Zoeken in deze blog

woensdag, oktober 27, 2010

Loslaten

Onze 5 kinderen zijn de deur uit. de oudste was 7½ toen de jongste ( de 5e) werd geboren. Ze waren er in rap tempo; ze waren ook in vrij rap tempo zelfstandig en gingen op eigen wieken. Dat betekent LOSLATEN. Met de kunst van loslaten word je niet geboren; dat leer je door de jaren heen. De eerste keer dat ik ze met iemand anders meegaf vond ik vreselijk. Want niemand kon natuurlijk zo goed voor mijn kleine jongen zorgen als IK!
Gelukkig voor hem en mezelf lukt het loslaten geleidelijk aan beter. Goed voor jezelf, goed voor het kind. en nu weet ik:

Loslaten betekent niet dat ik de liefde loslaat, het betekent dat ik niet bepaal hoe een ander leven moet.
Loslaten betekent niet dat ik alle banden doorsnijd, het betekent dat ik een ander niet overheers.
Loslaten betekent niet iemand de gelegenheid geven, maar willen leren van wat er gebeurt, wat dat ook is.
Loslaten is mijn machteloosheid toegeven, wat wil zeggen dat de uitkomst niet in mijn hand ligt.
Loslaten is de ander niet willen veranderen of beschuldigen, ik kan alleen mezelf veranderen.
Loslaten is niet betuttelen, maar geven om.
Loslaten is niet een ander op iets vastpinnen, maar steun geven.
Loslaten is niet oordelen, maar de ander toestaan mens te zijn.
Loslaten is niet andermans zaken willen regelen, maar toestaan dat anderen dat zelf doen.
Loslaten is niet beschermd zijn, het is anderen toestaan de werkelijkheid te zien.
Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren.
Loslaten is niet zeuren, verwijten, ruzie maken, maar zoeken naar mijn eigen tekortkomingen en die corrigeren.
Loslaten is niet alles aan mijn wensen aanpassen, maar aanvaarden wat elke dag mij brengt.
Loslaten is niet iedereen bekritiseren en willen veranderen, maar de droom proberen te worden die ik zijn kan.
Loslaten is niet spijt hebben van het verleden, maar groeien en leven voor de toekomst.
Loslaten is minder bang zijn en meer liefhebben.

Kom in de Keuken


toen wij ons huis kochten stond er een IKEA keuken in. we hebben deze keuken aangepast aan onze eigen smaak... dit is het resultaat. Ik hoef niks nieuw, oud is helemaal mijn ding... zoals je ziet. Misschien niet volgens de regels van de kunst, of zoals het 'hoort' maar ik voel me er helemaal happy mee.





JARIG!!!!

