAL!!!!

Soms, bij het wakker worden, kun je van die bijzondere gedachten hebben. Dan ben je je bewust van dingen die je in de vaart van de dag zo weer kwijt bent. Vanmorgen bij het wakker worden was het er weer. Ik ben letterlijk uit bed gespurt, om eerst dit gedicht zwart op wit te krijgen.   Voordat het in de drukte zover weg zou zinken, dat ik het niet meer zou kunnen vinden....

In het machtig Universum, dat Gods macht heeft voortgebracht
Tussen talloze planeten, die Hij draagt door Zijne kracht,
Zweeft een bol, door God geschapen, die de naam van aarde draagt
Daar is het dat deze Schepper ons van Zijne trouw gewaagt

Op die bol is land en water, en dat land heeft God gebracht
Tot diverse continenten waarin blinkt Zijn scheppingskracht 
In die continenten komen, landen voor, met eigen macht
Een van hen heet Nederland, waar Hij mij een plaats bedacht

In een nietige Provincie echt niet een met zoveel faam
In een klein en simpel dorpje daar heeft elke straat een naam
In een van de kleinste straten staat een woning klein maar fijn
En dat plekje op de aarde dat mag nu mijn woning zijn

In  die woning zijn veel kamers, en  op een ervan daar staat
Naast mijn bed een heel klein kastje en daar vind ik vroeg en laat
't  Goddelijk Woord, door Hem gesproken, 't zelfde Woord waarmee Hij ooit
De planeten, continenten, landen, dorpen heeft gestrooid


't Is een Boek, vol wijze woorden, 't staat op recht en waarheid pal
Zalig zijn zij, die ze hoorden, wie ze mist heeft niet met al
In dat Boek vind ik twee woorden in dit eindeloos heelal
Zonder die kan ik niet leven: ' t is Gods eigen Woord: IK ZAL

21-06-2011 LBV

laarsjes

Weten we nog van de papier-maché laarsjes, die ik aan het maken was? Jaaaaaaa, ze zijn natuurlijk al lang af en hebben ook een nieuwe eigenaar gevonden. Ze hebben niet zo  heel veel opgebracht, maar goed, 't was leuk om te doen en het geld ( 4,95) is naar het goede doel gegaan. Hier nog even het beloofde fotootje (voor ieder die al maanden niet kan slapen van nieuwsgierigheid: ( ;-) 



       

vrienden

Eerst een belofte inlossen. Ik had beloofd om een vervolg op onze ontmoetingen te beschrijven. Alleen... ik moet jullie teleurstellen. Zelf ben ik ook teleurgesteld. Ik had niet kunnen denken dat dit het vervolg zou zijn.. Wat is er gebeurd? Het duiveltje dat jaloezie heet, speelt onze driehoek- hyves- vriendschap parten. De partner van een van contacten is jaloers en heeft de wederhelft zo klem gezet zodat we geen contact meer kunnen krijgen op Hyves. Ik probeer het zo te formuleren dat niemand er uit kan concluderen om wie het gaat, en ik geloof dat dit zo ook wel lukt... maar goed, wat is dit jammer. Wat zo mooi was, dreigt zomaar dood te bloeien. We proberen het besluit om het contact -om de lieve huisvrede wil- te bevriezen, te respecteren. Maar ja, een driehoek waarvan 1 pootje weg is, ligt op z'n kont. Jammer he. Je snapt niet wat er in iemand leeft als je je wederhelft een waardevolle vriendschap ontneemt. Echte liefde is uit op het welzijn van de ander, is mijn stelregel. Maar goed, juist daarom proberen wij het elkaar niet moeilijker te maken dan nodig is voor ons eigen plezier, want als we beweren dat we de stelregel hanteren dat echte liefde uit is op het welzijn van de ander, moeten wij ons voor het welzijn van die derde gewoon koest houden en hopen op beter tijden. Maar ja, de glans van de fijne ontmoetingen is een beetje gedoofd, na dit gebeuren. Geen vervolg dus op Urk. Hoewel hechte vriendschap ook vindingrijk maakt.... Weet je nog hoe je vroeger, als je verliefd, was, alles in het werk stelde om met elkaar in contact te komen, maar natuurlijk wel zo, dat niemand het merkte? Kijk, dat gebeurt ook in de grote mensen wereld. Meer verklappen we niet. Haha!

Intussen hebben we wel drie fijne verkoopdagen gehad op fair, met Snuffelatelier De Warme Stal. En op die dagen hebben we fijn veel mooie leuke en lieve spulletjes verkocht. En er staan er nog meer op het programma. We hebben ook weer leuke inkopen gedaan en allerlei houten spul op de kop getikt (mijn jongste dochter en ik draaien de klinkers wel eens om en dan krijg je 'op de kip getokt...' ;-)  dat wordt binnenkort allemaal wit gemaakt, zoals je tegenwoordig zoveel tegenkomt... het zal vast weer leuk worden! Op hoop van zegen!! (Voor iedereen!!!)

dinsdag, juni 07, 2011

Uitgewaaid

Nou nou, jullie missen mijn verhaaltjes! Ik ga ervan blozen! Tja, we zijn er even uit geweest. Maar goed, hier ben ik weer:

Het was misschien al een beetje duidelijk voor jullie, maar bij mij gaan dingen wel eens ( meestal dus) met VLAGEN. Soms heb ik een schildervlaag, dan een brei-of-haak vlaag, dan weer een klei vlaag, een schrijf vlaag, een klieder klodder maar raak met verf vlaag, een natuurlijke materialen zoeken en verwerken vlaag, een recycle vlaag, soms een niks bijzonders doen vlaag, (hoewel die laatste niet zo vaak voorkomt) maar vooruit; ik zal jullie opbiechten waar ik heb uitgehangen: We zijn op Urk geweest; Lekker Uitgewaaid!!


