Zoeken in deze blog

dinsdag, december 28, 2010

Namens Jou - Aflevering 6


I.M. Willemijn!! 24-12-2009~ 24-12-2010

Normaal gesproken zak ik niemand stimuleren om achter de beeldbuis te kruipen, maar dit keer een melding van - voor mij en heel mijn familie- iets bijzonders:
Mijn dappere nichten MARLENE EN NELLEKE

zijn te zien bij het tv programma NAMENS JOU! Klik op de onderstaande link voor meer info।



Liefde



Liefde, een wonderlijk iets. Niet alleen bij mensen, ook bij de dieren. Wanneer ik na de maaltijd vanuit mijn stoel naar buiten kijk heb ik het uitzicht op een aantal oude, zwarte elzen. 's Zomers zijn deze bomen met hun volle bladerdek een heerlijke plek voor uitbundig gekraai, gefladder en gekwetter, momenteel fungeren ze als verzamelplaats voor kauwen en duiven. Twee tortelduiven zitten met min of meer opgezette veren tegen elkaar aan op een van de lagere takken. Het is koud en zo blijven ze samen nog een beetje warm. Enkele takken hoger zitten nog een paar stelletjes kauwen. Hier en daar komt een eenling aanvliegen. Hij neemt een andere tak. Even later belanden de duiven onder luid gekoer op mijn achterstraatje, op zoek naar iets eetbaars. Dat is er genoeg voor een hele familie. Een paar gewone mussen zijn al druk aan het fourageren, en ook meneer en mevrouw(?) heggemus zijn al even bezig. Daartussendoor roetsjen kool- en pimpelmeesjes, een mannetjes- en een vrouwtjesmerel, een roodborst, ( ja, altijd 1) en een ongrijpbaar aantal spreeuwen. Als er een derde tortelduifje bij komt wordt die door 1 van 'het stelletje' tortelduiven al fladderend weggejaagd. Kijk, en dan denk ik: Wat wonderlijk, die beestjes weten uit al die vogeltjes precies, wie hun eigen man of vrouw is. Dat weten wij toch ook, zul je zeggen, maar ja, dat is natuurlijk niet zo moeilijk. Mensen lijken niet zo op elkaar-of het moet een één-eiïge tweeling zijn- dat je je vergist tussen je man en je buurman; c.q je vrouw of je buurvrouw. Maar bij vogeltjes is dat toch wel ingewikkeld, lijkt me. Kijk nou naar die pimpelmeesjes. Allemaal hetzelfde pakje, geel, zwart, wit en een blauw petje. En de tortelduiven ook. Het zachte leverkleurig verenpakje is bij allemaal gelijk, inclusief de donkere ring om de hals. Niet een die een groen of een rood of blauw ringetje heeft... Daar zou je elkaar dan nog aan kunnen herkennen, toch? Ik heb me zelfs laten vertellen dat kauwen elkaar hun hele leven lang trouw blijven. Hoe ze dat doen... daar komt volgens mij meer bij kijken. Toch eens een vogelkenner raadplegen. In ieder geval is het allemaal prachtig geschapen door de grote Auteur!!