5 oktober is al zo lang ik me heugen kan , ja zelfs nog langer, mijn verjaardag. Een dag na dierendag. Nadat alle lieve beestjes eindeloos zijn verwend is het mijn beurt. En verwend ben ik. Tja, ik ben dan 53 geworden, maar als ik jarig ben voel ik me ook echt JARIG! Dat moet het kind zijn dat nog ergens in mij zit verscholen. En zeker op die 5e oktober schaam ik me daar niet voor. Onder de koffie 's morgens kwam er een bestelauto/caddie door ons straatje rijden. Roept mijn man: Ja, die komt wat voor jou brengen. Ik naar de deur, niks geen auto te zien, hij is ook niet meer teruggekomen. O, zegt hij, daar snap ik dan niks van. Kan et zeker weer es niet vinden. ( Wij wonen namelijk in een straatje dat officieel geen straatnaambordje had, dat staat er op ons verzoek pas een jaar nadat al heel veel, bestellers/ bezorgers grauw van ergernis eindelijk onze voordeur hadden gevonden). Maar inmiddels wist ik dat er 'iets' zat aan te komen. En zoiets vind ik nog steeds spannend. Mijn man achterlatend met toch wel een blosje op zijn wangen omdat hij 'iets' had verraden, haalde ik het tweede bakje in de keuken en dacht na: wat zou hij voor me in petto hebben! Hij weet dat ik best graag een lap topje zou hebben voor mezelf, maar dat zou hij toch niet laten bezorgen. Trouwens dat zou ook een veel te groot cadeau zijn, en bovendien, wat liep ik nou te fantaseren terwijl we eigenlijk hadden afgesproken niets aan elkaar te geven dit jaar vanwege andere grote aankopen. ( Dan houden we dat maar voor onze verjaardagen, spreken we deze zomer af.) Nee, ik zou maar gewoon afwachten. Of: Nee, daar ging me een lichtje op. Misschien het voederhuis (lees Vogelhuis) op een onderstel van berkenstammetjes dat ik ook nog graag wou aanschaffen. Zo mooi, een gezellige kwetterplek in de tuin deze winter. Maar het was morgen geweest en het werd middag en wie en wat er kwam- geen caddie. Niet dat ik dan nerveus word; maar bij elke auto die passeert kijkt manlief quasi onverschillig door het raam, worden er blikken van verstandhouding gewisseld en ook wordt er nog snel achter een terloops dichtgetrokken deur gesmoesd door deze en gene, waarop iemand zomaar vergeten is iets uit de auto te halen en dan achter de schutting gaat staan bellen. Natuurlijk zie ik dat allemaal niet en moet ik ook helemaal niet lachen. Aan het eind van de middag toch maar begonnen aan die giga-pan met macaroni, omdat de kinderen van 'de overkant 'met aanhang wilden blijven eten, - dan is het tenminste de moeite om helemaal naar Zeeland te komen- en alvast kaas en worsthapjes klaargemaakt zodat die 's avonds zo op tafel zouden kunnen. Ook kopjes glazen gebakschotels etc. zet ik van te voren klaar, want 's avonds zit iedereen altijd net voor die kast waar de bowl- bier- en wijnglazen in staan. Dit dus om onnodig geschuif en gezucht en de vraag je wist toch dat je visite kreeg..;-) te voorkomen. Intussen kwam- zomaar uit het niet- iemand door de openstaande achterdeur, met een prachtig roze gemengd boeket. Ik heb hem stilletjes in een doorzichtig glazen vaas gezet en toen de kamer ingeslopen. Op mijn "Dankjewel!!!!!" keerde manlief verbaasd om: "Hoe kom je daar opeens aan, wie heeft dat nou gebracht?" Tja, de verrasser verrast... De meeste visite komt bij ons 's avonds. Aangezien onze kamer is niet zo immens groot is dat de hele familie erin kan wil het nog wel eens wat vertraging opleveren bij de verdeling van de zetels, maar als dan toch iedereen een plekje heeft ben ik opgelucht. Zelf zit je toch niet zoveel op deze dag. Ik haal uit het hele huis stoelen tevoorschijn, en als ze op zijn, ja, dan zijn ze op. Dan komt het wel eens goed uit dat deze of gene op 5 oktober is verhinderd; die komen dan later nog wel een keer. Zodoende paste ook nu net alles er in, zeker toen in allerijl nog een paar klapstoeltjes tevoorschijn kwamen uit de schuur.
Ik maak niet zo ontzettend veel drukte van traktaties etc. Nog een restantje van vroeger, toen we elk dubbeltje drie of vier keer moesten omkeren voor het uitgegeven werd. Een kant en klare vlaaibodem , vlaaivulling, en een lekkere dot slagroom doet het nog steeds goed.
En omdat de meeste mensen bedanken voor een versnapering bij het tweede bakje ben ik ermee gestopt om die nodeloze reis tussen de gasten door te maken... Verder gaat er bij mij geen aanstreep-briefje langs waarop men zijn bestelling kan aankruisen, ik schenk gewoon een aantal glazen en glaasjes vol met wat ik heb en daar kiest men uit. Gaat altijd goed!! Wat chips, pindapepsils, blokjes kaas plakjes worst, en een bakje salade en toastjes maakt het weer compleet. Iedereen kan graaien naar believen en er is altijd over... teken dat er voldoende was..
Om dit verhaal af te sluiten: het was weer een mooie dag; half elf was iedereen weg en stond de afwas in de machine ( jaja, ik ben een verwende vouw, maar hij zat er in hoor, toen we dit huis kochten) en konden we nagenieten van alle gezelligheid: het was dan toch weer gelukt! En... het felbegeerde voederhuis stond al op zijn plekje in de tuin, op naar de winter!!