Daar geen vlagen. Nou ja, wel flinke windvlagen, maar dat is weer een ander verhaal, daar geef ik straks nog een samenvatting van. Op vakantie ben je even helemaal los van je vlagen ritme, dan ben je er uit; en hoe!! Waarom URK? Dat is snel verteld: Na het blauwtje dat we 2 jaar geleden liepen (toen we onwetend op Biddag op Urk aanlandden, en daar een uitgestorven dorp aantroffen) en helemaal na de documentaire "Tussen storm en stilte", over het Mannenkoor Hallelujah" en Urk, had ik mezelf (en dus automatisch mijn man) beloofd: URK, daar gaan we nog es echt aan proeven! Nou, dat is dus gebeurd! Het is een rijke, onvergetelijke vakantie geworden. Maar heel anders dan we ons hadden voorgesteld! 

Je moet eigenlijk eerst weten dat ik op Hyves 2 mensen heb leren kennen waarmee ik met flinke regelmaat heen en weer schrijf over dingen die ons geloof in God aangaan. We 'verstaan' elkaar ontzettend goed en dan ontstaan er banden die heel veel waard zijn, ook al heb je elkaar dan nog nooit ontmoet, je bent toch hartsvrienden. En dan gebeuren er ook wel wonderlijke dingen, waarvan we vast geloven dat God ze zo heeft bestuurd.
We hadden met zowel onze vriend als onze vriendin afgesproken elkaar een keer 'live' te ontmoeten in onze vakantie. Met hem was de afspraak dat we elkaar woensdags zouden treffen en haar zouden we bellen, als we kwamen aanwippen. Wat gebeurt??

Op vrijdagavond lopen we na een lekker etentje ( nog ter gelegenheid van ons 32 jarig huwelijk) langs de haven, maken wat fotootjes en genieten van het idee: Hehe, dit wilden we dan al zo lang, en kijk ons nou, daar lopen we dan.... Zit er een man op een bankje, langs het water, tja, die zitten er zoveel op Urk. Ik kijk es wat aandachtiger, maar hij draait net zijn hoofd om als ik zijn kant op kijk. Ik zeg tegen m'n baasje: "Joh, dat lijkt hem wel." Je weet hoe dat gaat, je hebt elkaar alleen op een min of meer vage foto gezien, dat is toch altijd anders dan in het echt. "Ja hoor", gromt mijn baasje goedig. "Jij ziet opeens in elke Urker man degene die je zien wil". Ik trek een grimas. We lopen verder, we zijn een paar stappen van het bankje-met-man verwijderd, als de man plots omdraait,  ons lachend aankijkt en met een blik van herkenning zijn vinger naar ons uitsteekt. "HA! Hij is het echt!" roep ik, en we schudden elkaar blij de hand en kunnen elkaar eindelijk eens echt in de ogen ( spiegel der ziel) kijken. Mooi, mooi! Hoe bestaat het! Hij had ons vanaf de overkant al lang zien aankomen. "Ik voelde dat jullie het waren", verklaart hij simpel. We zijn blij met elkaar, raken in gesprek, en opeens...  je zal het geloven of niet, maar.... binnen vijf minuten is daar opeens ook ZIJ! Helemaal niet gecoordineerd, op het alleronverwachtse komt ze zomaar uit het niets opdagen.  Volledig overrompeld door deze ontmoeting we sluiten we elkaar in de armen..  Ze was 'toevallig' naar een receptie geweest van een vriend, en had haar auto 'toevallig' geparkeerd vlak bij 'ons' bankje. Die ontmoeting was het begin van de mooiste vakantie van ons leven.  Als ik dat allemaal in deze Blog moet schrijven, wordt hij veel te lang. Dus dat doe ik niet. Ik hoop dit stukje nog te vervolgen, wie het lezen wil die leze het en wie denkt dat ie er geen boodschap aan heeft, tja, die moet het dan maar overslaan. Maar dan mis je wel wat, ik waarschuw je vast.

Tja, nu heette dit stukje eigenlijk "Uitgewaaid", en nu wil iedereen natuurlijk weten waarom die titel... nou, dat heeft simpelweg te maken met... nee, niet met mijn vlagen, maar met de windvlagen van een dikke bries zoals ze dat op Urk noemen, windkracht 7, die we konden ervaren tijdens wandeling op een stormachtige avond op Urk, later die week.



Als je dan langs de dijk loopt en je de krachten van de elementen ervaart, hoe klein word je dan.  Hier dus ter afsluiting van dit Blogje het gedicht dat, bij thuiskomst, uit mijn brein vol heimwee, opspoot:


De wind giert over 't eiland, alles kreunt

De bomen krommen, het gebinte steunt

De wind beukt op de huizen, klappert, wuift;

Het water schuimt, over zijn vlak; het zand verstuift

En ik, ik zwoeg; een schip gelijk,

-Mijn jas als bolle zeilen- langs de hoge dijk

Heer! Onze Heer! Grootmachtig Opperwezen,

Zo welt een melodie op in mijn hoofd en hart

Ik neurie in de wind, maar onvolprezen

Verwaait mijn lied; ik  glimlach, om die flard

O, heerlijk Urker land, met je onstuimig ongerief!

Ik heb u lief!

Lieve groetjes van mij!

donderdag, mei 05, 2011

opgeruimd staat...