donderdag, december 23, 2010

kleinzoons

Zo, nu eerst es even vertellen hoe blij ik ben met mijn lieve kleinzoontjes. Daarbij vergeet ik alle vrouwen niet, die nooit een kindje of een kleinkindje kregen. Weet je wat, geniet met die van mij mee! Ik wil ze best een beetje met julie delen! Rick is nu ruim 2, Boaz is net 2 geworden en Lennard wordt morgen 5 weken. Wat een kerels zijn het toch!
Rick ( boven) zien we helaas door de omstandigheden niet zo vaak. Toch weet hij dat ik zijn oma ben en dat ontroert me meer dan ik wist. Toen ik hem op zijn tweede verjaardag stiekum lekkere stukjes bowl (ja! ijntje, ja! kiwi, ja! naan, Ja! ijntje..) voerde uit mijn eigen glaasje, keek hij me opeens recht in de ogen en zei OMA!? Daar word je blij van!! En ook die andere koter weet al zo goed wie oma is... Soms denk je, wat beseffen ze van jouw aanwezigheid in hun eigen grote kleine leventje? Nou, reken maar dat ie het weet... Mijn dochter stopte hem in de keuken iets in handen en zei: Ga maar aan oma geven.. Zonder mankeren stapte hij op de juiste persoon af. Mij dus. Wat een openbaring!! Nou, dan ben ik gewoon apetrots op dat kleine koppie dat al zoveel onthoudt!! En dat al zoveel kapsones krijgt!! Haha! Als er iets niet naar zijn zinnetje gaat maakt hij dat duidelijk kenbaar. Was dat voorheen door te gaan sjaggerijnen, nu doet hij het resoluut en bondig: Pot! Geen zin in het samen zingen van het liedje visje visje in het water? Dan is het visje gewoon (ka)pot! Haha, je lacht je toch zeker een hoedje!!
Nu heeft hij er een broertje bij, Lennard, zie onder,
en o, wat is hij er lief voor. Geen wonder, het is ook zo'n warm en zacht manneke. "Koele", is nu zijn vaste liefkozing voor Lennard, die ook onverwacht en vindingrijk een nieuwe naam door Boaz is toebedeeld: niet meer Baby, niet meer Lennard, maar een contaminatie.... Bennard.
O wat een kerels!! Heerlijk toch! Genieten jullie mee??



zaterdag, december 18, 2010

voelsprieten


Heb je ook wel eens een onbehaaglijk gevoel terwijl er eigenlijk niets aanwijsbaars is waardoor dat is ontstaan? Het is zo wonderlijk... het verhaal van onze voelsprieten. Je bent met een groepje aan iets bezig geweest en je voelt zomaar; er hangt iets in de lucht. Iedereen doet zijn ding, en levert zijn aandeel, samen maak je het karwei tot een mooi geheel, alles gaat voor je gevoel best goed, en toch... er is iets.. Iemand is stiller dan je gewend bent of je ziet opeens twee mensen een blik van verstandhouding wisselen... Ik ben "gezegend" met veel voelsprieten. Gelukkig zitten ze onder mijn haar, je ziet ze dus niet, maar o, wat kun je er soms weet van hebben. Ik denk dan al gauw: heb ík iets verkeerd gedaan? Iemand in de wielen gereden, voor de voeten gelopen, werk uit de handen gepakt? Iemand het gevoel gegeven dat ik mezelf 'belangrijker' vond dan hij? Ik ben dan meestal wel zo dat ik na het klaren van het karweitje vraag: joh, ik heb het idee dat je een beetje stilletjes bent, gaat het wel?? Soms zeggen mensen dan wat er loos is, dat vind ik dan fijn, want dan kun je dingen uitpraten of oplossen en 'hopen' dingen niet op. Maar soms zeggen ze ook dat het prima gaat en dat er niks loos is, maar ze zijn altijd nog anders dan anders. Snap je. dat geeft me zo'n onbehaaglijk gevoel. Omdat.. ja, waarom eigenlijk? Tja, ik zie nou eenmaal graag dat de mensen om me heen gelukig zijn. Maar ook: dat gevoel van die muur, dat kan ik niet goed handelen. Misschien hoor ik volgende week: joh, je vroeg dat he, vorige week, maar ik wou het ( nog) niet zeggen ( of niet, waar iedereen bij was) maar luister... of zoiets... Dan pas ben ik het echt kwijt.
Schiet op, wurm! zeg ik tegen mezelf. Ga iets nuttig doen. Of ga een wandeling in de sneeuw maken. Hoofd in de koude vriewind... Misschien dat de sprieten zich dan haastig terugtrekken. Ik trek mijn jas aan. Ik kan tenslotte niet alles oplossen. Niet voor mezelf, en zeker niet voor een ander. Niet de omstandigheden bepalen je levensgeluk, maar de manier waarop je met die omstandigheden omgaat, zei ooit mijn psycholoog. Hij had trouwens een bos met grijze krullen. Ik heb er nooit onder gekeken, (Hihi) maar hij had volgens mij de bediening van zijn voelsprieten goed onder controle. Ma ja, ik ben geen psycholoog... Heej het begint weer te sneeuwen!! En wie loopt daar, hard lachend en zwaaiend?
Ja hoor, dat is ze. Helemaal de oude. Gelukkig!! Ik stap blij naar buiten. Soms lossen dingen zichzelf op.