lappendekenperikelen

Er was eens een mevrouw. Ze was graag bezig. Iets creëren was eigenlijk net zo vanzelfsprekend voor haar als... nou ja, zeg maar ademhalen. Van restanten maakte ze graag nog leuke en nuttige dingen. Daarmee bespaarde ze niet alleen geld, maar ze zorgde er zo ook voor dat ze een piepklein steentje bijdroeg aan het verminderen van de afvalberg in haar land. Nu was het zo dat ze voor alle vijf de kinderen een vrolijke lappendeken had gemaakt, voor op de bedden. Het was altijd een leuk gezicht geweest, die lappendekens van restjes stof, op de kinderkamers. Maar de kinderen werden groter, en gingen de deur uit, en niet alle kinderen waren besmet met de recycle tic van hun moeder en dus bleven er in het lege nest een aantal lappendekens achter. Na ze nog een paar jaar gekoesterd te hebben, bood de mevrouw de dekens uiteindelijk te koop aan in een landelijk blad voor buitenleven. Ze had al snel reacties op haar kleine advertentie met fotootje, nog vóór ze het blad zelf in huis had waren de dekens verkocht. Ze had er dan ook niet veel voor gevraagd; het waren tenslotte gebruikte dekens. Maar kennelijk waren er heel veel ogen op het vrolijke plaatje gevallen, want de telefoon rinkelde nog een keer voor de dekens. En nog eens; en nog eens, en... Dagen-, ja wekenlang werd er gevraagd naar de vrolijke lappendekens die ze te koop had aangeboden. De mevrouw begon er plezier in te krijgen. Ze telde het aantal malen dat ze de telefoon had beantwoord; Als ze wilde kon ze er uiteindelijk wel meer dan 100 maken. Maar dat deed ze natuurlijk niet; ze maakte er in totaal dertig, voor mensen of projecten die haar aanspraken. Niet alle aanvragen werden gehonoreerd, maar afgesproken werd dat ze zou proberen er een paar op voorraad te maken, de dames konden desgewenst het blad in de gaten houden, dan zou ze de dekens wel opnieuw aanbieden. Een mevrouw had toestemming gekregen om na een aantal maanden nog eens terug te bellen. Dat gebeurde, toen alle lappendekens al klaar waren en er dus weer tijd was voor een nabestelling. De mevrouw ergens in het land had wel haar wensen wat kleuren betrof, en daar werd dus netjes gehoor aan gegeven. Nu was het zo dat het nogal aparte kleuren moesten worden, en daar had de lapjes mevrouw wel stofjes voor in haar lappendozen, het was dan niet allemaal van dat leuke katoen, maar de deken zou een mooie, deftige uitstraling krijgen, het kwam dik in orde. Toen een paar weken later de dekens klaar waren, en de lapjesmevrouw contact zocht met haar klant, was deze erg enthousiast. Wat lief en ontzettend aardig dat u dat allemaal voor mij hebt gedaan, riep ze vanuit haar appartementje midden in de stad. Ze zou er met openbaar vervoer/ vouwfietsje om komen. Wel een hele onderneming, leek de mevrouw van de lapjes. Op haar advies zouden de dekens na betaling dan toch maar in een flinke doos verzonden worden. De lapjesmevrouw gaf nog een tip om de dekens na ontvangst niet meteen met een heet strijkijzer te gaan behandelen, omdat het niet allemaal katoen was. De mevrouw in het appartementje was even stil. O dus er zit kunst in? vroeg ze, duidelijk teleurgesteld. De lapjesmevrouw bekende dat het inderdaad een lappendeken was van mengstoffen en katoen door elkaar, het was tenslotte restantenwerk. Tja, dat was nou ook wat.. dat had de mevrouw niet gedacht. Een deken met kunst daar ging ze onder zweten.... ... de bestelling werd afgeblazen. Toen was de mevrouw van de lapjes terug bij af.

Ze had twee lappen dekens die ze niet meer gebruikte. Maar daar kreeg ze een idee... ze kon ze misschien te koop aanbieden in een landelijk blad voor buitenleven.... Ze had al snel reacties op haar kleine advertentie met fotootje; nog vóór ze het blad zelf in huis had.....

maandag, oktober 25, 2010

Op "lappen"

Op "lappen"


Oei, een gaatje in de leuning!! Wat doen we, gaat de stoel naar de stortplaats? Nee toch? Je kan zo'n stoel heel gemakkelijk (letterlijk) oplappen. Nodig: Lap stof, spelden, theelepel of huissleutel .