Gistermiddag heb ik samen met 'mijn baasje' de schuur weer es opgeruimd. Zo van tijd tot tijd moet dat gebeuren, dat gaat al 31, wat zeg ik, bijna 32 jaar zo bij ons. Hij ziet daar zelf geen gat in. Da 's duidelijk ook één van de, vaak onderbelichte, lastige dingen van (zijn) Fibromyalgie; moeite met je concentreren in een chaotische omgeving. Maakt niet uit, toen ik nog niet wist dat hij Fibro heeft leidde dat wel eens tot onbegrip, nu weten we hoe het zit. En tadaaaaaa; wat de een tekort komt, heeft de ander in overvloed; wat een geschenk!! Gert heeft graag wat 'ruimte' om zich heen in de schuur. Tja, als je een vrouw hebt getrouwd, die overal nog wat in ziet, en overal wat van maakt, dan kom je daar wel eens mee klem te zitten. Tenminste, als je niet telkens een grotere schuur wil bouwen.. Maar feitelijk was het grootste 'obstakel' in de schuur een kast, die nog uit onze vorige schuur aan de Halsjuk was meegekomen, en die eigenlijk niet efficiënt was volgeladen. Zonde van de ruimte die zo'n ding in beslag neemt. Toch? Een paar dekens kunnen ook ergens in een hoekje wel een plekje vinden, een paar laarzen passen nog wel op een plank, etc. .. We hebben die kast dus gedemonteerd en naar buiten gedaan, daarna eerst alles wat de verder loopruimte blokkeerde buiten gezet, daarna gekeken wat er 'weg' kan en vervolgens de zaagtafel, houtdraaibank en alle andere grote en kleine al-dan-niet-machinale werktuigen een behoorlijk plekje gegeven. Ja, ik weet het, ik bewaar 'alles'. Dat lijkt misschien een handicap maar dat is het niet hoor. Als je alles maar ordelijk neerzet en bewaart EN ER OOK ECHT IETS MEE GAAN DOEN! Zo kregen we pas een klampje hout van Marielle, daar zag Gert zo snel geen brood in, maar ik weet al exact wat het moet worden... snappie? Het tijdstip waarop het gaat gebeuren heb je alleen niet zo in de hand.. Maar goed, nu staat alles weer netjes op z'n plek, soort bij soort, ding bij ding, niet overal een bus verf en een stuk schuurpapier, en niet overal tubes kit in soorten en her en der door de hele schuur verspreid hamers, schroevendraaiers, boortollen, accu's, doeken, potloden, gebruiksaanwijzingen en onderdelen, maar gewoon netjes, soort bij soort, ding bij ding. O, wat kan ik daar van genieten, van dat sorteren.
(ik vraag 15 euro per uur, voor wie me wil inhuren!! hihi) En dan...! Wat doen we met de afdeling "weg"? Nee, niet zomaar naar de vuilstort, daar ben ik te recyclegestoord voor. Ik heb van een oude mevrouw ooit een door haar man gemaakt weefgetouw en een door haar man gemaakte kinderstoel gekregen. Geen toppers in schoonheid maar wel dingen met een duidelijk verhaal van 50 jaar.. Nadat ik een familielid had benaderd met de vraag of zij er nog belang bij had, (nee dus, anders had zijn het vóór mij wel meegnomen) staat het nu klaar voor de rommelmarkt/ verkoping van de kerk op D.V. 11 juni a.s. Niet alleen het weefgetouw, ook de kakstoel, een klein stofzuigertje, een buxus schaar, wat bloempotten en bakken, en nog wat klein spul staan nu klaar voor die gelegenheid. En de kast, tja, die moest maar naar stort. Tot... heej, we kunnen daar toch nog wel een paar boorden van maken, voor aan de wanden? Gewoon, de huidige kleinere ouwe boordjes weghalen en bredere van die kastwanden en boorden maken... Zo gezegd, zo gedaan... een paar nieuwe steunen moesten er wel komen, maar dat was geen punt. De lege gereedschapskoffers van elektrische apparaten, die ook klaar stonden voor de stort, hebben we weer netjes met het oorspronkelijke product gevuld... bergt wel zo netjes op... en de rest van wat naar de stortplaats moest, een kapotte plastic bak en wat kartonnen doosjes hebben we zo klein mogelijk gemaakt en gewoon in de container laten zakken.. Vandaag dus nog twee boorden vervangen en het hoopje rommelmarktspul wegbrengen en klaar is Kees. ( c.q. zijn Gert en Heleen). Het mooiste: Mens ik ben je oneindig dankbaar, je weet jet, zelf zie ik er iet doorheen. Ik bloos/ c.q. glunder hem liefdevol toe, maak een lekker pan nasi, bak er lekker twee eitjes bij, in mijn speciale 'hartjes 'koekenpannetje, ik denk: nou zal die wel lachen... maar hij heeft er niet eens erg in, zo blij is hij met zijn opgeruimde schuur... Wat een man he

vrijdag, april 15, 2011

Mooi lied


Wat kwam ik weer een mooi lied tegen, een dezer dagen. Een lied, dat me als kind al zo raakte dat ik ervan moest huilen. Ik zie me nog liggen op de vloerbedekking, mijn oor bij de luidsprekerdeksel van die ouwe platenspeler. En dan zette ik telkens de naald terug op de plaat bij dat aangrijpende couplet: Jaren reeds reeds staat Hij, en klopt aan uw harte. laat toch niet langer Hem staan; Weet, dat uw weigering de Heiland zal smarten... dan liepen de traantjes over mijn koontjes. Sjonge toen was ik al zo'n huilebalk... Voor degenen die het niet kennen, hier het lied


Zachtkens en teder roept Jezus de Zijnen,
Dringend weerklinkt Zijne stem:
"Zondaars, o komt toch, en wordt nu de Mijne".
Ga nu gelovig tot Hem!

Keert weer, keert weer, keert weer tot Hem!
Zondaars, keert weer tot uw Heer:
Zachtkens en teder roept Jezus de zijnen,
Zondaars, o hoort Hem, keert weer!

Jaren reeds staat Hij en klopt aan uw harte,
Laat toch niet langer Hem staan;
Weet, dat uw weig'ring den Heiland zal smarten!
Laat toch den Heer binnen gaan.

Snel vliegt de tijd, ook der zaligheid, henen,
Alles op aarde vergaat;
Blijf niet den satan uw oor langer lenen,
Straks is 't voor eeuwig te laat.

Keert weer, keert weer, keert weer tot Hem!
Zondaars, keert weer tot uw Heer:
Zachtkens en teder roept Jezus de zijnen,
Zondaars, o hoort Hem, keert weer!!


je kunt het ook vinden op You Tube... het lukt mij (!) niet om de code als link te plaatsen, maar als je deze code knipt en plakt in je adresbalk dan om je er ook!

http://youtu.be/OCuMvxa3kuo

donderdag, maart 17, 2011

deurhangers, wewgijzers, of hoe je ze ook wil noemen...



