Zoeken in deze blog

zaterdag, december 18, 2010

voelsprieten


Heb je ook wel eens een onbehaaglijk gevoel terwijl er eigenlijk niets aanwijsbaars is waardoor dat is ontstaan? Het is zo wonderlijk... het verhaal van onze voelsprieten. Je bent met een groepje aan iets bezig geweest en je voelt zomaar; er hangt iets in de lucht. Iedereen doet zijn ding, en levert zijn aandeel, samen maak je het karwei tot een mooi geheel, alles gaat voor je gevoel best goed, en toch... er is iets.. Iemand is stiller dan je gewend bent of je ziet opeens twee mensen een blik van verstandhouding wisselen... Ik ben "gezegend" met veel voelsprieten. Gelukkig zitten ze onder mijn haar, je ziet ze dus niet, maar o, wat kun je er soms weet van hebben. Ik denk dan al gauw: heb ík iets verkeerd gedaan? Iemand in de wielen gereden, voor de voeten gelopen, werk uit de handen gepakt? Iemand het gevoel gegeven dat ik mezelf 'belangrijker' vond dan hij? Ik ben dan meestal wel zo dat ik na het klaren van het karweitje vraag: joh, ik heb het idee dat je een beetje stilletjes bent, gaat het wel?? Soms zeggen mensen dan wat er loos is, dat vind ik dan fijn, want dan kun je dingen uitpraten of oplossen en 'hopen' dingen niet op. Maar soms zeggen ze ook dat het prima gaat en dat er niks loos is, maar ze zijn altijd nog anders dan anders. Snap je. dat geeft me zo'n onbehaaglijk gevoel. Omdat.. ja, waarom eigenlijk? Tja, ik zie nou eenmaal graag dat de mensen om me heen gelukig zijn. Maar ook: dat gevoel van die muur, dat kan ik niet goed handelen. Misschien hoor ik volgende week: joh, je vroeg dat he, vorige week, maar ik wou het ( nog) niet zeggen ( of niet, waar iedereen bij was) maar luister... of zoiets... Dan pas ben ik het echt kwijt.
Schiet op, wurm! zeg ik tegen mezelf. Ga iets nuttig doen. Of ga een wandeling in de sneeuw maken. Hoofd in de koude vriewind... Misschien dat de sprieten zich dan haastig terugtrekken. Ik trek mijn jas aan. Ik kan tenslotte niet alles oplossen. Niet voor mezelf, en zeker niet voor een ander. Niet de omstandigheden bepalen je levensgeluk, maar de manier waarop je met die omstandigheden omgaat, zei ooit mijn psycholoog. Hij had trouwens een bos met grijze krullen. Ik heb er nooit onder gekeken, (Hihi) maar hij had volgens mij de bediening van zijn voelsprieten goed onder controle. Ma ja, ik ben geen psycholoog... Heej het begint weer te sneeuwen!! En wie loopt daar, hard lachend en zwaaiend?
Ja hoor, dat is ze. Helemaal de oude. Gelukkig!! Ik stap blij naar buiten. Soms lossen dingen zichzelf op.

6 opmerkingen:

  1. Ha Heleen,
    nou dit stukje is me uit het hart gegrepen!
    maar ja, soms heb ik zelf "gewoon" m'n dag niet, en denkt een ander misschien: wat zou ik verkeerd gezegd hebben? :)
    gezegende kerstdagen en een voorspoedig 2011
    vr gr D.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel mooi en heel herkenbaar stukje!

    Hie ook iemand die 'gezegend'is met voelsprieten.
    Het is soms ook knap lastig he!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wat kan je het toch mooi omschrijven , , liefs marion

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben gezegend.

    Ik am not very fluent in Dutch yet but wanted to let you know you have a lovely blog.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hi Joyful Chaos! Response from The States! How Joyfull! I try to write you back in English. When I was on school, I received a 9 for my English but that was more than 35 Years ago. I am glad that you love my blog. I try to keep life simple, but I never reached the way of living like the Amish, although I should like that. I'll try to read some parts of your Blog, I saw a little piece about the wedding, o, I laughed about your tears, in my case they would really flow from my inside emotions.
    I Wish you nice Christmas days and a happy new year!

    BeantwoordenVerwijderen

Blogarchief