tassenzak

Hoi!!!! weer een snel karweitje bij De Warme Stal ....
Je hebt er weinig voor nodig en ' t is zo klaar...
Zeker in deze tijd van cadeautjes hier en cadeautjes daar.. als je niet oppast word je bedolven onder de plastic tasjes. En wat kunnen ze eindeloos rondslingeren.. Ook zo'n hekel aan die rondhangende plastic tasjes?
Maak dan even zo'n handige tassenzak. Als je hem van een mooi passend stofje maakt, hoef je hem niet eens achter een kastdeur te verstoppen...

Nodig: Een lap stof van plm 40x 60 cm. (groter of kleiner kan natuurlijk ook, het is maar net welke maat je wilt) en een stuk elastiek.
Knip een strook van de stof af om een ophanglus te maken.
Vouw de lap in de lengte dubbel en stik vast. Je hebt nu een koker van stof.
Aan de uiteinden zoompjes leggen waardoor je het elastiek rijgt.
Nu de afgeknipte reep stof in de lengte stikken en keren. Als laatse aan een van de open zijden deze reep bevestigen; aan een kant als een lus of als hengsel aan twee kanten ( zie foto onder).
Stop de tasjes er van boven in en je kunt je ze er van onder weer uittrekken...
En natuurlijk kun je hem ook gebruiken om andere dingen in te bewaren, Sokken, panty's, verstelwerkjes, poetsdoeken, pampers...

donderdag, december 09, 2010

Belofte maakt schuld

Heej, dat is de tweede keer dat ik een blogje open met een spreekwoord. Maar ja, wat je toezegt, moet je, als het even kan, waarmaken. Daarom hierbij snel een paar fotootjes van het resultaat van mijn lappenruim-en-verwerk-woede.

Foto 1: een bergje ongeregelde stofjes die je eigenlijk hopeloos aan liggen te staren, wat moet je daar nou mee... Ik heb met Juultje overlegd wat we er mee gingen doen; haar enige optie was: er op gaan liggen en lekker gaan maffen.

Toch vond ik zelf de andere optie beter: lekker warme anti-bevries kledingstukjes maken voor het Oostblok.
Foto 2: sjaals, mutsen, colls en haarbanden uit stalen gevilte wol, stalen badstof en een paar ongelijke stukken fleece.


Foto 3: oeps, er zat een gaatje in de stof. Aan twee zijden letterlijk opgelapt met een knipoog.
Foto 4: poppenmutsjes uit kleine staaltjes fleece. Handdoekje, spuugdoekje, mama- en kind- washandje en 2 slabbetjes, uit een flodder badstof, afgezet met een randje paars uit het voorpand van een overhemd.

Je zult het geloven of niet, maar hier krijg ik nou gewoon energie van!! Het toppunt van restverwerking, wat mij betreft.
Liefs, groetjes en tot een volgend blogje!














maandag, december 06, 2010

OPRUIMEN

OPRUIMEN

He heerlijk, ik knap er gewoon van op!

Waarvan? Nou gewoon, lekker opruimen. Niks bijzonders, 't kost niks, ;-) en het wordt zo lekker netjes, waar het eerst vol stond. Bovendien weet ik waar mijn spullen heengaan!! Naar Dorcas.




Toen ik vorige maand bij een voedselactie in de dorpssuper in contact kwam met de organisatie Dorcas, heb ik me aangemeld als 'sorteer miep.' Dorcas zamelt landelijk al decennia lang materialen in voor hulp aan minderbedeelden in vele landen.