Na alle verhalen wordt het weer eens tijd voor een gezellig klusje met restmaterialen. Pas geklust, of een schutting gezet? Of een bouwtje ergens in de buurt? Ga effe op je tenen bij de bouwafvalcontainer staan, wellicht ligt er een restje hout in de container. Van je restje hout, een kwastje verf en een stukje touw + 2 krammetjes maak je je persoonlijke deurhanger. Ook leuk om cadeau te doen! Ik mag er voor iemand 30 maken, is dat niet even leuk??

Neem een plankje/ stukje hout van 25 - 40 ( 50-60-70) cm. lang, al naar gelang de tekst die je er op wilt hebben. Een restje van een plank of een schuttingdeel is heel geschikt. Maak je plankje splintervrij en schuur het een beetje rond af aan de zijkanten. Bepaal even waar je letters moeten komen, zorg dat je letters allemaal gelijke grootte krijgen, teken ze desnoods even met potlood uit. Als ze naar je zin staan kun je met de verfkwast aan de slag. Witte verf is natuurlijk lekker fris, maar als je met kinderen werkt kan een kleurtje ook heel leuk zijn. Naar wens decoreren met een bloemtje....

Zie de foto voor inspiratie, maar leg je eigen fantasie niet aan banden.
Als de verf droog is, sla je twee krammetjes (op gelijke afstanden van de zijkant) aan de bovenkant van je bordje. Touwtje er aan knopen, en klaar is je (deur)hanger.

Ook leuk voor in de tuin, zaaibedden, borders, affijn, je ziet maar, enneh....
laat es wat zien als je iets hebt gemaakt.... Mailen kan altijd: de_warme_stal@yahoo.com

Ik Ben Benieuwd!

dinsdag, maart 15, 2011

Eigenwijsprijs 2011 ???




Ik hoor regelmatig dat ik Eigenwijs ben. Ik heb er zelfs een keer een prijs mee gewonnen. Sjonge! En nu hoorde ik vanmorgen van mijn tante van 86 dat ik weer ben genomineerd voor de EigenWijsPrijs. Hihi, lees maar:
Het stemmen voor de EigenWijsPrijs is weer van start gegaan.De EigenWijsPrijs is een publieksprijs die door kinderen wordt toegekend aan het beste christelijke kinderboek van 2011. In drie maanden tijd, van 1 februari tot en met 30 april, kunnen kinderen stemmen op hun favoriete christelijke kinderboeken.
Ze kunnen daarbij kiezen uit een groslijst van zeventien kinderboeken. Aan de EigenWijsPrijs werken vele christelijke boekhandels, basisscholen en bibliotheken mee.De stemformulieren zijn op te halen in de christelijke boekhandel.De kinderen kunnen ook stemmen op www.christelijkekinderboeken.nl
De EigenWijsPrijs wordt uitgereikt op de Lees & Luisterbeurs, die op 24 september in Ede gehouden zal worden. Kinderen die meedoen aan de EigenWijsPrijs kunnen zelf ook winnen: zij maken kans op een van de 20 boeken die worden verloot onder de stemmers. Het enthousiasme onder de kinderen is groot, en vorig jaar werd er zelfs vanuit China gestemd.
“Het leek me heel leuk. En toen heb ik de achterkant gelezen. Toen heb ik het genomen. Het is het allerleukste boek omdat het grappig is, romantisch en gewoon heel leuk.” en: “Ik moest erg lachen om dit boek.” of: “Ik heb dit boek gekozen, omdat ik van dolfijnen hou en ik vind het altijd heel erg spannend als je ’s avonds in bed gaat lezen en dan stop je met lezen en dan ga je slapen en de volgende dag weer verder leest en dan lig je in bed en dan bedenk je wat er zou gebeuren de volgende dag.”

De EigenWijsPrijs wordt dit jaar voor de 13e keer gehouden. Vorig jaar werd de prijs toegekend aan Bram Kasse (De rijkste opa van de wereld) en J.F. van der Poel (Dolfi en Wolfi en de leeuwenstam).De auteurs die de EigenWijsPrijs ontvangen weten zich bijzonder gewaardeerd door hun lezers.De EigenWijsPrijs is een initiatief van de Werkgroep Christelijke Kinderboeken, die een onderdeel is van BCB, Brancheorganisatie voor het Christelijke Boeken- en Muziekvak.

DUS...Nou ja, Ik hoor het t.z.t. wel..... Groetjes van mij!!

O ja, hier nog
de Titellijst EigenWijsPrijs 2011

Leeftijdscategorie 4-8 jaar:
Op zoek naar Sam - Heleen Buth-Villerius
Tims papa is soldaat - Petra Messelink
Vlinder ontsnapt - Vrouwke Klapwijk
Spreekbeurt in het gips - Suzanne Knegt

Leeftijdscategorie 8-12:

Niels Netjes en Roos Raket -Jacobine Kunnen
Raadsels rond het kasteel -Judith van Helden
De ongelooflijke ontsnapping van tengere Tinus -Bert Wiersema
De dropbom - Corien Oranje
Funny op trektocht-Evelien van Dort
Dolfi, Wolfi en het zwarte water-J.F. van der Poel
Strijd - Hans Mijnders
Lifeliner 2 en de cocaïnebende - Adri Burghout
Overval in Oosterflank -Ben de Raaf
IJzersterk - Mieke van Wieringen

Leeftijdscategorie 10-14 jaar:
Brrrugklas! - Hans Mijnders
De bloedvlag - Henk Koesveld
Moeders liegen niet, of wel? -Sofie van Gelder

Bron: BCB Plein www.bcb-plein.nl

zaterdag, maart 05, 2011

gedicht voor iedereen


Soms zit je zo vol gedachten en gevoelens... en dan al worstelend en peinzend ontstaat er bij mij zo af en toe en gedicht. Ik wil het graag met jullie delen. Mocht je zeggen: ik geloof niet, lees het dan vooral, want we staan allemaal net zo na en hebben allemaal Gods vergeving nodig. Het ziet er op het eerste gezicht niet uit als geichtje; ik weet niet hoe ik de tekst in mooie blokjes onder elkaar moet krijgen, maar dat zal hopelijk niets afdoen aan de inhoud. Lieve knuffel van mij!!