Haal, als het kan, het zitkussen uit de stoel. Kan dit niet, da' s dan jammer, maar dan lukt het ook wel, trek de zijkanten van het kussen zover mogelijk opzij. Span de stof over de leuning, zodanig, dat je aan alle kanten stof genoeg over hebt om tussen de naden te steken met je theelepel of huissleutel. Zo onzichtbaar mogelijk vastzetten met spelden en het kussen weer in de stoel leggen. Hij kan weer jaren mee!










zaterdag, oktober 23, 2010

Restjes dag

Restjes dag

Ook in de keuken kan het handig zijn om eens creatief te zijn met resten. Een dag waarop je gebruikt wat je voor handen hebt om daar iets lekkers mee te maken. Gisteren had ik zo'n dag. Een stronk broccoli lag nog te wachten. Wat doen we daarmee? Kijk, wij zijn maar samen meer dus dan heb je genoeg aan "minder dan vroeger" toen alles nog thuis was. Vlees... tja, ik had nog een lekkere laag rundvleesjus in de pan staan.



En aangezien het vrijdag was en we zaterdags altijd een frietje bakken, vond ik is het zonde om de jus tot maandag te bewaren of weg te kiepen en nieuw vlees te braden. Ik besloot dus om een vleesloze dag in te lassen;
(de dag daarvoor hadden we spinazie op en dat bevat heel veel ijzer, toch?) De broccoli ging de pan in om te koken, gewoon met gekookte aardappelen daarbij..



ik kookte de laatste drie eieren


die nog in de koelkast stonden/ lagen en nam de rest jonge goudse kaas plakjes


omdat die eigenlijk ook op MOEST anders kwamen er van die lieve witte stipjes op... (en ik hou best van stipjes, maar niet op de kaas) en ik warmde snel de jus op. Alles door elkaar gestapt en de kaas in kleine stukjes erop, dat smelt zo lekker... Wat hebben we gesmuld!











vrijdag, oktober 22, 2010

kippenveren kaarsenring


Deze Kippenveren-kaarsenring (mooi woord voor galgje..) is ook weer zo'n voorbeeld van werken met restmaterialen. Heb je zelf kippen, dan heb je geluk, anders moet je naar de kinderboerderij of zo... Krijg je ook wel eens een pakje over de post met van die stevige plastic banden erom, die je er altijd zo moeilijk af krijgt...dan heb je helemaal geluk; die moet je ook maar even bewaren.

Verzamel zoveel mogelijk mooie schone kippenveren. Buig een stuk plastic verpakkingsband tot een cirkel, zo groot dat hij om je kaars past. Bevestig nu met de nietmachine de veren aan de plastic ring. Aan de binnenkant de grotere veren, meer naar buiten de kleinere. Als je het helemaal netjes wilt afwerken wanneer de onderkant dus niet in je standaard valt zoals op de foto, dan kun je er altijd nog een mooi stukje 'sier'band omheen doen.

donderdag, oktober 21, 2010

plakboek


Nog behang over van het babytruitjes-board? Je maakt ook zó een mooi plakboek in dezelfde sfeer.

Neem een plakboek met een spiraalring. Draai de spiraalring uit het boek. Beplak de kaften van binnen en van buiten met het behang. Leg de kaften terug op en onder de bladen. Prik met een stopnaald gaatjes in het behang, gebruik de gaatjes in de bladen als leidraad. Steek en schroef het spiraal weer terug tot het boek weer heel is.

Je kan het natuurlijk ook nog verder versieren ... opnieuw iets heel persoonlijks!