Vorige week was ik er voor het eerst bij. Tijdens zo'n eerste 'blik in de keuken'
kom je veel te weten.
De vrijwilligers van de werkgroep Tholen zijn zeer bewust bezig met dit werk. Ben ik een meisje van: graag voor veel dingen wat doen, zij GAAN hier dus HELEMAAL voor! En tot mijn vreugde sluit mijn leefwijze, wat bewaren betreft, wel aan bij de cultuur binnen de werkgroep. O grutjes, wat ze al niet bewaren en weer gebruiken, ik ging er gewoon van giegelen.
In gedachten ging ik terug naar de tijd dat onze kinderen nog thuis woonden. Ik kreeg wel eens 'op mijn kop', van mijn zoons, omdat ik nou werkelijk Overal Nog Iets Mee Deed. Recyclegestoord, noemden ze me, half geirriteerd/ half liefkozend. En dan ik: Beter recyclegestoord dan verspilziek. (Stilte.) Tuurlijk, je kan van jongens tussen 10 en 20 niet verwachten dat ze zo bewust bezig zijn met dit soort ongein. Maar zij gingen soms wel erg gemakkelijk met dingen om.
Bij Dorcas alzo niet. Kleding, huishoudtextiel, keukengerei, handgemaakte spullen, speelgoed, als het maar schoon en heel is, is alles welkom. Het gaat zorgvuldig nagekeken en gesorteerd in speciale zakken naar zijn bestemming, andere spullen worden in een van de Dorcas winkels verkocht. Nou. Is dat niet heerlijk? Ik word blij van zuke dingen.
Ik word ingewerkt. Een schoon en heel kledingstuk gaat naar de juiste stapel op de sorteertafel. Heel -maar niet schoon- gaat in de zak 'opknappen', de namen K2r en groene zeep komen af en toe langs. Schoon -maar niet helemaal heel- daar kan de naaister wel wat mee. Niet schoon -ook niet heel- maar nog wel bruikbare onderdelen, zals knopen of ritsen? Die worden verwijderd en bewaard voor de naaister. Zelfs een paar damessokken waarvan de teen dun wordt, gaan met een van de dames mee naar huis, nee, niet om ze te stoppen, dat zou te ver voeren, maar ze gebruikt ze voor haar hobby (popjes opnieuw aankleden voor Dorcas) en naait er keurige kleine poppenmaillotjes uit. Is het niet ENIG! Daar spreekt toch liefde uit? En wie zo het kleine eert, is een compliment weerd!
Het virus, waarmee ik al mijn levenlang ben besmet steekt onmiskenbaar de kop op. Joepie! Eindelijk een plekje waar ik mijn spullen met een gerust hart kan brengen. Ja, met een gerust hart, want zelfs als je je spullen naar de rommelmarkt doet, loop je de kans dat het (vanwege het hoge verzadigingspunt bij het publiek) toch nog op de vuilstort komt. En dat vind ik GEEN goede bestemming. .
En dus zijn vanmiddag mijn lappendozen ondersteboven gegaan, alle kleding die ik 'ooit nog es zou verknippen' b.v. voor nog meer lappendekens, heb ik er uit gevist. Ook lappen van groter dan 1 meter heb ik er uit gevist. Verder vond ik kussenhoesjes, handdoekjes, pannenlappen, kussens en kussentjes, die ik beter daar kan brengen dan nog langer bewaren- ik heb nu immers een goede bestemming gevonden- een sprei waar ik eigenlijk niks mee doe, maar ook mijn pannenset, van 32 jaar gelden gaat mee (ik kook tegenwoordig in grijs gewolkte pannetjes) een soeppan, waar ik vroeger 4 liter erwtensoep in kookte, een thermoskan, een vergiet, een koffiekan met doseerfunctie, mijn roestvrijstalen lepelrek met aanhang, nog meer kleding, schoenen, ach.. ik heb een heerljke berg spullen klaar staan die zo snel mogelijk naar het inleverpunt gaat. Met een gerust hart. Ook dat nog.