Gods Spiegel.
O Heere, als ik in Uw spiegel kijk..

De Spiegel van Uw wonderschone wet..

Die Gij, zo onbegrijpelijk en rijk..

Ons tot een veilige omtuining hebt gezet..

Dan buig ik eindeloos beschaamd mijn hoofd...

Ik heb U van Uw hoge eer beroofd..

Dan ben ik schuldig; Gij geheel rechtvaardig..
Dan ben ik Heer' Uw gramschap dubbel waardig..
Dan leef ik Heer' niet naar Uw heilige eis..
Dan ben ik dwaas o God, maar U bent wijs..
Dan is bij mij de duisternis, maar Gij zijt licht..
Dan ben ik schuldig; U de Rechter in 't Gericht..

O Heere, als ik in Uw spiegel kijk..
En zie de vele zonden aan mijn kant..
Dat weet ik Heere, dat ik niet meer lijk..
Op 't wonderschone maaksel uit Uw hand..
Dan zie ik daar een schepsel gans verdord..
Zolang het niet in U gevonden wordt..

Daar bent U rein o God, en ik onrein..
Daar in Uw Licht kan ik alleen maar duister zijn..
Gij reikt Uw hand; ik sla hem wrevelig af..
Zo kies ik, voor het leven dood en graf..
U wilt mijn voeten sturen, maar helaas..
Gezien Uw wijsheid ben ik toch zo dwaas...

U bent vol liefde Heer', maar ik doe niet dan haten..
U wijst de weg, maar ik wil die verlaten..
U bent De Goedheid, maar mijn hart is boos..
U zoekt mij op, maar ik wil, goddeloos..
Mijn weg vervolgen tot de zwarte dood..
En wil niet horen van mijn grote nood..

O God, ik, die Uw liefde zo versmaad..
Ben schuldig waar Uw Boek hier opengaat..
Met koorden van het oordeel om de nek..
Verschijn ik hier in 't Rechterlijk vertrek..
Maar daar... in eindeloze Zorg..
Stelt u Mij Christus voor, als mijne Borg..

Daar mag mij onverwacht in 'd oren klinken..
IK wilde voor u in het oordeel zinken..
IK heb voor u Gods recht voldaan..
door MIJ mag u nu in de vrijheid gaan..
Door Mijn verdienste gaat u niet ten onder..
O God! Hier zink ik weg in 't eeuwig wonder!!!

LBV 05-03-2011

vrijdag, maart 04, 2011

Komt een meisje in De Warme Stal......


Komt een meisje (met vriendinnetje) aan de voordeur... Of De Warme Stal open is.... Ik zeg: "Nee, maar als je graag even wil kijken, mag dat wel hoor, dan doe ik de deur open." Meisjes: "En mogen we dan ook iets KOPEN??" Ik: "Natuurlijk! Als je geld bij je hebt en je ziet iets leuks wat je wil hebben, dan kan je dat kopen." Meisjes kijken naar elkaar: "Joepie!!!!!" Ik maak de deur open, meisjes komen binnen, kijken verwachtingsvol om zich heen. Meisje 1 richt haar blik op mij: "Ik zoek iets voor mijn moeder. Ja, eigenlijk heb ik ruzie met mama, maar toch hou ik veel van haar. Dus ga ik iets voor haar kopen... " Ik: "Ruzie met je mama? Oooooh, dat is niet fijn!!!! Wat lief dat je iets gaat kopen. Kijk maar lekker rond, als je het hebt gevonden moet je maar even op het belletje drukken,dan kom ik kijken wat je hebt uitgezocht. Dan maken we er een mooi cadeautje van, goed?" Meisjes knikken blij, rennen het trapje op en neer, lopen ruim een kwartier te dubben en drukken dan op het belletje. "Hoe duur kost deze ketting?" Oeps, eigenlijk €6,95, en meisje heeft vijf euro bij zich. Ze mag hem voor die vijf euro hebben. "Hhhhhhhhhhhhhh? Ooooooh!!" Vier blije oogjes. Leuk he. Toch heeft ze boven ook nog iets gezien, wat haar moeder ook wel mooi zal vinden. Roets, weer vier voetjes over het trapje. "Waar was het ook weer?" "Hier, gewoon hier... kijk dan, dit bedoel je toch???" "O jaaah, zullen we die dan doen, dan kunnen we nog wat kopen!!" Ze komen terug met een pakketje waarin twee hippe zwart-witte Barok-motief dweilen en twee zwarte vaatdoekjes zitten. En dan heeft ze nog twee euro over.... "Eeeeeeh... ehm... wat kan ik daar nog voor kopen?" Samen speuren we de winkel rond. Niet alles is geschikt voor haar moeder, ze weet heel goed wat mama wel of niet mooi vindt. Bij het ene gaat het neusje voorzichtig omhoog, bij het ander schudt ze resoluut haar koppie. Dan laat ik een krijtbordje zien, een hartvormig houten lijstje met schoolbordje binnen in. Haar ogen lichten op. "Oh, ik weet ZEKER dat mama dat ook heel mooi vindt! En dan... eh.. heb je... eh... heeft u ook een krijtje?" "Ja zeker meid, ik heb ook een krijtje. Zullen we dat er gratis bijdoen? Dan heb je twee leuke dingetjes voor vijf euro; goed??" Dankbare bruine oogjes. "Ehhh.... mag ik er ook iets op schrijven?" "Ja tuurlijk, dat mag ook...." En spontaan krijt ze op het bordje "I LOVE JOE" "Leuk", zeg ik. "Als ze DAT niet mooi vindt..." "Dat betekent toch ik hou van je?" controleert ze nog voor alle zekerheid. Ik knik. Ik zeg niet, dat je dat niet zo schrift, me herinnerend dat ik mijn eerste woordjes Engels ook zo schreef. "Dat schrijf je anders", zegt haar vriendinnetje, dat al die tijd heen en weer heeft lopen zoeven en geen rust in haar gat heeft. "Oh, hoe dan?" aarzelt mijn klantje. " Weet ik niet, maar dit is fout", corrigeert de andere glashard. In de keuken haal ik een vochtig vaatdoekje. We vegen samen JOE uit. "Oh, droogt het nog wel op dan?" schrikt het meisje. Ja hoor, met een droog puntje drogen we het water weg en ze kan opnieuw gaan schrijven. You komt er nu te staan. "Zo is het goed", zegt het vriendinnetje, dat heen en weer blijft draaien in mijn winkeltje van bijna 15 vierkante meter. "Ben je al klaar? Dan gaan we", dringt ze aan. "Nee, joh, ze is toch nog aan het inpakken, even geduld", vermaant het meisje van de vijf euro. "Ze wil ook graag wat kopen, maar ze heeft geen geld en ze weet niet aan wie ze iets moet geven..." vertrouwt ze me toe en legt vijf euro op de toonbank. Het vriendinnetje doet een paar keer alsof ze het geld wil pakken, en besluit dan om aan haar vader geld te gaan vragen. Misschien komt ze dan zo nog wel even terug..... Ik knik. Het is goed, ik zal haar opwachten; wens de meiden veel plezier en ben benieuwd of meisje 2 nog terugkomt. En ja hoor, nog geen kwartier later is meisje 2 terug. MET geld. EN met een ander vriendinnetje. "Heej" , zeg ik. "Je hebt opeens een andere mevrouw bij je..." "Jaaah, dat andere meisje heeft me in de steek gelaten..." zucht ze. Ze heeft vijf euro bij haar vader losgepeuterd, en komt de ketting voor vijf euro halen. Voor haar moeder. Ook ruzie?? Nee, maar haar moeder moet vrijdag geopereerd worden. Oei, dat is niet zo fijn.... Nee, zeker niet. Aan haar Baarmoeder.... ze kijkt haar jongere vriendinnetje veelbetekenend aan. "Zo", zeg ik. "Dat is geen kleinigheid; dat is in je buik he....." Ze knikt alsof ze er alles van af weet. Ik laat de ketting in een mooi zakje glijden, plak er een kaartje van mijn winkeltje op en zwaai de dametjes uit. "Sterkte met je mams", zeg ik. "Ze zal best blij zijn met de ketting." Meisje 2 knikt vastbesloten. "Morgen geef ik hem aan haar, misschien mag ze hem wel om bij de operatie..." zegt ze hoopvol. Ik glimlach. De deur klapt dicht. Ja, zo gaat dat in De Warme Stal.....