Babytruitje in gips


Met een babytruitje van je kleine jongen of meid , een stuk board of plank, wat gips en een rest behang (-randje) maak je deze lieve, zeer persoonlijke decoratie. Een mooie herinnering, die best wat emoties kan oproepen. : *[

Beplak de plank of het board met het behang. Maak een papje van de gips
(rest van de bouwmarkt) Dompel het truitje in de gips tot het helemaal is verzadigd. Leg het op een stuk aluminiumfolie en smeer het nog eens in met gips, net zolang tot het een mooie vorm en 'houding' heeft gekregen. Laten drogen en met een sterkte lijm bevestigen op de achtergrond.
Natuurlijk kun je zo ook een kleinere decoratie maken met babysokjes, stoffen slofjes of schoentjes, eh... een slabbetje... , ...........

linnen zakjes




Een lichtblauw linnen topje was eigenlijk te klein. Maar linnen is zulke mooie stof om iets mee te doen; die kwam dus niet in de kleding zak terecht maar in de lappen doos. Een rest wit haak katoen en een klein stukje van een katoenen gordijntje, (een valletje) een restje vulling en wat gedroogde lavendel uit eigen tuin...

Knip vierkante en rechthoekige lapjes, en naai daar zakjes van. Versier de zakjes met mooie stukjes uit het katoenen gordijntje. De letters en de gedraaide versiering maak je door een draad van 'lossen' te haken en hiermee letters te vormen op de stof. (even uittekenen)
Hierna kun je de zakjes opvullen met heerlijk ruikende lavendel, of andere vulling (uit de droogtrommel ;-) ..of oud draad (van een uitgetrokken breiwerkje..?) Dichtnaaien of -strikken...

berentruitjes


Echt kleine restjes wol? Weet je niet meer wat je er mee moet? Brei eens leuke, lieve, stoere truitjes voor je beren collectie! Heel gezellig in huis!!

brocante schaaltje




Nodig: glazen schaaltje, zelf gedroogde rozenblaadjes of rest potpourri, gehaakt kleedje, restje lint.

Rijg een lint door de buitenrand van het gehaakte kleedje. Leg je potpourri in het schaaltje. Zet het schaaltje netjes middenop het kleedje. Trek het lint aan en strik het dicht. Klaar!!

stoffen roos/ corsage



Van een reep (voile) vitrage (of organza) maak je in een handomdraai een mooie corsage. Knip van de stof die je wilt gebruiken een lange reep. Vouw hem in de lengte dubbel en rijg vervolgens door de hele lengte een stevige draad. Trek deze draad een beetje aan zodat de reep min of meer gaat rimpelen. Zet de draad goed vast. Nu ga je de rimpelende reep 'oprollen', je zult al snel zien wat er gebeurt; het wordt een bloem. Na elke rondgang de stof weer even vastnaaien zodat je bloem lekker stevig wordt. Van een zijdebloemen tak waarvan de bloem kwijt is en je nog wel de blaadjes hebt, kun je de blaadjes gebruiken om de corsage 'echt' te maken. Een veiligheidsspeld aan de achterkant vastnaaien en je kan voor de dag komen! Niet alleen mooi op je hoed, ook je kleding kun je ermee verfraaien! En deze bloem is wit, en misschien wat groot geworden, (dat heeft met de lengte en de breedte van je reep te maken) maar je weet het; met een beetje fantasie maak je je eigen variatie!
Wat denk je van een mooie veer erbij of... een sliert mooi kant? ;-)

gehaakt zeepzakje




Nodig: rest haak katoen, stukje lint, haaknaald, stukje zeep.

Haak in filethaakwerk een lapje, zo groot dat je het dubbelgevouwen om je zeep heen kan naaien. Als je het lapje aan elkaar hebt genaaid rijg je het lint door de bovenkant en trek je het zakje dicht. Heb je even geen lint dan kan een koordje, gedraaid van hetzelfde katoen ook goed dienst doen. Of een contrasterend reepje stof. Of een stukje raffia.... (of cadeaulint dat je natuurlijk altijd bewaart....)

Kun je niet haken? Geen nood, een mooi lapje stof is ook heel goed bruikbaar om een zakje van te naaien!

Wil je het helemaal mooi maken? Ik vond op de rommelmarkt dit zeepbakje voor een euro. Het zeepzakje erin, een stukje folie en bijpassend cadeaulint erom: Kadootje!!!!

tochtrol


Heb je ergens nog een breed stuk vulmateriaal (schuimrubber, of een vel bubbeltjesplastic of iets dergelijks?) En was je al bij de woonwinkel geweest om stalen? Misschien heb je een mooie gordijnstaal meegekregen? Of misschien héb je nog een stuk stevige stof, of vind je in de couponnebak een mooie lap. Nog een stukje elastiek ergens liggen, (een stukje touw of stevig draad kan ook)
Met deze drie dingen maak je eenvoudig een prachtige tochtrol! Decoratief en energiezuinig!