P.s. Wil je meer weten over Dorcas? www. dorcas.nl



woensdag, december 01, 2010

inie-minie

O wat zijn ze klein! Inie-Minie sokjes


Met een restje katoen of wol heb je in een handomdraai zulke piepkleine sokjes gebreid.
Zet 20 steken op. Brei 10 naaldjes -dat is 5 ribbels- recht.
11e naald: brei 13 steken en keer dan je werk(je)
12e naald: brei zes steken terug. Brei met deze 6 steken tot je hiermee ook 5 ribbels hebt gebreid. Je hebt nu 'het been' en 'de wreef' gebreid.
In de nu volgende 2 naalden ga je 10 extra steken maken. Brei eerst de 6 steken recht, neem daarna met de linker naald 5 steken op langs de zijkant van de wreef. Zie onderstaande foto.
Brei de zo ontstane 5 nieuwe steken plus de 7 nog op je naald staande steken. Dit was dus een naaldje van 6+5+7 steken. Keer je werkje. Nadat je 18 steken hebt gebreid, neem je ook aan de andere kant van de wreef 5 nieuwe steken op. Naald uitbreien. Je hebt nu 30 steken op je naald!
Het is handig om het midden van je werkje even te markeren met een speldje of draadje. Zie foto.


Nu ga je het 'neusje' of de teen breien. Daarvoor moet er aan de voorkant (midden) van het werk weer geminderd worden tot je -als het goed is-(:-o) weer 20 st. hebt.
Dat doe je als volgt: Brei de 30 steken. Keer het werkje.
Brei 14 st. tot het midden van de naald. Brei daar st. 15+16 samen. Naald uitbreien. (14 st.)
Volg. nld: 12 steken breien. st. 13+14 samenbreien. st. 15 re. st. 16+17 samen breien. rest uit breien (=12 st.)
Volg. nld: 1e twee st. samenbreien, 10 st. breien, 1 afh. 1 breien en afgehaalde st. overhalen, 11 st. breien, waarna je de laatste 2 st. samen breit.
Volg. naald: 2 eerste st. samenbr. 8 st. recht, st. 9+10 samenbreien, st. 11+12 samenbr. 8 st. recht. 2 laatste st. samenbr. Als het goed is, heb je nu weer 20 steken op je naald.
Werkje keren, de 20 steken recht breien en als laatste naald het werkje afkanten.


Vouw de lapjes dubbel en naai de achter- en onderkant met de aan-en afhechtdraadjes dicht. Sokje keren. Je hebt nu een leuk sokje dat past bij een pop, maar je kunt het ook gebruiken om verder mee te knutselen. Een sleutelhanger, een decoratie voor een meidentruitje, voor op een kaart, voor...
Nou ja, je weet het he, fantaseren maar weer.! Laat gerust eens weten of het lukt en wat je met de sokjes doet.
*Ben je een beetje handig, en wil je grotere sokjes dan kun je meer steken opzetten, een ietsjes langer been en wreefje maken, meer steken langs de wreef opnemen, en naar eigen inzicht weer bij de neus minderen tot het begin aantal steken. Je kunt ook fantaseren met kleurtjes door een gekleurde wreef, of ribbeltjes te maken, een satijn- lintje door het sokje te rijgen of een echt koordje te draaien. Een klen bloemetje voorop kan ook, nou ja, je snapt het wel.

* (voor gevorderden, hihi..)

nog een paar fotootjes bij de beschrijving

Nog een paar fotootjes bij de sokjes

Aangezien er per bericht maar 5 fotootjes passen, hierbij nog een paar extra plaatjes. Alleen; hoe klein de sokjes ook zijn, ze zijn poep eigenwijs, want ze staan in omgekeerde volgorde en ik krijg de plaatjes niet in de juiste positie!! Maar na een hele middag ploeteren vind ik het wel mooi zo. Ik zou zeggen:

Brei- se!!



het vastnaaien
na het afhechten

weer 2o steken


het been en de wreef



en zoooooooo klein zijn ze in het echt!


Blogarchief