dinsdag, februari 15, 2011

Villerius


Vorige maand hebben we een familie reunie gehad. Dat is niks bijzonders zul je zeggen, maar deze reunie had wel een bijzondere oorsprong. Toen ons dappere nichtje Willemijn overleden was, zeiden we als nichten en neven/ ooms en tantes tegen elkaar: Stom dat je elkaar alleen met dit soort gelegenheden ziet. Laten we iets organiseren. Toen augustus daarna ook mijn moeder overleed, zeiden we hetzelfde tegen elkaar. En dan moet je ook de daad bij het woord voegen. Zodoende was de reunie met meer dan 100 Villeriussen en aanverwanten een mooie middag/ avond. Uiteraard waren het alleen de kinderen van mijn grootvader en -moeder met een deel van hun nazaten, maar we zagen en spraken mensen die we al in jaaaaaaaaaren niet meer hadden gezien en gesproken. Dat doet je toch goed. Nu is mijn eigen achternaam "Villerius" een naam, die niet zo heel druk voorkomt. Het rare is ook dat er een prachtige stamboom is, die loopt tot ergens halverwege de vijftiende eeuw, maar ergens is een groot gat. Dat is het 'gat' van het gezin van mijn vaders vader, mijn opa Villerius. Door omstandigheden zijn de kinderen destijds ondergebracht in pleeggezinnen en de kinderen zijn elkaar uit het oog verloren. Ik bedenk dat ik het nooit vreemd heb gevonden dat mijn vader geen ooms of tantes heeft van zijn vaders kant, ook geen neefs of nichten. Maar die moeten er wel degelijk zijn/ geweest. En ook zij hebben kinderen en kleinkinderen gekregen. Waar zijn die allemaal heen gestoven? En wie zijn het? Is bijvoobeeld die Zonnewerings-Villerius ook familie van mij? En... nou ja, noem maar op. Wat doen ze allemaal voor de kost, wat zijn hun hobby's zijn er duidelijke familietrekken terug te vinden, hebben we dezelfde interesses, namen, kortom: Nieuwsgierig Aagje wordt wakker. Het nieuwsgierig Aagje dat ooit voor een krant freelance artikelen publiceerde over mensen en hun hobby's.... Wat denk je dus dat ik nu aan het doen ben? Alle Villeriussen die ik kan vinden aanschrijven en kijken in welke tak van onze boom ze zitten, en dan kijken of we de stamboonm compleet kunnen krijgen. Niet officieel als genealoog, daarvoor moet je echt letters hebben gegeten -en ik eet wel chocoladeletters, en soms wat kinderboeken letters of dicht - of Blog letters, maar daar blijft het dan ook bij-. Ik heb inmiddels via Hyves en Facebook al heel wat mensen gevonden, 2x een Villerius Hyves opgezet en nu maar zien welke info er loskomt. Er schijnt zelfs een stamboom digitaal beschikbaar te zijn, iemand wist me tenminste exact te vertellen wie mijn grootvader was. Als hij nu ook de rest nog weet.....Leuk!!

dinsdag, februari 08, 2011

Zou God mij vergeten?



Wanneer ik, Heere, even achterom kijk,

de weg zie waarlangs U mij hebt geleid..


dan blijf ik vol verwondering hier stilstaan,

en blik terug tot in de eeuwigheid.

Wanneer ik, Heere, rustig om mij heen kijk,

mijn blik laat gaan, langs alles wat ik zie,

dan blijf ik vol verwondering hier stilstaan ,

wat is het leven met U vol en rijk .