Rol je vulmateriaal op en houd het met een paar draadjes z'n plek. Naai van de gordijnstaal een koker, zo breed dat hij om je vulling heen past. (Vulling en koker even op elkaar aanpassen) Leg in de zijkanten zoompjes waar door je een elastiekje rijgt( of een touwtje trekt) zodat de koker ook aan zijkanten sluit.

Natuurlijk kun je je tochtrol, nu neerleggen, maar misschien heb je een effen stofje gebruikt en ga hem nu nog versieren!!

Mooi! Toch??

p.s : op deze manier kun je ook een knuffelslang of rups maken voor de kleine..... of... nou ja, verzin zelf nog maar meer! Ik hoor graag wat jij op deze manier hebt gemaakt!!

Kussen opnieuw overtrekken



Nee, dit keer geen foto van iets wat al is gemaakt, maar de materialen die je kunt gebruiken om een mooi kussentje te fabriceren. Misschien prikkelt het je om anders naar 'dingen' te kijken..;-)




Op de foto's een oud kussentje (met een opgedroogde vochtvlek.) En een stapeltje stofstalen, ( gratis bij de woonwinkel... Vraag gerust, ze gooien het daar op een gegeven moment toch maar weg...)

De rest wijst zichzelf, denk ik. Naai de lap met die prachtig olifant op een even mooie achterkant van een anders staal. (Vulopening open laten)
Het kussentje erin, vulopening dichtnaaien en... Voilà!!

borstelset


Wat zag hij er zielig uit, dit borstel setje op de rommel kraam. Maar hij was deftig geweest, dat kon je zo nog zien! de laklaag was eraf, maar de borsteltjes waren nog keurig en getuigden van een mooi verleden. Hoog tijd om de set mee te nemen en op te knappen. Een likje witte verf en... hij glimt weer van trots!!

Hoedendoos



Gooi die verschoten hoeden doos niet weg! Met een stuk behang en wat uitgeknipte plaatjes is het zo weer een pronkstukje in je slaapkamer!! Deze is beplakt met een rest goudkleurig plakplastic; de plaatjes komen uit een velletje pakpaier...

Memory Bord


Weet je nog het klusje met het geborduurde schilderij waar je een tasje mee kon maken? De lijst zouden we bewaren voor een volgend klusje.. Hier komt ie!

Verf de lijst in de door jou gewenste kleur. Zoek een STEVIG stuk karton , board of restje hout dat in de lijst past. Kies een stuk stof of behang in de door jou gewenste kleur; span dit op het karton en zet het aan de achterkant vast. Dat kan met sterk plakband, afplakband, of door gewoon met naald en draad de zijkanten aan alle vier de zijden met grote steken over de achterkant met elkaar te verbinden. Neem nu hoedenelastiek of restanten lint. Bevestig die ruitsgewijs over de beklede voorkant van je werkstuk. Zet ze met kleine speldjes of een nietje aan de achterkant of in de zijkanten van het karton of board vast. Bevestig het in de lijst. Leuk voor kaarten of als memory bord; je kan er dingetjes achter schuiven of kleine knijpertjes op de kop zien te tikken ( rommelmarkt/kringloop, laadje...)

mooie doos






Een aftands doosje of schoenendoos tover je om tot een prachtige bewaardoos voor sieraden, foto's of wat dan ook... Meet en knip uit restanten stof (of behang!!) de hele oppervlakte van alle zijden van je doos na. Hiermee kun je de doos beplakken of bekleden. Je kan zo serieuze, mooie, aandoenlijke, vrolijke, lieve, romatische, zakelijke, ..... dozen maken! Als plagerijtje of surprise doet zo'n doos het ook heel goed! Idee voor een kinderfeestje?Of gezellig samen met je vriendinnen...

Ik heb nog meer dozen beplakt; veel ervan zijn de deur al uit, deze ( beplakt met behang en stof, een katoenen ceintuurtje en knopen) heb ik even op de foto gezet ter inspiratie




Blogarchief