Wanneer ik, Heere, eventjes vooruit kijk,

dan weet ik niet wat ligt in het verschiet..

maar ik zal aan Uw hand gelovig voortgaan',

in dit vertrouwen: God vergeet mij niet.

vrijdag, februari 04, 2011

handmadeshop


Ik kreeg het verzoek van de site Handmadeshop om hun link op de stie te plaatsen. http://www.handmadeshop.nl Omdat het een site is waar ook jullie terecht kunnen om je zelfgemaakte spulletjes te verkopen, wil ik de link graag aan jullie doorgeven. Samen ben je sterker! Groetjes, van mij!!

donderdag, februari 03, 2011

HSP High Sensitive Person



Onderstaande vragenlijst wordt veel gebruikt om na te gaan of een volwassen iemand hooggevoelig is. Indien je 14 of meer vragen met ja beantwoordt, ben je zeer waarschijnlijk hooggevoelig. Nu heb ik de tijd van testjes in damesblaadjes invullen, om te ontdekken wie je eigenlijk bent, al lang achter me gelaten, maar er zijn toch dingen waarmee je je afvraagt.... hoe komt dit of dat toch??

Ik deed de test en ja hoor, meer dan 14 keer moet ik naar eer en geweten ja zeggen. Zit ik toch in een vakje. ( zie BLog HOkjes/vakjse..) Nee hoor, ik ben blij dat ik een 'verklaring' heb gevonden voor mijn vrij heftige emotionele leven. Het zgn. Von Himmelhoch jauchend naar zum Todebetrübt... Ik probeer mijn hooggevoeligheid positief te waarderen, er van te genieten en nuttig te gebruiken. Top!

*1 Ik ben me bewust van subtiele signalen in mijn omgeving:ja!
*2 Ik wordt beïnvloed door stemmingen van anderen:ja!
*3 Ik ben nogal gevoelig voor pijn: neu!
*4 Tijdens drukke dagen merk ik dat ik behoefte heb om me
terug te trekken op een plek waar ik ongestoord alleen kan zijn:ja..
*5 Ik ben gevoelig voor de effecten van cafeïne: ja.
*6 Ik raak gemakkelijk overvoerd door dingen als fel licht,
sterke geuren, grove weefsels of harde sirenes: ja.
*7 Ik heb een rijke complexe innerlijk belevingswereld: ja,joepie ..
*8 Ik voel mij niet op mijn gemak bij harde geluiden: ja..
*9 Ik kan diep ontroerd raken door kunst of muziek: ja,joepie ..
*10 Ik ben consciëntieus (wil dingen volgens mijn geweten doen):ja!
*11 Ik schrik gemakkelijk: nee hoor..
*12 Ik voel me opgejaagd als ik veel moet doen in korte tijd: ja,handig.
*13 Ik raak geïrriteerd als mensen proberen me te veel dingen tegelijk
te laten doen. ja zeg ..
*14 Ik doe mijn best te voorkomen dat ik fouten maak of dingen vergeet:ja, tuurlijk.
*15 Ik kijk uit principe niet naar gewelddadige films of tv-shows:ja!
*16 Ik voel me ongemakkelijk als er om mij heen veel gebeurt:nee hoor..
*17 Veranderingen in mijn leven brengen mij van mijn stuk:nee hoor..
*18 Ik heb een neus voor delicate geuren smaken geluiden en geniet daarvan yeah!hm!
*19 Het vermijden van situaties die me van streek maken heeft bij mij hoge prioriteit: ja, soms.
*20 Als kind werd ik door ouders of leraren gevoelig/verlegen gevonden:ja.
*21 Als mensen zich in een fysieke omgeving niet prettig voelen,weet ik meestal wat er moet gebeuren om dat te veranderen: yep !
*22 Als ik erge honger heb, heeft dat sterke invloed op mijn concentratie of op mijn humeur: nee hoor ..
*23 Als ik met iemand moet wedijveren of op mijn vingers word gekeken,
word ik zo nerveus dat mijn prestaties veel minder zijn dan anders: nee hoor..

Mijn HSP maakt mij dus geen zenuwpil of zo, ik beleef dingen alleen nogal intensief. Is het misschien daarom dat ik regelmatig droom dat ik kan vliegen?! Mooi hoor!

maandag, januari 24, 2011

Ha! Protest!!



Ha! Protest! JA hoor, daar kwam hij dan toch nog, de beschikking na mijn zogenaamde verkeersovertreding: de parkeerboete. ( ik had al een hoopje dat hij stilzwijgend verscheurd zou zijn..) Geen zestig, maar zesenzestig EURO astublieft voor een domme vergissing!! Ik heb gewoon de tekst uit het betreffende blog over de parkeerboete gekopieerd en ( enigszins gefatsoeneerd) met een kopie van de beschiking in een envelop gestopt: Aan CVOM etc, Utrecht. JA heus, ik heb bezwaar aangetekend!!
Ben benieuwd of ze het pikken!!

woensdag, januari 19, 2011

dingen komen en gaan





Dingen komen en gaan. Raar is dat, bedacht ik zonet. Opeens lijkt het net of iets, dat eerst best belangrijk was, alleen nog maar achter een deurtje mag staan. Neem nou de kinderboekjes die ik heb geschreven. In totaal tien. Je bent er uren, dagen, maanden, jaren aan bezig; als ze pas zijn uitgekomen staan ze in de catalogi en op posters en worden ze uitgedeeld op scholen en zondagsscholen met Kerst, dan is het telkens weer een klein feestje, maar dan op den duur raken ze uitverkocht en worden ze niet meer herdrukt en dan verdwijnen ze naar de achtergrond; ja zijn ze ook nergens meer terug te vinden, dan alleen achter kastdeurtjes, of in een doos met : "Kinderboeken zondagsschool." Niet, dat dit nou zo erg is, maar het verbaasde me zomaar, dat van de tien boekjes die ik tussen 1985 en 2010 heb geschreven, er nog vier terug zijn te vinden op Google. En de rest... Ha! Alsof ze nooit hebben bestaan. Maar voor mij zijn ze nog best min of meer springlevend! Mijn eersteling, Sandra ontdekt een geheim, zie je nog wel op de boekenkraam van een tweedehands boeken handelaar. Zo ook De verdwenen brieven van Anneke Kok, Een kado voor Woeste Wout, Rik en de rammeldoos, Koen waar zit je, Jeroen en de lege spaarpot... Daarna kwam mijn eerste -en waarschijnlijk ook laatste- roman Ik laat u niet los en een jubileumboek van de oranje Nassauschool in Nieuwe-Tonge. Verder een aantal verhalen in de verzamelbundel "Nog even lezen" en een verhalen bundel met verhalen voor 'grote mensen' in het Flakeese dialect,( 't Is waer gebeurd..) en ja, dan eindelijk de vier laatste, Witte Beer, Piep, Jip en Op zoek naar Sam, die nog herkenbaar zijn terug te vinden, en ook nog verkrijgbaar in de boekhandel of bij de uitgeverij. Tja, daar heb je dan zoveel uren in gestoken... Maar leuk, ze zijn niet echt vergeten. Vorige maand kocht ik via Marktplaats een aantal CD 's bij een voor mij onbekende man, en wat schrijft hij: U heeft zo'n bekende naam... u bent toch niet de schrijfster van Een kado voor Woeste Wout? JA dat was ik dus wel. Het boek bleek een van zijn 'toppers' te zijn geweest, toen hij een kleine jongen was. Al is het merendeel van de markt verdwenen, kennelijk is mijn geploeter met woorden niet helemaal vergeefs geweest. Of er nog weer een nieuw boek komt, vragen mensen vaak. Of: ben je nog aan het schrijven? Ja, momenteel wel, dit stukje. Ook lekker en leuk. Maar een nieuw boekje, hm, momenteel niet nee. Ik ben uit de kleine kinderen, dus ja.. maar wacht, ik heb wel kleinkinderen... en om me heen spelen heel vaak kinderen.. Ach, opeens heb je weer wat, en dat inspireert je dan weer onstuitbaar tot een nieuw verhaal. Ik kan nog niets beloven, we wachten maar samen af...

dinsdag, januari 18, 2011

Over smaak valt niet te twisten

OVER SMAAK VALT NIET TE TWISTEN. Of wel??
Welja, weer maar eens een Blogje met een spreekwoord als startschot. Smaak. Een bijzonder ding is dat toch. En ze zeggen dat er niet over valt te twisten, maar in de praktijk gebeurt dat maar al te vaak, dus over smaak valt wel degelijk te twisten. Kijk, dat jongens niet voor een Barbiekamer vallen en het gemiddelde meisje niet voor een ridder- of ruimtekamer, dat kan ik wel een plekje geven. Hoewel, mijn ene broer(tje) heeft als peuter een heuse 'roze' periode gekend. Alles was "Hoze". En ik zelf zou vroeger eerder voor een boshutkamer hebben gekozen dan voor een prinsessenkamer, tot groot verdriet van mijn moeder-zij had maar één dochter en dat was er een van het soort doe maar gewoon dan doe je gek genoeg, niks geen kantjes, ruches of frutseltjes, allemaal lastig-
Weet je wat ik me pas afvroeg? Hoe zou het toch komen dat de ene mens helemaal vol overgave valt voor brocante,
nostalgie en een gezellige landelijke, wat mij betreft Laura Ashley stijl, zich daar ook heeeeeelemaal gelukkig in voelt- (een kennis van me zegt niet: 'als een vis in het water', maar: 'als een varken in de stront')- een ander daarentegen zou er niet aan moeten DENKEN daarin te moeten leven, maar gaat volledig voor
Mi-ni-ma-lis-tisch, leeg, kaal, strak, en is daar zielsgelukkig mee. Ik weet niet wat ik er mee zou moeten als ik het antwoord zou hebben, daar gaat het me ook niet echt om. Gewoon, het verschijnsel op zich fascineert me.
En kun je elkaar ook nog beïnvloeden tijdens een relatie, dat vroeg ik me ook af. Niet dat ik dat zou willen, maar gebeurt dat, is de vraag. Steek je elkaar aan met je smaak of wordt het verschil steeds groter... zoals sommige stellen tot hun schrik ontdekken dat hun smaak mijlenver uit elkaar ligt.. dat is toch wel lastig, lijkt me. Nou zijn er mannen die er niet om geven hoe het huis wordt ingericht, maar als je vrouw alleen maar van roze roosjes en wit kant houdt,
kan ik me voorstellen dat je je daar als man niet zo echt lekker bij voelt. Toch? Tja, smaak. Mijn man en ik hebben gelukkig wel dezelfde smaak, al geloof ik vast, dat, wanneer hij bijvoorbeeld met een van mijn schoonzussen zou zijn getrouwd, het er in zijn huis allemaal veel netter en duurder zou hebben uitgezien, in elk geval niet vol mooie spullen van de rommelmarkt of de kringloop. Daarom ook die vraag zou je elkaar ook nog beïnvloeden in je relatie?
Wat eten betreft lopen onze smaken... eh... bijzonder ver uit elkaar. Houd ik wel van pastagerechten, rijstgerechten of weet ik veel wat er allemaal te koken is; voor mijn man het liefst Hollandse kost.
Niks mis mee hoor, maar soms wordt het wel es een beetje saai,zal ik maar zeggen. We hebben ( toen ik nog medestanders had in de kinderen, die ook graag es wat anders aten dan aarpels groente en vlees) wel eens een tijd gehad dat ik probeerde hem 'mijn' dingen te laten eten, maar als je dan een oorwurm gezicht tegenover je aan tafel ziet, is de smaak er ook al een beetje af. Dus pas ik mijn menu 's maar aan, aan de smaak van de heer des huizes. Omdat hij in de supermarkt waar hij werkt zelf de boodschappen meebrengt naar huis ( ja, ja, da's heeeeeeel makkelijk) is hij er zeker van dat hij geen enge dingen op zijn bord krijgt. Dat houdt wel in dat mijn smaak zelden aan de beurt komt. En als ik het echt niet meer kan uithouden van verlangen naar een lekker bord pasta,
nou, dan kook ik gewoon twee gerechten. Eentje voor manlief en eentje voor mij. Dan hoeven wij over die smaak tenminste niet meer te twisten. :-)

Blogarchief